Sérkennilegt réttlæti. Aðeins 1.6% kvótaflóttamanna eru kristnir.

Kvótaflóttamenn eru þeir, sem ríkisstjórnin felur Rauða Krossinum að velja til að koma til landsins á kostnað skattgreiðenda. Lítið eftirlit er með því hvernig þetta verkefni er leyst af hendi. Hvort þeir sem mest þurfa á að halda njóti þeirra forréttinda að fljúga til Íslands og búa hér við betri aðstæður, en ríkið er tilbúið til að búa verst settu íslensku ríkisborgurunum. 

Ráðuneytisstjóri forsætisráðuneytisins kynnti þá stefnu ríkisstjórnar Íslands þ.18.desember s.l., að íslenska ríkisstjórnin ætlaði að stórauka innflutning á svonefndum kvótaflóttamönnum. Á þessu ári hefur ríkisstjórnin flutt inn 74 kvótaflóttamenn og heimilað 311 sögðum flóttamönnum til viðbótar dvöl og uppihald í landinu eða alls 385. Sambærileg tala fyrir Bandaríkin miðað við fólksfjölda eru 18 manns. 

Nokkur atriði vekja athygli. Í fyrsta lagi þá virðist sú stefna Sameinuðu þjóðanna að flóttamenn fái aðstöðu sem næst heimabyggð fokin út í veður og vind. Í öðru lagi er þeim hópi flóttafólks, sem á við mestu erfiðleika að búa ekki sinnt. 

George Carrey fv. erkibiskup í Canterbury hefur hafið rannsókn á hvers vegna hlutfall kristinna kvótaflótamanna er sáralítið. Aðeins 1.6% af kvótaflóttafólki til Bretlands er kristið fólk. Hlutfallið í öðrum Evrópuríkjum er svipað.

Kristið fólk og Yasidar hafa búið við mestu ofsóknir í borgarastyrjöldinni í Sýrlandi, en samt eru þeir nánast ekki gjaldgengir til að njóta hjálparstarfs kristinna ríkja Vestur- Evrópu. Aðeins 16 af hverjum 1000 kvótaflóttamönnum sem koma til Vestur-Evrópu eru kristnir hinir eru Múhameðstrúar. Segir þetta einhverja sögu. Já e.t.v. þá, að kristnu fólki er ekki vært í flóttamannabúðum Sameinuðu þjóðanna af því að þar er það ofsótt líka. Þeir sem velja kvótaflóttafólk ættu að huga að þessu ef þeir eru að vinna vinuna sína með eðlilegum hætti.

Hvaða mannúð er fólgin í því, að skilja eftir þá sem mest þurfa á aðstoð að halda.Biskupinn yfir Íslandi, sem talar meira fyrir innlfutningi á flóttamönnum en boðun Jesú , ætti að fá úttekt á því hvað hátt hlutfall kvótaflóttamanna hér eru kristnir, hvað hátt hlutfall eru Yasidar og hvað hátt hlutfall eru Múhameðstrúar. En e.t.v. finnst henni sér ekki koma það við.

Getur það verið stefna biskupsins yfir Íslandi, Rauða krossins og ríkisstjórnarinnar sé að það eigi að skilja kristið fólk eftir og hafa það útundan á meðan þeir sem minna þurfa á aðstoð að  halda eru fluttir til þess Íslands sem einu sinni játaði kristna trú og gerir það í sjálfu sér enn að nafninu til. 

 

Trump ákærður

Lítinn fróðleik var að finna í umræðum á Bandaríkjaþingi í gærkvöldi, um ákæru á Trump. Umræður á Bandaríkjaþingi hafa oft verið athyglisverðar, en ekki í þetta skipti. Þingmenn komu hver á fætur öðrum nánast allir með skrifaðar ræður og grúfðu sig ofan í textann, en mæltu ekki af munni fram af sannfæringu.

Ömurleikinn var fullkomnaður þegar ein þingkona Demókrata flutti með harmrænum hætti álit sonar síns, sem hún sagðist ætla að virða.  

Ein megin málsástæða Demókrata fyrir sakfellingu Trump er, að hann hefði skaðað þjóðaröryggi Bandaríkjanna með því að tefja fjárframlög til Úkraínu um einn mánuð. Hvernig í ósköpunum getur sæmilega skynsamt fólk fundið vitrænt orsakasamband þar á milli? Sérstaklega þegar enginn varð skaðinn. 

Þesi farsi er Demókrötum til mikils vansa og þeir setja hættulegt fordæmi. Óháð því hvaða álit fólk hefur á Trump, þá er þessi málatilbúnaður Demókrata þeim til skammar. Málatilbúnaður sem þessi getur skaðað öryggi Bandaríkjanna.

Svo er annað mál að það er sérstakt, að meira að segja forseti Bandaríkjanna getur ekki talað í símann án þess að legið sé á hleri að hættu Klaustur Báru í símtali við erlendan forsætisráðherra. 

Öllum er ljóst, að þetta er flokkspólitísk hefnd Demókrata gegn Trump enda. Engir nema Demókratar greiddu atkvæði með að undanskildum þrem, sem vildu ekki fylgja með í vitleysunni. Á sama tíma og Demókratar hamast að forsetanum er öllum ljóst, að þessi málatilbúnaður þeirra er einskis virði þar sem hann verður felldur í Öldungardeildinni og það var þeim ljóst strax í upphafi. Málatilbúnaðurinn er því ómerkilegt asnaspark. 

Hvers vegna var lagt á stað í þessa vegferð? Varla er hún til þess fallin að auka þjóðaröryggi Bandaríkjanna eða virðingu.

Úlfur í úlfsgæru

Sú stefna Erdogan Tyrklandsforseta að gera Tyrkland að Íslömsku ríki hefur legið ljós fyrir frá því að hann tók við embætti. Samt sem áður heldur skrifræðisfólkið í Brussel fast við þá stefnu, að Tyrkland verði aðildarríki Evrópusambandsins og sterk andsstaða gegn Erdogan innanlands í Tyrklandi hefur enn komið í veg fyrir að hann kæmi öllu sínu fram. 

Erdogan hefur fangelsað þúsundir blaða- og fréttamanna og ótaldir hafa horfið sporlaust og verið myrtir. Með fantatökum og beitingu dómstóla og lögreglu hefur hann nánast náð einræðisvaldi í Tyrklandi. 

Upplýst hefur verið að hryðjuverkasamtökin Hamas njóta sérstaks stuðnings Tyrkja og þau skipuleggja árásir á Ísrael m.a. frá Istanbul þaðan skipulögðu þau morðárás á borgarstjóra Jerúsalem fyrr á þessu ári. Skömmu síðar tók Erdogan á móti Ismail Haniyeh foringja Hamas og lýsti þar yfir órjúfanlegum stuðningi við Hamas. Blóði drifnir hryðjuverkamenn Hamas samtakanna, sem m.a. Bandaríkin hafa krafist að verði handteknir ferðast óhindrað til og frá Tyrklandi.

Á sama tíma og Tyrkland lýsir yfir stuðningi við Hamas og leyfir þeim að skipuleggja morðárásir og önnur hryðjuverk frá Istanbul hafa ýmis Arabaríki horfið frá stuðningi við þau m.a. Saudi Arabía og er þá langt til jafnað.

Á stefnuskrá Hamas er að útrýma öllum Gyðingum. Ekki bara Gyðingum í Ísrael heldur öllum Gyðingum hvar svo sem þeir fyrirfinnast. Stefna Adolfs Hitlers var að útrýma Gyðingum í Evrópu. Hamas samtökin ganga því enn lengra í hryllingnum en Hitler og NATO ríkið Tyrkland styður það.

Tyrkland Erdogan á ekkert erindi í Evrópusambandið og rétt væri að víkja þeim úr NATO. Einræðisríki sem virða ekki mannréttindi eiga ekki að fá að vera í NATO. 

Nýlega ítrekuðu Hamas samtökin upprunaleg markmið sín sem eru m.a. að eyða Ísrael og stofna þar Íslamskt ríki.

Sérkennilegt að stjórnmálaforingjar Evrópu sækist eftir að sitja til borðs með Erdogan á sama tíma og þeir fordæma Adolf Hitler.

Hvað gera Bretar svo?

Boris Johnson og breski íhaldsflokkurinn eru ótvíræðir sigurvegarar bresku kosninganna. Þannig er það oft, þegar nýr leiðtogi með skýra framtíðarsýn á samtímaverkefni og nýtur trausts tekur við leiðtogastöðu. 

 

Fjölmiðlaelítan og elíta fræga fólksins hefur haldið því fram, að Johnson væri tækisfærissinni, illa gefinn, pópúlisti- einskonar Mini-Trump. Í skopteikningum voru þeir iðulega teiknaðir samspyrtir sem snýtt út úr sama nefinu, þrátt fyrir að allir sem fylgjast með pólitík sé ljóst, að verulegur munur er á þessum tveim mönnum, sem og áherslum þeirra í pólitík. 

Boris hefur sýnt það frá því að hann tók við embætti forsætisráðherra og viðbrögðum við flókinni og erfiðri stöðu, að hann er í fremstu röð stjórnmálamanna. Í kosningabaráttunni stóð hann sig einstaklega vel og sló að því er virðist hvergi feilnótu. 

Næsta mál á dagskrá í Breskri pólitík er að ljúka Brexit samningunum við Evrópusambandið og aðlaga samfélagið að þeim áskorunum og tækifærum, sem sú nýja staða hefur í för með sér. Á næstu árum kemur í ljós hvort að talsmenn þjóðríkisins, sem kröfðust útgöngu úr Evrópusambandinu höfðu rétt fyrir sér, en á því tel ég lítinn vafa miðað við þróun Evrópusambandsins síðustu ár. 

Óneitanlega er sérstakt að flokkur eins og Verkamannaflokkurinn, sem vill vera öflugur flokkur, sem nýtur stuðnings helmings eða meirihluta þjóðarinnar, skuli hafa valið til forustu,gamlan sultardropastjórnmálamann einskonar Gunnar Smára Egilsson til að prédika kosti sósíalísks markaðshagkerfis, sem allt viti borið fólk veit að getur ekki leitt til annars en versnandi lífskjara auk annarra vondra kosta.

Þessi 180 gráðu viðsnúningur Verkamannaflokksins frá því að Tony Blair og félagar hans boðuðu fráhvarf frá sósíalismanum og kosti markaðshagkerfisins, varð þess valdandi að tap Verkamannaflokksins varð mun meira en ella hefði verið. Spennandi verður að fylgjast með átökum innan Verkamannaflokksins á næstunni. 

 

Hverju reiddust goðin?

Fræg eru ummæli Snorra goða, við krisnitökuna á Alþingi árið 1000 þegar tíðindamaður kom flengríðandi á þingstað og sagði að eldgos væri komið upp og stefndi á bæ eins hálfkristins goða. 

Þeir sem vildu hafna hinum nýja sið kristninni höfðu þá uppi hróp og sögðu að þetta sýndi, að hin gömlu goð Óðinn,Þór,Freyr og Njörður væru reiðir yfir þessu tiltæki að ætla að löfesta kristni sem trú í landinu. 

Snorri goði sagði þá að bragði: "Hverju reiddust goðin er hraunið brann, sem nú stöndum við á." Þetta var spaklega mælt og þingheimur áttaði sig á hversu fráleit þessi ætlan Ásatrúarmanna væri þar sem hraun hefðu áður brunnið og runnið víða um land.

Í trúarbrögðum samtímans og umfjöllun, skortir á að menn sjái þau einföldu sannindi sem Snorri goði benti á. 

Í Feneyjum eru mikil flóð þessa dagana og Markúsartorgið er m.a. undir vatni. Borgarstjóri Feneyja kennir loftslagsbreytingum um, þannig að meint hlýnun jarðar valdi flóðunum. Gríðarlegar rigningar hafa verið undanfarið í Feneyjum og vindar blása með þeim hætti, að þeir halda vatninu í borginni. Sjávarborð hefur því hækkað í borginni um 183 sentimetra vegna þessara óvenjulegu aðstæðna. Borgarstjórinn í Feneyjum bregst nú við eins og heiðnir menn á Alþingi forðum, sem nefndu að goðin væru reið.

Staðreyndin er bara sú,að þetta er ekki eindsæmi og sjávarborð hækkaði meira árið 1966 eða um 198 sentimetra fyrir 54 árum. Það var raunar áður en hin svokallaða litla ísöld kom á áttunda áratugnum og löngu áður en þessi nýju trúarbrögð hamfarahlýnunarinnar festu sig í sessi.

En nú dettur engum í hug að segja eins og Snorri goði sagði forðum: Hvað olli þá flóðunum árið 1966. Slík tilvísun er jafnmarkviss röksemd og skýring borgarstjórans, að loftslagsbreytingar valdi flóðunum núna. Snorri goði samtímans veit líka að mælti hann þessi rök skynseminnar þá væri hann annaðhvort settur í poka og honum drekkt eða hann yrði gerður brottrækur úr borginni fyrir loftslagsguðlast.

En það er alltaf von um betri og meiri styrki ef hægt er að tengja hlutinn trúarbrögðum hamfarahlýnunarinnar. 

Skjóta fyrst og spyrja svo

Þingmenn Viðreisnar ásamt þingmönnum úr systurflokki þeirra, Samfylkingunni, ásamt biskupi og landlækni gerðu sig sek um það í síðustu viku að hrapa að ályktunum og niðurstöðum án þess að hafa kynnt sér staðreyndir.

Þingmennirnir og biskupinn fordæmdu útlendingastofnun og dómsmálaráðherra fyrir  að framfylgja lögum, sem væri ótækt í máli albanskrar konu,sem komin var á steypirinn. Henni hafði verið synjað um hæli á Íslandi,en konan vissi fullvel áður en hún kom að það mundi hún ekki fá.  

Þingmennirnir og biskupin gerðu sig öll sek um að skjóta án þess að þekkja málavexti. Þingmennirnir og biskupinn reyndu að búa til mynd af grimmum yfirvöldum, sem væru gjörsneydd mannúð. 

Sigríður Andersen fyrrum dómsmálaráðherra upplýsti í gær, að hælisumsókn albönsku konunnar hefði verið hafnað 11.október s.l. þegar hún var tæpum mánuði minna kasólétt en þegar hún var flutt úr landi. Konan vildi ekki fara og þráaðist við dyggilega studd af þeim sem hafa atvinnu á kostnað ríkisins við að gera yfirvöldum erfitt fyrir að framfylgja lögum og valda töfum með hundraða milljóna kostnaði fyrir skattgreiðendur á hverju ári. 

Þetta olli þó þingmönnum Samfylkingarinnar og Viðreisnar ekki vökunóttum. Þeir komu hinsvegar tárfellandi yfir því að loksins hefði tekist að framfylgja lögum. Biskupinn yfir Íslandi hafði sig þannig í frammi, að engan þarf að undra, að það fækki jafnmikið og stöðugt í þjóðkirkjunni og raun ber vitni.

Engum af þessum riddurum "réttlætisins" datt í hug, að gera kröfu til hagsbóta fyrir skattgreiðendur, að reglum útlendingalaga yrði breytt þannig, að jafnskjótt og endanlegur úrskurður lægi fyrir um að viðkomandi ætti ekki rétt til dvalar í landinu,þá yrði séð til þess, að koma viðkomandi úr landi þegar í stað.  

Þingmennirnir og biskupinn gerðu sig sek um þann fáránleika að skjóta án þess að hafa nægar upplýsingar og töldu að nú væri lag að hafa uppi tilfinngaklám á fölskum forsendum í því eina skyni að fordæma það að lögum í landinu skyldi framfylgt. 

Hitt er svo annað mál, að Sigríður Andersen alþingismaður bætti við alvarlegum hlut í restina, sem var vanhugsaður og hún ætti að draga þegar í stað til baka. En hún talaði um að borgarar allra ríkja ættu að eiga sama rétt og ríkisborgarar EES þ.e. að hafa frjálsa för til að sækja vinnu á Íslandi. Þetta þýðir í raun opin landamæri. Ég vona að Sigríður átti sig á því að þetta gengur ekki upp og leiðrétti sem fyrst. 

Að bera sannleikanum vitni

Þeir sem hafa góðan málstað þurfa almennt ekki að grípa til lyginnar. Annað gegnir um þá sem hafa vondan málstað. 

Í 30 ár hefur stór hluti stjórnmálastéttarinnar og fréttaelítunar ásamt forustu og loftslagsráði Sameinuðu þjóðanna hamast við að segja að allt væri að fara í kalda kol á jörðu hér vegna loftslagshlýnunar af mannavöldum. Ítrekað hafa verið lögð fram hamfaratölvulíkön, sem eiga það sameiginlegt að þau reynast öll röng. Til að leggja sérstaka áherslu á þá vá sem væri fyrir dyrum greip forusta loftslagsráðs Sameinuðu þjóðanna til þess ráðs að falsa mælingar á jöklum í Himalaya fjallgarðinum, en þá komst upp um strákinn Tuma.

Þetta kom upp í hugann þegar blaðið the Economist sem almennt er talið nokkuð trúverðugt, birti þ.21.september frásögn af andláti "Okjökuls" Hugsanlega hefur blaðið fengið upplýsingar frá innlendum heimildarmönnum, en það réttlætir samt ekki rangfærslurnar.

Í greininni segir m.a.: "Hann var ekki minnsti jökullinn á svæðinu eða afskekktastur. Þú gast séð hann frá úthverfum Reykjavíkur höfuðborgar Íslands og á löngu svæði á hringvegi landsins"

Það sem er sérkennilegt við þessa frásögn að engin af staðhæfingunum er rétt. Ok var minnsti svokallaði jökull á svæðinu. Það er ekki hægt að sjá hann frá úthverfum Reykjavíkur eða nokkursstaðar frá höfuðborgarsvæðinu og hann sést ekki á löngu svæði á hringveginum. 

Hinsvegar greinir blaðið rétt frá því, að tveir Texasbúar hefðu gert heimildarmyndina "Not Ok" árið 2018 og það hefði dregið að rithöfunda, stjórnmálamenn og skólabörn til minningarathafnar um hinn látna jökul. Síðan hafi minningaskjöldur verið settur upp sem segi: "Til minningar um það sem mannkynið hefur gert."

Blaðið fékk greinilega ekki upplýsingar um það að Ok var í raun löngu dáinn og það fyrir tíma hinnar meintu hamfarahlýnunar af mannavöldum. Þá nefnir blaðið fjallið Ok, Okjökul, sem fjallið hefur almennt ekki kallað, en í frásögninni er það tilkomumeira. 

Í barnaskóla var mér kennt að varla væri hægt að kalla Ok jökul og hann væri að hverfa. Þetta var löngu fyrir meinta hlýnun af mannavöldum. Þegar ég gekk á fjallið þrisvar sinnum að sumri til árin 2010 til 2012 gat ég ekki merkt að þarna væri jökull frekar en að hægt sé að kalla skaflinn sem sjaldan hverfur úr Gunnlaugsskarði í Esjunni jökul.

Síðan segir blaðið rétt frá þessu: "Þrátt fyrir, að þetta hafi verið seinnipart sumars, þá var fólkið (sem var viðstatt útförina) klætt í úlpur og skíðahúfur og þurfti á því að halda í ísköldum vindinum.

Hamfarahlýnunin var nú ekki meiri og allt þetta tilstand í var sviðsetning til að fá auðtrúa fólk til að trúa því að hér væri birtingamynd hamfarahýnunar, sem við hér vitum að er ekki. En þannig er það með lygina og  sviðsetninguna á loftslagsleikritinu. 

Þó þessi frétt the Economist sé ónákvæm og röng, þá kemst hún þó ekki í hálfkvisti við furðugreinina sem birtist í Morgunblaðinu í gær eftir aðalframkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna, fyrrum forseta heimssambands Sósíalista, Antonio Guterres, en þar má sjá allavega 7 staðreyndavillur og einn hálfsannleika og það í tæplega hálfsíðugrein. Ég veit ekki um neinn, sem hefur náð slíkum árangri fyrr í hálfsíðugrein í Mogganum. Það er hinsvegar ekkert nýtt að Guterres og sannleikurinn eigi ekki samleið.  

Svik á svik ofan í meira en 100 ár.

Í lok fyrri heimstyrjaldar árið 1918 lagði þáverandi Bandaríkjaforseti Woodrow Wilson fram nokkur grundvallaratriði, sem hann talaði um að væru ófrávíkjanleg varðandi friðarsamninga. Meðal þeirra var að tryggja þjóðum og þjóðarbrotum landa sem Bandamenn höfðu tekið sjálfstæði og þjóðernisleg viðurkenning. 

Heimsveldi Ottómana riðaði til falls. Bandamenn náðu yfirráðum á öllu landi frá Súesskurði til landamæra núverandi Tyrklands. Stærsta þjóðin á þessu svæði fyrir utan Araba voru Kúrdar. Miðað við tillögur Wilson áttu Kúrdar að fá yfirráð yfir eigin landi og sjálfstæði í nýju landi Kúrdistan. 

Samt fór svo að gömlu heimsveldin Frakkland og Bretland náðu sínu fram og ákváðu að skipta á milli sín því landi sem tekið var frá gamla Ottómanveldinu. Þeir teiknuðu upp landamæri að eigin geðþótta og komu  til valda stríðsherrum, sem voru þeim þóknanlegir. Kúrdar voru sviknir af Vesturlöndum og þeir dreifðust á milli Íran, Írak,Sýrland og Tyrklands í kjölfar friðarsamninganna.

Þetta voru fyrstu svik Vesturlanda við Kúrda. Þessi stolta þjóð þurfti enn einu sinni að sætta sig við að þeir áttu enga vini nema fjöllin, þar sem þeir gátu leynst fyrir vígasveitum óvinveittra stjórnvalda. 

Enn sviku Vesturlöndin Kúrda ítrekað og þau svik urðu síðan öllum augljós fyrir og í kjölfar Flóastríðsins sem háð var til að koma aftur til valda gjörspilltri furstafjölskyldu í Kúvæt. Saddam Hussein hefndi sín þá sem fyrr á Kúrdum vegna stuðnings þeirra við Vesturlönd og beitti hernum af öllu afli gegn þeim m.a. með ítrekuðum eiturvopnaárásum. Vesturlönd gerðu ekkert fyrr en að lokum að þeir bönnuðu flug herflugvéla Saddams Hussein yfir landsvæði Kúrda. Þá höfðu mörg þúsund þeirra fallið í valinn. 

Nú hafa Kúrdar um nokkurra ára skeið barist hetjulegri baráttu gegn vígaveitum ISIS. Nú síðast við hlið Bandaríkjamanna, þar sem Kúrdar hafa beitt mannafla, en Bandaríkjamenn lagt til nokkurn hóp hermanna og nýjustu og bestu vopnin sem völ hefur verið á. Kúrdar eru taldir hafa misst um ellefuþúsund hermenn og herkonur í þessum átökum á meðan mannfall annarra hefur verið mjög takmarkað. 

Á sama tíma sat Erdogan Tyrkjasoldán beggja megin borðsins í samskiptum við ÍSIS og vígamenn á leið til þeirra áttu greiða leið í gegnum Tyrkland og olíuviðskipti við ISIS liða voru arðvænleg fyrir Tyrki á sínum tíma.

Ef til vill muna einhverjir enn eftir Kúrdíska þorpinu Kobane, sem sveitir ÍSIS sátu um mánuðum saman, en þorpið er við landamæri Tyrklands. Tyrkir komu í veg fyrir að nokkur aðstoð bærist lengi vel og tálmuðu för herfólks Kúrda til að gæta þess að fólkið þeirra í Kobane yrði ekki drepið eða selt í þrældóm þessvegna kynlífsánauð.

Nú þegar fullnaðarsigur Kúrda með aðstoð Bandaríkjanna er í augsýn lætur Trump Bandaríkjaforseti undan kröfu Erdógans Tyrkjasoldáns um að hann megi ráðast á þessa bandamenn Bandaríkjanna þannig að enn á ný mundu Bandaríkjamenn og Vesturlönd svíkja þjóð, sem á rétt til sjálfstæðis, fullveldis.

Erdógan fer ekki leynt með það að hann ætli að ráðast á vopnabræður Bandaríkjanna í stríðinu við ÍSIS og Trump ákvað í gær að auðvelda honum leikinn með því að draga hersveitir sínar frá líklegum átakasvæðum. Hann hefur að vísu dregið nokkuð í land núna eftir hatrammar árásir m.a. eigin flokksmanna á þessar fólskulegu aðgerðir hans. Þessi afstaða Trump er ömurleg og eitthvað annað en búast hefði mátt við eftir réttmæta gagnrýni hans á forvera sinn Barrack Obama vegna aulagangs hans í baráttunni við ISIS. 

Fullnaðarsigur á ÍSIS er ekki í höfn og Bandaríkjamenn og Kúrdar eiga enn verk fyrir höndum. Þar til viðbótar eru á annan tug þúsunda vígamanna ÍSIS í haldi Kúrda, hvað verður um þá þegar Kúrdar eiga hendur sínar að verja fyrir Tyrkjum. 

Hvað gera svo hin aumu Evrópulönd í málinu. Koma þau Kúrudum til hjálpar í orði eða verki? Nei heldur betur ekki. Þau halda áfram aðildarviðræðum við Tyrki um aðild þeirra að Evrópusambandinu. Þeir borga þeim milljarða á milljarða Evrur ofan til að hann passi upp á það sem Evrópubúar eiga sjálfir að passa upp á, að svonefndir flóttamenn flæði ekki yfir landamæri Tyrklands inn í Evrópu. 

Evrópa gerði ekkert meðan vígamenn landa þeirra flyktust til liðs við ÍSIS og ríkisstjórnir í Evrópu horfðu upp á hvernig mannréttindi voru fótum troðin. Kirkjur voru brenndar og kristnum söfnuðum var eitt og ráðist var á Yasida og Kúrda. Fjöldamorð voru framin og konur seldar í kynlífsánauð þar sem almennir uppboðsmarkaðir á konum sem kynlífsþrælum voru haldnir á svæðum ÍSIS. Kristnir söfnuðir þjóðkirkna Vesturlanda höfðu enga döngun í sér til að krefjast verndar fyrir trúbræður sína hvað þá að sína þeim einhvern samhug. Þeim kom það ekki við vegna þess að kristnir söfnuðir Vesturlanda voru uppteknir við vinstri sinnaða félagslega boðun og höfðu hvorki tíma til að sinna heimatrúboði né til að gæta hagsmuna kristins fólks í heiminum. 

Nú standa þessir aumu leiðtogar Vesturveldanna frammi fyrir því að horfa upp á árás bandamanns síns Tyrkja á fólk sem á að hafa fengið frelsi og sjálfstæði fyrir löngu. Evrópuráðið mun halda áfram aðildarviðræðum við Tyrki og halda áfram að fylla í ríkiskassann til að halda þeim góðum af því að ráðamenn í vesturhluta Evrópu eru rofnir úr öllum tengslum við menningarlega og siðfræðilega hvað þá kristna arfleifð álfunnar. 

Trump veldur stuðningsmönnum sínum sem og mörgum öðrum algjörum vonbrigðum og sýnir með þeirri gjörð að svíkja bandamenn sína Kúrda, að honum er ekki treystandi. Kúrdarnir sem fögnuðu kjöri Trump eftir ömurlega stjórn Obama klóra sér nú í höfðinu og velta fyrir sér hvort Trump sé sama pissudúkkan og leiðtogar Vestur-Evrópu sem og Obama áður. 

Er virkilega ekkert eftir af siðrænni og kristilegri réttlætiskennd hjá þjóðum Evrópu og Bandaríkjanna og baráttuanda fyrir réttlæti, svo þær í eitt skipti fyrir öll klári það verk sem átti að klárast með friðarsamningunum fyrir einni öld. Þannig að Kúrdíska þjóðin fái sjálfstæði í eigin fullvalda ríki og tryggingu fyrir því að ríki þeirra muni njóta verndar gagnvart árásargjörnum nágrönnum.

Bullið étur börnin sín

Oft er sagt að byltingar éti börnin sín. Sú var heldur betur staðreyndin í frönsku byltingunni á 18.öld þar sem byltingarforingjarnir sem dæmdu aðra til að hálshöggvast með fallöxinni voru síðar dæmdir til þess sama.

Kommúnistabyltingar hafa haft sama einkenni, að dæma og drepa fyrrum byltingaforingja þegar "hinn sterki byltingaforingi" hvort heldur hann hét, Stalín, Mao eða eitthvað annað tók yfir.

Nýjum tímum fylgja nýir siðir. Það hefur verið tímafrekur samkvæmisleikur meginstefnustjórnmálamanna um allan heim að finna nýja og nýja hópa, sem verið sé að ráðast á og móðga. Drýgstir í þessari baráttu hafa verið þeir sem telja sig tilheyra hinu frjálslynda vinstri, sem er þegar á botninn er hvolft algjör andstæða frjálslyndis. Þessir talsmenn taka út volaða minnihlutahópa sem ekki má undir neinum kringumstæðum móðga eða segja gamansögur um, eins og t.d konur,múslima, samkynhneigða, transara,dökka, rauða, feita, granna o.s.frv. 

Það er sameiginlegt öllum þessum meintu minnihlutahópum, að þeir eiga rétt á því að móðgast út af hverju sem er. Þó enginn átti sig á því að þeir hafi verið móðgaðir. En þá er um að gera að hoppa á bullvagninn og samsinna ruglinu.

Einn helsti sporgöngumaður þessa bulls er Justin Trudeau forsætisráðherra Kanada sen í dag er heldur betur orðinn fórnarlamb eigin vandlætingar, fyrir það eitt að klæðast eins og Arabi og mála andlit sitt svart á grímuballi á skólaárum sínum. Þetta þykir bera ótvírætt merki um  grófasta rasisma. Sjálfur grátbiður þessi meistari bullaranna fólk um að fyrirgefa sér óafsakanlegann rasisma. Rasisma hvað?

Stjórnmálaandstæðingar hans hræra í gruggugu vatni í staðinn fyrir að segja að þetta upphlaup sé ekkert annað en rugl. Fólk verði að fá að gera að gamni sínu og þó ungur maður klæði sig í grímubúning þá sé það ekki til að gera veður út af. 

En nei meginstefnustjórnmálin geta ekki fyrirgefið svona asnaspörk skólastráka á grímuballi af því að það má alls ekki gera neitt, sem gæti verið til þess fallið að móðga múslima, konur, svarta, feita og samkynhneigða o.s.frv. að viðlagðri ábyrgð og mannorðsmissi. Þess vegna verður Trudeau ekki fyrirgefið.

Trudeau hefur sjálfur heldur betur gefið tóninn á undanförnum árum með skammaryrðum og nafngiftum gagnvart öðrum ekki síst manninum sem stjórnar fjölmenna ríkinu sunnan Kanada.

Nú étur bullið barnið sitt Trudeau. Hann er ákærður og sekur fundinn ef hamfaraelítunni og verður krossfestur af sínum eigin byltingarfélögum fjölmenningarstefnunnar vegna þeirrar bullómenningar sem hann sjálfur ber ábyrgð á að er við lýði og hefur unnið við að byggja upp.

Hann og meginstefnustjórnmálafólk og fjölmiðlafólk má ekki víkja af þeim hugmyndafræðilega vegi dyggðarinnar, að það er aðeins í lagi að gera lítið úr kristninni og svo ekki sé talað um hvítum kristnum gagnkynhneigðum karlmönnum. Því að þar eru menn á viðurkenndum og öruggum leikvelli háðsins, níðsins og lítilsvirðingarinnar.

Skálkurinn heiðraður

Kommúnistinn Angela Davis fékk við sig drottningarviðtal í Morgunblaðinu um síðustu helgi. Segja má að þá hafi skálkurinn verið heiðraður. Varast var að segja sögu þessa róttæka kommúnista, sem studdi Sovétríkin alla tíð og hélt tryggð við hugmyndina um alræði öreiganna undir stjórn Sovétríkjanna fram yfir það að dagar þeirra voru taldir 1989. Angela Davis sagði sig ekki frá þessari hugmyndafræði fyrr en 1991.

Angela Davis vakti fyrst heimsathygli vegna réttarhalda yfir henni vegna þess að einn af svonefndum Soledad bræðrum vel vopnum búinn hertók réttarsal í Marin County í Kaliforníu 1970 afhenti hinum ákærða vopn og tók dómarann og saksóknarann í gíslingu og flúði. Angela Davis keypti vopnin sem notuð voru. Þess vegna var hún ákærð fyrir hlutdeild í þessu afbroti og sat í gæsluvarðhaldi. Kommúnistar og nytsamir sakleysingjar um allan heim hófu mikla baráttu fyrir því að hún yrði leyst úr fangelsi og eftir eina dýrustu vörn þess tíma, þar sem ráðnir voru færustu sálfræðingar til að finna út úr því við réttarhöldin hverjir úr kviðdómnum væru hugsanlega hliðhollir málstað Davis var hún sýknuð af hlutdeild í þessum glæp.

Davis var tíður gestur í kommúnistaríkjum Austur Evrópu og Sovétríkjunum og fékk margar heiðursviðurkenningar að launum. Sovétríkin studdu pólitíska baráttu hennar bæði með áróðri og fjárframlögum. Árið 1972 hélt hún ræðu í Austur Berlín eftir að hafa skoðað ófrelsismúrinn, sem kom í veg fyrir að fólk í Austur-Þýskalandi hefði ferðafrelsi. Þar fordæmdi hún Bandaríkin og samkeppnisþjóðfélagið en lofaði í hástert kommúnistastjórnina í Austur Þýskalandi og Sovétríkjunum og hagkerfi skömmtunarinnar. 

Af því að hún var í hávegum höfð af skoðanasystkinum sínum í Sovétríkjunum og víðar í Austur Evrópu snéru ýmsir pólitískir samviskufangar í þem löndum sér til hennar og báðu hana um aðstoð við að þeir fengju notið mannréttinda og tjáningafrelsis m.a. Jiri Pelican í Tékkóslóvakíu og Alexander Solzennitsyn í Rússlandi. Angela Davis sem gefur sig út fyrir að vera talsmaður mannréttinda, varð ekki við þessari bón þeirra og studdi aldrei samviskufanga í Kommúnistaríkjum eða fordæmdi fangabúðir þar. Gagnrýni hennar beindist bara að Bandríkjunum og öðrum ríkjum hins frjálsa heims á þeim tíma.Hennar eina föðurland á þessum tíma var í raun Sovétríkin og fylgiríki þeirra og þeirra málstað tók hún alltaf meira segja eftir að frjálslynd öfl höfðu ráðið niðurlögum kommúnistana í Sovétríkjunum. 

Þessi prófessor í kvennafræðum gerði sig seka um algert dómgreindarleysi í mannréttinda- og réttindamálum með auðmjúkum og einlægum stuðningi við einræðis- og ógnarstjórnir kommúnista. Samt sem áður þrátt fyrir þetta dómgreindaleysi þá þykir hún eiga eitthvað erindi við fólk í nútímanum. Þrátt fyrir að hafa stutt mannréttindaskerðingar, pólitískar fangelsanir og hermdarverk áratugum saman og verið einlægur aðdáandi Sovét-Kommúnismans fram yfir andlát hans þá þykir Morgunblaðinu sem gefur sig út fyrir að vera frjálslynt borgaralega sinnað blað, eðlilegt að birta við hana athugasemdalaust drottningarviðtal

Skipuleggjendum Me-Too ráðstefnunar í Reykjavík sýna sama dómgreindarleysið og telja þessa konu sem hefur komist næst heimsmeti í dómgreindarleysi hvað mannréttindi varðar, hæfa og  gjaldgenga sem fyrirlesara á þessum tyllifundi.