Rök og rökleysa

Nokkru fyrir frestun funda Alþingis var til afgreiðslu frumvarp um veitingu ríkisborgararéttar. Sigríður Andersen benti við það tækifæri á, að líklega væru fá dæmi um grófari mismunun gagnvart einstaklingum, en slík lagasetning þar sem nokkrum eintaklingum væri með þessum hætti hleypt framhjá almennum reglum um veitingu ríkisborgararéttar.

Þess hefði mátt vænta að málefnaleg athugasemd Sigríðar yrði til þess að alþingi hætti að rugla í biðröðinni.

Í stað málefnalegrar umræðu um athugasemd Sigríðar tók til máls tilfinningaþrunginn Pawel Bartoszek sem þakkaði fyrir að hafa fengið ríkisborgararétt með þessum hætti 19 árum áður. Á grundvelli persónulegra sérhagsmuna fyrir 19 árum taldi þingmaðurinn réttlætanlegt að mismunun einstaklinga héldi áfram.

Þessi ummæli Pawel eru ámóta og mannsins sem vildi ekki leyfa frjálsan innflutning á bifreiðum af því að hann naut fyrirgreiðslu ákveðins þingmanns til að geta ásamt örfáum flutt inn bíl vegna fyrirgreiðslu þingmannsins.

Þá er þessi rökleysa Pawel með sama hætti og fullyrt væri að óréttlæti væri fólgið í því að almennar lánareglur giltu í fjármálastofnunum og það ættu að vera sérreglur fyrir suma. Slík þjóðfélagshugsun sérhyggju og mismunar fólks er andstæð inntaki hugmynda um jafnræði borgaranna.

Nú hefði mátt ætla að fjölmiðlar hefðu gert málefnalegri athugasemd Sigríðar góð skil en það var ekki. Hún gleymdist. Þess í stað varð aðalfrétt þeirra hin tilfinningaþrungna rökleysa Pawel Bartoszek, sem hafði ekkert málefnalegt gildi varðandi þá athugasemd Sigríðar Andersen, að allir ættu að vera jafnir fyrir lögunum.  

Pawel sem iðulega hefur ritað góðar og markvissar greinar um þjóðfélagsmál, ætti að gaumgæfa að gerast aldrei talsmaður fyrir þeirri meginreglu einræðisins, sem greinir m.a. í bókinni Animal Farm: Að öll dýr væru jöfn, en sum dýr væru jafnari en önnur.