Hvað höfðingjarnir hafast að

Guðni Th. Jóhannesson forseti íslenska lýðveldisins, sýndi af sér mikinn mannsbrag, sem er honum til mikils sóma, þegar hann neitaði að taka við ofurhækkun launa sér til handa, en aðrir í pólitíska aðli lýðveldisins hreyfðu ekku andmælum og sleiktu út um eins og kettir við rjómaskál. 

Á miðju sumri hækkuðu laun stjórnmálaaðalsins í samræmi við lögbundið launahækkanaálag sem þeim einum er gefið en stjórnmálaaðallinn lögbindur þessi sérkjör fyrir sig.

Að beiðni forsætisráðherra gerði Katrín Ólafsdóttir dósent í hagfræði við Háskólann í Reykjavík skýrslu um stöðu og horfur á vinnumarkaði í aðdraganda kjarasamninga. Katrín segir í skýrslunni að kjarasamningar séu fastir í viðjum höfrungahlaups, setja þurfi ramma um launahækkanir og að takmarkað svigrúm sé til launahækkana.

Nú er sú stóra spurning hvort að stjórnmálamenn eru tilbúnir til að reyna að stöðva þetta höfrungahalup víxlhækkana launa með því að ganga á undan og taka sér fordæmi Forsetans til fyrirmyndar. 

Hvernig er hægt að ætlast til þess að mið- og láglaunafólk í landinu sætti sig við að vera skorið niður við trog á meðan pólitíska yfirstéttin mokar endalaust undir sig. 

Það má ekki gleymast að það sem höfðingjarnir hafast að hinir ætla sér leyfist það.