Margaret Thatscher sannleikurinn og Crown sagnfræðin

Í dag eru 30 ár síðan Margaret Thatcher lét af embætti sem forsætisráðherra í Bretlandi en hún tók við embætti 1979.

Tíminn er fljótur að líða og fólk að gleyma. Þessvegna skiptir máli að sagnfræðingar segi rétt frá og í sögulegu samhengi. Þegar Thatscher á í hlut,er iðulega hallað réttu máli og reynt að gera hlut hennar sem minnstan og rangfæra staðreyndir. 

Ég hef horft á nokkra af vinsælu Netflix þáttunum "Crown", þar sem fjallað er um samskipti Thacher og bresku drottningarinnar og breskt þjóðlíf á níunda áratug síðustu aldar. Þar eru hlutir heldur betur teknir úr samhengi og jafnvel sagt rangt frá. 

Þegar Thatcher tók við embætti 1979, hafði verkamannaflokks ríkisstjórn James Callaghan setið að völdum um árabil og ástandið var þannig, að Bretar þurftu að sækja um aðstoð Alþjóða gjaldeyrissjóðsins, verkföll og ólga í landinu voru svo mikil, að Callaghan óttaðist um það á tímabili, að hann yrði að kalla á herinn til aðstoðar við að halda uppi röð og reglu. Atvinnuleysi var svo mikið að eitt helsta vígorð Íhaldsmanna í kosningunum 1979 var "Labour is not working".  Bretland var veiki maðurinn í Evrópu efnahagslega. Það var við þessar kringumstæður sem Thatscher tók við.

Thatscher tók til óspilltra málanna og gjörbreytti efnahagsstefnunni á grundvelli einstaklingfrelsis og athafnafrelsis. Stjórnkerfið var endurskoðað,mörg ríkisfyrirtæki sem voru rekin með tapi voru lögð niður eða seld ef þess var kostur. Víðtækar skattbreytingar voru gerðar auk ýmiss annars. Thatcher þurfti að heyja harðvítuga baráttu við verkalýðshreyfinguna í Bretlandi sérstaklega námumenn og hafði sigur og sá sigur þýddi það að stjórnvöld náðu aftur að stjórna landinu án þess að eiga stöðugt á hættu verkföll eða lamandi skyndiverkföll.

En aðgerðir Thatscher stjórnarinnar mættu mikilli andstöðu sumra og m.a. árituðu 364 af fremstu hagfræðingum Bretlands mótmælaskjal gegn stefnu ríkisstjórnarinnar árið 1982, sem þeir töldu að stefndi efnahagskerfi Bretlands í stórkostlega hættu og væru af hinu illa. Það segir sitt um stöðu hagfræðinnar á þeim tíma og jafnvel síðar, að í framhaldi af þessari andspyrnu hagfræðinganna tók fjárhagur Breta heldur betur að rétta úr kútnum, vextir lækkuðu og atvinnuleysi minnkaði. Þegar Thatscher lét af störfum var staða Bretlands sem fjármálaveldis sterk og atvinnuleysi hafði dregist gríðarlega saman. 

Thatscher naut virðingar og stjórn hennar stóð sig vel í utanríkismálum. Milli hennar og Ronald Reagan Bandaríkjaforseta myndaðist traust samband og vinátta og þau voru áhrifamestu leiðtogarnir til að vinna bug á kommúnismanum í Evrópu. Thatscher var andstæðingur apartheit stefnunnar í Suður-Afríku, en var samt á móti því eins og Reagan að beita landið viðskiptaþvingunum. Það sjónarmið rökfærði hún vel, ég var þeim innilega sammála á þeim tíma og er enn. 

Í Crown þáttunum sem ég hef horft á, er reynt að varpa rýrð á Thatscher með ýmsu móti m.a. er látið í veðri vaka að henni sé um að kenna mikið atvinnuleysi, en þess ekki getið að það var búið sem hún tók við af Verkamannaflokknum. Þá er gert mikið úr því, að hún og drottningin hafi lent í mikilli deilu vegna þess, að Thatscher vildi ekki samþykkja viðskiptabann á Suður-Afríku það er gert til að sýna að Elísabet drottning hafi alltaf verið á móti kynþáttaaðskilnaðarstefnunni (apartheit) en Thatscher ekki. Allt er þetta rangt auk þess sem það er rofið úr samhengi. Í þessu sambandi er vert að benda á ummæli Nelson Mandela fyrrum forsætisráðherra Suður-Afríku, sem sagði um Thatscher "She is an enemy of apartheit-. We have much to thank her for."

Margareth Thatcher var tvímælalaust einn merkasti stjórnmálamaður síðari hluta síðustu aldar. Breta geta þakkað henni fyrir það að hafa komið Bretlandi upp úr öldudal óstjórnar, verkfalla og efnahagslegrar kyrrstöðu og öngþveitis og komið því til leiðar að Bretland varð aftur efnahagslegt stórveldi þar sem treysta mátti á stöðugleika og öryggi í viðskiptum.

Af sjálfu leiðir, að vinstri menn mega ekki til þess hugsa, að saga Thatscher sé sögð óspjölluð og sannleikanum samkvæmt. Sú saga er sigurganga þar sem stefna frjáls framtaks og takmarkaðra ríkisafskipta sigraði og sýndi fram á þá einu leið, sem þjóðfélög nútímans eiga til að komast frá fátækt til velmegunar. 

  

Of lítið. Of seint

Innanríkisráðherrar Evrópusambandsins samþykktu í gær að efla öryggi í álfunni og herða eftirlit á ytri landamærunum vegna ódæðisverka Íslamista í Austurríki og Frakklandi fyrir stuttu. 

Þess var minnst, að 5 ár eru liðin frá stórfelldum hryðjuverkum Íslamista í París og víðar. En af hverju var ekki brugðist við þá með hertum aðgerðum? 

Ráðamenn Evrópu bera mikla ábyrgð á því að bregðast ekki við af hörku fyrr. Fyrir 5 árum mátti staðan í þessum málum vera ljós. Hættan var veruleg ekki síst vegna þess að fjölmargir múslimar í Evrópu telja ekkert athugavert við hryðjuverkin og sumir dásama hryðjuverkamennina. 

Fólkið í Evrópu hefur lengið krafist þess, að reglur yrðu hertar, en ráðamenn hafa frestað því ítrekað sennilega af ótta við að verða kallaðir rasistar og níðingar eins og "góða fólkinu" er svo tamt að kalla þá sem vilja gera ráðstafanir í samræmi við heilbrigða skynsemi varðandi móttöku fólks frá íslömskum löndum. 

Hryðjuverk, morð og víðtækar nauðganir hafa verið afleiðingar andvaraleysis ráðamanna Evrópu og nú er boðað til aðgerða, enn einu sinni, sem frekast virðast miða við, að friða almenning og láta sem verið sé að gera eitthvað. 

Á sama tíma fara ráðamenn Íslands að, eins og sjáandi sjái þeir ekki og heyrandi heyri þeir ekki. Ógnin og vandinn sem liggur fyrir vegna móttöku svokallaðra flóttamanna hefur legið fyrir um árabil og einmitt þá æða íslenskir stjórnmálamenn ofan í það sama fen og er í Evrópu til að búa til ógn gegn öryggi borgara þessa lands og valda víðtækum vandamálum í framtíðinni. 

Því miður í boði Sjálfstæðisflokksins voru búin til vitlausustu útlendingalög sem til eru í álfunni. Auk heldur hafa landamæri Íslands orðið þau galopnustu í Evrópu með þeim afleiðingum að við tökum nú við fleiri flóttamönnum og kvótaflóttamönnum en önnur Norðurlönd. 

Sjá íslenskir stjórnmálamenn virkilega ekki ástandið í Svíþjóð, þar sem forsætisráðherra landsins Stefan Lövgren viðurkennir að um ógn sé að ræða og lögreglan ráði ekki við vandamálin á fjölmörgum svæðum. Sjá menn ekki að Danir m.a. danski forsætisráðherrann sem líka er sósíaldemókrati gengur í að herða reglur til að stemma stigu við þessum vágestum m.a. með skírskotun hvernig ástandið er í Danmörku. 

Íslenskir stjórnmálamenn neita að horfast í augu við vandann og gera ekkert. Dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins lætur það viðgangast, að félagi hryðjuverkasamtaka Íslamista fái landvist á Íslandi með fjölskyldu sinni. Öryggi fólksins í landinu er greinilega ekki í fyrsta sæti á þeim bæ.

Íslensk stjórnvöld verða að bregðist við með hagsmuni íslensku þjóðarinnar að leiðarljósi og gera m.a. víðtækar breytingar á útlendingalögunum og taki upp þá reglu að þeim sem geta ekki gert grein fyrir sér og komu sinni verði vísað tafarlaust til baka og skylda þann flutningsaðila,sem kom með fólkið að flytja það til baka. 

Það er ekki of seint að bregðast við. En tíminn styttist óðum. Við viljum ekki lenda í sama vanda og Svíar og Danir.  

Lýðræði í kröppum dansi.

Kommúnistastjórnin í Kína nýtir sér heimsfaraldurinn sinn, til að herða tökin meðan ríki  Evrópu og Ameríku eru nánast lömuð. 

Tíbetbúar og Uigurar búa við harðræði eins og fyrr og eru annars flokks borgarar með öllu því illa sem því fylgir. Nú er einnig hert á aðgerðum gegn lýðræði í Hong Kong.

Þrátt fyrir loforð um eitt ríki tvö kerfi þegar Bretar yfirgáfu Hong Kong og Kína tík við, þá virðist sem að kommúnistastjórnin í Peking telji, að kerfin tvö gangi ekki upp saman. Í gær sögðu síðustu lýðræðissinnarnir á þingi Hong Kong af sér og Vesturlönd láta eins og sú frétt skipti ekki máli. 

Vesturlönd eru sem lömuð m.a. vegna skorts á sameiginlegri stefnumótun hugmyndasnauðra hræddra stjórnmálamanna,sem hafa enga hugmyndafræðilega staðfestu og hafa alist upp við áhyggjulaust líf í partýinu, þar sem embættismennirnir taka í raun nánast allar ákvarðanir.

Kínastjórn tilkynnti 4.9% hagvöxt á síðasta tímabili og segist hafa lagt veiruna að velli. Kommúnistastjórnin telur því að það sé hentugur tími til að leggja til atlögu gegn frelsinu í Hong Kong. 

Kínastjórn telur auk heldur, að ekkert sé að óttast frá Bandaríkjunum ef Biden verður forseti. Frelsið víkur og svonefnd frjáls Vesturlönd láta það yfir sig ganga og halda áfram viðskiptum og öðrum samskiptum við Kína eins og ekkert hafi í skorist. Við deyjum ekki fyrir Dansig eina sögðu undanlátsmenn gagnvart þýsku nasistunum fyrir 80 árum. Nú segja þeir. Hong Kong er hvort sem er í Kína kemur þessi borg okkur við? 

Kemur lýðræði, frelsi og mannréttindi okkur nokkuð við. Eigum við ekki frekar að hafa það gott meðan við getum þó við fljótum sofandi að feigðarósi?

Vínarborg

Vínarborg hefur verið friðsæl borg frá 11.september 1683 með einni undantekningu. Þann dag gersigraði fjölþjóðlegur her kristinna Evrópuþjóða undir herstjórn  Sobieski konungs Póllands heri Íslamista, sem höfðu setið um borgina og ætluðu að hertaka hana og útrýma kristni í Evrópu. Íslamistar syrgja að svo skyldi farið og þann dag skyldi hafa verið komið í veg fyrir að stofnað yrði kalífadæmi Evrópu og kristni útrýmt. 

Þessvegna völdu Íslamistarnir sem rændu þotum og flugu m.a. á tvíburaturnana í New York og á Pentagon bygginguna í Washington þennan dag 11. september sorgardagsins mikla þegar Íslamistum brást að undiroka kristnar þjóðir Evrópu og færa þær undir ok kenninga spámannsins Múhammeðs. 

Vín veiti um árabil misjöfnum pólitískum sauðum athvarf og hefur um aldir verið háborg lista og menningar. Kommúnistaleiðtogin Trotsky er sennilega þeirra frægastur. Enginn þeirra misjöfnu pólitísku sauða, sem fengu skjól í Vínarborg voru ógn við borgina eða öryggi borgarbúa. Hefðu þeir verið það, þá hefði þeim strax verið vísað burt úr borginni.

Nú bregður svo við að enn eitt viðbjóðslegt hryðjuverk Íslamista í Evrópu er framið einmitt í þessari friðsælu borg. Enn og aftur kemur í ljós, að það er enginn öruggur staður til í Evrópu fyrir ofbeldisöflum hins pólitíska Íslam 

Fróðlegt verður að sjá hver verða viðbrögð Sebastian Kurz kanslara Austurríkis. Mun hann eins og Macron Frakklandsforseti skera upp herör gegn Íslamistunum í landinu. Munu þeir Macron og Kurz sameiginlega hvetja til baráttu sameinaðrar Evrópu gegn þessum ófögnuði. Slíkt er löngu tímabært.

Þau ríki, sem enn kallast kristin, en eru það aðeins að nafninu til verða, hvað sem trúarbrögðum líður, að átta sig á því, að herir ófrelsisins og hatursins, sem eiga rætur sínar í hinu pólitíska Íslam m.a. í samræmi við boðskap Múslimska bræðralagsins í Egyptalandi, ógna nú öryggi og þeim gildum mannréttinda og menningar, sem Evrópubúar hafa. Gildi og menning sem hefur gert Evrópu að miðstöð frelsis, öryggis og mannréttinda. Að þeim gildum sækja þessir miðaldaherir myrkursins og ofstækisins og hafa gert um árabil síðan fylgjendum Múhammeðs í Evrópu fór að fjölga.

Það er næsta sérkennilegt, að leiðtogar Evrópu skuli ekki geta komið sér saman um að bregðast við þessari vá og breyta lögum til að koma í veg fyrir að vegið sé stöðugt að öryggi fólks og það liggi eftir drepið og limlest helst hálshöggvið til dýrðar myrkrinu og hatrinu. 

Hugmyndafræði hatursins og myrkursins náði tökum á mið-Evrópu nokkur ár á síðustu öld með skelfilegum afleiðingum. Nú verður að bregðast við svo að nýir boðendur myrkursins og hatursins missi tökin áður en örlög Evrópu verða enn verri en þau hafa áður verið. Til þess þarf sameiginlega stefnumörkun leiðtoga Evrópu þar sem þau standa saman í því að fordæma og slíta öllu sambandi við ríki og fólk, sem samsamar sig með ofbeldisöflum hins pólitíska Íslam. Þar er m.a. um að ræða lönd eins og Tyrkland og Íran. Sama á að gilda um forustumenn, sem lýsa ánægju með hryðjuverk af þessu tagi. 

Það má ekki halda áfram að gerast, að þau ríki Evrópu, sem verða fyrir ofbeldi íslamistanna standi ein uppi eins og Frakkar hafa gert undanfarna daga og Danir gerðu á sínum tíma eftir myndbirtingu Jyllands Posten af spámanninum Múhammeð. Við verðum sameiginlega að taka upp okkar kross og berjast gegn ofbeldisöflunum og úthýsa þeim úr Evrópu.

Öryggi fólksins í Evrópu er meira virði en friðþægingarstefna á forsendum heimskunnar, Biedermanns og strútsins gagnvart hinum myrku herjum hins pólitíska Íslam. Þessvegna verður vægðarlaust að vísa fylgjendum þessa haturs og öfga burt úr Evrópu. 

Viljum við hjálpa eða viljum við sýnast?

Það er neyðarástand í Yemen. Hungursneyð ríkir í landinu. Börn eru vannærð og deyja úr hungri og sjúkdómum vegna þess, að það eru ekki heldur til lyf til að lækna auðlæknanlega sjúkdóma. 

Þeir sem bera höfuðábyrgð á þessu eru Saudi Arabía og Íran, sem hafa blandað sér í stríðsátök í landinu um árabil. Þessi höfuðríki helstu trúarskóla Íslam, hafa þó meiri áhuga á að útvega vopin og vígtól til að andstæðar fylkingar geti drepið sem flesta til dýrðar spámanninum, en að sinna síður velferð íbúanna og koma í veg fyrir mannlegar hörmungar. 

Það var gaman að sjá í gær unga konu, sem mælti fyrir að fólk legði til hjálparstarfs fyrir hungruð og vannærð Yemensk börn í fréttum í gær. Við ættum öll að leggjast á þær árar og sýna raunverulegan mannkærleik í verki. 

Upphæðin sem þarf til að taka myndarlega á og hjálpa þúsundum barna og sjá til þess, að þau fái nóg að borða og lyf og aðrar nauðsynjar er lág, en samt eru Vesturlönd ekki að taka á þessu vandamáli með myndarskap. Getur það verið vegna þess, að svo mikið af fjármunum fara til að aðstoða hlaupastráka til að leggjast upp á velferðarkerfi Vesturlanda

Við eyðum á annan tug milljarða á ári við að taka á móti hlaupastrákum víðsvegar að úr heimnum, sem hafa það helst að markmiði að leggjast upp á velferðarerfið. Okkur eru margar bjargir bannaðar vegna þess að við búum við gjrösamlega sturlað lagaumhverfi, útlendingalög,  sem búin voru til af "góða fólkinu" sem telur að með því að ala önn fyrir hlaupastrákunum, sem hafa greitt smyglurum háar fjárhæðir til að komast að velferðarkerfi Vesturlanda, að þá séum við að gera eitthvað góðverk. Það erum við sjaldnast að gera. 

Til að sinna skyldum okkar sem þjóð, sem vill láta gott af sér leiða og vera virk í hjálparstarfi, ættum við því að breyta útlendingalögunum og draga úr kostnaði til þessara hlaupastráka, sem eru raunar um og yfir 80% þeirra sem koma í þessum tilgangi, en sinna raunverulegu hjálparstarfi af myndarskap. Með því gerum við meira gagn og hjálpum fleirum en bullukollast áfram á grundvelli fráleitrar hugmyndafræði "góða fólksins" sem miðar að því helst að skipta um þjóð í landinu. 

Hvika þá allir nema Macron

Macron Frakklandsforseti hefur heldur betur látið til sín taka eftir að Íslamskur öfgamaður hjó höfuðið af frönskum kennara, sem var að uppfræða nemendur sína í sögu og sýndi þeim í því sambandi grínmyndir sem birst höfðu í háðsritinu Charlie Hebdo. Fyrir það eitt að kenna fólki sögu og segja frá staðreyndum var hann réttdræpur að mati Íslamista. 

Macron brást hart við og lét taka til hendinni, þar sem íslamskur öfgaáróður er stundaður í Frakklandi. Af nógu er að taka. Ætla hefði mátt, að virðulegir þjóðhöfðingjar landa sem játa að meginstefnu til Múhameðstrú mundu fordæma drápið á franska kennaranum og öfgaöflin, sem standa að hryðjuverkum af þessu tagi. Svo var þó ekki. 

Þess í stað reið íslamski öfgamaðurinn Erdogan Tyrklandsforseti á vaðið og fordæmdi Macron fyrir það eitt að skera upp herör gegn öfgafullum hatursfullum Íslamistum. Ekki nóg með það, hann hvatti fólk til að sniðganga franskar vörur. Í kjölfar þess komu stjórnendur klerkaveldisins í Íran og fordæmdu Frakka fyrir það eitt að bregðast við hryðjuverki. 

Macron á hrós skilið fyrir að bregðast svona við og standa með frelsinu gegn hatrinu, ógninni og tjáningarbanninu. Ætla hefði mátt, að aðrir Evrópuleiðtogar hefðu fylgt í kjölfarið og sýnt Macron samstöðu, en svo hefur ekki verið. 

En það er fleira en þetta sem verður að hrósa Frökkum fyrir. Þeir hafa tekið einarða afstöðu gegn útþennslustefnu Erdogan. Þeir hafa lýst yfir stuðningi við Khalifa Haftar í Líbýu eftir að Tyrkir hófu bein afskipti af átökunum þar með því að senda gríðarlegt magn vígvéla og vígamanna frá Sýrlandi til að aðstoða íslömsku ríkisstjórnina í Trípólí.

Frakkar hafa fordæmt árásarstefnu Tyrkja gagnvart Armeníu, en Tyrkir hafa sent vopn og vígamenn til að herja á kristna Armena í Ngornu Karabak héraði ásamt trúbræðrum sínum í Aserbadjan.

Frakkar hafa líka tekið afstöðu með Grikkjum í baráttu þeirra fyrir að nýta rétt sinn í Eyjahafi, en þar hefur Erdogan reynt að frekjast til að reyna að fá Grikki til að láta undan og gefast upp fyrir ofbeldi og yfirgangi Tyrkja hvað varðar náttúruauðlindir í Eyjahafi.

En af hverju Frakkar. Af hverju lætur Boris Johnson ekki í sér heyra? Eða Angela Merkel. Nei enn sem komið er lætur enginn Evrópuleiðtogi í sér heyra og fordæmir aðför Tyrkja að eðlilegum viðbrögðum Frakka við hryðjuverki og réttmætrar afstöðu gegn útþennslustefnu Tyrklands undir stjórn Erdogn. 

Af hverju ekki að lýsa yfir samstöðu með Frökkum í baráttu þeirra fyrir mannréttindum og gegn ófrelsi og hatursstefnu Íslamistanna. Af hverju ekki að fordæma árásarþjóðina Tyrkland, sem hefur á undanförnum árum staðið beint og óbeint að árásum Í Sýrlandi, Írak, Líbanon og nú á Armena auk þess að hafa uppi hótanir við Grikki. 

Er ekki kominn tími til að láta Tyrki vita, að þeim verði vísað  úr NATO og Evrópuráðinu haldi þeir áfram að stuðla að ófriði og haldi þeir áfram að styðja Íslamska hryðjuverkamenn og vígamenn í Sýrlandi, Líbanon eða Ngorno Karabak. Já og standa síðan við það ef þeir láta ekki skipast þegar í stað.

Eða á enn og aftur að koma í ljós, að Evrópa er aumingi, sem treystir sér ekki til að standa saman gegn íslömsku ógninni.  

Undirgefni

Daginn eftir að Landsspítalinn lýsti yfir neyðarstigi var forsætisráðherra landsins efst í huga skv. twitter færslu, að réttindum kvenna væri sérstaklega ábótavant í Póllandi. 

Staðreyndin er samt sú, að konur í Póllandi njóta ekkert minni réttinda en konur annarsstaðar í þeim heimshluta og virðing fyrir og framkvæmd varðandi jafnstöðu kynjana er mun betri í Póllandi en víðast hvar annarsstaðar í veröldinni. 

Hvað skyldi þá vaka fyrir forsætisráðherra og af hverju skyldi hún ráðast sérstaklega að Póllandi í sambandi við kynjamisrétti. Sennilega vegna þess, að pólska ríkisstjórnin og þingið vildu ekki samþykkja evrópska tilskipun um réttindi kynjana o.fl vegna ákvæða um kynfræðslu á forsendum transfólks. Það voru einu athugasemdirnar sem gerðar voru við það regluverk. 

Mikilvægt er að gera athugasemdir og mótmæla þegar réttindi kvenna eru ekki virt. Við eigum að berjist fyrir því að konur hvar sem er í heiminum fái notið jafnstöðu við karlmenn og virðingar og lagalega stöðu ekki síðri en þeir. 

Í stað þess að vísa til Póllands hefði Katrín Jakobsdóttir átt að gera athugasemdir við ófrelsi og réttindaleysi þar sem mest skortir upp á, að réttindi kvenna séu virt þ.e. í múslimska heiminum, ekki síst þar sem sharia lög gilda.

Í múslimsku löndunum er verk að vinna eins og hin hörundsdökka, Ayaan Hirsi Ali frá Sómalíu, sem flýði til Hollands og býr nú  í Bandaríkjunum og er gift sagnfræðingnum Niall Ferguson, hefur ítrekað bent á, m.a. í stuttmyndinni "Submission" eða undirgefni, sem Theo van Gogh kvikmyndaleikstjóri og hún unnu saman að. Vegna þess var Theo van Gogh drepinn af harðlínumúslima og Ayaan Hirsi Ali þurfti að búa við vernd allan sólarhringin í hinu frjálslynda Hollandi vegna morðhótanna og tilrauna til að ráða hana af dögum. Allt vegna þess, að þau bentu á hve réttlausar konur eru í hinum múslimska heimi. 

Þegar yfirstéttarkonur í Evrópu eins og Katrín Jakobsdóttir forsætisráðherra tísta með þeim hætti sem hún gerði í morgun, þá er tíst hennar móðgun við þær konur sem búa við hvað minnstan rétt meir en milljarður kvenna í múslimska heiminum. Katrín lítur framhjá þeim þjóðfélögum og hugmyndafræði sem veldur undirokun kvenna og er helsti andstæðingur frjálslyndra viðhorfa um jafnstöðu kynjana, sem við Katrín berjumst bæði fyrir.

En hvað veldur, að kona eins og Katrín Jakobsdóttir skuli ekki vera tilbúin til að berjast fyrir réttindum kvenna, þar sem réttindi þeirra eru helst fyrir borð borin eins og í múslimska heiminum, en skuli andskotast út í Pólverja sem hafa ekkert til saka unnið í þessum efnum. 

Það sem þú mátt ekki heyra

Hefur þú heyrt það nýjasta um Hunter son Joe Biden forsetaframbjóðanda í Bandaríkjunum?

Sennilega ekki vegna þess að netmiðlar þ.á.m. fésbók hafa komið í veg fyrir birtingu umfjöllunar um Hunter.

Sérkennilegt að Fésbók skuli taka sér slíkt ritstjórnarvald, þegar um er að ræða frétt, sem ótvírætt á erindi til almennings. Hér er ekki verið að ræða um kynþáttafordóma, kynjamisrétti eða annað sem bannfært hefur verið af samfélagsmiðlum. Það er sögð saga af manni sem er og/eða hefur verið eiturlyfjaneytandi og hefur þegið gríðarlega fjármuni frá vafasömu úkraínsku orkufyrirtæki án þess að gera neitt annað en að sitja í stjórn félagsins að nafninu til og vera sonur föðrur síns. 

Sú staðreynd, að maðurinn sem verið er að fjalla um skuli vera sonur forsetaframbjóðandans Joe Biden skiptir hér öllu máli þar sem fésbók hefur ekki bannað umfjöllun um eiturlyfjafíkn eða fjármálaskandala. Fréttin skaðar að sjálfsögðu Joe Biden vegna þess að hún sýnir þá spillingarveröld sem hann hrærist í sem þáttakandi og aðstandandi.

Með því að banna frétt, sem á erindi til almennings og er ekki röng, tekur fésbók sér ritstjórnarvald, sem hlítur að kalla á að settar verði ákveðnari reglur um netmiðla, sem m.a. takmarka rétt þeirra til að útiloka almennar umræður sem eiga erindi við almenning. 

Hvað sem líður stuðningi eða andstöðu við einstaka forsetaframbjóðendur í Bandaríkjunum, þá er hér of langt gengið í ritskoðun og afstöðutöku með einum frambjóðanda og á móti hinum og það í forsetakosningum í sjálfum Bandaríkjunum.

Fróðlegt verður að sjá hvort að ljósvakamiðlar á Íslandi, RÚV og Stöð 2 telja þetta fréttnæmt eða ekki. Ef til vill eru bara neikvæðar fréttir af Trump þess virði að þessir fréttmiðlar telji þær eiga erindi við almenning.

Er eitthvað að gerast í Kína?

Kínaveiran Covid 19, sem byrjaði í Wuhan héraði í lok ársins 2019 hefur leitt til fjölda dauðsfalla, atvinnuleysis, samdráttar og hættu á efnahagslegri kreppu á flestum stöðum í heiminum nema í Kína og Austurlöndum fjær. 

Hvernig skyldi ástandið vera í Kína? Það þarf að grafa eftir fréttum þaðan, vegna þess að helstu fjölmiðlar veraldar segja sömu fréttir og endurtaka hver eftir öðrum og Kína hefur ekki verið til umfjöllunar svo nokkru nemi í langan tíma.

En er eitthvað að frétta frá Kína?

Er það frétt, að í landinu þar sem Kórónuveiran kom upp, skuli engin sérstök vandamál vera í gangi hvað hana varðar? Dánartíðni er um 3 á hverja milljón íbúa eða svipað og hjá okkur, á sama tíma og dánartíðni í Bretlandi er um 630 á hverja milljón íbúa og 660 í Bandaríkjunum og 116 í Þýskalandi.

Efnahagslífið í Kína virðist vera búið að ná fullum styrkleika. Fjöldi flugferða er um 90% af því sem þær voru á sama tíma í fyrra og meiri fjöldi fólks fer á ýmsar skemmtanir núna eins og t.d. bíó en áður.

Síðan er alltaf spurningin hvað mikið er hægt að treysta tölulegum upplýsingum frá einræðisríkjum eins og Kína. Allavega mundi Kína ekki geta dulið það fyrir heiminum, ef veiran geisaði af hörku í landinu og þúsundir væru á sjúkrahúsum eða dánir.

Kína er einræðisríki og þar leyfist ekki nema ákveðin umræða og ákveðin hegðun. Í síðustu viku handtóku yfirvöld móður veirufræðings sem var handtekinn fyrir löngu og heldur því fram, að Covid 19 hafi verið búin til á tilraunastofu. Þetta má ekki segja. Skrýtnu tilvikin í upphafi veiruárásarinnar voru fjölmörg m.a. dularfullt dauðsfall læknis sem hafði varað við málinu og þá hurfu aðilar, sem höfðu haft ákveðnar meiningar. Eitthvað er, sem kínversk yfirvöld vilja ekki að rætt sé um. En Vesturlönd geta ekki samþykkt, að ekki fari fram fullkomin rannsókn á tilurð veirunnar og með hvaða hætti kínversk yfirvöld komu fram í upphafi faraldursins, þegar þeir dreifðu veirunni til alheimsins á sama tíma og þeir takmörkuðu ferðir innanlands í Kína. Þá verður að fara fram ítarleg rannsókn á því hvort að veiran var búin til í tilraunastofu t.d. í Kína eða ekki.

Ef til vill er það fréttnæmasta frá Kína það sem áður er getið um, að veiran er ekki að hrjá þá, þjóðarframleiðslan er nánast sú sama og hún var fyrir veiru og samgöngur eru með hefðbundnum hætti. 

Það er ýmislegt fleira sem þarfnast skoðunar varðandi veiruna m.a. af hverju hún leggst mun léttar á þjóðir Austurlanda fjær en annarsstaðar. Er fólk þar með virkt mótefni eða er eitthvað annað sem getur skýrt það? Þar kæmi e.t.v. líka til skoðunar hvort að veiran hafi verið útbúin þannig, hafi hún orðið til á tilraunastofu.

 

Hvað brast svo hátt?

Hvað brast svo hátt spurði Ólafur Noregskonungur Tryggvason í Svoldarorustu, þegar bogi Einars Þambaskelfis brast. 

"Noregur úr hendi þinni konungur svaraði Einar."

Svo fór. Ólafur féll og Noregi var skipt milli sigurvegaranna.

"Ef vér slítum í sundur lögin slítum vér í sundur friðinn" sagði Þorgeir Ljósvetningagoði þegar kristni var lögtekin á Íslandi.

Í gær ákvað ríkisstjórn Íslands með dómsmálaráðherra í broddi fylkingar, að slíta í sundur lögin og ganga á hagsmuni fólksins í landinu, með því að virða hvorki lögin né eigin ákvarðanir og láta undan ofbeldisfólki og lögbrjótum. 

Skilaboðin sem ríkisstjórnin sendir borgurum þessa lands og  heimsbyggðinni eru skelfileg.