Rafmagnsbílaaðallinn.

Rafmagnsbíllinn minn er orðinn eins árs og þetta ár hef ég ekki notað jarðefnaeldsneyti ekki einu sinni á sláttuvélina sem líka er rafmagnsdrifin. Samneyti mitt við bíl og sláttuvél hafa verið með ágætum þrátt fyrir að þau séu ekki knúin jarðefnaeldsneyti. 

Eitt fer þó í taugarnar á mér í þessu sambandi. Ríkisvaldið mismunar mér á kostnað annarra borgara, sem nota bensín eða olíur til að knýja farartæki sín eða annað áfram. 

Ríkið leggur gríðarlega skatta á bensín og olíur, en okkur rafbílaeigendum stendur til boða ókeypis rafmagn úr hraðhleðslustöðvum þar sem þær eru. Auk þess borgum við lægri aðflutningsgjöld og bifreiðagjöld. Er eitthvað réttlæti í því?

Það er alltaf hættulegt þegar ríkisvaldið fer að beita ávirkum aðgerðum til að breyta neysluvenjum fólks. Stutt er síðan fólk fékk umbun fyrir að kaupa díselbíla. Nokkru síðar kom í ljós að díselinn er mun verri en bensínið. 

Við rafbílaeigendur eigum að borga okkar hlut til veghalds og aðrir bíleigendur með hvaða hætti svo sem það kann að vera innheimt. Þá er glórulaust að hafa rafmagnið úr hraðhleðslustöðvunum ókeypis. Eðlilegt væri að fólk borgaði ákveðna upphæð t.d. fyrir tengingu og síðan mínútugjald. Það gjald mætti síðan nota til að byggja upp hraðhleðslustöðvakerfi hringinn í kring um landi með um 50 km. millibili. 

Hvernig væri t.d. að tengigjald við hraðhleðslustöð væri kr. 500 og síðan greiddu menn ekkert fyrir fyrstu 10 mínúturnar en þá kr. 50 á mínútuna næstu 10 mínutur og kr. 250 næstu 10 mínútur. Það væri alla vega sanngjarnt og gæti stuðlað að því að fólk væri ekki að hanga lengur í hraðhleðslustöð en brýna nauðsyn bæri til.