Réttur yfir eigin líkama og fóstureyðing

Afsökun margra þingmanna fyrir að greiða atkvæði með fóstureyðigarfrumvarpinu, sem heimilar fóstureyðingu allt til þess að langt er liðið á meðgöngutíma, var eftirtektarverð. Hver á fætur öðrum komu þingmenn upp í atkvæðaskýringu og klifuðu á því að þeir styddu frumvarpið vegna þess að það væri réttur kvenna að ráða yfir eigin líkama. 

Engin dregur réttmæti þess í efa, að konur sem og annað fólk  eigi að hafa rétt til að ráða eigin líkama. 

Þessi röksemdafærsla hefur hinsvegar ekki réttmæta skírskotun. Fóstureyðingar snúast ekki um sjálfsagðan rétt kvenna yfir eigin líkama heldur rétt þeirra til taka rétt yfir eigin líkama af öðrum einstaklingi.

Spurningin er því hvort að verðandi móðir á að ráða því hvort annar einstaklingur fái að vaxa, dafna og hafa ráð yfir sínum líkama eða hvort taka eigi þann rétt af þeim einstaklingi.

Samþykkt fóstureyðingarfrumvarpsins felur í sér höfnun á rétti ófæddra barna yfir eigin líkama. Sé verið að tala um mannréttindi, þá eru þau tekin af þeim, sem ekki geta borið hönd fyrir höfuð sér með samþykkt þessa ólánsfrumvarps. 

 

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 5.5.2019 kl. 21:16]

22 vikna fóstur er maður í hans mynd. Læknirinn hlýtur að þurfa að taka ofurmannlega á við þær aðstæður.

[Þorsteinn Siglaugsson, 5.5.2019 kl. 21:24]

Grundvallarspurningin varðandi fóstureyðingar er sú, hvort fóstrið er persóna, með þau réttindi sem þeim tilheyra, eða ekki. Og málið er flóknara en það, því í raun er spurt á hvaða tímapunkti fóstrið verður slík persóna.

Það er alger, en algengur misskilningur, að umræðan um fóstureyðingar snúist um réttindi kvenna: Sé fóstrið persóna, sem nýtur mannréttinda, er fóstureyðing manndráp. Önnur réttindi víkja fyrir rétti einstaklings til að vera ekki drepinn. Sé fóstrið hins vegar ekki persóna hefur fóstureyðingin enga siðferðilega þýðingu og spurningar um réttindi kvenna koma þá í rauninni aldrei til tals.

Með öðrum orðum: Álitamálið um fóstureyðingar snýst einvörðungu um siðferðilega stöðu fóstursins.

Af þessu leiðir, að spurningin um það, hvort fóstrið sé hluti af líkama móðurinnar eða ekki er sömuleiðis þýðingarlaus sé fóstrið persóna: Sé maður háður öðrum um líf sitt leggur það hinum skyldur á herðar.

Tveir ágætir siðfræðingar hafa sýnt glöggt fram á það, að þær röksemdir sem beitt er fyrir fóstureyðingum duga líka til að réttlæta dráp ungbarna. Mér vitanlega hefur engum tekist að hrekja þessa niðurstöðu þeirra. Sjá hér: https://jme.bmj.com/content/39/5/350

Umræðan er þrungin siðferðilegum spurningum. En þingmenn leitast við að skauta framhjá þeim. Ástæðan liggur ekki aðeins hjá þessum þingmönnum: Íslendingar láta siðferði sig yfirleitt afar litlu varða. (Blefken áttaði sig á því á sínum tíma).

[Jónas Gunnlaugsson, 5.5.2019 kl. 22:06]

Doctorinn rífur í sundur barnið, fyrst einn fót, svo annann, síðan einn handlegg, og svo þann næsta, og áfram. Skoða.

slóð

https://jonasg-egi.blog.is/blog/jonasg-egi/entry/2234433/

Frumvarp á Alþingi. Þetta er rætt um. Getum við leift okkur þetta. Skoða málefnið vel. Gott grip, og sá sem vinnur verkið togar af afli. Ein af öðrum eru útlimirnir fjarlægðir - raða pörtunum, tveir handleggir, tveir fótleggir allt fóstrið, (barnið.)

3.5.2019 | 20:18

Egilsstaðir, 05.05.2019  Jónas Gunnlaugsson

[Lífsréttur, 6.5.2019 kl. 00:08]

En Halldór, þessir fóstureyðingalæknar eru engin ofurmenni, heldur ómenni og bleyður, sem þora ekki að segja frá þessum illvirkjum sínum út á við, en gera þetta peninganna vegna, hálaunaðir fyrir manndrápin, rétt eins og tilræðismenn fyrir miðameríska eiturlyfjabaróna.

[Jón Valur Jensson, 6.5.2019 kl. 00:19]

 Fekk þetta sent frá lútherskum presti 3. þ.m.:

Þarft  þú  leigumorðingja

 til að leysa fyrir þig mál?

 

Páfi líkir drápi barns í móðurkviði við það að ráða leigumorðingja til þess að leysa vandamál sín.

„Það að losa sig við manneskju er líkt og að grípa til þeirra ráða að fá leigumorðingja til þess að leysa vandamál.“

 Þetta kom fram í ávarpi Francis páfa 10. október  síðastliðinn.

[Húsari. (IP-tala skráð) 6.5.2019 kl. 00:53]

Sæll Jón.

Framganga Ingu Sæland og sköruleg málsvörn hennar
vakti athygli mína þegar mál þetta lá fyrir þinginu til atkvæðagreiðslu.

Inga Sæland vitnaði margsinnis til lagatextans
frá 1975 þar sem svo segir í 10.gr. 2.mgr:
"Fóstureyðing skal aldrei framkvæmd eftir 16. viku meðgöngutímans, nema fyrir hendi séu ótvíræðar læknisfræðilegar ástæður...".

Jafnoft að því er virtist var því haldið fram 
að vikurnar væru 22 og því engin breyting frá því
sem ný lög kvæðu á um.

Hvað er það rétta hvað þessu viðvíkur, háttvirtur lögmaður,
Jón Magnússon?

[Guðbjörn Jónsson, 6.5.2019 kl. 00:54]

Afar athyglisverð yfirferð yfir málið hjá Þorsteinn Siglaugsson. Það eina sem ég vil vekja athygli á varðandi skrif Þorsteins er að Mannréttindasáttmáli Sameinuðu þjóðanna tekur ekki afstöðu til „persónu“. Mannréttindasáttmálinn fjallar um LÍF og skyldu þess að bjarga LÍFI.

LÍF fósturs hefst með fyrstu LÍFSMÖRKUM, sem er sjálfstæður hjartsláttur frá hjarta fóstursins. Frá þeim tíma er LÍF fóstursins hafið. Lífsöryggi er hins vegar á ótraustum grunni meðan sköpun mannslíkamansi fer fram. UMtalsvert fyrr en við lok 22. viku meðgöngu eru öll líffæri mannslíkama orðin mótuð og yfirleitt rétt stillt til eðlilegrar sjálfstæðrar starfsemi strax eftir fæðingu.  Eftir fæðingu öðlast einstaklingurinn grunn að persónuleika sem þroskast með samspili hæfileika hans við mótaðar skoðanir foreldranna.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 6.5.2019 kl. 13:35]

Fóstur (barn/einstaklingur) löngu fyrir 22.viku er finnur fyrir aðskotahlut koma að sér þar sem það í móðurkviði telur sig öruggt, reynir að koma sér undan tönginni sem nota á til að slíta það, barnið, í sundur lim fyrir lim. Hvernig getur það skynjað slíkt sé það ekki persóna???

Abby Johnson hafði framkvæmt fjölda fóstureyðingar þegar augu hennar opnuðust fyrir því sem hún hafði verið að gera. Hún segir á myndbandi, hvað gerðist og olli því að hún yfirgaf Plannes Parenthood. Sjá vefslóðina.     https://www.youtube.com/watch?v=9OiRjeo08Yk

Bíómynd kom út í mars "Unplanned" sem fjallar um sögu Abby Johnson.

Svo er það Dr. Levatino  sem hafði framkvæmt þúsundir fóstureyðinga áður en hann áttaði sig á hvað hann var búinn að vera að gera. Hann fjallar um fóstureyðingar sem fagmaður frá báðum hliðum á myndbandi. Sjá vefslóð hér fyrir neðan. https://www.youtube.com/watch?v=dIRcw45n9RU