Ef til og kannski gerist eitthvað

Ríkislögreglustjóri lýsti yfir neyðarstigi fyrir nokkru. Ekki vegna þess að það væri einhver neyð heldur vegna þess að ef til vill mundi hún verða. Upptaktur fyrir hertari sóttvarnir, en sóttvarnarlæknir segir að kannski fjölgi smitum mikið og e.t.v. lendi svo margir á gjörgæslu að spítalinn eini ráði ekki neitt við neitt og e.t.v. gæti skeð að Omicronið sé hættulegra en það lítur út fyrir. 

Að sjálfsögðu samþykkir ríkisstjórnin hertari aðgerðir sem kosta milljarða á milljarða ofan vegna þess að e.t.v. gæti eitthvað vont gerst að mati e.t.v. og kannski "vísindana".

Í sjálfu sér ekki annars að vænta af ríkisstjórn sem hefur það sem aðalstefnumál, að auka skattheimtu og rýra lífskjör í landinu vegna þess að e.t.v. gæti hlýnað um eina gráðu. 

Þurfum við ekki að takast á við lífið af einurð og festu og muna, að það sem drepur okkur ekki gerir okkur sterkari. 

Ríkisstjórninin þyrfti líka að hætti að stjórna þjóðfélaginu á grundvelli ótta, hugarburðar og misjafnra reiknilíkana með hundraða milljarða ónauðsynlegum tilkostnaði vegna þess að e.t.v. og kannski gæti annars eitthvað gerst. Jafnvel þó það sé ólíklegt.

 

 

Helsi og ríkisbákn

Í árdaga frelsisbaráttu gegn ofurvaldi ríkis, fangelsunum og frelsisskerðingu stjórnvalda, báru þeir sem skilgreindir eru til vinstri í pólitík gunnfána frelsisbaráttunar og kröfðust mannréttinda á grundvelli "algildra" réttinda einstaklinga.

Í ljósi sögunar er sérkennilegt, að þegar ríkisvaldið beitir nú ítrekað þvingunum og frelsisskerðingu, að þá skuli engin málsmetandi vinstrimaður kveða sér hljóðs og mótmæla valdbeitingu ríkisins og benda á hve auðvelt það sé að koma á fasískri alræðisstjórn með aðstoð fjölmiðla og skírskotun til vísinda og aðsteðjandi ógnar. 

George Orwell er dæmi um vinstri mann sem óaði við því sem hann horfði framan í á síðustu öld, fasisma, nasisma og kommúnisma. Hann skrifaði bækurnar "Animal Farm" og "1984" til að vekja athygli á hvernig stórnvöld vinna til að ná fram algerri stjórn.

Vinstrið er nú heltekið af baráttu fyrir sjónarmiðum fólks sem hafnar náttúrulögmálunum og þjóðlegri arfleifð og menningu Vesturlanda.

Á sama tíma eru hægri sem vinstri stjórnir á Vesturlöndum að hamast við að setja reglur sem eru andstæðar lýðfrelsi og stækka ríkisbáknið sem aldrei fyrr. Hér hefur vöxtur ríkisbáknsins verið slíkur á síðustu árum að það er á góðri leið með að verða stærsta efnahagsváin á komandi árum.

Þeir sem mótmæla ítrekuðum frelsisskerðingum eru iðulega sakaðir um svik við hjarðhegðunarhugmyndafræði alþýðulýðvelda og útmálaðir eins og andstæðingar Mao og áður Stalíns voru sem svikarar við fólkið og alræðisstefnuna. Hrópað er að þeir sem mótmæla hugi ekki að almannaheill og hugsi ekki um velferð og öryggi fólks eins glórulaust og það og var líka í Peking og Moskvu á sínum tíma

Þrátt fyrir að vinstrið hafi algerlega brugðist því að standa vörð um þær frelsishugmyndir, sem þeir tileinkuðu sér og börðust fyrir árum og jafnvel öldum saman og skópu í tímans rás bestu og öruggstu þjóðfélög heimsins, þá þarf hægra fólk nú að endurskoða gaumgæfilega eigin gildi og hvað teljist ásættanleg afskipti ríkisvaldsins af borgurunum og atvinnulífinu. 

Lífskjör í landinu munu bara versna ef barátta fyrir megrun ríkiskerfisins byrjar ekki þegar í stað með sama hætti og lýðfrelsi verður í verulegri hættu ef frelsisunandi fólk tekur ekki höndum saman um að móta ný gildi og viðmiðanir sem eiga við og geta komið í veg fyrir að ríkisvaldið geti farið sínu fram.

 

 

 

 

 

Hvað nú heilbrigðisráðherra?

Stefna heilbrigðisyfirvalda og ríkisstjórnarinnar um aðgerðir vegna Kóvíd faraldursins hafa beðið skipbrot. Er ekki rétt að ríkisstjórnin viðurkenni það og bregðist við af skynsemi.

Kóvídið æðir áfram sem aldrei fyrr. Um og yfir 1000 manns smitast daglega. Engu máli skiptir þó gripið hafi verið til hertari reglna fyrir jól. Síðan er liðin meira en hálfur mánuður. Hvað sem vísindum eða ekki vísindum líður, þá hafa tillögur sóttvarnarlæknis ekki gagnast í langan tíma. Bólusetningar og ofurskimanir duga einnig skammt. Því miður. 

Hvað á þá að gera? Leggja niður umfangsmikið net smitrakninga,  sem er þegar sprungið,skimana og létta af hömlum innanlands og á landamærunum. Annar kostur er að herða enn sóttvarnarreglur. Aðgerðarleysi í þessu ástandi er bara til tjóns.

Hvaða leið vilja stjórnvöld fara. Heilbrigðisráðherra þarf ekki nýtt minnisblað frá sóttvarnarlækni. Hann þarf að meta málið út frá heilbrigðri skynsemi og þora að taka ákvörðun í baráttunni við Kóvídið og standa og falla með þeim ráðstöfunum. Hann getur ekki vikist undan þeirri skyldu sinni. Hans er valdið í samráði við meðráðherra sína. 

Hvað leggur  nú vinsælasti ráðherra  ríkisstjórnarinnar til? Hann getur ekki látið sem ekkert C.

Lungnabólga af óþekktri tegund

Þ.5.janúar 2020 sendi Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin (WHO) frá sér tilkynningu um tilvist óþekktrar lungnabólgu, sem komin væri upp í Kína, en skv. rannsóknum þar benti ekkert til að smit bærust á milli fólks, engin heilbrigðisstarfsmaður hefðu sýkst og augum beint að matvælamörkuðum og leðurblökum sem smitberum.

Kínverjar sögðu ekki rétt frá um upptök og smitleiðir veirunnar, Kóvíd, sem heimurinn hefur glímt við síðan 2 ár. Kínverjar leyndu uppruna og tilkomu Kóvíd veirunnar, en um það  mátti ekki ræða það á Vesturlöndum e.t.v. vegna þess að Trump sagði það eða ríkisstjórnir og vísindamenn vildu ekki styggja ofurveldið Kína. 

Í tæp 2 ár hefur heimsbyggðinni sérstaklega Vesturlöndum verið haldið í helgreipum  óttans með mismunandi miklum lokunum, frelsisskerðingu og takmörkunum á eðlilegu lífi. Gríðarlegar efnahagslegar fórnir hafa verið færðar og þeir sem stunda sjálfstæðan atvinnurekstur og þjónustu- og framleiðslufyrirtæki hafa orðið fyrir þungum búsifjum. Þjóðarframleiðsla hefur víða dregist mikið saman nema þá  helstí Kína, sem selur m.a. mikið af sýnatökuvörum til Vesturlanda. 

Nú tveim árum eftir að þessi vírus kom upp. Vírus sem sannanlega hefur orðið mildari sbr. Omicron og  í ljósi  bólusetninga, sem stjórnvöld halda fram að veiti virka vörn, þá hlítur sú spurning að vakna hvort enn sé nauðsynlegt að stunda fjöldaskimanir á heilbrigðu fólki.

Ef við ætlum einhverntíma að læra að lifa með þessari veiru, sem við verðum fyrr heldur en síðar hvort heldur sem okkur líkar betur en verr, þá er kominn tími til að hætta skimunum á fullfrísku fólki og leyfa sjúkdómnum að hafa sinn gang eins og við höfum hingað til gert við sjúkdóma af ekki alvarlegri eða lífshættulegri tegundum en veiran er nú.

Ef til vill á það við í dag, sem orðað var á umliðinni öld.

"Það sem ekki drepur þig gerir þig sterkari."

Líkamsrækt og frelsi.

Rithöfundur sagði að líkamsrækt væri fyrir fólk, sem sé ekki nógu gáfað til að horfa á sjónvarp á morgnana. En þeir sem horfa á sjónvarpið í stað þess að rækta sjálfa sig eiga þegar aldurinn færist yfir við stöðugt meiri lífsstílsvandamál að stríða. Segir það eitthvað?

Það skiptir fólk máli að gæta sín og lifa heibrigðu lífi. Í Kóvíd baráttunni þá sakna ég þess, að veirutríóið, heilbrigðisyfirvöld og hamfarahópurinn, sem krefst stöðugt meiri takmarkana á borgaralegu frelsi, skuli ekki leggja áherslu á að fólk rækti sjálft sig og gæti sín og bendi á persónulega ábyrgð hvers og eins á eigin heilsu.

Við sem einstaklingar berum ábyrgð. Við berum ábyrgð og það á ekki endalaust að draga úr persónulegri ábyrgð fólks á eigin lífi og heilsu. Við berum ábyrgð á því að haga okkur skynsamlega þegar farsóttir geisa og gæta að smitvörnum. Við berum ábyrgð og í lýðræðisþjóðfélagi verður að benda á að frelsi fylgir ábyrgð. Yfirvöld eiga líka að treysta borgurunum til að geta valið frelsið í stað þess, að gefa sér það stöðugt, að borgurunum sé ekki treystandi. 

Ef svo er að borgurunum er ekki treystandi er þá nokkur skynsemi í að hafa lýðræði og fela borgurum,sem ekki er treystandi til að kjósa? 

 

 

 

Við leysum vandamálið

Stjórnmálamenn eiga það sameiginlegt að vilja sýna, að þeir leysi vandamálin. Ef þau eru engin, þá búa þeir þau til eins og aðalritari sovéska kommúnistaflokksins Nikita Krúsjeff sagði forðum "Stjórnmálamenn eru allsstaðar eins þeir byggja brú, þó engin sé áin."

Á sínum tíma var þekkt sagan af frambjóðandanum sem heilsaði upp á Jón bónda og Guðrúnu konu hans og spurði hvort ekki væri eitthvað að og eitthvað sem hann gæti gert. Jón og Guðrún sögðu svo ekki vera nema að Jón sagði eftir að frambjóðandinn hafði ítrekað leitað eftir vandamáli hjá þeim hjónum, að það væri það helst, að þeim hefði ekki orðið barna auðið. Frambjóðandinn brást við og sagði leiddu hestinn minn í haga Jón minn meðan ég staldra við. 

Þetta var á þeim tíma, þegar það mátt gera grín nánast af öllu mögulegu meira að segja múslimum.

Í kóvíd faraldrinum hefur það sýnt sig, að stjórnmálamenn reyna í lengstu lög að fela sig á bakvið "sérfræðina" og fara í einu og öllu eftir því sem sóttvarnaryfirvöld leggja til og þá hafa þeir berað sig af því að skoða ekki hvort að aðgerðirnar valda meira tjóni en þær koma í veg fyrir. 

Ómikron afbrigðið geisar nú og smitum fjölgar sem aldrei fyrr. Íslenska ríkisstjórnin brá við og setti hertar sóttvarnarreglur sem heilbrigðisráðherra ákvað samt að tækju ekki gildi á þeim stöðum og þeim tilvikum, þar sem mesta sótthættan var fyrr en síðar. Sérkennileg ráðsmennska það. 

Á Spáni hefur smitum vegna Ómíkron fjölgað mikið og spænska ríkisstjórnin sýndi því einurð og festu og ákvað að nú skyldi bera grímur á víðavangi, þar sem engin smithætta er.

Um þessi áramót er smittíðni hæst á Íslandi og skýtur nokkuð skökku við þar sem að forseti lýðveldisins og veirutríóið töldu að veirunni hefði verið útrýmt í júníbyrjun 2020 svona er nú sérfræðin í bland við pópúlismann. Sjálfsbirgingsháttur okkar ríður sjaldan við einteyming. 

Hvað sem því líður þá kann það að vera blessun í dulargervi, að ómikron veiran geisi með þeim hætti sem hún gerir og heilbrigðisráðherra hafi verið svolítið slakur í veiruvörninni, ef það kemur í ljós, sem virðist vera, að veikindin séu væg og veiti náttúrulega vörn gegn Kóvíd mun betri en allt sprautufarganið. 

Af lestri forustumanna íslenskra stjórnmála verður ekki annað ráðið en á árinu 2022 megum við búast við gróandi þjóðlífi með blóm í haga þar sem vandamálin eru fá og þau sem eru til staðar eða verða það verði auðveldlega leyst með styrkum höndum stjórnmálastéttarinnar. 

Vonandi er það rétt. En það er samt eitt sem veldur mér áhyggjum. Einhverjum kann að finnast það svo smávægilegt að það sé skömm af því að tala um það. En það veldur mér samt vökunum.

Sú staðreynd, að yfirvöld ætli að sprauta íslensk börn með tilraunabóluefni og gera það í skólum landsins til að auka á þrýsting hvers barns að vera eins og hinir og láta bólusetja sig. Þetta er óðs manns æði. Ég biðla til heilbrigðisráðherra, að hann a.m.k. fresti þessu um hálft ár helst lengur. Það verður að koma góð reynsla á þessi lyf áður en það er afsakanlegt að dæla þeim í börn og unglinga. Það er ekki afsakanlegt að dæla lyfi í fólk,sem framleiðandi lyfsins treystir sér ekki til að bera ábyrgð á. 

Vér einir vitum, en vitum samt ekki neitt.

Hvað á nú að gera tæpum 2 árum eftir að baráttan gegn Kóvíd hófst. Sumir leggja til, að enn á ný verði gripið til hertra takmarkana. Í Bretlandi, sagði David Frost einn besti maður ríkisstjórnarinnar af sér og neitar að taka  þátt í lokunarstefnunni lengur.

Smittíðni er í hámarki. Ríkið borgar þúsundir hraðprófa um hverja helgi til að fólk geti farið í leikhús,bíó eða á djammið. Þrátt fyrir hraðprófin þá fjölgar smitum. Hvaða gildi hafa þau?

Þjóðin er tvíbólusett eða þríbólusett, en ekkert gengur. Þá á að að bólusetja börn allt niður í 5 ára án þess að þau séu í hættu.

Er þá ekki eðlilegt að spyrja: 

Er líklegt þegar tvær bólusetningar duga ekki til að koma í veg fyrir smit eða að fólk smitist, að sú þriðja geri gagn?

Er skynsamlegt að bólusetja börn með bóluefni á tilraunastigi, sem hefur alvarlegar aukaverkanir.

Af hverju að útiloka óbólusetta þegar bóluefnið hefur þá annmarka sem liggja fyrir. 

Ef yfirvöld teldu að bólusetningarnar virkuðu svo sem þau segja, þyrfti þá að grípa til hertra aðgerða núna?

Þýða ekki hertar aðgerðir, að stjórnvöld hafa ekki trú á bóluefnunum og hraðprófunum.

Nýja afbrigðið Ómíkrónið æðir um veröldina og verður ekki stöðvað. Niðurstöður rannsókna sýna að um milt afbrigði er að ræða. Hvaða nauðsyn er þá að skella öllu í lás?

Af hverju hefur eðlileg umræða vísindamanna um gagnsemi og gagnsleysi aðgerða og hvaða aðgerðum skuli beitt, ekki fengið að eiga sér stað? 

Einu leyfðu vísindin verða að fá framgang hversu órökrétt, gagnlaus og vitlaus, sem þau kunna að vera. Þetta láta hræddir úrræðalausir stjórnmálamenn yfir sig ganga. Þá er spurning hvort að einhver sambærilegur David Frost er í íslensku ríkisstjórninni ef nú á að skella í lás eins og í Bretlandi.

Nú er nóg komið.

Prófessor í smitsjúkdómafræði við HÍ segir, erfitt að yfirfæra rannsókn í S-Afríku á Omicron,sem sýndi væg veikindi yfir á Ísland. Margar fleiri rannsóknir og gangurinn í Evrópu benda til hins sama. Mjög lítil veikindi. Samt skal herða agerðir. 

Nú gildir sú regla, að frelsi borgaranna skal skerða þegar nýtt afbrigði af kórónuveirunni hversu veikt sem það er verður til. Það sýnir taugaveiklun á hæsta stigi. 

Þórólfur Guðnason sóttvarnarlæknir talar um, að af því að eitthvað geti verið ef til vill og kanski, beri að bólusetja börn allt niður í 5 ára aldur og segir:

"Ávinningurinn sé líklega meiri en áhættan." 

Er afsakanlegt að tefla í tvísýnu líkamlegu heilbrigði ungu kynslóðarinnar við þessar aðstæður? Dæla tilraunalyfi inn í börn? 

Samt vitum við að fólk sem er þríbólusett deyr úr Kóvíd. Það smitar og það smitast. Er ekki rétt að doka við og leyfa tilraunatímanum að líða áður en þessu tilraunalyfi er dælt í börnin okkar?

Undir smitvarnargrímunni

Grundvallareglum í frjálsum menningar- og lýðræðissamfélögum hefur ítrekað verið ýtt til hliðar vegna ofsahræðslu við Kóvíd smit. Bent er á þá óbólusettu eins og þeir hafi gerst sekir um hræðilegt afbrot gegn almenningi. Þeir hafa verið sviptir borgaralegum réttindum í löndum eins og Austurríki, Ítalíu og Hollandi og stjórnmálamenn í fleiri ríkjum sitja á rökstólum til að ákveða hvaða tökum óbólusettir skuli teknir annars vegar til að knýja þá til að láta bólusetja sig og hinsvegar að útiloka þá frá samfélagi hinn útvöldu og margbólusettu.

Stjórnendur heilbrigðismála og stjórnmálamenn grípa til örþrifaráða, til að reyna að telja almenningi trú um, að þeir geti ráðið við vandann og neita að viðurkenna getuleysi sitt gagnvart farsótt eins og Kóvíd. Þessvegna er gripið til að gera einhverja vitleysu til að láta líta út fyrir að yfirvöld hafi ráð undir rifi hverju sem þau raunar hafa ekki. Fyrst ein bólusetning, síðan tvær og loks örvunarbólusetningar þriðja eða fjórða eftir atvikum.

Í Evrópu og á Íslandi hefur verið gripið til ýmissa ráða víða hefur langvarandi útgöngubönnum verið beitt, fyrirtæki hafa orðið að loka eða draga úr starfsemi, grímuskylda, fjarlægðarmörk og takmörk á því hve margir mega koma saman o.s.frv. Alltaf hafa ráðstafanirnar verið kynntar sem tímabundnar. Þær hafa líka verið það, en verið beitt aftur og aftur.

Samt sem áður eru flestar þjóðir Evrópu að glíma við fimmtu eða sjöttu bylgju. Þessar ráðstafanir fresta í besta falli smitum en koma ekki í veg fyrir þau. Ný bylgja fer af stað eftir að takmörkunum er aflétt.

Stjórnvöld stjórnmálamenn og yfirmenn sóttvarna eru í vanda. Þess vegna voru bóluefnin, kærkomið vopn til að telja fólki trú um, að ríkisvaldið mundi leysa vandann með að bólusetja alla heimsbyggðina. Hversu skynsamlegt sem það er eða óskynsamlegt fyrir fullorðið fólk að láta bólusetja sig skal ósagt látið og hér skal ekki gert lítið úr gildi bólusetninga. Samt sem áður hefur komið í ljós að bólusetning hefur ekki áhrif til að koma í veg fyrir smit eða að bólusettir smiti.

Heilbrigðisyfirvöld segja nú, að bólusetning dragi úr alvarlegum einkennum og það virðist þá vera það eina sem bólusetningar gera, sé sú staðhæfing rétt. Bólusettir eru þá ekki minni ógn en óbólusettir varðandi það að dreifa smitum eða hvað?

Þegar fokið er í flest skjól hjá sumu fólki þá leiðast margir út í það að kenna öðrum um. Stjórnmálamenn samtímans hafa gert það að listgrein. Þess vegna kenna stjórnmálamenn óbólusettum um í stað þess að viðurkenna eigið getuleysi gagnvart náttúrulegu fyrirbrigði eins og farsótt.

Þessvegna hika þeir heldur ekki við að grípa til gerræðislegra ráðstafana, sem ganga gegn borgaralegum réttindum fólks. Fólk má ekki hafa aðrar skoðanir en stjórnvöld og það má ekki leita eftir læknislyfjum öðrum en þeim sem eru viðurkennd. Fyrir löngu sá fjölmiðlaelítan fyrir því, að talsmenn annarra skoðana en þeirra viðteknu í samfélagi óttans, fengju ekki að koma sínum skoðunum að með sama hætti og talsmenn óttans.

Óvinir valdstjórnarinnar í dag eru þeir, sem ekki láta bólusetja sig, en það munu vera tæpur fjórðungur eða 23% fólks í Evrópu. Ástæður þess geta verið margvíslegar. Fólk er eðlilega hrætt við að láta dæla tilraunabóluefni,sem framleiðendur taka ekki ábyrgð á, inn í líkama sinn.

Eigum við að svipta fólk þeim rétti, að ráða yfir líkama sínum. Þá skín heldur betur í einræðið undir smitvarnargrímunni. Það er ekki mikið eftir af frelsinu ef fólki fær ekki að ráða því hvaða lyf það tekur eða hafnar eða hvort það lætur dæla einhverju efni inn í líkama sinn eða ekki.

Það skelfilegasta við allt þetta er að horfa á hvað langt óttaslegnir getulausir stjórnmálamenn gagnvart aðsteðjandi vanda geta og eru tilbúnir til vegna tilbúinnar ofsahræðslu í samfélaginu að snúa frá frjálslyndu umburðarlyndu lýðræðisþjóðfélagi og koma á vísi að ofbeldisstjórn og jafnvel ógnarstjórn á grundvelli óttans. Gegn því verður allt frelsisunnandi fólk að rísa hvort heldur það telur skynsamlegt að láta bólusetja sig eða ekki.

Það er dapurlegt að sjá, að þorri stjórnmálamanna í vestrænum lýðræðisríkjum skorti rótfestu hugmyndafræðilegrar grundvallarstefnu sem mótast af frjálslyndum viðhofum um sjálfsákvörðunarrétt borgaranna og grundvallar mannréttindi þeirra.

Frelsi til að sýkja aðra er vafasamur réttur

Forseti lýðveldisins segði í setningarræðu Alþingis, að frelsi til að sýkja aðra væri vafaasmur réttur.

En hvaða réttur er það. Hefur einhver gefið einhverjum þann rétt. Eru einhversstaðar lagaákvæði eða önnur fyrirmæli sem mælir fyrir um það að fólk eigi þann vafasama rétt.

Raunar alls ekki. Samkvæmt íslenskum rétti hefur engin rétt til að sýkja aðra það er bannað. Það er beinlínis refsivert sbr.175.gr. almennra hegningarlaga 175  sem mælir fyrir um refsingu, fangelsi allt að þrem árum fyrir að valda því að næmur sjúkdómur berist út meðal manna. Einnig mætti vísa í sóttvarnarlög. 

Frelsi til að smita aðra er því ekki fyrir hendi í íslensku samfélagi. Það á engin þann rétt. Það er beinlínis refsivert.

Frelsi borgaranna eru mikilvæg undirstaða siðaðra samfélaga og það er mikilvægt að æðstu stjórnendur ríkja og alþjóðlegra stofnana gæti þess að skilgreina það með réttum hætti og gæta þess, að setja frelsið ekki í spennitreyju valdsins.