Hvenær er mælirinn fullur?

Palestínuarabar sem fengið hafa að koma og dvelja á Íslandi, því miður, sýna ekkert þakklæti,frekar en við var að búast og hafa haldið uppi mótmælastöðu við Alþingi, utanríkisráðuneytið, lögreglustöðina og ráðherrabústaðinn í Tjarnargötu til að reyna að þvinga íslensk stjórnvöld til að finna og sækja meint og/eða raunveruleg skyldmenni þeirra á annað hundrað manns,sem ríkisstjórnin illu heilli samþykkti að mættu koma til landsins.

Í Egyptalandi er helsta skrautblóm hins arabíska "jihad" Sema Erla Serdar, sérstakur fulltrúi Háskólarektors og fyrrum ritari Samfylkingarinnar, sem gusar út úr sér kröfum og hefur í heitingum við stjórnvöld bregðist þau ekki við kröfum hennar og mótmælendanna á Austurvelli. Garmurinn hann Ketill fréttastofa RÚV er síðan alltaf nálægur vinur upplausnar og óstjórnar. 

Í dag réðist mótmælandi að þingkonu, kastað í bíl hennar og hafði uppi ókvæðisorð í hennar garð. Það eitt og sér ætti ásamt öðru sem að framan er talið, að leiða til þess, að íslensk stjórnvöld segðu hingað og ekki lengra, það verður ekki með einum eða neinum hætti brugðist við kröfum ykkar og þar sem ekki er lengur um friðsamleg mótmæli að ræða, þá verðið þið að snauta í burt og hætta að trufla Alþingi við störf sín. Slík afstaða væri í samræmið við röggsama framgöngu Íslandsráðherrans Hannesar Hafstein á sínum tíma.

Mér er það hulin ráðgáta hvernig það gat gerst, að ríkisstjórnin samþykkti að heimila á annað hundrað palestínufólks komu til landsins og dvöl. Var ekki nóg komið? Með því rauf ríkisstjórnin grið gagnvart þjóðinni miðað við þær aðstæður sem um er að ræða í dag og við eigum fullt í fangi með að ráða við. 

Mér er líka hulin ráðgáta af hverju utanríkisráðherra segir ekki það sjálfsagða og hafi sagt það alla tíð.

"Við höfum nóg með íslenska ríkisborgara að gera og berum ekki sérstakar skyldur gagnvart fólki utan úr heimi, sem hefur fengið dvalarleyfi að gera, umfram aðra, en við munum standa myndarlega að aðstoð við fólk í stríðshrjáðum löndum og brýnni neyð og kanna hvar neyðin er mest og bregðast við í samræmi við það. Með því að hjálpa fólki á heimaslóð getum við hjálpað margfalt fleirum en með því að flytja nokkra um hálfan hnöttin heim til okkar með þeim afleiðingum sem það hefur hjálpum við margfalt færri."

Það væri því við hæfi að kalla sendinefndina frá Kaíró heim og segja við mótmælendurna á Austurvelli, að mælirinn sé fullur og það verði ekki brugðist jákvætt við ólögmætum kröfum þeirra. 

Við megum aldrei beygja okkur fyrir ofbeldinu, en sýna þeim sem því beita, að þeir gera málstað sínum illt verra.  

Mótmælandi réðst að Diljá Mist

Það sem ekki má.

Það er vandratað, þegar stjórnmálafólk í lýðræðisríkjum vill stjórna því við hverja fréttamenn ræða og hverja ekki.

Bandaríski fréttamaðurinn Tucker Carlson átti viðtal við Putin, Rússlandsforseta, sem yfir 200 milljón manns hafa séð. Ekki voru allir sáttir við þetta framtak Tucker Carlson þ.á.m. talsmaður Evrópusambandsins (ES) og fjöldi annarra. Því var jafnvel hótað að Tucker Carlson fengi ekki að koma til Evrópu vegna þessa framtaks síns. 

Dálkahöfundurinn Gideon Rachman sem skrifar í helgarútgáfu Financial Times (FT) kallar Carlson nytsama sakleysingja fyrir framtak sitt, en það heiti er sagt að Lenin hafi notað yfir þá, sem mærðu Sovétið  á sínum tíma, en þeir voru allmargir og lýðræðið í Evrópu á þeim tíma og allt fram undir 1990 gerði ekki aðrar athugasemdir við þá kjána aðrar en málefnalegar.

Hótarnir um að beita fjölmiðlamann viðurlögum fyrir það eitt að sækja efni sem á erindi til almennings í lýðræðisríki er alvarlegt mál eins og mátti heyra á talskonu ES. Fréttafólki á að vera frjálst við hverja þeir ræða og dreifa á markaðstorgi hugmynanna. Það eru grundvallarmannréttindi. En vissulega á að gagnrýna þá málefnalega eftir því sem tilefni gefst til.

Sé það svo, að almenningur í vestrænum lýðræðisríkjum geti ekki þolað að hlusta á viðtal við Putin og leggja hans rök og sjónarmið á vogarskálina ásamt öðrum rökum og sjónarmiðum sem boðið er upp á í lýðræðisríki, þá er illa komið fyrir fólki og alvarlegt að stjórnmálaelítan skuli telja að almenningur í lýðræðisríkjum sé ekki bær um að dæma um menn og málefni. 

Fyrir og um síðustu aldamót 2000 var ítölsk blaðakona sem hét Oriana Fallaci og þótti vera vaskasti blaðamaður síns tíma m.a. fyrir að ná viðtölum við leiðtoga hryðjuverkasamtaka og þursaríkja. 

Oriana Fallaci átti m.a. viðtal við Arafat, leiðtoga PLO, á þeim tíma sem PLO þjálfaði þýsku hryðjuverkasamtökin Baader-Meinhof og Khomeini erkiklerk í Íran um svipað leyti og hann gaf út fatwah eða dauðadóm yfir skáldinu Salman Rushdie og sótti hart að minnihlutahópum í Íran.

Þetta framtak Oriana, þótti hið merkasta og Oriana Fallaci fór efst á virðingarlista blaðamanna fyrir að ná viðtölum við ofangreinda einræðisherra auk margra annarra þeirra líka, sem og óumdeildan mannvin (nema í Peking)Dalai Lama. 

Hvað hefur breyst. Af hverju þykir það afbrot hjá Carlson,sem þótti stjörnublaðamennska hjá Fallaci. Af hverju má sannleikurinn og eftir atvikum lyginn hjá viðmælendum fjölmiðlamanna ekki fá að koma fram. Af hverju á að banna fólki að fá að dæma sjálft um skoðanir og framsetningu erlendra stjórnmálamanna?  

Aðilar og samtök sem þola ekki frjálsa hugsun og tjáningarfrelsi eiga ekki heima í lýðræðisríkjum.