Höggvið og hlíft

Stór hluti Kastljóss RÚV í gærkvöldi fór í umfjöllun um minnismiða, sem borist hafði með einhverjum hætti til fjölmiðla. Umfjölluninni var ætlað að koma höggi á Innanríkisráðherra, án þess að nokkuð liggi fyrir um aðild hennar að málinu nema  sem æðsta yfirmanns ráðuneytisins.

Þingkonurnar  Valgerður Bjarnadóttir  og Birgitta Jónsdóttir hömuðust í dag að Innanríkisráðherra vegna meintra mannréttindabrota. DV lét sitt ekki heldur eftir liggja.

Það er ekki gott að trúnaðarupplýsingar leki til óviðkomandi aðila, en slík óhöpp gerast og þá er mikilvægara að reyna að koma í veg fyrir það í stað þess að reyna að hengja bakara fyrir smið.

Atgangurinn vegna minnismiðans er ólíkur því sem var uppi á teningnum þegar þáverandi forstjóri Fjármálaeftirlitsins Gunnar Andersen var beraður af því að afla trúnaðarupplýsinga um alþingismann til að skaða hann.  Þar var um brot á bankaleynd að ræða og embættismaðurinn  ætlaði að ná sér niðri á þingmanninum Guðlaugi Þór Þórðarsyni vegna þess að þingmaðurinn hafði tekið upp málefni Sparisjóðs Keflavíkur á Alþingi og bent réttilega á að þáverandi fjármálaráðherra og þáverandi forstjóri FME færu ekki að lögum. Að sjálfsögðu átti DV að taka við þeim upplýsingum sem og öðrum frá manninum.

Sú atlaga sem embættismaðurinn fulltrúi framkvæmdaavaldsins gerði með þessu  að alþingismanni var bæði alvarleg og saknæm. Þar var spurning um réttarvernd þjóðkjörinna fulltrúa, sem framkvæmdavaldið telur sig eiga sökótt við. Prófessor við Háskóla Íslands Þorvaldur Gylfason lagðist í hina stóru vörn fyrir hinn brotlega forstjóra og Vilhjálmur Bjarnason aðjúnkt við sama skóla nú alþingismaður  í hina minni svo ótrúlegt sem það nú er.

Ekki var sérstakur Kastljósþáttur um þetta alvarlega mál. Þingkonurnar Valgerður Bjarnadóttir og Birgitta Jónsdóttir höfðu ekkert um málið að segja og vikuritið DV taldi að þessi atlaga Gunnars Andersen að þjóðkjörnum fulltrúa væri með öllu afsakanleg. 

Óneitanlega veltir maður fyrir sér réttlætiskennd og sómatilfinningu fólks eins og Valgerðar Bjarnadóttur, Birgittu Jónsdóttur og Kastljósfólks þegar mat þess á lekamálum er jafn ólíkt og raun ber vitni eftir því hver í hlut á.   Um réttlætiskennd og sómatilfinningu DV þarf af augljósum ástæðum ekki að fjalla. 

Þess skal getið að skýrsla Rannsóknarnefndar Alþingis um sparisjóðina sýndi fram á að Guðlaugur Þór Þórðarson hafði haft rétt fyrir sér og aðsóknin að honum var vegna réttmætra athugasemda um framkvæmdavaldið. En það skiptir e.t.v. ekki máli heldur.  

Óeðlilegt fréttamat Katsljóss eða pólitísk stýring?  Það er spurningin. 

Athugasemdir

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 6.5.2014 kl. 17:17]

Sama hvað málstaðurinn er ljótur og óheiðarlegur, kemur ekki Jón Magnússon og reynir að verja óhroðið.

[Aðalbjörn Þór Kjartansson (IP-tala skráð) 6.5.2014 kl. 17:48]

RÚV, RíkisÚtvarpVinstrimanna versnar ef eitthvað er. Þeir hafa engu gleymt og Óðinshanarnir virðast þar enn á sveimi

[Rauða Ljónið, 6.5.2014 kl. 19:48]

Þegar fólk þagði eins og sumir alþingismenn og þegar fjölmiðlar þögðu eins og DV og RÚV og fannst þetta í lagi, en segja annað nú þá er það ekki samkvæmt sjálfum sér.
En rétt er nú að rifja upp annan leka, leka sem innihélt orðið "tussufínt" og átti sér stað árið 2010. En þar lak aðstoðarmaður Katrínar Jakobsdóttur, menntamálaráðherra, vísvitandi upplýsingum að því er virtist til að afvegaleiða íslenska fjölmiðla áður en fréttamannafundur forsætis- og fjármálaráðherra hæfist.
Sjá hér.
Kv. Sigurjón Vigfússon

http://eyjan.pressan.is/frettir/2010/07/27/tussufint-adstodarmadur-varaformanns-vg-lak-gognum-til-ad-rugla-umraedu/

[Hrólfur Þ Hraundal, 6.5.2014 kl. 22:34]

Hlutdrægni er partur af trúarbrögðum.

Fyrrverandi útvarpstjóri var með réttu, að mínu mati sakaður um hlutdrægni.  En svo sér sem núverandi útvarpstjóri sé í litlu lakari eða skárri en sá fyrri í því efni.

Sem hluthafi í Ríkisútvarpinu, skammstafað  á stundum RÚF án þess að ég hafi nokkru sinni verið spurður samþykktar,  þá legg ég til að öllum starfsmönnum Ríkisútvarpsins verði sagt upp og stofnunni lokað að minnsta kosti í ár.

Sé til þess vilji,eftir það ár,að hafa hér ríkisútvarp þá ætti ekki að ráða til þess neinn þann sem þar er enn á launum sem og heldur engan þann sem ekki getur borið af sér hlutdrægni.

.  

[Jón Magnússon, 7.5.2014 kl. 09:19]

Hvað endemisbull er þetta Haukur. Er ekki hægt að fjalla málefnalega um hluti eða hefur þú einkarétt á sannleikanum?

[Jón Magnússon, 7.5.2014 kl. 09:19]

Góð upprifjun Sigurjón

[Kjartan Sigurgeirsson, 7.5.2014 kl. 10:58]

Það má spyrja sig hvort innanríkisráðherra hafi haft einhvern ávinning af því að leka þessu minnisblaði, ég kem ekki auga á það, það eru hinsvegar all nokkrir sem vilja hana út úr ráðuneytinu.  Spurningin er því er sennilegt að ráðherra hætti mannorði sínu og trúverðugleika ríkisstjórnar fyrir svo tvísýnan ávinning? ég held varla.

[Haukur Kristinsson (IP-tala skráð) 7.5.2014 kl. 22:50]

Það má vel vera að Gunnar Andersen hafi ætlað að ná sér niðri á Guðlaugi Þór, eins og Jón orðar það. En Guðlaugur þessi hefur verið kallaður mútukóngur Alþingis.

Á hinn bóginn ætlaði Hanna Birna og hennar lið að ná sér niðri á varnarlausum, blásnauðum, heimilislausum blökkumanni.

Er hægt að líkja þessu saman?

Þið vijið þeim hrasandi hrinda til falls,

hnekkja þeim veika til fulls og alls,

svo bugaði reyrinn brotni.

[Jón Magnússon, 7.5.2014 kl. 23:58]

Mergurinn málsins Kjartan. Hún hafði engan hag af þessu. Ekkert sem bendir til annars en að hún hafi viljað afla sér upplýsinga um málið með hlutlægum hætti.

[Jón Magnússon, 8.5.2014 kl. 00:01]

Haukur minn hvað er að. Að sjálfsögðu ætlaði Hanna Birna ekki að reyna að ná sér niðri á þessum manni. Hann kemur henni ekki við að öðru leyti en að hann er hælisleitandi hvers mál er til afgreiðslu hjá stofnun sem heyrir undir Innanríkisráðuneytið.  Það er ótrúlegur ruglandi í þessu. Ég hef aldrei heyrt þetta með Guðlaug og það er ekki mergurinn málsins heldur það að opinber embættismaður reynir í skjóli valds síns að ná sér niðri á þingmanni sem spyr óþægilegra spurninga um lögbrot embættismannsins. Það er alvarlegt Haukur.