Er Seðlabankastjóri verður launa sinna?

Frá því var sagt í gær að laun Seðlabankastjóra ættu að hækka um 400 þúsund.  Þjóðin brást ókvæða við og svo  upphófst ný uppfærsla af Hamlet með tilbrigðinu að fá eða fá ekki eða taka við eða taka ekki við og krefjast eða gera ekki kröfu til.

Svo er komið fyrir íslenskri þjóð að hún hafnar því algjörlega að fólk fái eina og hálfa milljón í laun á mánuði en sú var tíðin að ýmsir höfðu gott betur og haft er fyrir satt að hin nýja stétt sjálftökuaðalsins í almennu hrunbönkunum og sparisjóðunum hafi jafnvel helmingi meiri laun á mánuði en það sem skammta átti Seðlabankastjóra. Ríkisstjórnin, alþingismenn og hneykslunarhellur fjölmiðlanna segja ekkert við því þó að það fólk sé með einum og öðrum hætti á vegum hennar.

Mér finnst allt í lagi að borga Seðlabankastjóra góð laun. Mér finnst líka að það eigi að gera þá kröfu til hans að skila árangri í starfi í samræmi við það.  Það má ekki gleyma því að þessi svokölluðu ofurlaun Seðlabankastjóra eru ekki nema um  10% þeirra launa sem stjórnendur banka voru að fá þegar allt var talið, á þeim tíma þegar bankarnir sigldu í þrot. 

Hvar er svo samræmið í málflutningnum um ofurlaunin.

Athugasemdir

[Gísli Ingvarsson, 4.5.2010 kl. 21:42]

ég ætla ekki að segja þér hvað ég er þér sammála. Þetta hafa verið deilur um keisarans skegg. Guð hvað "siðavendni" bloggara og fréttamanna getur verið ömurleg og aldrei rétt tæmuð. Hvar voru þeir þegar....? ogsvofrv.

[Jón Magnússon, 4.5.2010 kl. 23:31]

Það er nú það sem maður veltir stundum fyrir sér Gísl hvar voru þeir.

[Júlíus Björnsson, 5.5.2010 kl. 04:39]

Laun Bankannastjóranna á Íslandi eiga vera í samræmi við kostnaðinn á neytenda hvort það eru góð laun veit ég ekki en í hlutfallslegu samræmi við rökhugsum hæfs meirihluta í EU t.d. 

Í örðu lagi kunna Íslendingar ekki að reka langtíma íbúðalánssjóði sem lúta öðrum reiknisaferðum en skammtíma [<12 mán] og reiknuðu sér eðlilgar langtíma afskriftir lánanna sem hagnað.

Verðtrygging miðað við CIP er skilin  samkvæmtum lögum EU um Seðlabanka lögbundir CiP áhættu vextir næstu 5 árin. Hámörkin eru 7,5% á fimm árum hjá þeim þroskuðu og  12,5% hjá hinum evru ríkjunum.  

Þessvegna reiknað þroskaðir þá fyrirfram í upphafi kaupsamnings.

Það er stjórnskárbrot í EU að verðbólga fari of hátt hinsvegar er galdurinn að vera á póstífu þolspannar mörkunum.

Í skjóli stefnfestu stefnmótaðra yfirgreindra ráðmanna þýskaland er lítið mál að hámarka 6  x 5 ára áhættu vexti vegna langtíma lána inna veðbanda miðað við nýbyggingarkostnað. En er þar þar aðdáunarverður neytendamarkaður í samanburði við Íslenskan.

Það dettur engum í hug að tengja alla langtíma fasteigna samninga við CIP-reikniformúlu skammtíma jafnvel án tryggra veða lána með lögum. Sér í lagi húsnæði 60% tekjulægstu neytendanna.

Cip verðtrygging næstu 5 árin liggur alltaf fyrir.   

Innri hagnaður fer verðmætneyslu fjöldans. Þess vegna eru gæði betri en magn hjá þjóðum sem eiga eitthvað til skiptanna til útvega sér hráefni sem upp á vantar.   Innri samkeppnni EU gengur út á samkeppni um kostnaðvörurnar sem eru dýrastar. Sem hentar Íslendingum ágætlega vegna fámennis.

Það er bara ein þjóð nógu sérfróð til að skilgreina "prize guartantee" beint með lögum, útlendingar eru kurteisir. 

Þeir takmarka sig óbeint við 5 ár.  Lægri áhætta tryggir betri veð. Örugga langtíma raunávöxtun. Eykur almennt neytenda ráðstöfunarfé. Innri hagnaður mælist mest á almennum  neytendamörkuðum. Ísland má ekki við að missa einn góðan neytanda.

EU flytur ekki inn hér þrjá milljónar til að skapa grundvöll fyrir samkeppni hæfa fullvinnslu á EU mælkvarða.

Íslendingum á 50% lægri þjóðartekjum á haus en Færeyingar mun ekki fjölga. Þegar SDR gengið fellur.

Kannski er neytanda fyrirlitning hér vegna þess að Ney hljómar nei.

Virkum neytendum fækkar frá hægri til vinstri. Einn einstaklingur étur ekki framleiðslu einnar arðbærrar fullvinnslu. Samkvæmt AGS styrkjast Pund og Dollar áfram í fjörgur ár en evra fellur. Það má taka mark á þeim. Þótt stangist á við Íslensku sérfræðin.

[Bjarni Kjartansson, 5.5.2010 kl. 12:52]

Spurt er, ,,er seðlabankastjóri verður launa sinna?"

Svar:  Nei

Rökstuðningur:  Már er höfundur einhverrar lélegustu ,,Peningamálastefnu" sem fylgt hefur verið á jarðkringlunni.  Afleiðingarnar liggja ljósar fyrir, algert hrun og afneitun allra aðvörunarljósa.

Því er þjóðþrif á, að losna við hann og hans líka út til annarra starfa.

Svo er um nánast alla svonefnda ,,Hagfræðinga" sem hafa verið eða eru, Kommar í grunninn.

Með virðingu

Miðbæjaríhaldið

[Jón Magnússon, 6.5.2010 kl. 11:48]

Júlíus ég held að vandi neytenda á Íslandi sé fyrst og fremst skilningsleysi íslenskra stjórnvalda og framleiðenda.

[Jón Magnússon, 6.5.2010 kl. 11:50]

Það er hárrétt hjá þér Bjarni að Már er höfundur slæmrar peningamálastefnu og afleiðingarnar liggja ljósar fyrir. Þess vegna  hélt ég að Samfylkingin mundi skipa annan vinstri mann í stað Más en hún gerði það ekki.  Ríkisstjórnin vill greinilega halda þessari peningamálastefnu en nú með því að hafa krónuna í hlekkjum og með skírlífisbelti.

[Júlíus Björnsson, 6.5.2010 kl. 14:21]

Ég tel algjört skilningsleysi Íslenskra stjórnvalda og framleiðenda á neytendamálum magr sannað.

CIP : Consumer Index Prize.  Neytandi Vísir Verð. 

Tel ég að hin þroskuðu skiljum sem Vísir um verð Neytenda. [Neysluvísitala: er sértæk skilgreining hagsmunaaðila]

Prize Guarantee: Skil ég líka að sem tryggir sama neytenda verð.

Þá veltu á neytenda markaði og fjármagni í belgjum[veskjum] neytenda.

Þá byrjar alvöru framleiðslu samkeppni og þjónustu samkeppni sjálfkrafa.

Í neyslu ríkjunum hér áður ríkti almennt opinber gæðastefna, þegar nóg var af hráefnum á ódýru verði.

Þetta átti að stuðla að neysluaukningu m.t.t. veltu neytenda.

Þegar skorturinn byrjaði í neysluríkjum þá kom skorthagfræði.

Neyslu ríkin byrjuðu að flytja inn fólk frá ríkjum sem eru sérhæfð [næstum genalega] gegnum aldarinnar í skorthugsunarhætti.

Afleiðingar eru að gæða neysluneytendurnir eru að deyja út.

Fjárfesting í neytendum er eina sem sem skilar virkilegum innri hagnaði í  þroskuðum sem óþroskuðum ríkjum.

Að sækja þá í formi ferðmanna er langsótt og áhættu samt og tekjur af ferðmönnum er á niður á leið. Sérstaklega ef þarf að flytja inn þjónustukostnað með ferðamönnunum inn líka fyrir erlent lánsfé.

Að sumir sé svo vitlausir að þeir geti fengið góðar neytendalaunatekjur er úrelt eins og hvað það er vitlaust.

Það má nefnilega með stjónvaldsaðgerðum tryggja val um æskilega neyslu.