Djöfullinn er á leið til helvítis

Dagblöð í Íran lýsa fögnuði með tilræðið við Salman Rushdie og segja að djöfullinn sé á leið til helvítis. Blaðið Kayhan sem er nánast opinbert málgang Íransstjórnar, enda ritstjórinn valinn af Ali Khameni erkiklerki, segir að það eigi að kyssa á hendur mannsins sem hafi skorðið óvin Allah á háls 

Á sama tíma og það vefst ekki fyrir fjölmiðlum í Íran og víðar í múslimskum löndum hvað um var að ræða, þá er athyglisvert að hlusta á fréttir fjölmiðla á Vesturlöndum en þar er sagt að ekki sé ljóst hvað tilræðismanninum gekk til. 

Þvílíkur naívísmi og bull. Verið er að framfylgja "fatwa",sem enn er í lögum í Íran, að drepa Salman Rushdie. 

Tilræðismaðurinn er Íslamisti með fölsuð skilríki. Hann átti ekki leið inn í ráðstefnusalinn af tilviljun, heldur til að myrða "djöfulinn" eins og Írönsku blöðin nefna Salman. Hvernig getur þessi staðreynd þvælst fyrir fölmiðlum Vesturlanda? 

 

Auðvitað ljúga þeir

Fésbókarfærsla vararíkisssaksóknara um hælisleitendur sem gera sér upp kynhneigð er af mörgum talin óviðurkvæmileg. Samtökin 78 eru meðal þeirra og ætla að kæra hann. Fróðlegt væri að vita hvað hann hefur gert á hluta samtaka og hvernig kæran hljóðar.

Ummælin voru: Auðvitað ljúga þeir. Flestir koma í von um meiri pening og betra líf. Hver lýgur sér ekki til bjargar? Þar fyrir utan er einhver skortur á hommum á Íslandi?

Vararíkissaksóknari hefur bent á rannsóknir lögreglu sem sýna að sumir,sem hafa fengið alþjóðlega vernd sem samkynhneigðir hafi síðan verið kærðir fyrir kynferðisbrot gagnvart konum. 

Hvað svo sem líður kynferðisbrotum gegn konum af hálfu þessara "samkynhneigðu karla" sem fengu alþjóðlega vernd vegna kynhneigðar, þá sýnir þetta að ummæli vararíkissaksóknara um að menn ljúgi sér til bjargar eiga rétt á sér. 

En svo kemur hortitturinn í færslunni. " er einhver skortur á hommum á Íslandi" Þetta hefur verið gert að aðalatriði. 

Segjum sem svo, að vararíkissaksóknari hefði verið að fjalla um þá sem koma frá íslömsku ríkjunum og þykjast vera kristnir og fá alþjóðlega vernd á þeim grundvelli en reynast síðan vera römmustu íslamistar. Það sama á við þá þ.e. að þeir eru að ljúga til að komast inn í landið eins og sumir þeirra sem segjast vera samkynhneigðir. 

Hefði svo vararíkisaksóknari bætt við " er einhver skortur á kristnu fólki á Íslandi."  Samskonar ummæli sem eiga við  í báðum tivikum, annarsvegar er verið að gera sér upp kynhneigð en hinsvegar trúarskoðanir ranglega. Hefði þá verið einhver grundvöllur fyrir þjóðkirkjuna að kæra vararíkissaksóknara? Að sjálfsögðu ekki og engum þar á bæ hefði dottið það í hug.

Svo illa vildi til að vararíkissaksóknari var á jarðsprengjusvæði þegar hann var að tala um að ekki væri skortur á hommum. En hefði ekki verið það hefði hann sagt það er nú heldur betur ekki skortur á kristnu fólki. 

Hvort sem það er vararíkissaksóknari eða aðrir í þessu teprulega samfélagi, þá þarf fólk jafnan að gæta orða sinna,en sérstaklega þegar vikið er að samkynhneigðum, enn betur þegar vikið er að múslimum og forðast eins og heitan eldinn að minnast nokkurn tímann á transara það virðist vera eitraðasta vilpan í vestrænni umræðu um þessar mundir. Svo eitruð að meira að segja mest lesni núlifandi bókarhöfundur heims er víða á bannlista fyrir að segja

"Það eru konur sem fara á túr".

En samtökin 78 innibyrða allt "öðruvísi" meira að segja BDSM og hefði því mátt ætla að þar á bæ léti fólk sér ekki bregða við ómerkilegan hortitt í umælum vararíkissaksóknara.

Kvenréttindabarátta

Fyrir nokkru var 20 ára kona í Súdan dæmd til að vera grýtt til bana fyrir hjúskaparbrot. Þessi dómur sýnir e.t.v. að réttindi og staða kvenna er víða verri í dag en hann var. 

Þursaríkin, Saudi Arabíu, Brunei, Íran og Afganistan, hafa öll lög um  að konur skuli grýttar ef svo ber undir. Þungun er iðulega talin sanna afbrot konu og konur sem tilkynna nauðgun í þursaríkjunum lenda stundum í því að vera ákærðar í stað þess að þær njóti stöðu brotaþola eða fórnarlambs.

Talibanar í Afganistan hafa lögfest að nýju margt sem þrengir að réttindum kvenna m.a. möguleikua til náms og starfa. Á Indónesíu eru konur víða þvingaðar til að vera með blæju jafnvel þær sem eru ekki múslimar. 

Kvenréttindasamtök hér á landi þurfa að taka upp baráttu fyrir réttindum kynsystra sinna í þursaríkjunum og þar sem konur njóta ekki grundvallarmannréttinda. 

Allir sem berjast fyrir mannréttindum og jöfnum rétti borgaranna hlítur að renna það til rifja að horfa upp á þessa gegndarlausu kvennakúgun og brot á grundvallarmannréttindum. Við eigum ekki að láta það viðgangast.

Gleðilega upprisuhátíð

Kristin trú byggir m.a. á fyrirgefningu og umburðarlyndi. Jesú talaði um Guðs ríki. Kristið fólk var í árdaga kristninnar upptekið við að ræða um með hvaða hætti og hvernig Guðs ríki væri og hvernig það mundi koma. Þó sú umræða láti ekki mikið fyrir sér fara í kristinni orðræðu í dag, þá er hún hluti af bæn okkar "Faðir vor" þar sem við segjum "til komi þitt ríki."

Vikan í Jerúsalem þegar Jesú kom og var fagnað á Pálmasunnudag þegar hann reið á asna inn í borgina var sigurstund. Sigurstundin hélt áfram þegar Jesú flutti boðun sína í musterinu. Boðun friðar, kærleika, fyrirgefningar og umburðarlyndis.

Þrátt fyrir þessa boðun hafði hann ógnað valdhöfunum bæði æðstu prestunum og Rómverjum, sem stjórnuðu Júdeu á þessum tíma. Sigurstundin á Pálmasunnudag breyttist í hræðilegan ósigur. Jesú var handtekinn, píndur og tekinn af lífi með krossfestingu. 

En jafnvel þessi stund ósigursins þar sem meira að segja lærisveinar hans yfirgáfu hann og þorðu ekki að koma nálægt þegar hann var píndur og krossfestur, þá breyttist það aftur í sigurstund þegar fréttist af upprisu hans. 

Sundurleitur hópur örvæntingarfullra manna, sem voru lærisveinar Jesú breyttist í baráttuhóp, sem var tilbúinn að færa fagnaðarerindið um Jesú til fólksins og hikaði ekki við að standa með trú sinni um Jesú krossfestan og upprisinn jafnvel þó að þeirra biði ekkert annað en dauðinn fyrir að gera það.

Páskadagur er og verður helsti sigurdagur kristins fólks. Sigurdagur sem beinir augum okkar að því kraftaverki sem varð þegar fólk sem næst stóð Jesú sá kraftaverkið með eigin augum og var síðan tilbúið til að færa hvaða fórnir sem var meira segja fórna lífi sínu fyrir trúna og trúarsannfæringu sína um boðun Guðs ríkis, friðar, fyrirgefningar og umburðarlyndis.

Til hamingju sigurhátíð upprisu Jesú og sigurs hins vanmáttuga gegn óréttlæti og valdboði.

Gleðilega upprisuhátíð. 

 

Sitthvað hafast menn að.

Á árum áður á Fróni mátti nánast ekkert gera á föstudaginn langa utan þess að hlusta á einu útvarpsstöðina Ríkisútvarpið, sem flutti jafnan drepleiðinlegustu dagskrá ársins þennan dag. Einnig er minnisstætt, að maður var tekinn til bæna af lögreglu fyrir það afbrot að selja páskaliljur á páskadag. 

Verandi á Spáni í fyrsta sinn í hinni helgu viku (semana santa) sem svo er nefnd,þ.e. páskavikan, sér maður aðra nálgun og virðingu fyrir píningu, krossdauða og upprisu Jesú en.

Haldnar eru skrúðgöngur í öllum borgum og bæjum Spánar, ekki einu sinni heldur oftar í dymbilvikunni, þar sem helgitákn eru borin og fólk klæðir sig í margvíslega búninga. Þetta er liður í helgihaldi,sem tekur stóran hluta vikunnar. Þetta er mikilvægur þáttur í helgihaldi og virðingarverð trúariðkun kristins fólks á Spáni.

Þó margt hafi breyst á umliðnum árum á Íslandi, hefur fólk virt helgi föstudagsins langa og páskadags og gætt þess almennt, að vera ekki með samkomur eða aðrar uppákomur á þeim dögum. 

Nú er þetta líka breytt. Í gær á föstudaginn langa hélt sértrúarhópur Gunnars Smára Egilssonar mótmælafund á Austurvelli. Svo mikið lá á, að ekki var hægt að virða helgi þess dags sem Jesús dó á krossinum, heldur þurfti að nýta hann til að koma áfram pólitískum áróðri og moldviðri. 

Það er e.t.v. dæmi um aftrúarvæðingu þjóðkirkjunnar að helsti prédikari á fundi sértrúarhóps Gunnars Smára skyldi hafa verið prelátinn Davíð Þór Jónsson í Laugarnesi. Því má ekki gleyma að preláti þessi var lengi vel þekktur skemmtikraftur sem flutti landsmönnum skemmitlegt bull og vitleysu með reglubundnu millibili. 

Ólíkt hafast menn að í mismunandi löndum og á mismunandi tímum.

Nokkrar staðreyndir um svonefnda fjölmenningu

Kristin ríki í Evrópu hafa verið opin fyrir nýjum hugmyndum og verklagi um aldir. Evrópa er og hefur verið álfa, þar sem þjóðleg menning ræður ríkjum og margt af því besta frá öðrum hefur verið tekið upp. 

Þegar "góða fólkið" fór að prédika fjölmenningu var það fyrst og fremst til að styðja við ólöglega flóttamannaiðnaðinn og breyta lögum í Evrópu til að auðvelda Íslömskum hlaupastrákum, að koma til Evrópu þó þeir hefðu ekkert hingað að gera og kæmu nánast allir  á fölskum forsendum. 

Afleiðingarnar hafa m.a. verið þessar einkum hvað varðar Íslamska minnihluta "fjölmenningaraðalsins".

Sérstök hverfi eru í mörgum stórborgum Evrópu, þar sem eingöngu búa múslimar og þeir hafa sínar eigin reglur og blandast ekki samfélaginu. Lögregla fer venjulega ekki inn í þessi hverfi nema þungvopnuð. Þetta eru aðskilin þjóðfélög, þar sem engin fjölmenning kemst að.

Fjöldi þessara innflytjenda vinna ekki neitt en lifa á bótum.

8.12.2021 á hátíðisdegi kaþólsku kirkjunnar í Frakklandi var ráðist á a.m.k. 30 trúaða kaþólika á götum úti og þeim hótað dauða. Þeir sem réðust á þá hrópuðu "kuffars" (villutrúarmenn) og "þið eigið ekki heima hérna". Dagblaðið Le Figaro segir að í Nanterre í Frakklandi hafi árásarmennirnir hótað presti að skera hann á háls. 

Í Brussel höfuðborg Evrópu svokallaðri eru mörg svæði þar sem er hættulegt fyrir konur og samkynhneigða að ganga.

Konur af erlendum uppruna aðallega múslimar eru aðeins 18% kvenna í Belgíu en þær eiga um helming allra barna sem fæðast í landinu.

Á Norðurlöndum eru núna hundruð liðsmanna Ísis, íslamska ríkisins. Fjöldi þeirra er kominn til baka eftir að hafa barist með hryðjuverkasamtökunum, sem hafa staðið fyrir morðárásum og fjölmörgum hryðjuverkum í Evrópu. Þessir ÍSIS liðar eru frjálsir ferða sinna á Evrópska efnahagssvæðinu.  

Íslömsku hlaupastrákarnir og þeir sem mynda bræðralagið sem dregur sig út úr og myndar sín eigin hverfi með eigin reglur og siði í borgum Evrópu vilja enga fjölmenningu. Þeir vilja hafa sína einmenningu og gera kröfur til að við tökum hana upp. 

Fjölmenningarsinnarnir átta sig ekki á að forsenda fjölmenningar er að vera laus við fornaldarhugmyndafræði Íslam úr Evrópu.

Með þeirri fjölmenningarbaráttu sem "góða fólkið" stundar er ekki verið að berjast fyrir fjölmenningu heldur einmenningu fornaldartrúarbragða Íslam. 

 

 

Af hverju má ekki segja frá þessu?

Þungvopnaðir hermenn gætti þess, að messuhald um jólahátíðina gæti fari fram með eðlilegum hætti í Frakklandi. Af hveru þurftu hermenn að vera á verði við messur í þessu kristna landi Frakklandi í hjarta Evrópu? Vegna þess, að ítrekað hefur kristnu fólki verið ógnað og það er ekki svo ýkja langt síðan að prestur var myrtur fyrir altarinu í dómkirkjunni í Reims þegar nokkrir Íslamístar skáru hann á háls og dönsuðu í kringum hann meðan hann var að deyja, en hann sagði "Vík burt frá mér Satan."

Því miður gættu frönsk yfirvöld þess ekki þá frekar, en síðar að gera þær ráðstafanir sem þarf til að kristið fólk geti iðkað trú sína óáreitt og vegna ótta um að hryðjuverk yrði framin í kirkjum eða fólk skorið á háls af Íslamistum um jólahátíðina töldu yfirvöld nauðsynlegt að kalla á herinn til að hann gætti öryggis kristins fólks við bæna- og messugjörðir.

Hvernig skyldi standa á því að fréttamiðlar eins og Fréttastofa Ríkisútvarpsins o.fl. skuli ekki segja frá þessu? Finnst fólki þetta ekki fréttnæmt. 

Í aðdraganda jólanna hafði verið ráðist gegn skrúðgöngu kristinna til heiðurs Maríu guðsmóður auk ýmissa annarra hluta, sem gerðu það að verkum að yfirvöld töldu nauðsynlegt að gæta öryggis kristins fólks um jólahátíðina með því að senda herinn á vettvang. 

Það er ljóst að "góða fólkið" vill ekki horfast í augu við þann raunveruleika sem blasir við og heldur áfram hælisleitendastefnu sinni og kvótaflóttamannastefnu sinni. Vítin eru þessu fólki ekki til varnaðar. En það er nauðsynlegt að aðrir láti í sér heyra og knýi á um að öryggis borgaranna verði gætt með því að koma í veg fyrir að það ástand skapist, sem nú er í Frakklandi  og fleiri Evrópuríkjum.

Máttur myrkursins og afl ljóssins.

Biskupinn yfir Íslandi hefur tilkynnt,að helgihald falli niður um áramótin, kirkjurnar loka. Af því tilefni datt mér í hug myndband, sem var á samfélagsmiðlum af enskum presti og Douglas Murray gerði að umtalsefni í grein í DT þ.23 desember s.l.

Enski presturinn talaði til safnaðar síns fyrir framan jólatré og sagði m.a. "Við erum ekki kvikmyndahús eða fótboltavöllur, við erum fjölskylda bræður og systur sem komum saman á helgidögum til að sýna trú okkar og lotningu á hinum lifandi Jesú. Ég mun ekki loka á mína þjónustu nema mér verði meinað það skv. lögum, en þá mun ég berjast gegn lokun af öllum mætti og þeim krafti sem ég hef.

Kristin trú gegnir mikilvægu hlutverki í samfélaginu, en yfirvöld kirkjunnar ná ekki að fóta sig í núinu  og koma fram í auknum mæli sem baráttusamtök fyrir vinstri sinnaðri félagshyggju, baráttu gegn meintri loftslagsvá og fyrir því að skattgreiðendur taki við fleiri ólöglegum flóttamönnum og furðuveröld transhugmyndafræðinnar.

Þegar stofnun missir sýn á meginmarkmiði sínu, þá þarf engan að undra, að fólk hverfi frá enda skilið eftir vegalaust og án þess sem skiptir máli varðandi kristilega boðun. Í nýrri skoðanakönnun kom fram,að 73% fólks 15-21 árs telur sig ekki trúað og 76% þeirra sem eru 25-40 ára. Þetta eru uggvænlegar tölur. 

Þegar kirkjunnar yfirvöld horfa stöðugt á skuggahliðar og meinta ógn í stað þess að boða fagnaðarerindið um Jesú Krist og ljósið sem þeirri boðun fylgir í ópólitískri skírskotun án vísindahyggju heldur þeirri einlægu trú og von að hjálpræðið hlotnist fyrir trúna eins og Jesú boðaði. Þá er illt í efni. En slíka boðun geta þeir einir fært, sem eru brennandi í andanum og tilbúnir til að berjast fyrir að kirkjur séu opnar og kristið fólk veiti hvort öðru þann styrk og hjálp sem trúin ein getur fært fólki á erfileikatímum.

Fréttir berast af gríðarlega aukinni sjálfsmorðstíðni og auknum erfiðleikum fjölda einstaklinga vegna lokana og hamfaraboðskapar heilbrigðisyfirvalda sem og fleiri. Þá er mikilvægt að kristið fólk átti sig á því að það er meiri þörf fyrir það en á öðrum tímum og einstaklingarnir verða að geta fundið griðarstað fyrir trúna.   

Máttur myrkursins og afl ljóssins.

Biskupinn yfir Íslandi hefur tilkynnt,að helgihald falli niður um áramótin, kirkjurnar loka. Af því tilefni datt mér í hug myndband, sem var á samfélagsmiðlum af enskum presti og Douglas Murray gerði að umtalsefni í grein í DT þ.23 desember s.l.

Enski presturinn talaði til safnaðar síns fyrir framan jólatré og sagði m.a. "Við erum ekki kvikmyndahús eða fótboltavöllur, við erum fjölskylda bræður og systur sem komum saman á helgidögum til að sýna trú okkar og lotningu á hinum lifandi Jesú. Ég mun ekki loka á mína þjónustu nema mér verði meinað það skv. lögum, en þá mun ég berjast gegn lokun af öllum mætti og þeim krafti sem ég hef.

Kristin trú gegnir mikilvægu hlutverki í samfélaginu, en yfirvöld kirkjunnar ná ekki að fóta sig í núinu  og koma fram í auknum mæli sem baráttusamtök fyrir vinstri sinnaðri félagshyggju, baráttu gegn meintri loftslagsvá og fyrir því að skattgreiðendur taki við fleiri ólöglegum flóttamönnum og furðuveröld transhugmyndafræðinnar.

Þegar stofnun missir sýn á meginmarkmiði sínu, þá þarf engan að undra, að fólk hverfi frá enda skilið eftir vegalaust og án þess sem skiptir máli varðandi kristilega boðun. Í nýrri skoðanakönnun kom fram,að 73% fólks 15-21 árs telur sig ekki trúað og 76% þeirra sem eru 25-40 ára. Þetta eru uggvænlegar tölur. 

Þegar kirkjunnar yfirvöld horfa stöðugt á skuggahliðar og meinta ógn í stað þess að boða fagnaðarerindið um Jesú Krist og ljósið sem þeirri boðun fylgir í ópólitískri skírskotun án vísindahyggju heldur þeirri einlægu trú og von að hjálpræðið hlotnist fyrir trúna eins og Jesú boðaði. Þá er illt í efni. En slíka boðun geta þeir einir fært, sem eru brennandi í andanum og tilbúnir til að berjast fyrir að kirkjur séu opnar og kristið fólk veiti hvort öðru þann styrk og hjálp sem trúin ein getur fært fólki á erfileikatímum.

Fréttir berast af gríðarlega aukinni sjálfsmorðstíðni og auknum erfiðleikum fjölda einstaklinga vegna lokana og hamfaraboðskapar heilbrigðisyfirvalda sem og fleiri. Þá er mikilvægt að kristið fólk átti sig á því að það er meiri þörf fyrir það en á öðrum tímum og einstaklingarnir verða að geta fundið griðarstað fyrir trúna.   

Danskurinn og fjandskurinn

Stefán Ólafsson í Vallanesi orti á 17.öld eftirfarandi um kaupmanninn á Djúpavogi:

"Danskurinn og fjandskurinn á Djúpavog

 hann dregur að sér auðinn við brimseltusog

 með fjandlega gilding og falska vog

 fari betur að reyrðist um hálsinn hans tog."

Mér datt þessi vísa í hug þegar ég heyrði lögregluyfirvöld í Noregi taka það sérstaklega fram, að maðurinn sem framdi hryðjuverkið í Kongsberg þar í landi væri danskur. 

Í sjálfu sér er eðlilegt að fréttamiðlar geri grein fyrir því hvaðan maðurinn er auk frekari upplýsinga um hann. Það sem er öðruvísi en jafnan er að fréttamiðlar birta almennt ekki slíkar upplýsingar. Hætt var að birta slíkar upplýsingar og talið jaðra við rasisma að gera það sérstaklega þegar framin voru skipuleg hryðjuverk múslima á borgara Vestur Evrópu. 

Þýskir, franskir og breskir fjölmiðlar gefa almennt ekkert uppi varðandi slíka árásarmenn nema væri hægt að segja að þeir væru þýskir,franskir eða breskir ríkisborgarar jafnvel þó að uppruni þeirra væri í Íslömsku ríki. Þagað er, ef uppruni þeirra er t.d. í Sýrlandi, Marokkó, Afganistan eða Írak. 

Þegar þeir sem ábyrgð báru á þessari stefnu fjölmiðla á Vesturlöndum hafa verið spurðir af hverju þeir hafi þessa stefnu, hefur jafnan verið borið við að fjölmiðlar vilji ekki kynda undir óróa í þjóðfélaginu, ekki stuðla að rasisma eða reiði gagnvart einstökum þjóðfélagshópum.

Í samræmi við þessa samstilltu stefnu fjölmiðla á Vesturlöndum er því óeðlilegt að segja frá því að árásarmaðurinn sé Dani, en þess er sérstaklega getið í vestrænum fréttamiðlum. Í þessum sömu fréttamiðlum er nánast aukaatriði ef á það er minnst, að maðurinn sé múslimi. Að sjálfsögðu hlaut það að vera aðalatriði að illyrmið  væri danskur. 

Um Danskinn gilda greinilega aðrar viðmðiðanir enda engin sem býst við neinu illu af þeim ekki einu sinni þeir sem búa nú á Djúpavogi.