Hvað með hin áttatíu

Aðeins 20% kjósenda greiddu lista Dags B. Eggertssonar borgarstjóra atkvæði sitt og meirihlutinn sem hann klambraði saman fyrir 4 árum er ekki lengur meirihluti. Nú reynir á oddvita Sjálfstæðisflokks og Framsóknar að freista þess að mynda nýjan meirihluta, gangi það ekki eftir hefur þeim mistekist hrapalega strax í upphafi kjörtímabilsins. 

Í sjálfu sér má segja að kjósendur hafi ekki heldur verið sérstaklega að kalla á Sjálfstæðisflokkinn til forustu í Reykjavík þar sem flokkurinn tapaði umtalsverðu fylgi og hefur aldrei notið eins lítils stuðnings kjósenda hlutfallslega og núna.

Við slíkar aðstæður hefðu margir talið að eðlilegt væri fyrir Flokkinn að hugsa sinn gang og gaumgæfa hvað er það sem veldur þessu afhroði í kosningunum því það verður ekki kallað neitt annað, eftir að Flokkurinn var búinn að vera í fjögur ár í stjórnarandstöðu gegn hraklega lélegum meirihluta.

Í pólitík er  aldrei valkostur að gefast upp, þó stundum geti verið skynsamlegt að huga að öðru en valdastólum. En við þær aðstæður sem nú eru í Reykjavík þá verða oddvitar Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks að reyna til hins ítrasta að mynda starfhæfan meirihluta í Reykjavíkurborg. Kjósendur veittu þeim ekki atkvæði sitt til að kalla Dag yfir sig enn einu sinni.

Að gera allt fyrir alla á annarra kostnað

Leiðtogaumræðurnar í Ríkissjónvarpinu í gærkvöldi voru fjarri því að vera rismiklar og frambjóðendur kepptust við að lofa því að gera allt fyrir alla á annarra kostnað. Það gekk jafnvel svo langt að jafnvel oddviti Flokks fólksins, sem annars stóð sig einna best í umræðunum, fetaði í spor oddvita sósíalista í að lofa að gera góða hluti fyrir hóp sem er ekki til.

Það minnti á orð Úkraínumannsins og fyrrum aðalritara sovéska Kommúnistaflokksins, Nikita Krúsjeff, sem sagði eftir heimsókn til Bandaríkjanna: "Stjórnmálamenn eru allsstaðar eins, þeir lofa að byggja brú þó engin sé áin."

Oddviti Ábyrgrar framtíðar var sá eini sem minnti á hugmyndafræði Erlings Skjálgssonar, að koma öllum til nokkurs þroska og hjálpa fólki til sjálfshjálpar og á hann þakkir skildar fyrir það.

Að öðru leyti virtust frambjóðendurnir ekki hafa áhyggjur af því að láta framtíðina um að borga fyrir eyðslu Borgarinnar í núinu og því síður vafðist það fyrir þeim, að þeir sem njóta þjónustu Borgarinnar ættu að borga fyrir hana. Það var þó helst oddviti Sjálfstæðisflokksins sem andæfði í því efni.

Ég hef jafnan litið á kjördag, sem ákveðin hátíðisdag og klætt mig uppá þegar ég fer að kjósa. Mér finnst það sjálfsögð virðing við þau mikilvægu lýðréttindi sem kosningarétturinn er. Að þessu sinni var það með öðrum hætti þegar kosið var utan kjörfundar í veðráttu þar sem annar og mun léttari klæðaburður hentar. 

Nú fer í hönd kjördagur. Miklu skiptir að fólk nýti sér sín lýðræðislegu réttindi og kjósi þann flokk sem það telur að sé líklegur til að stjórna Borginni best og byggja upp góða framtíð fyrir unga fólkið og komandi kynslóðir í Borginni. 

Því miður skiluðu leiðtogaumræðurnar í gær fáum vegvísum hvað það varðar.

 

Misvísandi skoðanakannanir

Skoðanakannanir hafa mikil áhrif á hvernig margt fólk kýs. Þessvegna verður að gera kröfu til að skoðanakannanir séu vel unnar, vandaðar og forsendur þeirra gefnar upp. 

Fyrir nokkru birtist skoðanakönnun í Fréttablaðinu, sem var svo sérstök að athygli vakti. Skv. könnuninni voru Píratar næst stærsti flokkurinn í borginni á eftir Samfylkingu og Sjálfstæðisflokkurinn kominn niður í 16% fylgi. Forsendur skoðanakönnunarinnar voru ekki gefnar upp nema það að einungis helmingur aðspurðar höfðu svarað könnuninni. Hvaða gildi hefur slík könnun.

Þessi könnun sýndi það fyrst og fremst að meirihlutaflokkarnir í Reykjavík hefðu svo sterkan meirihluta að ekki þýddi neitt að reyna að fella hann og allt væri á hverfandi hveli hjá Sjálfstæðisflokknum. 

Í gær birtist önnur könnun sem gaf aðra mynd m.a. sýndi sig að lítill munur var á Sjálfstæðisflokki og Samfylkingu hvað varðar stærsta flokkinn í borginni og niðurstaða þeirrar könnunar mun líklegri til að vera nær sanleikanum en sú fyrri. Fylgi Sjálfstæðisflokksins er rúm 21% skv. þeirri könnun og hafði þá vaxið um 5% á milli kannana sem er fráleitt að hafi gerst. Kannanirnar geta ekki báðar verið réttar þó þær séu teknar með nokkurra daga millibili. 

Síðari könnunin sýnir þá mynd, að því fer fjarri að það sé öruggt að meirihlutaflokkarnir í Reykjavík haldi meirihlutanum að kosningum loknum. Það eru því enn raunhæfir möguleikar á að kjósendur í Reykjavík gefi Degi B. Eggertssyni frí frá því að vera borgarstjóri næstu fjögur árin og nýr og ferskur meirihluti athafna í stað orðagjálfurs núverandi meirihluta taki við að loknum kosningum. 

Það er verk að vinna og herða verður róðurinn til að koma meirihlutaflokkunum frá völdum. Skoðanakannanir eru ekki kosningar. Niðurstaða kosninga liggur ekki fyrir fyrr en síðasta atkvæðið hefur verið talið upp úr síðasta kjörkassanum. 

Áfram nú fyrir betri borg. 

Sinna verka njóti hver.

Pólitíkin er svo merkileg tík, að það á síður en svo við að stjórnmálamenn njóti góðra verka sinna eða gjaldi alltaf fyrir lélega stjórnun.Margir stjórnmálamenn gera út á skort á langtímaminni fjölmargra kjósenda og hafa því meira erindi en þeir eiga skilið.

Skv. skoðanakönnun í Fréttablaðinu í dag telur þriðjungur kjósenda sitjandi borgarstjóra besta valkostinn. Ekki skal um það tælt hvort þar fara þeir sem hafa minna langtímaminni en aðrir og hafa því gleymt ástandi gatna á kjörtímabilinu. Spillinguna í kringum Braggann í Nauthólsvík og dönsku stráin í kringum hann, sem og bruðlið og bullið í kringum stafrænu lausnirnar, sem eru engar lausnir enn sem komið er o.s.frv. o.s.frv. 

Sumir gætu talið það sigur fyrir sitjandi borgarstjóra að 34% aðspurðra telji hann vænlegasta kostinn. En þá eru það þá 66% borgarbúa eða tæplega 7 af hverjum tíu, sem telja hann ekki vera það. Slíkt getur tæpast talist góður árangur og ansi langt frá því þegar Davíð Oddsson fékk á sínum tíma fylgi yfir 60% borgarbúa. Í samanburðinum er árangur Dags arfaslakur. 

En þó Dagur gjaldi ekki verka sinna þá eru aðrir sem njóta ekki góðra verka sinna í andstöðunni og er þar helst að nefna Kolbrúnu Baldursdóttur í Flokki fólksins sem hefur staðið sig afburða vel á kjörtímabilinu eins og raunar Vigdís Hauksdóttir í Miðflokknum og oddviti Sjálfstæðismanna Eyþór Arnalds.  

Verður það virkilega svo, að Píratar og Viðreisn gjaldi ekki fyrir að hafa staðið dyggan vörð um öll vondu málin hjá Degi og afsakað þau í bak og fyrir jafnvel þó að Dagur færi í veikindafrí af því að hann treysti sér ekki til að svara fyrir sig. Dagur sýndi það þó í þeim tilvikum, að hann kunni að skammast sín en það gerðu hvorki oddvitar Pírata né Viðreisnar. Er ekki rétt að þeir flokkar fái að gjalda þeirra verka sinna þar sem oddvitar þeirra kunna ekki að bíta höfuðið af skömminni.

Hvernig væri að rifja það upp hvernig Píratar og Viðreisn hafa staðið sig á kjörtímabilinu. Væri ekki rétt að láta þá flokka gjalda verka sinna á kjörtímabilinu.

 

 

Sparnaður og eyða ekki um efni fram

Í Morgunblaðinu í gær var viðtal við unga konu, sem lýsti því hvernig hún og fjölskylda hennar hefði brotist út úr skuldafeni og yfirvofandi gjaldþroti. Gott og upplýsandi viðtal og rétt að óska henni og fjölskyldunni til hamingju.

Aðferðin sem unga konan lýsti undir stofnanalegu ensku nafni er það sem hefur verið kallað á íslensku, að eyða ekki um efni  fram, spara og sýna ráðdeildarsemi. Betra væri að fleiri fetuðu í hennar spor.

Á laugardaginn verður kosið til sveitarstjórna. Samkvæmt úttekt sem Viðskiptaráð hefur tekið saman og birtist í Mbl. í dag kemur fram, að viðvarandi halli hefur verið á rekstri sveitarfélaga á Íslandi í nærfellt 40 ár. Þetta er þrátt fyrir að sveitarfélögin taki hærri gjöld af fasteignum en í nágrannalöndunum. Sveitarfélögin eyða um efni fram og fjármál margra þeirra þ.á.m. Reykjavíkur er að komast í algjört óefni. 

Þrátt fyrir bágan fjárhag sveitarfélaga, þá verður þess ekki vart, að þeir sem gefa nú kost á sér til kjörs í kosningunum, flokkar og einstaklingar, hafi áhyggjur af vaxandi skuldasöfnun.  Kosningaloforðin bera með sér að hver reynir að yfirbjóða hinn í algjöru ábyrgðarleysi. 

Lofað er auknum framlögum. Gjaldfrjálsri þjónustu. Lofað er byggingu þúsunda íbúða eins og Framsókn gerir. VG vill ókeypis skólamáltíðir og leikskóla auk þess sem Reykjavíkurborg byggi 500 til 1000 óhagnaðardrifnar íbúðir.  Öll þessi kosningaloforð eru innantóm glamuryrði og verða aldrei framkvæmd og það versta er að það vita þeir sem setja þau fram. Óheiðarleiki?

Einn versti veikleiki lýðræðisins felst í yfirboðum stjórnmálamanna til kjósenda. Þau miða öll að því að auka útgjöldin jafnvel þó engir séu til peningarnir. Það þýðir á endanum gjaldþrot. Saga Rómaveldis ætti að vera víti til varnaðar hvað varðar kaup stjórnmálamanna á fylgi fjöldans. En nú eins og þá stefna bæði ríki og sveitarfélög lóðbeint til andskotans eins og vaskur stjórnmálamaður sagði forðum. 

Vinsælt loforð hjá stjórnmálaflokkunum í Reykjavík og víðar er að bjóða ókeypis þjónustu - sem þýðir að láta aðra sem ekki njóta þjónustunar borga fyrir þá sem nýta hana. Réttlæti? Sanngirni? Sé svo þá réttlæti og sanngirni hverra?

Nú sem aldrei fyrr þarf Reykjavíkurborg að taka upp hagfræði ungu konunnar sem vísað var til áðan og eyða ekki um efni fram og sýna fram á sparnað og ráðdeildarsemi. Það er áhyggjuefni að stjórnmálaflokkarnir sem bjóða fram í borginni og þá sérstaklega meirihlutaflokkarnir og Framsókn skuli ekki átta sig á þeirri stöðu og vilja halda partýinu áfram af fullum krafti og jafnvel gefa í. Það heitir á óbreyttu alþýðumáli:

"Algjört ábyrgðarleysi."

Af hverju býður enginn stjórnmálaflokkur upp á ráðdeild og sparnað í borgarrekstri þ.e. leið ungu konunnar sem bjargaði fjölskyldu sinni frá gjaldþroti. Það væri mannsbragur að því.

Bölvað bensínið

Sá vinstri sinnaði sveimhugi sem er í hvað mestum metum meðal Samfylkingar- VG og Pírataarms þjóðarinnar, segir að það eigi að banna að auglýsa bensín og raunar ættum við að vera hætt að nota það fyrir löngu. Allt er þetta í samræmi við alræðishyggju þeirra sem telja sig hafa leyst lífsgátuna fyrir löngu og telja skyldu sína að sjá til þess að borgararnir geri eins og þeir segja þeim til að koma í veg fyrir að það hlýni á Íslandi.

Bíllaus lífsstíll er það sem vinstri meirihlutinn í Reykjavík telur vera það besta af öllu því góða sem hægt er að bjóða upp á í samgöngumálum  ásamt Borgarlínunni. Þrátt fyrir að að lítill hluti fólks ferðist með almannasamgöngum í Reykjavík og kannanir sýni, að einungis mjög lítill hluti borgarbúa hefur áhuga á því hvað svo sem Borgarlínu varðar. Borgarlínu skal samt troðið upp á fólk með illu ef ekki tekst með góðu og það skal látið borga fyrir það.

Ekki hefur dugað að þrengja götur, fækka bílastæðum og loka götum fyrir umferð og þess vegna verður að grípa til róttækari hluta til að markmiðinu verði náð að allir borgarbúar verði neyddir til að hjóla á eftir Degi B. og Gísla Marteini í unaðsríkri halarófu þeirra sem einir vita hvað er best fyrir fólkið í borginni og er undirstaða hamingju í borgarsamfélagi. 

En það búa ekki allir í 101 Reykjavík og sumir þurfa að aka börnum sínum margra kílómetra leið á ýmsum tímum dagsins í misjöfnum veðrum. Það yrði heldur betur lífsskjaraskerðing fyrir þennan stóra hóp borgaranna ef þeir verða í auknari mæli neyddir til að taka þátt í þeirri alræðishyggju vinstri lofslagssérfræðinga eins og Andra Snæs Magnússonar að neyðast til að taka sér opinberan ferðamáta Dags sér til fyrirmyndar. 

Samt sem áður þó reiðhjólið sé prísað, þá er samt til sérstök bifreið borgarstjóra, sem hefur stundum ekið á eftir borgarstjóranum á reiðhjólinu og tekið hann upp í þegar vel hentar. Þrátt fyrir siðaboðskapinn þá gildir það hjá Degi með sama hætti og Boris og Keith Starmer, að þó skyldurnar sem þeir setja á borgaranna eða leggja til, að þá skuli samt gilda aðrar reglur fyrir þá. 

Eða eins og George Orwell sagði í Animal Farm: Sum dýrin eru jafnari en önnur. 

Er ekki best að kjósa allt annað en Samfylkinguna, VG, Pírata og Viðreisn á laugardaginn kemur.

 

"Snillingurinn"

Borgarstjórinn í Reykjavík Dagur B.Eggertsson hefur sýnt af sér meiri snilli við að halda völlum en nokkur annar íslenskur stjórnmálamaður sennilega fyrr og síðar. 

Völd hans í Borginni byggjast m.a.að hilla til sín villuráfandi Framsóknarmann, taka skemmtikraftinn sem fékk á sínum tíma fylgi í borgarstjórnarkosningum, í fangið og gera hann að borgarstjóra, þó að Dagur stýrði  öllu og réði öllu. Nema e.t.v. litnum á kjól skemmtikraftsins í gleðigöngum þess tíma.

Þrátt fyrir stöðugt minnkandi fylgi við Dag í kosningum, þar sem flokkur hans hefur beðið hvert afhroðið á fætur öðru, þá hefur Degi alltaf tekist að koma skríðandi úr brunarústum Samfylkingar og fá til liðs við sig nýja flokka til að halda völdum. 

Slíkur línudans og pólitísk ástaratlot sem borgarstjóri hefur sýnt þeim sem hann þarf að eiga vingott við til að halda völdum hefur að sjálfsögðu kostað sitt en þann kostnað greiða borgarbúar en ekki Dagur sbr. aukin launakostnað borgarstjórnar síðast til að ná Vinstri grænum um borð. 

Þó Dagur hafi sýnt af sér mandaríska snilld við að halda völdum, hefur snilldin ekki verið sú sama við að stjórna borginni. Fjárhagsleg staða Borgarinnar er hræðileg, viðhald gatna er fyrir neðan allar hellur, hreinsun gatna og gangstíga er óviðunandi. Reykjavík  Dags B. Eggertssonar er borg þar sem svifryksmengun er iðulega yfir hættumörkum og veldur dauðsföllum í borg sem telur rétt rúm 100 þúsund íbúa. 

Vegna pólitískrar bábilju og tískustrauma reynt að ráða því með hvaða hætti fólk fer á milli staða. Stefna Dagsmeirihlutans í samgöngumálum og fleiri málum byggir á alræðishugmyndum og fyrirlitningu á venjulegu vinnandi fólki og getu þess til að taka eigin ákvarðanir.

Getur virkilega einhver nema innvígður og innmúaður Pírati, VG. Viðreisn eða Samfylkging greitt þeim flokkum atkvæði sem stóðu að braggaruglinu í Nauthólsvík. Þar kom í ljós algjör  óstjórn, spilling og ill meðferð á almannafé. Það er þó bara toppurinn á  stóra borgarísjaka spillingarinnar. 

"Snillingur" eins  og Dagur getur ekki haldið pólitískum loftfimleikum sínum áfram nema aðrir séu tilbúnir til að taka þátt í loddaraleiknum með honum. Á það geta Reykvíkingar ekki látið reyna enn einu sinni. Meirihlutaflokkana í borgarstjórn er því ekki hægt að kjósa.

Atkvæði greitt Samfylkingu, VG, Pírötum og Viðreisn í borgarstjórnarkosningunum í Reykjavík er atkvæði greitt með áframhaldandi spillingu, áframhaldandi fjármálalegri óstjórn, áframhaldandi afskiptum af því hvernig borgararnir ferðast og áframhaldandi loftmengun auk ýmiss annars. 

Dönsku stráin við braggan í Nauthólsvíkinni þó ekki væru annað ættu að vera nóg til að kjósendur höfnuðu algerlega Samfylkingu, VG,Pírötum og að ógleymdri nýjustu hækjunni Viðreisn.

Tími til að komast út úr döprum örlögum

Í bandarískri kvikmynd(The Groundhog day) segir frá manni, sem festist í sama deginum og endurlifir hann aftur og aftur.  Sjónvarpsmaðurinn reyndi allt til að komast út  úr þessum döpru örlögum að alltaf væri sami Dagurinn. Sömu döpru örlogin endurlifa Reykjavíkingar. Dagur B. Eggertsson, stjórnar Reykjavíkurborg jafnvel þó að kjósendur hafni honum ítrekað.  

Dagur varð fyrst borgarstjóri árið 2007. Síðan kom Jón Gnarr árið 2010, en Dagur var samt raunverulegur stjórnandi.

Jón Gnarr er flottur leikari. Meðan hann var borgarstjóri kom það vel í ljós. Á degi blindra fór hann um með hvíta stafinn blindastur allra, á degi fatlaðra fór Jón um á hjólastól fjölfatlaðastur allra og á hinsegin dögum var Jón Gnarr dragdrottning par exellance. Á meðan stjórnaði. Dagur B. á meðan dragdrottningin sveiflaði síðpilsinu í göngu hinsegin fólks. 

Frá 2014 hefur Dagur verið borgarstjóri og það hefur hallað undan fæti hjá borginni. Skuldasöfnun, spilling, umferðaröngþveiti og skortur á að hreinsun gatna og viðhald sé með þeim hætti sem nauðsynlegt er. 

Er fólk búið að gleyma Bragganum fræga í Nauthólsvíkinni og dönsku stráunum. Allt einstök spilling sem gerði það að verkum, að Dagur tilkynnti sig veikan og lét aðra um að svara fyrir óhroðann. Þó það dæmi væri svæsið þá var það aðeins eitt af mörgum, þar sem aðhalds og sparnaðar er ekki gætt enda verður fjárhagur Reykjavíkurborgar stöðugt verri undir stjórn Dags. 

Það er að vissu leyti snilld að geta stöðugt fengið nýja flokka sem hækjur til að styðjast við og geta verið áfram borgarstjóri. Dagur B. hefur verið snillingur í því, þvert á vilja borgarbúa.

Í lok  áðurnefndrar kvikmyndar, tókst manninum hann loks,að gera það besta út úr deginum. Í raunveruleikanum hafa menn fullreynt þennan Dag, sem er ekki að taka framförum nema síður sé og er vonandi að kvöldi kominn. 

Það er hægt að gera miklu betur en Dagur B Eggertsson og meðreiðarfólk hans. Það þarf framsækið fólk, sem vill stjórna með hagsmuni allra borgarbúa að leiðarljósi. Þess er að vænta að það komi fram og geri sig gildandi í kosningunum í vor. 

 

 

Jafnvel gamlir símastaurar syngja

Guðmundur Árni Stefánsson fyrrum þingmaður, ráðherra og sendiherra hefur ákveðið að gefa kost á sér við bæjarstjórnarkosningar í Hafnarfirði. Ekki fór hjá því,að mér dytti í hug stef úr ljóði Tómasar Guðmundssonar "Austurstræti" þegar ég las hjartnæma yfirlýsingu Guðmundar Árna, þar sem skáldið segir "og jafnvel gamlir símastaurar syngja".

Nú skal tekið fram, að Guðmundur Árni er á besta aldri yngri en við Trump, sem erum þó enn í fullu fjöri.

Guðmundur Árni á margt gott skilið. Hann var hógvær geðþekkur stjórnmálamaður. Hann hrökklaðist úr ráðherrasæti vegna athugasemda Ríkisendurskoðunar fyrir atriði, sem mundu ekki teljast miklu máli  skipta í dag. Alla vega hefur núverandi forsætisráðherra tekið ákvarðanir án heimilda í fjárlögum um margfallt meiri ríkisútgjöld án heimilda, en þeirra,sem Ríkisendurskoðun gerði athugasemd við á sínum tíma í ráðherratíð Guðmundar Árna. Guðmundur Árni hefði ekki þurft að segja af sér, en gerði það samt og það var mannsbragur af því. 

Jafnvel þó að stjórnmálamönnum verði eitthvað á, þá eru það kjósendur sem ákveða pólitísk örlög þeirra.

Það er kærkomið að eðalkrati eins og Guðmundur Árni skuli gefa kost á sér til starfa í pólitík á ný. Samfylkingin hefur ekki verið í raunpólitík undanfarin ár og núverandi formaður hefur ýtt flokknum út á ystu brún bjargsnasar villta vinstrisins þar sem hann lafir á klettabrúninni ásamt Pírötum. Maður eins og Guðmundur Árni ætti að geta spornað við þessari pólitísku vinstri nauðhyggju formannsins og flokksins og gert hann að raunverulegum pólitískum valkosti á ný.

Fyrsta verkefni Guðmundar Árna eftir 28 ára hvíld við kjötkatla sendiherraembætta og froðumennsku íslenskrar utanríkisþjónustu verður að fá stuðning til forustu í Hafnarfirði, sem ég vona að honum takist og síðan að heyja kosningabaráttu þar sem hann ætlar sér að sækja að Sjálfstæðisflokknum.

Á sama tíma og ég óska Guðmundi Árna til hamingju með endurkomu í pólitík og vona að hann hafi mikil og góð áhrif innan eigin flokks, þá vona ég að honum mistakist það ætlunarverk sitt að koma meirihluta Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði frá völdum. 

Meirihluti Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði hefur staðið sig vel á kjörtímabilinu og á það skilið að fá víðtækan stuðning kjósenda. Guðmundur Árni veit það en telur greinilega að best sé að byrja pólitísk afskipti á nýjan leik með þessum hætti. En hugur hans stefnir örugglega frekar í landsmálin, þar sem hann á frekar heima og getur gefið meira af sér.  Þar er verk að vinna fyrir Guðmund, en ekki í bæjarstjórnarmálum í Hafnarfirði. Þar getur hann ekki bætt um betur.

Eyþór hættir

Það kom á óvart, að oddviti Sjálfstæðisfólks í borgarstjórn verði ekki í kjöri fyrir næsta kjörtímabil. 

Sjálfstæðisfólk þarf að velja nýjan oddvita, sem er líklegur til að leiða flokkinn til sigurs. Í því sambandi skiptir máli, að góður oddviti fari fyrir samstilltum hópi frambjóðenda. 

Sjálfstæðisflokkurinn er ekki trúverðugur og fær ekki aukið fylgi, ef hver höndin er upp á móti annarri í mikilvægustu málum. 

Það er verk að vinna fyrir Sjálfstæðisfólk að velja þann besta leiðtoga sem kostur er á og vinna síðan saman að því að flokkurinn fái góða kosningu.

Óneitanlega yrðu það gríðarleg mistök ef Sjálfstæðisflokkurinn glutraði niður því tækifæri að fella óvinsælan meirihluta, sem tekur hagsmuni minnihlutahópa fram yfir hagsmuni almennings.

Sjálfstæðisfólk í Reykjavík stendur frammi fyrir því, að ákveða með hvaða hætti standa á að uppstillingu. Lagt hefur verið til að fram fari leiðtogaprófkjör, sem er ágæt tillaga.  Leiðtogaprófkjör útilokar ekki síðar prófkjör um framboðslistann að öðru leyti. 

Hvaða aðferð svo sem valin verður við val á framboðslistann,þá skiptir máli að Sjálfstæðisfólk kjósi samhentan framsækinn framboðslista, en láti ekki andstæðingum flokksins það eftir að gera það.

Það er ekki sérstök lýðræðisveisla að fólk skrái sig í flokkinn til þess eins að kjósa og segi sig síðan úr honum 10 mínútum síðar eins og í síðasta prófkjöri þegar jafnvel þekkt stuðningsfólk annarra stjórnmálaflokka vílaði ekki fyrir sér að ganga í flokkinn í 10 mínútur til að hafa áhrif á hverjir yrðu í framboði fyrir Sjálfstæðisflokkinn.