Þegar þörfin er mest.

Fjöldi Úkraínumanna flýr stríðsátök þessa dagana. Þar er ljóst, að um brýna neyð er að ræða og við viljum gera allt sem í okkar valdi stendur til að aðstoða flóttafólkið. Við vitum að þar er brýn þörf. Við vitum líka að flest vilja fara aftur heim til sín þegar ófriðnum lýkur. En nú er þörfin og okkur ber að aðstoða eins vel og við framast getum.

Myndir af flóttafólki frá Úkraínu, sýna aðra mynd en þá, sem hingað til hafa birst af svokölluðum hælisleitendum frá múslimalöndunum. Þær myndir sýna 90% unga karlmenn, en frá Úkraínu er rúmlega 90% konur og börn. Þannig er það þegar um raunverulegt flóttafólk er að ræða.

Myndirnar af íslömsku hlaupastrákunum sýna yfir 90% fólks í leit að velferðarvist á Vesturlöndum. Svo illa hafa Vesturlönd gætt að þessum málum þ.á.m. við, að þeim hlaupastrákum, sem vísað hefur verið úr landi eftir kostnaðarsama lögfræðimeðferð á vegum Rauða Krossins eða annarra ríkisstyrktra lögmanna, neita að fara og íslenska ríkið heldur áfram að borga þeim dagpeninga, húsnæði og uppihald. 

Svona er ekki hægt að reka velferðarþjónustu og það gengur ekki að láta Vinstri Græna komast upp með að viðhalda bullinu í kringum hlaupastrákana, sem gerir það að verkum, að við höfum ekki sama kraft og fjármuni til að taka við þeim sem raunverulega þurfa á alþjóðlegri vernd að halda. 

Nú verður að koma viti í meðferð mála varðandi hælisleitendur, það eru öryggishagsmunir og gríðarlegir fjárhagslegir hagsmunir fyrir íslenska skattgreiðendur. Ef VG hafnar því að taka á þessum málum með skynsemi þá á það eitt með öðru að leiða til þess, að öðrum flokki verður boðið til stjórnarsamstarfsins í stað VG.