Ekki segja frá hverjir það voru

Fjölskylduhjálp Ísland neyðist til að breyta aðferðum við matarúthlutun vegna Palestínuaraba, sem hafa ítrekað verið með yfirgang og ógnanir gagnvart starfsfólki og m.a. hótað að sækja að þeim á heimilum þeirra. Þetta kom fram í viðtali við formann Fjölskylduhjálpar Íslands, Ásgerði Jónu Flosadóttir á Bítinu á Bylgjunni í morgun og í frétt Morgunblaðsins í dag.

Fram kom einnig að lögreglan hefði þrívegis verið kölluð til vegna yfirgangs þessa liðs, það sem af er þessu ári. 

Ásgerður segir að útlendingar sem sæki aðstoð, sé yfirleitt gott fólk og ekki með yfirgang. En vegna yfirgangs palestínuarabanna verði að breyta úthlutunarreglum.

Í fréttum Bylgjunar í hádeginu var vísað í viðtalið við Ásgerði Jónu, en þess gætt að aðalatriðið þ.e. yfirgangur og ruddaháttur Palestínuarabanna ylli því að breyta yrði úthlutunarreglum. Það var þó aðalatriði málsins. Af hverju sleppti fréttastofan að minnast á aðalatriðið? 

Fréttastofur á Vesturlöndum hafa gætt þess, að segja ekki fréttir af öðru en góða duglega innflytjandanum frá arabalöndum ekki síst Palestínu, en forðast að gera grein fyrir þeim raunveruleika sem um er að ræða. Stöð 2 sýndi af sér sama heigulshátt í fréttum sínum í hádeginu. 

Enskt máltæki segir: "Beggars can´t be choosers" Þetta skilja Palestínuarabarnir ekki og telja sig eiga að ráða hvar sem þeir eru og í hvaða stöðu sem þeir eru. Fólk ætti að hugleiða af hverju engin af nágrannaþjóðum þeirra vill fá þá til sín. Ekki Egyptar, Saudi Arabar, Flóaríkin, Írak og jafnvel ekki Íran þó þeir styðji þá til óhæfuverka eftir því sem þeir mögulega geta. 

Varað var við því í vor að stór hópur Palestínuaraba kæmi til landsins vegna þeirrar reynslu sem af þeim er í nágrannalöndunum ekki síst í Danmörku. Ekki var hlustað á það. Þvert á móti sendi ríkisstjórnin flugvélar til að sækja á annað hundrað Palestínuaraba og flytja þá til landsins. 

Hvers konar rugl var það nú? Eðlilegt er að fólk spyrji að því fyrir hverja ríkisstjórn er að vinna sem hegðar sér svona. Alla vega ekki borna og barnfædda Íslendinga.  

 

Palestínumenn haft í hótunum við matarúthlutun

Stöðvið manninn hvað sem það kostar

Orð geta verið dýr. Í pólitískri umræðu gætir þess oft, að fólki er ekki sýnd tilhlýðileg virðing og það jafnvel útmálað í sterkari litum en skrattinn sjálfur. 

Þeir sem berjast fyrir breytingum í stjórnmálum og falla ekki að því hefðbundna verða iðulega fyrir gríðarlegum hatursáróðri frá málsmetandi stjórnmálamönnum, sem leiðir til þess, að ýmsir telja sig þurfa að bregðast við. 

Þ.6.maí árið 2002 var hollenski stjórnmálamaðurinn Pim Fortyn myrtur af manni vegna skoðana sinna og herhvöt annarra hollenskra stjórnmálamanna að þennan mann þyrfti að stöðva hvað sem það kostaði.

Pim Fortyn var samkynhneigður og barðist fyrir róttækum breytingum á innflytjendalöggjöfinni, varaði við múslimum m.a. Pim Fortyn varaði sjálfur við hatursáróðrinum gegn honum og sagði hanng geta haft þær afleiðingar sem þær höfðu.

Í gær var skotið á Donald Trump á framboðsfundi. Sem betur fer geigaði skotið.

Trump hefur verið útmálaður af andstæðingum sínum sem glæpamaður og þaðan af verra og andstæðingar hans hafa iðulega sagt, að það verði að stöðva hann hvað svo sem það kostar. Sjálfur Bandaríkjaforseti hefur sagt hann ógn við Bandaríkin og hann verði að stöðva hvað svo sem það kostar. Slík orð eru dýr.

Einhverjir gætu tekið orð Biden sem herhvöt eins og riddarar Hinriks annars Bretakóngs gerðu þegar þeir fóru og drápu erkibiskupinn Thomas Becket, sem Hinrik átti í útistöðum við. Hinrik þessi er annars helst þekktur fyrir að vera faðir Ríkharðs Ljónshjarta og bróður hans Jóns sem báðir urðu konungar af Englandi.

Því má aldrei gleyma ekki síst í pólitík að aðgát skal höfð í nærveru sálar og orð geta verið dýrari en sá sem segir þau ætlaði þeim að vera.

Ég veit ekki hvað hann var að segja og ég held að hann viti það ekki heldur

Donald Trump gerði sín fyrstu mistök í kosningabaráttunni með því að eiga kappræður í sjónvarpi við Biden of snemma. Frammistaða Biden var skelfileg. Svo skelfileg, að allt í einu opinberaðist leyndarmálið sem Demókratar eru búnir að halda frá þjóðinni, að Biden er löngu kominn fram yfir síðasta söludag. Raunar var hann það líka þegar hann var kosninn, en þá gekki flokkselítunni í Demókrataflokknum betur að fela það. 

Fátt sýnir ömurleika Biden en þegar Trump sagði í kappræðunum. 

"Ég veit ekki hvað hann var að segja og ég held að hann viti það ekki heldur."  Það var enginn sem mótmælti. 

Allir sem fylgdust með kappræðunum áttuðu sig á því að þetta var rétt sem Trump var að segja. Biden bullaði út í loftið. Í kappræðunum gat hann ekki haldið heilli hugsun í framsetningu í eina mínútu. 

Vinir og vandamenn og flokkselítan reynir að ljúga að bandarísku þjóðinni og segja að þetta sé allt í lagi, en í gær opinberaðist það svo enn einu sinni að Biden er úti um holt og móa.  Hann bauð Pútín velkominn í ræðustól þegar hann átti að kynna Zelensky og Trump þegar hann var að tala um Kamillu Harris varaforsetann sinn. 

Það er með miklum ólíkindum, að ættingjar, vinir og flokkselíta Demókrata skuli ekki fyrir löngu hafa gripið inn í, en það sýnir e.t.v. betur en svo margt annað hvað þeir sem hafa hagsmuni að gæta af völdum einstaklings,  hanga á því eins og hundar á roði að þeirra maður haldi stöðu sinni því annars mundu þeir missa gullspóna úr askinum sínum. 

En nú er nóg komið. Staðreyndunum verður ekki neitað frekar en þegar barnið benti á að keisarinn væri ekki í neinum fötum. 

Frestur er á illu bestur

Ásmundur Einar Daðason mennta- og barnamálaráðherra hefur frestað kynningu á aðgerðaráætlun þar sem á að bregðast við slökum niðurstöðum íslenskra grunnskólanema í Pisa könnunum. Sjálfsagt  vegna þess að aðgerðaráætlunin er ekki til. 

Slakur árangur íslenskra grunnskólanemenda í Pisa könnunum er ekki nýr af nálinni. Alla öldina eða tæplega í aldarfjórðung hefur sigið hratt á ógæfuhliðina. Ekki hefur verið brugðist við. Helstefna fáránleikans í skólakerfinu, sem gengur undir heitinu skóli án aðgreiningar leikur lausum hala öllum til tjóns. Yfirstjórn skólamála er í afneitun gagnvart þeim raunverulega vanda sem við er að glíma. 

Að óbreyttri skólastefnu fá nemendur sem hafa hæfi ekki viðunandi tækifæri til að ölast eðlilega fræðslu í íslenskum grunnskólum. 

Allt þetta hefur verið ljóst frá fyrstu árum þessarar aldar, en ekki hefur verið brugðist við. Jón Pétur Ziemsen aðstoðarskólastjóri Réttarholtsskóla segir að nú sé svo komið að helmingur drengja og þriðjungur stúlkna sem útskrifast úr grunnskóla skilji ekki mælt mál nema það allra einfaldasta. 

Fyrst árangurinn af skólastefnu Ásmundar Einars og skólaelítunnar er með þeim hætti að nemendur skilja ekki mælt mál við útskrift og standa sig hraklega í lestri, hvað kunna  þá í stærðfræði, landafræði og sögu? 

Þrátt fyrir að vandamálið hafi verið þekkt í tvo áratugi og farið versnandi ár frá ári, þá er ekki brugðist við og ráðherrar menntamála síðustu tvo áratugi bera allir ábyrgð á hvernig komið er. 

En frestsmálaráðherrann Ásmundur Daði ber mesta ábyrgð fyrir að vera ekki búinn að taka í taumana og gera grundvallarbreytingar á skólakerfinu. Hvaða vit er í því að fólk sem hefur ólíka getu, þekkingu og færni skuli sitja í sama bekki og tali jafnvel ólík tungumál tvo til þrjú? 

Allt er þetta undir vígorði ráðandi skólaspeki um að fólki eigi að líða vel í skólanum. Vissulega er gott að svo sé. En skólar eru fyrst og fremst til að kenna fólki og uppfræða. Það er margreynt að það gengur ekki í skóla án aðgreiningar. 

Nú 25 árum eftir að vandamálið var þekkt tilkynnir Ásmundur ráðherra að fresta verði kynningu á "aðgerðaráætlun" í skólamálum. Hversu lengi getum við verið með ráðherra og ríkisstjórn þar sem ráðherrar hafa ekki burði til að takast á við æpandi vandamál sem heyrir undir þá. 

Er þá ekki best að aðrir sem geta, nenna og kunna taki við?

Fresta kynningu á viðbrögðum við PISA-könnun

Í upphafi skyldi endirinn skoða

Af ótta við stórsigur hægra fólks í frönsku þingkosningunum gerði hinn lánlausi Frakkaforseti Macron bandalag við kommúnista og öfgavinstrið. Afleiðingin er að Vinstrið sigraði og Macron stendur uppi með þá sem ráðandi afl nema hann kúvendi og snúi sér til Þjóðfylkingarinnar um stuðning. 

Það er jafnan talað um öfgahægrið í Frakklandi og þá talað um Þjóðfylkinguna. En engin fréttamiðill talar um öfgavinstrið. Samt sem áður er það nú svo, að öfgavinstrið ræður nú för með stuðningi Macron. Það getur ekki endað nema á einn veg. Stórsigur frönsku þjóðflylkingarinnar í næstu kosningum eftir óstjórn öfgavinstrisins í Frakklandi.

Þetta kjörtímabil verður Frökkum dýrt og ríkisskuldirnar geta þá orðið á pari við það sem Giorgiana Meloni tók við á Ítalíu og er að laga til eftir óstjórn vinstri aflanna. 

Það væri þó aldrei að það verði hlutskipti hins svokallaða "öfga hægris" að koma reiðu á hlutina og sinna því hlutverki í efnahagsstjórn sem venjulegir hægri flokkar gerðu áður en þeir fóru á bak vinstra tígrisdýrinu. Já og lentu flestir inn í því  eins og segir í afrískum málshætti að þeir geri sem fari í slíkan reiðtúr. .  

Útgönguspár: Vinstriflokkar með flest þingsæti

Bandalag fáránleikans

Síðari hluti frönsku þingkosninganna fer fram í dag. Greidd eru atkvæði milli tveggja efstu úr fyrri umferð kosninganna þar sem frambjóðandi fékk ekki hreinan meirihluta. 

Þjóðfylkingin franska vann stórsigur í fyrri umferðinni og til að reyna að koma í veg fyrir að flokkurinn nái hreinum meirihluta mynduðu hefðbundnir hægfara hægri menn Macron forseta hræðslubandalag með vinstri fylkingunni.

Hræðslubandalag Macron og vinstri fylkingarinnar er merkilegt fyrir það, að í raun á hægri flokkur Macron miklu meira sameiginlegt með frönsku þjóðfylkingunni en ofstopa vinstrinu sem leitt er m.a. af Jean Luc Mélanchon, sem er öfgafullur vinstri maður sem neitar m.a. að fordæma hryðjuverk Hamas 7. október s.l.

Vinsti fylkingin hefur það helst á stefnuskrá sinni að afnema allar þær umbætur sem Macron gerði sumt í hörðum átökum eins og að færa eftirlaunaaldurinn upp í 64 ár. Macron er sama þó hann fordjarfi öllum sínum stefnumálum ef honum tekst að koma í veg fyrir að franska þjóðfylkingin vinni meirihluta á franska þinginu. 

Ekki nóg með að segja sig til sveitar með villta tryllta vinstrinu, þá hótar Macron því að vinni þjóðfylkingin samt, þá muni þess ekki langt að bíða að hann rjúfi þing aftur til að reyna að ná fram hagstæðari úrslitum. Macron ætlar semsagt ekki að virða lýðræðið, ef úrslitin eru honum ekki hagfelld. 

Í umfjöllun ríkisfjölmiðilsins um frönsku kosningarnar var dreginn á flot maður, sem í trúarlegri upphafningu réðist gegn frönsku þjóðfylkingunni en lofaði vinstri fylkinguna.  

Öfgaflokkurinn í þessum kosningum er vinstri fylkingin, sem er með stefnu, sem mundi leggja franskan efnahag í rúst á stuttum tíma. Aukin ríkisútgjöld vegna stefnumála vinstrisins eru talin nema um 24 milljörðum Evra eða 3.600 milljörðum ísl. króna. 

Franska þjóðfylkingin er mun hógværari í velferðinni og ein tillaga þeirra er allrar athygli verð, að undanþiggja fólk undir 30 frá að greiða tekjuskatt. Margt sem getur mælt með því. 

Sleeping with the enemy (að sofa hjá óvininum) er heiti á frægri kvikmynd. Spurningin nú er hvort Macron sefur hjá óvininum eða hvort villta tryllta vinstrið, sem hann samsamar sig með núna er frekar spurning sem gæti borið engilsaxneska heitið "sleeping with the devil" (að sofa hjá djöflinum) Alla vega er Macron tilbúinn til að berjast við hlið þeirra sem hvað harðast hafa staðið gegn öllu því sem hann hefur lagt fram til framfara í forsetatíð sinni og vilja afnema það allt saman.

Álíka kúvending og færi Guðni Th.forseti Íslands að borða pissur með ananas og mælti með að fólk gerði það líka.  

 

Hefðbundnir hægri flokkar tapa fylgi. Hversvegna?

Íhaldsflokkurinn breski galt afhroð í þingkosningunum sem fram fóru í gær. Útkoman er sú versta sem flokkurinn hefur nokkru sinni fengið. Helstu atriði sem valda þessu mikla tapi eru aðallega þrjár. Í fyrsta lagi löng stjórnarseta. Í öðru lagi vinstri áherslur í ríkisfjármálum og varðandi Kóvíd og í þriðja lagi upplausn í forustu flokksins og persónulegar deilur. 

En Hefðbundnir mið-hægri flokkar í Evrópu eru að tapa fylgi allsstaðar í Evrópu. Sumir halda því fram, að unga fólkið kunni ekki að meta hefðbundin borgaraleg gildi en það er alrangt.

Þessir flokkar eru ekki að boða hægri stefnu lengur, hvorki Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi, Íhaldsmenn í Bretlandi eða Kristilegir Demókratar í Þýskalandi. Nánast allir hefðbundnir hægri flokkar í Evrópu tóku upp ákveðnar vinstri hugmyndir um völd ríkisins umfram mannréttindi sbr. Kóvíd. Sett eru höft á atvinnustarfsemina með stöðugt flóknari og víðtækari reglum.

Hefðbundnir hægri flokkar viku frá grundvallarstefnu sinni um einstaklingsfrelsi og athafnafrelsi og fóru að vinna eftir hugmyndafræði sósíalista. Þessvegna setja Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur lítið mark á aðgerðir ríkisstjórnarinnar og keppast með Vinstri grænum við að stjórna undir vinstri formerkjum jafnvel þó sporin hræði.

Ríkissjóður er rekinn með viðvarandi halla, ríkisbáknið blæs út sem aldrei fyrr og því fer fjarri að stjórnmálastéttin gæti aðhalds og sparnaðar, sem var á árum áður grundvallaratriði í viðmiði hægri manna um góða stjórnun.

Stjórnmálaflokkarnir eru orðnir að stofnunum á framfæri ríkisins og stjórnmálastéttin hefur mokað undir sig í fríðindum og launakjörum svo þvílíkt hefur aldrei sést áður í íslensku samfélagi og allir eru ánægðir með að vera í partíinu stjórnarliðar sem og stjórnarandstaða.

Það er komið að skuldadögum og efnahagsstefna vinstri manna í framkvæmd hefðbundinna hægri flokka. Valkostir hægra fólks á Íslandi og í Evrópu er því að greiða atkvæði flokkum sem eru líklegri til að framkvæma raunverulega hægri stefnu aðhalds og sparnaðar jafnvel þó þeir séu kallaðir öfgaflokkar eða pópúlistar. 

Afleiðingin af svikum hefðbundinna hægri flokka við grundvallarstefnu sína mun reynast þeim dýr og Íhaldsflokkurinn breski beið mesta afhroð í kosningunum í Bretlandi í gær. Varla er hægt annað en að segja að flokkurinn hafi uppskorið eins og hann sáði. Kjósendur létu flokkinn gjalda vinstri stefnu í efnahags- og skattamálum og ófullnægjandi aðgerða í innflytjendamálum. 

Hætt er við að Sjálfstæðisflokksins bíði sömu örlög í næstu alþingiskosningum, en flokkurinn mælist nú með minna fylgi en nokkru sinni fyrr. Ef ekki á illa að fara þarf Flokkurinn að söðla um og ræða í einlægni hvað hefur farið úrskeiðis og hvað sé nauðsynlegt að gera til að Flokkurinn vinni aftur tiltrú þeirra fjölmörgu stuðningsmanna sinna, sem segjast ekki ætla að kjósa Flokkinn í næstu kosningum. 

Það má engan tíma missa og sumarfrí er ekki í boði þegar hrunið blasir við verði ekki að gert.

 

Dekur Sjálfstæðisflokksins við ólöglega hælisleitendur

Einar Hálfdánarson lögmaður og endurskoðandi fjallar í grein í Morgunblaðinu í dag, um nauðsyn virkrar landamæragæslu og með hvaða hætti var komið í veg fyrir að síðasti Landsfundur Sjálfstæðisflokksins ályktaði um nauðsyn þess að virk landamæragæsla yrði tekin upp. Ekki í fyrsta sinn. 

Í greininni segir Einar m.a. að ekkert hefði orðið Sjálfstæðisflokknum dýrkeyptara en dekur við ólöglega innflytjendur.  Undir þetta tekur Björn Bjarnason fyrrverandi dómsmálaráðherra í bloggfærslu og bendir á leiðir til úrbóta. 

Á Landsfundi 2015 lagði ég ásamt nokkrum öðrum fram tillögu um málefni hælisleitenda, þar sem vikið var að því að fámenn þjóð yrði að gæta vandlega hagsmuna sinna og setja mjög ákveðnar reglur um heimildir hælisleitenda til að koma til landsins.

Forusta Sjálfstæðisflokksins var tillögunni mjög andsnúinn og braut allar grunnreglur fundarskapa til að koma í veg fyrir að hún fengist tekin á dagskrá fyrr en liðið var að lokum Landsfundar að kvöldi síðasta þingdags og meiri hluti Landsfundarfulltrúa farinn heim til sín. Einnig var komið í veg fyrir eðlilegar lýðræðislegar umræður um tillöguna. Hún var felld eftir algjört ofbeldi af hálfu forustu og fundarstjóra auk nokkurra óvita með Áslaugu Örnu Sigurbjörnsdóttur í broddi fylkingar þá nýkjörna sem ritara Flokksins. 

Ömurleikasaga Sjálfstæðisflokksins í málefnum hælisleitenda fór síðan í nýjar hæðir í meðförum þáverandi varaformanns flokksins Hönnu Birnu Kristjánsdóttur, sem dómsmálaráðherra, sem skipaði þverpólitíska nefnd til að unga út vitlausustu löggjöf um málefni útlendinga sem þekkist í Evrópu. 

Síðan hafa landamæri Íslands verið nánast galopin og kostnaður við ólöglega hælisleitendur nemur tugum milljarða króna árlega. Þetta var ekkert sem fólkið í landinu bað um hvað þá stuðningsfólk Sjálfstæðisflokksins.  Þess vegna uppsker flokkurinn nú eins og hann sáði og sér nú fylgi sitt komið langt niður fyrir helming þess sem áður var.

Sjálfstæðisflokkurinn skuldar þjóðinni miklu meira í þessum málum en nokkrar vitlegar lagfæringar á Útlendingalögunum, sem núverandi dómsmálaráðherra má eiga þakkir skildar fyrir að koma í gegn fyrir nokkrum dögum. Flokkurinn þarf að hætta því dekri við hælisleitendur sem þeir Einar Hálfdánarson og Björn Bjarnason telja að hafi orðið Sjálfstæðisflokknum hvað dýrkeyptast af öllu því sem illa hefur farið á vegferð Flokksins síðustu ár og skal undir það tekið með þeim.

Ekki er hægt að setja fram minni eða varfærnari kröfur í dag en að þegar í stað verði tekin upp virk landamæravarsla.