Spámaður válegra tíðinda.

Sama dag og Veðurstofan skýrði frá því, að nýliðinn janúar væri kaldasti janúar á öldinni á landi hér og þó víðar væri leitað, kom hamfarafræðingurinn Halldór Björnsson fram í kvöldfréttum RÚV til að greina landsmönnum frá því að veður gerðust öll válegri vegna hamfarahlýnunar.

Þannig er farið með suma spámenn válegra tíðinda, að þeir seilast æ lengra til fanga og gerast ofsafengnari í boðun sinni, eftir því sem spár þeirra verða ótrúverðugri. 

Í gærkvöldi sagði Halldór Björnsson váboði Veðurstofunnar varðandi hamfarahlýnun, að sem dæmi um þær gríðarlegu loftslagsbreytingar sem væru orðnar, þá hefðu orðið skriðuföll á Seyðisfirði og snjóflóð hefðu ekki í aðra tíð fallið jafnvíða. Í huga váboðans var orsökin loftslagsbreytingar en ekki þær sem blasa við. Gríðarlegar rigningar á Seyðisfirði ollu skriðum eins og gerist víða í heiminum og snjóflóðin voru vegna mikillar snjókomu. 

Þetta minnti mig á, að hamfarahlýnunarspámenn eins og Halldór sögðu þegar fellibylurinn Katarína gekk yfir með mikilli eyðileggingu í byrjun aldarinnar, að nú væri komin óræk sönnun hlýnunar andrúmsloftsins af mannavöldum og fellibylir yrðu úr þessu stöðugt hatrammari og algengari en verið hefði. Þetta reyndist rangt eins og raunar allar hamfaraspár hinnar pólitísku veðurfræði.

En sannleikurinn og staðreyndirnar blasa við, þó reynt sé að segja að þær séu öðruvísi en þær eru. Þannig er janúar hvort sem okkur líkar betur eða verr kaldasti janúar á öldinni. 

Átrúnaðurinn á hamfarahlýnunina af mannavöldum gerir það samt ekki endasleppt og alþjóðastofnanir sem hafa fjárfest í þessum boðskap hamast við að setja upp fleiri og fleiri hitamæla í þéttbýli, jafnvel við enda flugbrauta, til að geta mælt hækkandi hitastig, þvert á raunveruleikann. 

Því miður þá eru leiðitamir stjórnmálamenn, sem nenna ekki að kynna sér málin svo helteknir af boðskap pólitískra veðurfræðinga, að milljarðar eru lagðir árlega á herðar skattgreiðenda og neytenda og það gríðarlega fé sent úr landi til einhvers, einhverra hluta vegna fórnað á altari þessara trúarbragða. 

Ömurleiki þessara frumstæðu trúarbragða í lofstlagsmálum, birtist nú hvað helst í nýju musteri koltvísýringseyðingar á Hellisheiði sem hamast við að breyta koltvísýringi í stein að því sem okkur er sagt. Ofanímokstri skurða sem gerðir voru á sínum tíma til að búa til nytjaland, en því svæði skal nú breytt í votlendi eins og skortur sé á því í landi hér. Glóruleysið birtist síðan í allri sinni dýrð í aflátsbréfum Landvirkjunar, sem hamast við að selja hreint loft til mengunarvalda í heiminum og falsa með því þær staðreyndir að við notum hvorki kol né kjarnorku. Bullið í loftslagsmálum er nefnilega orðið stórbíness stórfyrirtækja og það ofurgróðavænlegur á kostnað neytenda.

Hvenær fær þjóðin nóg af þessari vitleysu er ekki löngu mál til komið?

 

 

Fagnaðarboðskapur fáráða.

Jóna Hrönn Bolladóttir sóknarprestur ætlar að gangast fyrir fyrirlestrum um Íslam í Vídalínskirkju á næstunni. Það er gert til þess að styðja við fjölmenningu, sem sagt er vera hlutverk hinnar íslensku þjóðkirkju að gera. Þá veit fólk hvað er efst á verkefnalista þjóðkirkjunnar.

Svo virðist, sem það hafi farið framhjá forustufólki hinnar íslensku þjóðkirkju, að fjölmenningin svokallaða hefur mistekist hrapalega hvar sem hún hefur verið reynd. Nægir að benda á, að forsætisráðherrar m.a. Bretlands og Þýskalands hafa tekið af skarið hvað það varðar og sagt að fjölmenningarstefnan svokölluð væri alger mistök. Í sama streng tók forsætisráðherra Danmerkur fyrir nokkrum dögum og vill ekki taka við fleiri svonefndu flóttafólki. 

Fjölmenningarstefna Vesturlanda hefur falist í því að við gefum eftir af okkar gildum og samþykkjum eða látum viðgangast hluti sem eru andstæðir siðum og reglum okkar þjóðfélaga. Þannig hefur þjóðkirkjan aldrei fjallað um kvennakúgun í Íslam, aftökur kvenna fyrir að vanvirða fjölskylduna t.d. með því að giftast kristnum mönnum eða klæða sig eins og ungar stúlkur á Vesturlöndum gera. Ekki hefur verið fjallað um ofsóknir á hendur kristnu fólki í löndum Íslam og aldrei rætt um hvort kirkjan geti rétt kristnum söfnuðum sem eru ofsóttir í löndum Íslam hjálparhönd. Það fellur ekki undir hinn "Guðdómlega gleðileik" þeirrar fjölmenningarstefnu sem íslenska þjóðkirkja ætlar nú að boða. 

Þá vill kirkjan ekki viðurkenna eða horfast í augu við að Íslam er einmenningarstefna og þar gefa menn ekkert eftir og fjölmenningin svokallaða er alltaf einhliða. Vesturlandabúar gefa eftir af gildum sínum til að þóknast fornaldarhyggju flestra trúfélaga nútíma Íslamstrúar.

Nauðsynlegt er að reyna að vekja athygli  þeirra strúta innan íslensku þjóðkirkjunnar og annarsstaðar í samfélagin,  sem hafa stungið höfðum sínum hvað dýpst í sandinn varðandi ógnina sem kristnu fólki stafar í íslömskum löndum á því sem er að gerast einmitt núna. Sama sagan hefur raunar verið að gerast  ógnarlengi:

14.janúar 2021: Íslamskir stríðsmenn píndu 58 ára gamla Armenska konu í þorpinu Karintak Arstsakh, með því að skera af henni eyrun og síðan fæturna áður en þeir tóku hana af lífi. sbr. tilvísun í Kóraninn súra 5.33 og ("þeir sem heyja stríð gegn Allah og sendiboða hans og kynda undir óöld í landinu, skulu af lífi teknir, krossfestir eða handhöggnir og fóthöggnir báðum megin" Þessir vígamenn voru komnir þangað fyrir tilstilli Erdogan Tyrklandsforseta til að stríða gegn kristnu villutrúarmönnunum.

3.12.2020 Íslamskir vígamenn réðust á þorp í Kongó einum manni tókst að flýja og gat falið sig og horfði á vígamennina taka konuna hans og þrjú börn af lífi. 

29.12.2020 Íslamskir vígamenn í Níberíu drápu 5 kristna, sem þeir höfðu handtekið. Færðu þá í appelsínugula búninga og lýstu því yfir, að þeir yrðu teknir af lífi vegna þess að þeir væru kristnir og Þetta væri viðvörun til kristins fólks hvar sem væri í heiminum. Að þessu loknu voru þessir kristnu menn skotnir í höfuðið hver á fætur öðrum. 

Þetta eru bara 3 dæmi af fjölmörgum á rúmum síðasta mánuði. Á hverri viku drepa íslamistar fjölda kristins fólks, en það ratar sjaldnast eða aldrei í fréttir og íslenska þjóðkirkjan gerir ekkert til að aðstoða trúarsystkini okkar. Ekki neitt. Þessir feitu prelátar þjóðkirkjunnar ómaka sig ekki eða óhreinka á því og láta sem þeir sjái þetta ekki. Það gæti komið kuski á fagnaðarboðskapinn um fjölmenninguna.

Þjóðkirkjan íslenska hefur öðrum verkefnum að sinna. Boða fagnaðarerindi Fjölmenningar og hvað Íslam séu frábær trúarbrögð og lautinant Magnús Bernharðsson svonefndur sérfræðingur í málum Mið-Austurlanda mun síðan blessa samkomuna með erindi og mun þá væntanlega gera þeim kirkjugestum sem koma til að höndla fagnaðarboðskapinn um Íslam hvernig á því stóð, að hann, "fræðimaðurinn" hafið rangt fyrir sér í öllum atriðum sem varðaði svonefnt "Arabískt vor." og þróunina í Íslamska heiminum, fyrir tíu árum síðan.

Á kristið fólk samleið með þjóðkirkjunni lengur?  

 

 

Covid, kirkjan og jólin

Jólaguðþjónustur opnar almenningi verða ekki í kirkjum um jólin vegna Covid sóttvarna. 

Fyrir margt kristið fólk skiptir máli að fara í kirkju um jólin Í sumum tilvikum er það mikilvægasti hluti jólahátíðarinnar. 

Sumir prestar auglýsa að þeir muni mæta í tóma kirkju og senda guðþjónustu út á netinu. En af hverju má ekki opna kirkjuna á sömu forsendum og með sömu varúðarreglum m.a. fjöldatakmörkunum og viðhafðar eru í stórmörkuðum eða á sundstöðum? 

Í Danmörku mega kirkjur vera opnar um jólin og það er undir sóknunum sjálfum komið til hvaða ráðstafana þær grípa. Þar í landi eru smit nú mun meiri en hér og gripið hefur verið til harðra ráðstafana af hálfu sóttvarnaryfirvalda, sem telja þó að smithætta sé svo lítil í kirkjum, að sjálfsagt sé, að heimila fólki að sækja messur með ákveðnum takmörkunum þó.

Ég veit ekki til þess, að prestar hafi sótt um undanþágu til að halda messur opnar almenningi um jólin. Hafi þeir og biskupar ekki gert það,þá sýnir það því miður lítinn trúarlegan áhuga og skort á trúarlegri sannfæringu.   

Ríkið og trúin

Allt frá lögfestingu tíundarlaga á 11.öld hefur ríkisvaldið talið eðlilegt að hafa afskipti af trúarskoðunum einstaklinga og greiðslur þeirra til guðdómsins. Spurning er hvort það sé eðlilegt enn í dag að ríkisvaldið vasist í þeim málum.

Nú deila kirkjunnar menn á ríkisstjórnina fyrir að borga henni ekki það sem kirkjunni ber af sóknargjöldum. Þannig fái keisarinn meira en honum ber á kostnað Guðdómsins.  

Auðvelt ætti að vera að skera úr um þetta, þar sem við höfum sérstök lög í landinu um sóknargjöld nr. 91/1987 skv. þeim greiðir ríkið 15. hvers mánaðar til trúfélaga fyrir nef hvert í viðkomandi trúfélagi. 

En hvað sem líður sóknargjöldum og fjárhæð þeirri er þá ekki eðlilegt að spyrja, hvort ekki sé óeðlilegt, að ríkisvaldið vasist í innheimtu fyrir trú- og lífsskoðunarfélög í landinu. Af hverju ætti ríkisvaldið frekar að skipta sér af því en innheimtu æfingagjalda til íþróttafélaga?

Árið 2020 væri eðlilegt að ríkisvaldið segði sig frá þessari gjaldheimtu á einstaklinga og lækkaði skatta þeira sem því nemur og segði nú verður guðdómurinn að sjá um að innheimta það sem Guðs er, keisarinn sér um sig.  

Þjóðkirkjan

Franska tímaritið Charlie Hedbo birtir grínmyndir af ýmsum gerðum, m.a. af Múhameð, Jesú og Guði almáttugum í því skyni að hæðast að þeim og trúarskoðunum fylgjenda þeirra. Íslenska þjóðkirkjan hefur hafið kynningarherferð fyrir börn í anda Charlie Hedbo þar sem Jesús er teiknaður sem einhverskonar kynskiptings fígúra. Á ritstjórn Charlie Hedbo vita menn hvað þeir eru að gera. Spurning er hinsvegar hvort þeir á biskupsstofu vita hvað þeir eru að gera. Viti þeir ekki hvað þeir eiga að gera getur biskup og taglhnýtingar hennar notið þess sem Jesú sagði á krossinum.

"Guð fyrirgef þeim því þeir vita ekki hvað þeir gjöra".

Áður en kirkjuþing fyrir árin 2019 og 2020 hófust um síðustu helgi lá fyrir, að fjölda kristins fólks í þjóðkirkjunni var ofboðið með hvaða hætti þjóðkirkjan fór fram með myndbirtingunni af kynskiptings Jesú og fyrirhugaðri kynfræðslu fyrir börn og unglinga á forsendum samtakanna 78, þ.á.m. kvalalosta. Þrátt fyrir það þótti biskupi og hennar fólki rétt að hvika hvergi. Þá vissu þau líka hvað þau voru að gera og duttu þar með úr náðarfaðmi frelsarans. 

Ætla mátti, að á kirkjuþingi mundu verða snarpar umræður um málið. En svo varð ekki. Það sýnir e.t.v. betur en nokkuð annað hvar kirkjan er stödd. Það er enginn Kaj Munk eða Dietrich Bonhofer innan kirkjunnar, sem er tilbúinn að verða við ákalli Jesú um að menn taki sinn kross og beri hann.

Þessvegna varð til loðmullulegasta yfirlýsing,sem sést hefur frá nokkurri samkomu á Íslandi fyrr og síðar:

"Kirkjuþing 2020 þykir afar miður að jesúmynd í auglýsingu um sunnudagaskóla kirkjunnar hafi sært fólk. Ætlunin var sú að undirstrika fjölbreytileikann en hvorki særa fólk né ofbjóða."

Kirkjuþing segir þetta í lagi, en æ ef það særir ykkur þá finnst okkur það leiðinlegt. Er það skoðun Þjóðkirkjunnar að mikilvægast sé að leggja áherslu á fjölbreytileikann á kynferðissviðinu og mæla sem mest með honum? Á slíkt sértakt erindi við uppfræðslu sunnudagaskólabarna?

Stendur kristin trú ekki fyrir annað en sérstakar áherslur á kynhneigð fólks og kynlíf. Er fagnaðarboðskapur hins sagnfræðilega Jesú ekki inntakið í boðun Þjóðkirkjunnar? Sé ekki svo, hvaða þóknanlegan grundvöll hefur Þjóðkirkjan þá til að starfa í þjóðfélaginu sem kristinn söfnuður. Af hverju eiga skattgreiðendur að standa undir þessum söfnuði? 

Á Kirkjuþingi var einnig rætt um loftslagsbreytingar og ályktað á svipuðum forsendum og samtökin extinct rebellion, þá var ályktun um að opna landamærin fyrir ólöglegum innflytjendum í anda no border samtakanna, vísað til nefndar. Hvorutveggja sýnir að Þjóðkirkjan er  að breytast í stjórnmálasamtök úr því að vera kirkja Jesú Krists.

Í Nígeríu hafa tugir þúsunda kristinna manna verið teknir af lífi á undanförnum árum vegna trúar sinnar. Það sem liðið er af þessu ári hafa meir en 1.200 kristins fólks verið tekið af lífi vegna trúar sinnar í Nígeríu og álíka fjöldi hlotið varanleg örkuml vegna trúarinnar, ungum kristnum stúlkum er einnig rænt í stórum stíl. Þetta er bara í Nígeríu. En það er hart sótt að kristnu fólki víða í heiminum og tugir þúsunda kristinna eru drepin árlega vegna trúar sinnar. Í Nígeríu og víðar eru til kennimenn eins og Munk og Bonhofer, sem bera sinn kross fyrir trúna og meðbræður sína jafnvel þó það kosti þá lífið.

Ég hef ítrekað skorað á biskup og íslensku þjóðkirkuna að taka sérstaklega upp málefni kristins fólks sem sætir ofsóknum í heiminum, en hún hefur engan áhuga á því. 

Íslensku Þjóðkirkjunni er sama um ofsóknir gegn kristnu fólki og sér ekki neina ástæðu til viðbragða. Engin tillaga hefur komið fram um að aðstoða sérstaklega kristið fólk sem býr við raunverulegar ofsóknir. Engin tillaga um að taka við kristnum fjölskyldum sem sæta ofsóknum. Nei það á ekki upp á pallborðið hjá Þjóðkirkjunni og þessum furðulega biskup hennar. Örlög kristins fólk sem sætir ofsóknum skiptir þessa pópúlista ekki máli.

Á sama tíma ályktar Þjóðkirkjan að bjóða eigi múslima sem hingað koma á vegum smyglhringja með ólöglegum hætti velkomna þrátt fyrir að innan við 10% þeirra sem þannig koma séu í einhverri hættu og nánast enginn sem býr við sömu ógn og hundruð þúsunda kristins fólks í löndum múslima.

Í ljósi asnasparka biskups og umræðunnar á síðasta Kirkjuþingi og þá frekar skorts á umræðunni á kristið fólk þá lengur samleið með þessum söfnuði sem nefnist Þjóðkirkja. 

Þjóðkirkjan

Þjóðkirkjan vinnur ötullega að því að afkristnivæða þjóðina. Trúleysingjum og þeim sem telja sig eiga eitthvað sökótt við Guð almáttugan finnst það vafalaust gott. 

Á heimasíðu þjóðkirkjunnar birtist auglýsing um sunnudagaskóla þjóðkirkjunnar þar sem Jesú dansar undir regnbogafána með brjóst og lendar sem fagursköpuð kona. Væntanlega tilvísun til þess að hann hafi verið kynskiptingur eins og það hét í minni sveit.

Jesús er sagnfræðileg persóna og kirkjan byggir tilvist sína á því sem Jesús stóð fyrir í lifanda lífi. Hann var karlmaður, sem virti réttindi kvenna, sem var sérstakt í því þjóðfélagi sem hann bjó, þar sem staða konunnar var ekki ólík því sem er í núverandi Afganistan. Hann gerði auk þess stórkostlega hluti, kraftaverk, en það sem mestu máli skiptir hann boðaði fagnaðarerindið um upprisu mannsins frá dauðum og eilíft líf. Hann reis upp frá dauðum. Á þessu byggist og hefur byggst boðun allra kirkjudeilda í 2000 ár þangað til íslenska þjóðkirkjan breytir Jesú í kynskipting, sem virðist ekki eiga sérstakt erindi við samtímann. 

Mér er ljóst og hefur verið, að um nokkurt skeið, hefur æðsta stjórn þjóðkirkunnar verið slík, að trúfræðileg kristileg boðun og skírskotun hefur verið henni um megn vegna pópúlískra tilburða, afskipta af pólitík og takmarkaðrar trúarlegrar þekkingar ekki síst á öðrum trúarbrögðum. Fólk hefur sagt sig úr þjóðkirkjunni í stórum stíl og upp á síðkastið oft sannkristið fólk, sem samsamar sig ekki lengur með því rugli sem bískup Íslands og hennar fylgifiskar standa fyrir. 

Margir prestar þjóðkirkjunnar eru einlægir í sinni boðun og óar við þeirri þróun sem orðið hefur innan æðstu stjórnar þjóðkirkjunnar, en þeir hafa hingað til borið harm sinn í hljóði. Nú verður ekki við það unað að þeir geri það lengur. Þessir menn ættu að minnast þess að Jesú gerir þá kröfu til þeirra sem boða kristna trú að þeir séu brennandi í andanum. Enginn prestur þjóðkirkjunar sem er brennandi í andanum getur samsamað sig með þessari vitleysu sem þjóðkirkjan stendur nú fyrir. Þeir geta ekki þagað.  

Þess verður að krefjast af þeim kennimönnum íslensku þjóðkirkjunnar, að þeir láti í sér heyra og mótmæli því með hvaða hætti þjóðkirkjan kynnir Jesú fyrir börnum og unglingum, sem dansandi kynskiptingi undir regnbogafánanum. Geri enginn þeirra neitt í því að andmæla afkristnunartilburðum æðstu stjórnar þjóðkirkjunnar er ekki annað fyrir okkur kristið fólk að gera en að viðurkenna, að við eigum ekki heima í þessum söfnuði og það er enginn þar sem lyftir gunnfána til varnar fyrir trúna á Jesú Krist.  

Á sama tíma verður að taka upp baráttu fyrir því að ákvæðið um að hin evangelíska lútherska kirkja sé þjóðkirkja verði afnumið úr stjórnarskrá og hún klippt endanlega frá ríkisvaldinu og afnumdir sérstakir styrkir til hennar og sérstaða presta hennar og annarra starfsmanna verði felld niður.  

 

 

 

 

Höldum við upp á páska?

Við hugsum um páska sem upprisuhátíð, þar sem Jesús reis upp eftir krossfestinguna. Það sem gerðist á páskadagsmorgun er mikilvægasta undirstaða og grundvöllur kristinnar trúar. Það er fagnaðarerindið sem kristnu fólki ber að boða allri heimsbyggðinni. Sigur lífsins yfir dauðanum. 

Páskahátíðin var ævaforn hátíð Gyðinga og okkar upprisuhátíð, sem við nefnum líka páska á ekkert skylt við páskahátíð þeirra.

Skv. þjóðsögunni í 12. kafla annarrar Mósebókar er vísað til orðræðu guðs Gyðinga við Móse og bróður hans Aron. Guðinn segir þeim að hann ætli að deyða alla frumburði í Egyptalandi og segir þeim bræðrum að slátra gallalausu hrútlambi og rjóða blóðinu á dyrastafinn og þá muni engill dauðans fara framhjá. Guðinn sagði þeim að Gyðingar skyldu árlega halda páskahátíð árlega kynslóð eftir kynslóð til að minnast þessara fordæmalausu drápa ungbarna á grundvelli kynþáttahyggju. 

Okkar trúarbrögð hafa ekkert með páskahátíð Gyðinga að gera að öðru leyti en því, að Jesú var drepinn nokkru fyrir páskana og reis upp á páskadagsmorgun. Það að óska hver öðrum gleðilegra páska er því vafasöm skírskotun til óðgeðfelldrar hugmyndafræði um kynþáttabundin fjöldamorð framin af almættinu, en sem betur fer er skírskotun okkar vegna þeirrar kveðju, skírskotun til ljóssins og lífsins en ekki myrkursins og dauðans.  

Það er því spurning hvort kristið fólk á að tengja helstu trúarhátíð sína við páska. Saga Gyðinga um páskahátíðina og þau hryðjuverk sem þá átti að hafa verið framin er andstætt kristilegri hugsun og hugmyndafræði.

Farið og gjörið allar þjóðir veraldar að mínum lærisveinum sagði Jesú. Okkar trúarbrögð eru ekki bundin við þjóð, kynþætti litarhátt, konur, karla þræla eða frjálsborna.

Boðun Jesú er fyrir alla og ítrekað kemur fram í okkar fræðum og frumkristninni að: "Guð fer ekki í manngreinarálit."  Páskaboðskapur Gyðinga á því ekkert skylt við kristna boðun. 

Páskahátíð Gyðinga vísar til dauða, fordóma og kynþáttahyggju. Okkar páskahátíð visar til þess gagnstæða. Lífsins, upprisunnar, vonarinnar um endurlausn og eilíft líf sem býðst öllu fólki fyrir góð verk og trúna á Jesú Krist. Minnumst þess fagnaðarboðskapar hvort heldur við óskum fólki gleðilegra páska eða gleðilegrar upprisuhátíðar. 

Gleðilega upprisuhátíð kæru vinir. 

Lokaðar kirkjur

Svo mjög hefur kristnum þjóðum fleygt fram í trúleysi sínu, að nú þykir rétt á viðsjárverðum tímum, að skella öllum kirkjum í lás og stunda sjáluhjálp á netinu.

Í 2000 ár hafa kirkjur verið griðastaður trúðara, á hverju sem hefur dunið. Drepsóttir og styrjaldir hafa ekki megnað að loka kirkjum. Þvert á það sem nú er, þá hafa kirkjunnar þjónar talið það vera mikilvæga skyldu sína að veita styrk í neyð með vísun til kristinnar trúar og lagt áherslu á mátt bænarinnar og einstaklingsbundna aðstoð og sáluhjálp. Nú opna prelátar  fjarfundarbúnað og básúna út í tómið.   

Af gefnu tilefni vegna helstu raunverulegu trúarhátíðar kristins fólks, sem fer í hönd í Dymbilviku og upprisuhátíðinni í framhaldi hennar, þá er vert að spyrja hvort kirkjuleg yfirvöld hafi farið fram á að hafa messur á föstudaginn langa og páskadag, með þeim hætti að fyllsta öryggis sé gætt, varðandi fjarlægð kirkjugesta hver frá öðrum o.fl. 

Kirkjulegar athafnir eru því miður jafnan illa sóttar og á það líka við um messur á upprisuhátíðinni. Sú kirkja er ekki til á höfuðborgarsvæðinu og víðar, þar sem messur geta ekki farið fram þannig, að tryggt sé að meir en tveir metrar séu á milli kirkjugesta. Vandamálið er þá, að fá undanþágu frá hámarksfjölda á samkomum og gera ráðstafanir sem eru í sjálfu sér einfaldar til að tryggja sóttvarnir og öryggi kirkjunnar þjóna og þeirra sem vilja taka við kristilegum boðskap. 

Telji yfirstjórn þjóðkirkjunnar enga ástæðu til að sækjast eftir því að opna kirkjur og veita þá þjónustu sem kirkjunni er ætlað að veita að viðhöfðum öryggisreglum, þá er hætt við því að hin hefðbundna kirkja hafi týnt hlutverki sínu og muni í framtíðinni standa í enn stærra tómi vantrúar og vonleysis.

Uns til þess kemur að virk kristileg boðun leysi hana endanlega af hólmi. 

Friðarins jól

Í fyrri heimstyrjöld stóð þýskur hermaður varðstöðu á hernumdu svæði í Frakklandi á jólanótt. Breskur hermaður sem, hafði orðið viðskila við liðsmenn sína sá þýska hermanninn og mundaði byssuna til að skjóta hann. Á sama augnabliki dró ský frá fullu tungli og breski hermaðurinn sá andlit þýska hermannsins greinilega. Allt í einu hóf þýski hermaðurinn auglit sitt til himins og fór að syngja "Heims um ból".  Breski hermaðurinn lét byssuna síga og hlustaði á yndislegan sönginn og ákvað að skjóta ekki og fara til baka.

Allmörgum árum síðar var stórt farþegaskip á leið yfir Atlantshafið til Bandaríkjanna á aðfangadag. Fjöldi farþega var um borð og meðal þeirra frægur þýskur söngvari. Skipstjórinn bað hann um að syngja Heims um ból á aðaldekkinu þegar kvöldaði. Veður var kyrrt, tunglið var komið upp og gekk sinn gang. Þýski stórsöngvarinn horfði til himins og hóf síðan upp raust sína og söng "Heims um ból". Þegar hann hafði lokið söng sínum vék sér að honum maður og spurði hvort hann minntist þess að hafa staðið varðstöðu í fyrri heimstyrjöld á ákveðnum stað í Frakklandi fyrir mörgum árum á aðfangadagskvöld. Söngvarinn sagðist muna vel eftir því. Þá sagði sá sem vék sér að honum. Ég var þar líka og ætlaði að skjóta þig. En þegar þú byrjaðir að syngja og eftir það, þá gat ég ekki fengið það af mér. Þú átt söngnum það að þakka, að þú ert hérna núna.

Þessi saga segir okkur að í miðri vifirringu styrjaldar, þá horfir kristið fólk til þess, að jólin eru táknmynd friðar og velferðar alls mannkyns. Það er okkar að reyna að tryggja það, að þannig geti allt kristið fólk notið jólahátíðarinnar. Við Íslendingar höfum verið svo gæfusöm þjóð, að hafa notið friðar öldum saman og getað rækt trú okkar óáreitt. Fjöldi annarra kristinna er ekki svo lánsamur.

Skýrsla sem unnin var fyrir breska utanríkisráðuneytið og kom út í s.l. maímánuði segir að sumsstaðar á jörðinni séu útrýming kristins fólks svo mikil og skipulögð að raunverulega sé um þjóðarmorð að ræða. Þar sem vagga kristninnar stóð í Mið-Austurlöndum hafa árásir á kristna verið hvað mestar og fjöldi kristinna í Írak eru nú rúmlega 100 þúsund, en þeir voru árið 2003 ein og hálf milljón. Lagt er til að þess verði krafist af ríkjum í Mið-Austurlöndum, Egyptalandi og löndum norðanverðrar Afríku, að þau hlutist til um að tryggja réttindi og öryggi kristins fólks og fjallað um það hvernig þjóðir heims geti lagt sitt að mörkum og leiðir til þess að tryggja trúfrelsi kristins fólks.

Í stefnuskrá breska Íhaldsflokksisn fyrir síðustu kosningar kom fram, að flokkurinn ætlar að beita sér fyrir að þær tillögur, sem koma fram í skýrslunni nái fram að ganga. Boris Johnson forsætisráðherra mun hafa brugðið verulega þegar hann var utanríkisráðherra Breta þegar hann sá þær staðreyndir, sem eru fyrir hendi um ofsóknir á hendur kristnu fólki og  hvað það þarf að þola. Að jafnaði eru 12 kristnir drepnir í trúarbragðaofsóknum á hverjum einasta degi.

Í jólaávarpi sínu í dag mun Boris Johnson lýsa yfir samúð með kristnu fólki sem sætir ofsóknum um allan heim og heita því að styðja það til að það geti iðkað trú sína og segja;

"Í dag umfram aðra daga, vil ég að við minnumst kristins fólks um allan heim, sem þarf að þola ofsóknir" og síðan; "Sem forsætisráðherra vil ég breyta ákveðnum hlutum. Við munum standa með kristnu fólki hvar sem er í algerri samstöðu og verja réttindi ykkar til að iðka trúarbrögð ykkar hvar sem er í heiminum" 

Þessi boðskapur breska forsætisráðherrans og stefnumörkun Íhaldsflokksins fyrir síðustu kosningar um að standa vörð um réttindi kristins fólks í heiminum er kærkomin nýlunda í hinum vestræna heimi. Fram að þessu hafa stjórnmálamenn Vestur Evrópu og því miður kristnar kirkjur látið eins og þeim komi málið ekkert eða lítið við. 

Nú skiptir máli að orðunum fylgi athafnir og kristnar þjóðir fylki sér einhuga undir þann gunnfána frelsis og mannréttinda, sem Boris Johnson talar um og gæti þess að kristið fólk njóti mannréttinda hvar sem er í heiminum og fylgi því eftir með þeim hætti, sem þörf krefur til að sá árangur náist, að kristið fólk hvar sem er í heiminum megi njóta friðarjóla og geti iðkað trú sína án stöðugs ótta. 

Ég óska ættingjum mínum og vinum sem og landsmönnum öllum og kristnu fólki hvar sem er í heiminum;

GLEÐILEGRA JÓLA.

Hverju reiddust goðin?

Fræg eru ummæli Snorra goða, við krisnitökuna á Alþingi árið 1000 þegar tíðindamaður kom flengríðandi á þingstað og sagði að eldgos væri komið upp og stefndi á bæ eins hálfkristins goða. 

Þeir sem vildu hafna hinum nýja sið kristninni höfðu þá uppi hróp og sögðu að þetta sýndi, að hin gömlu goð Óðinn,Þór,Freyr og Njörður væru reiðir yfir þessu tiltæki að ætla að löfesta kristni sem trú í landinu. 

Snorri goði sagði þá að bragði: "Hverju reiddust goðin er hraunið brann, sem nú stöndum við á." Þetta var spaklega mælt og þingheimur áttaði sig á hversu fráleit þessi ætlan Ásatrúarmanna væri þar sem hraun hefðu áður brunnið og runnið víða um land.

Í trúarbrögðum samtímans og umfjöllun, skortir á að menn sjái þau einföldu sannindi sem Snorri goði benti á. 

Í Feneyjum eru mikil flóð þessa dagana og Markúsartorgið er m.a. undir vatni. Borgarstjóri Feneyja kennir loftslagsbreytingum um, þannig að meint hlýnun jarðar valdi flóðunum. Gríðarlegar rigningar hafa verið undanfarið í Feneyjum og vindar blása með þeim hætti, að þeir halda vatninu í borginni. Sjávarborð hefur því hækkað í borginni um 183 sentimetra vegna þessara óvenjulegu aðstæðna. Borgarstjórinn í Feneyjum bregst nú við eins og heiðnir menn á Alþingi forðum, sem nefndu að goðin væru reið.

Staðreyndin er bara sú,að þetta er ekki eindsæmi og sjávarborð hækkaði meira árið 1966 eða um 198 sentimetra fyrir 54 árum. Það var raunar áður en hin svokallaða litla ísöld kom á áttunda áratugnum og löngu áður en þessi nýju trúarbrögð hamfarahlýnunarinnar festu sig í sessi.

En nú dettur engum í hug að segja eins og Snorri goði sagði forðum: Hvað olli þá flóðunum árið 1966. Slík tilvísun er jafnmarkviss röksemd og skýring borgarstjórans, að loftslagsbreytingar valdi flóðunum núna. Snorri goði samtímans veit líka að mælti hann þessi rök skynseminnar þá væri hann annaðhvort settur í poka og honum drekkt eða hann yrði gerður brottrækur úr borginni fyrir loftslagsguðlast.

En það er alltaf von um betri og meiri styrki ef hægt er að tengja hlutinn trúarbrögðum hamfarahlýnunarinnar.