Heimskupör

Ríkisstjórnin hefur komið sér hjá því að móta eigin utanríkisstefnu. Í stað þess hefur hún játast undir hvað eina sem Evrópusambandinu þ.e. Angelu Merkel og Francois Hollande hefur dottið í hug.

Ein birtingarmynd þessa er vanhugsað viðskiptabann á Rússa á forsendum Evrópusambandsins. Afleiðing þessarar stefnu íslensku ríkisstjórnarinnar veldur þjóðarbúinu tjóni sem nemur mörgum milljörðum. Sjálfar aðgerðirnar gegn Rússum eftir kokkabókum Evrópusambandsins valda þeim engu tjóni. Við erum ekki að selja þeim þær vörur sem viðskiptabannið tekur til.

Hvaða vitræna glóra er í því að fórna þjóðarhagsmunum vegna ævintýraferðar Evrópusambandsins og Bandaríkjanna í Austurvegi, sem okkur kemur minna en ekkert við.

Það er dýrt að vera með ríkisstjórn sem metur hagsmuni Evrópusambandsins meira en þjóðarhag.

Athugasemdir

[Jóhann J. Ólafsson (IP-tala skráð) 22.12.2015 kl. 22:24]

Sæll Jón.  Ég vil bæta þessu við.  Utanríkisverslun okkar, þjóðar, sem verður að flytja næstum  allt út og næstum allt inn er fjöregg hennar, sem hún getur ekki leyft sér að nota til þess að berja á öðrum þjóðum. Nú hafa Rússar og vestræn ríki tekið upp hernaðarsamstarf og eru refsiaðgerðirnar því orðnarmarklausar.

Stefna vestrænna ríkja vegna Úkraínu eru ómarkvissar.  Leyfa á Rússum að innlima Úkraínu, síðan á að taka Rússland inn í Efnahagsbandalagið.

Hátíðarkveðjur,    Jóhann.

[Sigurður M Grétarsson, 23.12.2015 kl. 09:40]

Í fyrsta lagi þá erum við Íslendingar með sjálstæða utanríkisstenfu og íslensk stjórnvöld hafa réttilega komist að þeirri niðurstöðu að framferði Rússa sé svo fyrirlitlegt að það verði að bregðast við og hafa því ákveðið að flylgja samstarfsþóðum Íslanda að málum í því efni með því að taka þátt í refsiaðgerðum gegn Rússum.

Í öðru lagi þá er það ekki það viðskiptabann sem er að valda okkur fjártjóni helsur viðskiptabann sem Rússar hafa sett á okkur til að hefna fyrir eðlilegan þrústing gegn þeim fyrir broti sín.

Í þriðja laig þá er þessi hugsunarháttur að við eigum ekki að skipta okkur að því þegar lítil þjóð verður fyrir alverlegu ofbeldi stærri þjóðar á þeirri forsendu að það komi okkur ekki við og sé óþægilegt fyrir okkur alveg sabærilegt við það að vija ekki skipta sér af heimilisofbeldi nágranna okkar af því að það kemur okkur ekki við. Það er að reyna ekki að hjálpa konunni og börnunum sem verða fyrir ofbeldi heimilisföðursins af því að okkur kemur þetta ekki við og það getur skapað okkur óþægindi að skipta okkur af því vegna þess að heimilisvöðurinn gæti hefnt sín á okkur fyrir afskiptsemina.