Tími til að komast út úr döprum örlögum

Í bandarískri kvikmynd(The Groundhog day) segir frá manni, sem festist í sama deginum og endurlifir hann aftur og aftur.  Sjónvarpsmaðurinn reyndi allt til að komast út  úr þessum döpru örlögum að alltaf væri sami Dagurinn. Sömu döpru örlogin endurlifa Reykjavíkingar. Dagur B. Eggertsson, stjórnar Reykjavíkurborg jafnvel þó að kjósendur hafni honum ítrekað.  

Dagur varð fyrst borgarstjóri árið 2007. Síðan kom Jón Gnarr árið 2010, en Dagur var samt raunverulegur stjórnandi.

Jón Gnarr er flottur leikari. Meðan hann var borgarstjóri kom það vel í ljós. Á degi blindra fór hann um með hvíta stafinn blindastur allra, á degi fatlaðra fór Jón um á hjólastól fjölfatlaðastur allra og á hinsegin dögum var Jón Gnarr dragdrottning par exellance. Á meðan stjórnaði. Dagur B. á meðan dragdrottningin sveiflaði síðpilsinu í göngu hinsegin fólks. 

Frá 2014 hefur Dagur verið borgarstjóri og það hefur hallað undan fæti hjá borginni. Skuldasöfnun, spilling, umferðaröngþveiti og skortur á að hreinsun gatna og viðhald sé með þeim hætti sem nauðsynlegt er. 

Er fólk búið að gleyma Bragganum fræga í Nauthólsvíkinni og dönsku stráunum. Allt einstök spilling sem gerði það að verkum, að Dagur tilkynnti sig veikan og lét aðra um að svara fyrir óhroðann. Þó það dæmi væri svæsið þá var það aðeins eitt af mörgum, þar sem aðhalds og sparnaðar er ekki gætt enda verður fjárhagur Reykjavíkurborgar stöðugt verri undir stjórn Dags. 

Það er að vissu leyti snilld að geta stöðugt fengið nýja flokka sem hækjur til að styðjast við og geta verið áfram borgarstjóri. Dagur B. hefur verið snillingur í því, þvert á vilja borgarbúa.

Í lok  áðurnefndrar kvikmyndar, tókst manninum hann loks,að gera það besta út úr deginum. Í raunveruleikanum hafa menn fullreynt þennan Dag, sem er ekki að taka framförum nema síður sé og er vonandi að kvöldi kominn. 

Það er hægt að gera miklu betur en Dagur B Eggertsson og meðreiðarfólk hans. Það þarf framsækið fólk, sem vill stjórna með hagsmuni allra borgarbúa að leiðarljósi. Þess er að vænta að það komi fram og geri sig gildandi í kosningunum í vor. 

 

 

Jafnvel gamlir símastaurar syngja

Guðmundur Árni Stefánsson fyrrum þingmaður, ráðherra og sendiherra hefur ákveðið að gefa kost á sér við bæjarstjórnarkosningar í Hafnarfirði. Ekki fór hjá því,að mér dytti í hug stef úr ljóði Tómasar Guðmundssonar "Austurstræti" þegar ég las hjartnæma yfirlýsingu Guðmundar Árna, þar sem skáldið segir "og jafnvel gamlir símastaurar syngja".

Nú skal tekið fram, að Guðmundur Árni er á besta aldri yngri en við Trump, sem erum þó enn í fullu fjöri.

Guðmundur Árni á margt gott skilið. Hann var hógvær geðþekkur stjórnmálamaður. Hann hrökklaðist úr ráðherrasæti vegna athugasemda Ríkisendurskoðunar fyrir atriði, sem mundu ekki teljast miklu máli  skipta í dag. Alla vega hefur núverandi forsætisráðherra tekið ákvarðanir án heimilda í fjárlögum um margfallt meiri ríkisútgjöld án heimilda, en þeirra,sem Ríkisendurskoðun gerði athugasemd við á sínum tíma í ráðherratíð Guðmundar Árna. Guðmundur Árni hefði ekki þurft að segja af sér, en gerði það samt og það var mannsbragur af því. 

Jafnvel þó að stjórnmálamönnum verði eitthvað á, þá eru það kjósendur sem ákveða pólitísk örlög þeirra.

Það er kærkomið að eðalkrati eins og Guðmundur Árni skuli gefa kost á sér til starfa í pólitík á ný. Samfylkingin hefur ekki verið í raunpólitík undanfarin ár og núverandi formaður hefur ýtt flokknum út á ystu brún bjargsnasar villta vinstrisins þar sem hann lafir á klettabrúninni ásamt Pírötum. Maður eins og Guðmundur Árni ætti að geta spornað við þessari pólitísku vinstri nauðhyggju formannsins og flokksins og gert hann að raunverulegum pólitískum valkosti á ný.

Fyrsta verkefni Guðmundar Árna eftir 28 ára hvíld við kjötkatla sendiherraembætta og froðumennsku íslenskrar utanríkisþjónustu verður að fá stuðning til forustu í Hafnarfirði, sem ég vona að honum takist og síðan að heyja kosningabaráttu þar sem hann ætlar sér að sækja að Sjálfstæðisflokknum.

Á sama tíma og ég óska Guðmundi Árna til hamingju með endurkomu í pólitík og vona að hann hafi mikil og góð áhrif innan eigin flokks, þá vona ég að honum mistakist það ætlunarverk sitt að koma meirihluta Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði frá völdum. 

Meirihluti Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði hefur staðið sig vel á kjörtímabilinu og á það skilið að fá víðtækan stuðning kjósenda. Guðmundur Árni veit það en telur greinilega að best sé að byrja pólitísk afskipti á nýjan leik með þessum hætti. En hugur hans stefnir örugglega frekar í landsmálin, þar sem hann á frekar heima og getur gefið meira af sér.  Þar er verk að vinna fyrir Guðmund, en ekki í bæjarstjórnarmálum í Hafnarfirði. Þar getur hann ekki bætt um betur.

Eyþór hættir

Það kom á óvart, að oddviti Sjálfstæðisfólks í borgarstjórn verði ekki í kjöri fyrir næsta kjörtímabil. 

Sjálfstæðisfólk þarf að velja nýjan oddvita, sem er líklegur til að leiða flokkinn til sigurs. Í því sambandi skiptir máli, að góður oddviti fari fyrir samstilltum hópi frambjóðenda. 

Sjálfstæðisflokkurinn er ekki trúverðugur og fær ekki aukið fylgi, ef hver höndin er upp á móti annarri í mikilvægustu málum. 

Það er verk að vinna fyrir Sjálfstæðisfólk að velja þann besta leiðtoga sem kostur er á og vinna síðan saman að því að flokkurinn fái góða kosningu.

Óneitanlega yrðu það gríðarleg mistök ef Sjálfstæðisflokkurinn glutraði niður því tækifæri að fella óvinsælan meirihluta, sem tekur hagsmuni minnihlutahópa fram yfir hagsmuni almennings.

Sjálfstæðisfólk í Reykjavík stendur frammi fyrir því, að ákveða með hvaða hætti standa á að uppstillingu. Lagt hefur verið til að fram fari leiðtogaprófkjör, sem er ágæt tillaga.  Leiðtogaprófkjör útilokar ekki síðar prófkjör um framboðslistann að öðru leyti. 

Hvaða aðferð svo sem valin verður við val á framboðslistann,þá skiptir máli að Sjálfstæðisfólk kjósi samhentan framsækinn framboðslista, en láti ekki andstæðingum flokksins það eftir að gera það.

Það er ekki sérstök lýðræðisveisla að fólk skrái sig í flokkinn til þess eins að kjósa og segi sig síðan úr honum 10 mínútum síðar eins og í síðasta prófkjöri þegar jafnvel þekkt stuðningsfólk annarra stjórnmálaflokka vílaði ekki fyrir sér að ganga í flokkinn í 10 mínútur til að hafa áhrif á hverjir yrðu í framboði fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

Eyþór hættir

Það kom á óvart, að oddviti Sjálfstæðisfólks í borgarstjórn verði ekki í kjöri fyrir næsta kjörtímabil. 

Sjálfstæðisfólk þarf að velja nýjan oddvita, sem er líklegur til að leiða flokkinn til sigurs. Í því sambandi skiptir máli, að góður oddviti fari fyrir samstilltum hópi frambjóðenda. 

Sjálfstæðisflokkurinn er ekki trúverðugur og fær ekki aukið fylgi, ef hver höndin er upp á móti annarri í mikilvægustu málum. 

Það er verk að vinna fyrir Sjálfstæðisfólk að velja þann besta leiðtoga sem kostur er á og vinna síðan saman að því að flokkurinn fái góða kosningu.

Óneitanlega yrðu það gríðarleg mistök ef Sjálfstæðisflokkurinn glutraði niður því tækifæri að fella óvinsælan meirihluta, sem tekur hagsmuni minnihlutahópa fram yfir hagsmuni almennings.

Sjálfstæðisfólk í Reykjavík stendur frammi fyrir því, að ákveða með hvaða hætti standa á að uppstillingu. Lagt hefur verið til að fram fari leiðtogaprófkjör, sem er ágæt tillaga.  Leiðtogaprófkjör útilokar ekki síðar prófkjör um framboðslistann að öðru leyti. 

Hvaða aðferð svo sem valin verður við val á framboðslistann,þá skiptir máli að Sjálfstæðisfólk kjósi samhentan framsækinn framboðslista, en láti ekki andstæðingum flokksins það eftir að gera það.

Það er ekki sérstök lýðræðisveisla að fólk skrái sig í flokkinn til þess eins að kjósa og segi sig síðan úr honum 10 mínútum síðar eins og í síðasta prófkjöri þegar jafnvel þekkt stuðningsfólk annarra stjórnmálaflokka vílaði ekki fyrir sér að ganga í flokkinn í 10 mínútur til að hafa áhrif á hverjir yrðu í framboði fyrir Sjálfstæðisflokkinn. 

Kvöldstemmning

Í blíðviðrinu í gærkvöldi fannst mér og frú Margréti tilvalið að fá okkur göngu í Nauthólsvík. Gangan var hin skemmtilegasta í kvöldstemmningunni.

Öskjuhlíðin, sem mér skilst að sé jafn hátt og Himmelbjerget hæsta fjall Dana, hefur orðið til muna fallegri á síðustu áratugum og betri til útivistar. Sama má segja um nánast allt umhverfi Nauthólsvíkur. Að sjálfsögðu ber einnig að minnast orða skáldanna um að ekkert sé fegurra en vörkvöld í Reykjavík og/eða vorkvöld í vesturbænum. En það á líka við um kvöldstemmningu sumur, haust og vetur í höfuðborginni. 

Fyrst minnst er á Himmelbjerget, þá komu dönsku stráin upp í hugann. Dönsk strá voru keypt til að prýða umhverfi bragga sem borgarstjórinn í Reykjavík ákvað að gera upp og prýða að innan sem utan. Ekki var hjá því komist að berja augum braggann dýra og stráin dýru. Þarna blasti dýrðin við. Dýrðin sem kostaði Reykvíkinga um einn milljarð. 

"Hann Einbúi gnæfir svo langt yfir lágt að lyngtætlur lýta á hann hissa" orti enn annað skáld,en það sama verður ekki sagt um þennan lágreista bragga og stráin dýru. Þarna kúrði bragginn lágreistur og hnípinn í rekstrarlegum vanda.

Skelfing merkilegt að einhverjum skyldi detta í hug að endurgera bragga fyrir á annað hundrað milljónir sem síðar urðu að um það bil milljarði. "Snillin" getur ekki leynst neinum sem berja þetta afrek augum. 

Þegar "snilli" borgarstjóra í braggamálinu var afhjúpuð, þá lagðist borgarstjóri í rúmið og fór í veikindaleyfi til að þurfa ekki að svara fyrir þetta frekar en annað góðgæti,sem honum finnst erfitta að svara fyrir. Það kom í hlut samstarfsfólks að verja vitleysuna og þau gerðu það. Líka Viðreisn sem kom þó ekki að málinu fyrr en eftir á. Viðreisn greip til heiftarlegra varna enda dýrseldur flokkur. 

Í kvöldkyrrðinni velti ég því fyrir mér hvort reykvískir kjósendur mundu hugsa til þessa máls við næstu kosningar og veita þeim sem að þessu bulli standa og verja fá makleg málagjöld í næstu kosningum. 

Hvað sem öðru líður og þó þetta sé allt dapurlegt og beri vott um óafsakanlegt stjórnleysi og spillingu, þá er samt ekki annað hægt en að brosa út í annað yfir því, að nokkrum skuli hafa dottið í hug að eyða nokkur hundruð milljónum sem urðu að milljarði í vitleysu eins og þessa. Það fólk veit greinilega ekki hvað ráðdeild og sparnaður þýðir enda auðvelt að klúðra hlutum þegar fólk telur sér heimilt að fara illa með annarra fé.  

 

 

Vitlausum ákvörðunum velt yfir á neytendur

Stjórn Sorpu tók vitlausar ákvarðanir í fjárfestingum, sem leiddu til gríðarlegs taps fyrirtækisins. Stjórnin, sem ætti e.t.v. frekar að kalla óstjórnin situr samt áfram enda pólitískir kommisarar skipaðir af bæjarstjórnum, sem eiga Sorpu. 

Vegna þessara vitlausu ákvarðana tók sama stjórn þá ákvörðun, að eðlilegt væri að neytendur borguðu fyrir vilausar ákvarðanir stjórnarinnar og greiddu tapið með stórhækkun á verði þjónustunnar. 

Sorpa er einokunarfyrirtæki, sem þarf ekki að óttast samkeppni. Neytendur þurfa að kaupa þjónustuna af þeim og hafa ekki í önnur hús að venda. Við slík tækifæri er nauðsynlegt, að þjóðfélagið bregðist við með þeim tækjum sem til eru og komi í veg fyrir óeðlilegar verðhækkanir. 

Gera verður þá kröfu til sveitarfélaganna, sem eiga Sorpu, að þau grípi í taumana og gæti að hagsmunum neytenda. Þá verða Samkeppnisyfirvöld að taka málið til meðferðar strax á grundvelli 11.gr. samkeppnislaga nr. 44/2005. Verðhækkunum eins og þessum vegna mistaka stjórnenda fyrirtækis má ekki velta með þessum hætti yfir á neytendur. Sveitarfélögin verða að axla ábyrgð á kommissörunum sínum og koma með nýtt fjármagn inn í reksturinn án í stað þess að sammælast um að stela af neytendum.

Í máli þessu reynir á hvers virði stjórnmálastéttin er. Sættir hún sig við svona vinnubrögð? 

Sorpa sprengir upp verðskrána

Nýja stjórnarskráin

Margra kynlegra grasa kennir í tillögum stjórnlagaráðsins sáluga, en aðstandendur þess telja að þjóðin eigi að lögfesta það eins og Guð hafi sagt það, án þess að breyta um kommu eða punkt. 

Öllu málsmetandi fólki var ljóst, þegar það sá tillögurnar, að þarna var um framsetningu að ræða eins og oft er hjá fólki sem er í lögfræðilegum æfingabúðum iðulega án þess að eiga þangað erindi. 

Einfalt dæmi: 

Ákvæði núverandi stjórnarskrár um sveitarfélög gr. 78

"Sveitarfélög skulu ráða málefnum sínum eftir því sem lög ákveða. Tekjustofnar sveitarfélaga skulu ákveðnir með lögum svo og réttur þeirra til að ákveða hvort og hvernig þeir eru nýttir."

Stutt einföld framsetning, sem segir allt sem segja þarf. 

En það var að sjálfsögðu ekki nógu gott fyrir stjórnlagaráðið. 

Í stað þeirrar einu greinar sem er í stjórnarskránni um sveitarfélög koma fjórar greinar í tillögum stjórnlagaráðs og þegar betur er að gáð, þá tryggja þær hvorki sveitarfélögum eða íbúum þeirra neinn sérstakan rétt umfram það sem þessi eina hnitmiðaða grein núverandi stjórnarskrár gerir: 

Í greinum 105-108 í tillögum stjórnlagaráðs segir í 105 gr. að sveitarfélög skuli sjálf ráða málefnum sínum eftir því sem að lög ákveða og þau skuli hafa nægjanlega burði og tekjur til að sinna lögbundnum verkefnum. (Ekki er sagt hver eigi að tryggja þeim þessar tekjur) og að tekjustofnar sveitarfélaga skulu ákveðnir með lögum.

Í 106 gr. stjórnlagaráðs  segir að á hendi sveitarfélaga eða samtaka í umboði þeirra (hvaða samtök skyldu það nú vera) eru þeir þættir opinberrar þjónustu sem best þykir komið í héraði svo sem nánar skal ákveðið í lögum. 

Í 107 gr segir að sveitarfélögum skuli stjórnað af sveitarstjórnum (eins gott að taka það fram) og þá að rétti íbúa til að óska eftir atkvæðagreiðslu um málefni þess skal skipað með lögum. 

108 gr. mælir síðan fyrir um að samráð skuli haft við sveitarfélög um undirbúning lagasetningar sem þau varðar. 

Er eitthvað í tillögum stjórnlagaráðs, sem eykur á réttindi sveitarstjórna með þessum langhundi sem ráðið sullar saman umfram það sem kveðið er á um í 78. gr. núverandi stjórnarskrár? Vissulega ekki. Þarna er um að ræða hrófatildur, sem hróflað er saman af fólki oft velmeinandi fólki sem einskonar óskalista, sem er þó ekkert annað og meira en það sem sagt er í tveim línum og einni grein núverandi stjórnarskrár. 

Öllum má vera ljóst, að tillögur stjórnlagaráðs um sveitarstjórnir eru ekki innihaldsríkar og nauðsynlegar umfram það sem er í núverandi stjórnarskrá heldur þvert á móti og dæmi um það að þeir sem settu þetta saman gera sér ekki að fullu grein fyrir hvaða tilgangi stjórnarskrá á að þjóna.   

 

Alræðishyggjan kemur fram í mörgum myndum

Í gær var sagt frá hugmyndum þeirra sem aðhyllast alræðishyggju og heildaskipulagshyggju að neyða fólk til að leggja niður sveitarfélög séu íbúarnir færri en alræðishyggjan telur ásættanlegt.

Í 74.gr. stjórnarskrárinn er ákvæði sem segir að rétt eigi menn á því að stofna og starfrækja félög í sérhverjum löglegum tilgangi. Ekki eru ákvæði í stjórnarskránni að félög skuli hafa a.m.k. ákveðinn fjölda félaga. Þess vegna getur félagsmaður í félagi verið einn sbr. ýmis einkahlutafélög. Þeir sem stóðu að gerð stjórnarskrárinnar settu þessi ákvæði til að tryggja réttindi einstaklinga og félaga þeirra.

Sveitarfélög á landinu eru misfjölmenn. Fámenn sveitarfélög hafa um langt skeið verið eitur í beinum alls alræðishyggjufólks og þess vegna var það forgangsatriði hjá Jóhönnu Sigurðardóttur sem sveitarstjórnarmálaráðherra á sínum tíma að fækka sveitarfélögum sem mest hún mátti og jafnvel meira en það. 

Nú mun enn einu sinni vera komin fram tillga um að ákveðinn lágmarksfjöldi skuli vera í hverju sveitarfélagi og séu íbúarnir færri beri sveitarfélaginu skv. valdboði heildarhyggjunar að sameinast öðru sveitarfélagi. Gjalda verður varhug við svona hugmyndum sen miða við að  knýja fólk til þess með valdboði að leggja niður sitt eigið sveitarfélag og sameinast öðru hvort sem það vill það eða ekki og hvort heldur það er til hagsbóta fyrir sveitarfélagið eða ekki. 

Virða verður frelsi fólks til að taka ákvarðanir í þessum félagsmálum eins og öðrum. 

Eru bara sumir verðugir launa sinna?

Gjörskyggnir Íslendingar gerðu sér grein fyrir því, að kæmi til þess, að alþingisfólk tæki sér 44% launahækkun skv. niðurstöðu Kjararáðs um launakjör alþingisfólks og háembættismanna, þá mundi það leiða til ófarnaðar í þjóðfélaginu. 

Sumir urðu til að vara við þ.á.m.Styrmir Gunnarsson fyrrum ritstjóri, sá sem þetta ritar og margir fleiri. En stjórnmálastéttin lét sér þau varnaðarorð í léttu rúmi liggja. Pólitísk samstaða myndaðist um það á Alþingi að þingmenn tækju sér 44% launahækkun.

Í frétt í Fréttablaðinu í dag segir fyrrum fjármálastjóri Alþingis Karl M. Kristjánsson frá því þegar hann var kosinn í sveitarstjórn í litlu hreppsfélagi við höfuðborgina, þá hafi hann séð, að þar höfðu sveitartjórnarmenn hækkað greiðslur til sín og nefndarlaun um það sama og alþingisfólk skammtaði sér.

Karl bendir á, að á sama tíma hafi laun fólksins sem vinnur fyrir sveitarstjórnirnar ekki fengið neina launahækkun. Sama gildir raunar um ríkisstarfsfólk. Þrátt fyrir að þingfólk hafi hækkað laun sín um 44% þá datt því ekki í hug, að skrifstofulýðurinn hjá ríkinu eða aðrir launaþrælar þar á bæ ættu rétt á nokkurri launahækkun í líkingu við fína fólkið á Alþingi eða í sveitarstjórnum.

Þá hefur komið í ljós að bæjar- og sveitarstjórar höfðu tekið sér gríðarlegar launahækkanir víða jafnvel umfram það sem Kjararáð skenkti alþingisfólki svo rausnarlega. 

Finnst stjórnmálastéttinni virkilega skrýtið að almennt launafólk telji sig eiga rétt til kjarabóta til jafns við það fólk, sem að hluta til mundi ekki einu sinni fá vinnu væri það á hinum almenna vinnumarkaði og engin nein ofurlaun?

Hætt er við að stjórnmálafólk sem þannig hagar sér þrjóti örendið fyrr fremur en síðar. Alla vega ættu kjósendur að hlutast til um það.

Góður listi Sjálfstæðisflokksins en það er ekki nóg.

Sjálfstæðismenn í Reykjavík standa sameinaðir um framboðslista flokksins til borgarstjórnarkosninganna í Reykjavík. Þrátt fyrir að kjörnefnd gerði tillögu um verulegar breytingar m.a. mikið af hæfu ungu fólki og margir byggjust við verulegum andmælum og andófi þá fór ekki svo. Flokksmenn ákváðu að standa sameinaðir að baki framboðsins. Þannig að það hefur alla vega þann fararheill.

Miklu skipti að vel tækist til um framboð Flokksins þannig að samhent heild starfaði með Eyþóri Arnalds sem flokksmenn höfðu valið sem oddvita sinn í borginni með yfirgnæfandi stuðningi flokksfólks.

Nú reynir á. Reykvíkingar hafa mátt þola óstjórn í borgarmálum um árabil og fyrst keyrði um þverbak þegar tvíeykið Jón Gnarr og Dagur B. Eggertsson skiptu með sér kökunni og ekki batnaði það eftir að Dagur sat einn að aðgerðum.

Nú skiptir máli að Sjálfstæðisfólk í Reykjavík móti sér framsækna stefnu í borgarmálum - af því að það er ekki nóg að hafa bara góðan framboðslista hann verður að eiga fullt erindi til að ná brautargengi. Það þarf að skerga burt Báknið í Reykjavík. Það þarf að tryggja nauðsynlega þjónustu og greiða umferð og umfram allt lækka álögur á borgarbúa. Þetta er vel hægt ef vel verður að verki staðið. 

Þreyttur hugmyndasnauður meirihluti á að víkja fyrir framsækinni stefnu til framfara í Borginni.