Eru bara sumir verðugir launa sinna?

Gjörskyggnir Íslendingar gerðu sér grein fyrir því, að kæmi til þess, að alþingisfólk tæki sér 44% launahækkun skv. niðurstöðu Kjararáðs um launakjör alþingisfólks og háembættismanna, þá mundi það leiða til ófarnaðar í þjóðfélaginu. 

Sumir urðu til að vara við þ.á.m.Styrmir Gunnarsson fyrrum ritstjóri, sá sem þetta ritar og margir fleiri. En stjórnmálastéttin lét sér þau varnaðarorð í léttu rúmi liggja. Pólitísk samstaða myndaðist um það á Alþingi að þingmenn tækju sér 44% launahækkun.

Í frétt í Fréttablaðinu í dag segir fyrrum fjármálastjóri Alþingis Karl M. Kristjánsson frá því þegar hann var kosinn í sveitarstjórn í litlu hreppsfélagi við höfuðborgina, þá hafi hann séð, að þar höfðu sveitartjórnarmenn hækkað greiðslur til sín og nefndarlaun um það sama og alþingisfólk skammtaði sér.

Karl bendir á, að á sama tíma hafi laun fólksins sem vinnur fyrir sveitarstjórnirnar ekki fengið neina launahækkun. Sama gildir raunar um ríkisstarfsfólk. Þrátt fyrir að þingfólk hafi hækkað laun sín um 44% þá datt því ekki í hug, að skrifstofulýðurinn hjá ríkinu eða aðrir launaþrælar þar á bæ ættu rétt á nokkurri launahækkun í líkingu við fína fólkið á Alþingi eða í sveitarstjórnum.

Þá hefur komið í ljós að bæjar- og sveitarstjórar höfðu tekið sér gríðarlegar launahækkanir víða jafnvel umfram það sem Kjararáð skenkti alþingisfólki svo rausnarlega. 

Finnst stjórnmálastéttinni virkilega skrýtið að almennt launafólk telji sig eiga rétt til kjarabóta til jafns við það fólk, sem að hluta til mundi ekki einu sinni fá vinnu væri það á hinum almenna vinnumarkaði og engin nein ofurlaun?

Hætt er við að stjórnmálafólk sem þannig hagar sér þrjóti örendið fyrr fremur en síðar. Alla vega ættu kjósendur að hlutast til um það.

Huglæg þráhyggja og forræðishyggja

Dagur B. Eggertsson borgarstjóri hefur verið haldinn þeirri huglægu þráhyggju, að Borgarlínan svokallaða mun leysa allan vanda í samgöngumálum höfuðborgarsvæðisins. Nú hefur Dagur eignast samherja í þessari þráhyggju, en það er Helga Vala Helgadóttir alþingiskona.

Í grein sem Helga Vala skrifar í Morgunblaðið þ.21.september s.l. fjallar hún um stórátak ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum og segir að stinga megi "þessu stórátaki í loftslagsmálum strax ofan í skúffu og stimplað, falleg orð á blaði, en lítið í verki" Ég vona að hún hafi rétt fyrri sér.

Ástæða þess að Helga Vala kemst að þessari niðurstöðu varðandi stórátakið í loftslagsmálunum er sú, að ríkisstjórnin hugsar ekki um það mikilvæga skref að fækka einkabílum á götum borgarinnar. Eins og Dagur hefur hamast við að reyna að gera með litlum árangri.

Þau Dagur og Helga Vala eiga það sameiginlegt að vilja hafa vit fyrir fólki og segja því hvernig það á að hegða sér og ganga iðulega langt í forræðishyggjunni. Að þeirra mati er vont að fólk skuli aka um á einkabílum. 

Nú er það svo að furðufyrirbrigði ríkisstjórnarinnar um stórátak í loftslagsmálum tekur forræðishyggju Helgu Völu og Dags fram að nokkru leyti. Skv. áætluninni á að banna fólki að kaupa og nota bíla sem brenna jarðefnaeldsneyti. En það er ekki nóg að mati Helgu Völu enn frekari tálmanir skulu lagðir í götu einkabílsins og þá er það Borgarlínan sem leysir allan vanda. 

Í bið eftir Borgarlínunni mega síðan íbúar höfuðborgarsvæðisins norpa í kulda og norðangarra af því að það er gott að ferðast með þessum nýmóðins strætó og þetta forræðishyggjufólk nú í öllum flokkum telur að Borgararnir séu þess ekki umkomnir að velja sjálfir með hvaða hætti þeir telja hentugast að komast milli staða. 

En jafnvel þetta er ekki nóg fyrir Helgu Völu lengra skal haldið. Spurningin er hvort hún skrifar næst pistil um að allir skuli neyddir til að borða skv. matseðli frá Lýðheilsustöð ríkisins.

Sænska siðferðiskenndin. Engin er nyfiken lengur.

Í gær voru skemmtilegar leiðtogaumræður í sænska ríkissjónvarpinu. Frammistaða ríkissjónvarpsins hefur verið til fyrimyndar í þessari kosningabaráttu og þangað til í gær þegar annar af tveim stjórnendum leiðtogaumræðnanna vék af vegi hlutleysisins og hlutlægninnar og mótmælti harðlega sjónarmiðum Jimmy Åkesson þegar hann sagði "sumir innflytjendur passa ekki inn í sænkst samfélag" 

Í sjálfu sér var engin þörf á því fyrir stjórnandann að andæfa þessum sjónarmiðum þar sem tvær kynsystur hennar formenn sinna flokka höfðu gert það harðlega. En hún gerði það samt og blandaði sér því í umræður með ósmekklegum og ómálefnalegum hætti. Fraukurnar þrjár sem máttu ekki vatni halda yfir þessum ummælum sjá greinilega eða vilja ekki sjá það sem er og hefur verið að gerast í landi þeirra. 

Ef til vill sér elítan ekki nema hluta af þeim veruleika sem almenningur í Svíþjóð og sænska lögreglan sér í sambandi við innflytjendur. Þar utan má ekki segja sannleikann í Svíþjóð um vandann sem stafar af innflytjendum og eru þeir ekki einir um það þó þeir gangi hvað lengst. 

Þessi ummæli Jimmy Åkesson um að sumir innflytjendur passi ekki inn í sænskt samfélag. Eru þau rétt eða röng. Passa innflytjendur sem lifa í samræmi við Sharia lög, neita að læra sænsku og stunda bílabrennur inn í sænkst samfélag? Að sjálfsögðu ekki. Skyldu þeir sem búa í Roesngården í Malmö almennt passa inn í sænskt samfélag. Sænska lögreglan fer ekki inn í hverfið nema vel víggirt og hópum saman. Skyld það vera vegna þess að íbúarnir passa svo vel inn í sænskt samfélag. 

Svo var það eins og danskurinn segir Alle tiders þegar fréttstofa RÚV fékk til sín svonefndan fréttaskýranda til að fjalla um þetta hneyksli þáttastjórnandans, sem ruglaði um sérstakt sænskt siðferði.

Vá sænsku klámmyndirnar, jeg er nyfiken gul, röd og blå eru greinilega ekki lengur á dagskrá í sænsku samfélagi af því að siðferðið er svo sérstakt og á svo háu plani í Svíþjóð. Eða er allt í lagi með jeg er nyfiken gul, röd eller blå og það er bara sannleikurinn í innflytjendamálum, sem hreyfa við stinga prjóni eða þaðan af hættulegra vopni í sænsku siðferðiskenndina.  

Afbókanir, Sterk króna og svört atvinnustarfsemi

Í fréttum í kvöld var sagt að mikið væri um afbókanir erlendra ferðamanna. Framkvæmdastjóri bændaferða sem rætt var við, var ekki í vanda með að finna blórabögglana sem væru þessu valdandi. Að hans mati þá eru vandamálin tvö:

Sterk króna og svört atvinnustarfsemi.

Hér á landi þurfa menn almennt ekki að rökstyðja sitt mál og fréttamenn spyrja sjaldnast áleitinna spurninga. 

Eðlileg spurning til framkvæmdastjórans hefði t.d. verið. Með hvaða hætti getur svört atvinnustarfsemi orsakað það að ferðamenn afbóki sig. Það er ekkert orsakasamhengi þar á milli. Svört atvinnustarfsemi hefur ekkert með afbókanir að gera. 

Þegar krónan styrkist þá verða aðföng keypt erlendis frá ódýrari. Sterk króna ætti því að gera aðilum í ferðaþjónustu kleift að selja þjónustuna ódýrari. Sterka krónan er notuð sem til að afsaka það gegndarlausa okur, sem er í landinu. Okur sem stafar að hluta til vegna þess, að stjórnvöld hér hafa aldrei talið sig eiga skyldum að gegna við neytendur þessa lands. Þess vegna komast seljendur upp með hluti sem þeir gera ekki í nágrannalöndum okkar. 

Öllum sem hafa fylgst með hefur verið ljóst að okrið í  ferðaþjónustunni hefur verið gegndarlaust. "Ódýr" bændagisting kostar iðulega meira en 5 stjörnu hótel í erlendum stórborgum. Matur á veitingahúsum er svo dýr, að ferðamenn flykkjast í lágvöruverslanir til að kaupa sér vistir. Bílaleigubílar og hvað sem er kostar margfalt meira en í okkar heimshluta. Þetta veldur íslenskum stjórnmálamönnum ekki andvökum. Þeirra helsta áhyggjuefni hefur fram að þessu verið með hvaða hætti hægt er að skattleggja ferðamenn enn meir en þegar er gert.

Ferðaþjónustan er gríðarlega mikilvægur atvinnuvegur. Við vorum í fyrra mesta ferðamannaland í Evrópu hlutfallslega miðað við fólksfjölda. Viðfangsefni þeirra sem stýra málum innan ferðaþjónustunna sem og stjórnvalda ætti að felast í, að stuðla að því að þjónusta hér verði seld ferðamönnum sem og íslenskum borgurum á samkeppnishæfu verði. 

Það mun valda þjóðhagslegri kreppu ef ferðamönnum fækkar verulega. Stundum betra að græða minna í einu en meira til lengri tíma litið og okra ekki á fólki eins og engin sé morgundagurinn. 

Afbókanir erlendra ferðamanna er okri seljenda að kenna ekki krónunni eða svartri atvinnustarfsemi. 

Vinur minn sem fer víða sagði mér um daginn, þá nýkominn frá Bandaríkjunum, að öðruvísi en áður var, þá vissu allir eitthvað um Ísland og það væri áhugavert land, en það væri hins vegar hræðilega dýrt. Af hveru vita Bandaríkjamenn það. Vegna þess að landar þeirra sem hafa sótt Ísland heim hafa þá sögu að segja. Líka frá þeim tímum þegar krónan var mun veikari.

Hvað var þá að? 

Gunnfánar Viðreisnar

Stjórnmálaflokkurinn Viðreisn er óðum að verða eitt mesta furðufyrirbæri íslenskra stjórnmála. Fyrir nokkrum dögum greiddi flokkurinn atkvæði með vantrausti á dómsmálaráðherra fyrir að fara að m.a. tillögum Viðreisnar í síðustu ríkisstjórn. Yfirklór þingmanna flokksins vegna þessa asnasparks eru allt síðari tíma skýringar og vægast sagt aumkunarverðar. Með því að lýsa yfir vantrausti á dómsmálaráðherra lýsti Viðreisn vantrausti á sig sjálfa.

Tveggja daga flokksþingi Viðreisnar er nýlokið. Í fréttatíma sjónvarpsins var sýnt frá þinginu og undir hvaða gunnfánum það starfar. Athygli vakti að auk fána flokksins þá taldi Viðreisn rétt að flagga einnig fánum samkynhneigðra og Evrópusambandsins.

Íslenski fáninn sást hins vegar hvergi. Áherslur flokksins liggja þannig ljósar fyrir.

Þetta sýnir vel hvers konar flokkur Viðreisn er. Hann er ekki þjóðlegur flokkur og leggur ekki áherslu á þjóðleg gildi. Hann leggur áherslu á að Ísland gangi í Evrópusambandið hvað sem það kostar. Þó svo að daglega megi horfa upp á hvaða fantatökum Evrópusambandið beitir Breta sem hafa sagt sig úr bandalaginu þá hreyfir það ekki við steinbarninu sem flokksfólk Viðreisnar er með í maganum. Þetta fólk sér enga framtíð nema í faðmi Angelu Merkel í Evrópusambandinu.

Flestum sem fylgjast með þróun Evrópumála er ljóst að  innganga í Evrópusambandið fyrir smáþjóð í dag þýðir í raun  algjört afsal fullveldis þjóðarinnar og framsal þjóðfélagsvaldsins til yfirstjórnarinnar í Brussel. Það breytir engu fyrir flokksfólk í Viðreisn.

Það er síðan að vonum að formaður Viðreisnar skuli líkja fyrrum flokkssystkinum sínum við áfa út úr hól og risaeðlur. Formaðurinn hefur raunar áður gefið fólki einkunnir. Mánuði fyrir hrun sagði hún um erlendan sérfræðing sem sagði að veruleg vandamál væru framundan í íslensku efnahagslífi, að hún sem menntamálaráðherra teldi að maðurinn þyrfti að fara í skóla í endurmenntun því vitleysan í honum væri æpandi.

Mánuði síðar hrundi íslenska bankakerfið og Þorgerður Katrín og millistjórnandi stærsta banka landsins á þeim tíma sem er eiginmaður hennar urðu aldeilis hlessa, en höfðu haft vaðið fyrir neðan sig og komið sér úr persónulegum ábyrgðum af því, að þau eru þegar botninum er hvolft ekki eins og álfar út úr hól þegar gæta þarf eigin hagsmuna. 

Mainstream stjórnmálaflokkar, fasistar og pópúlistar

Eiríkur Bergmann kennari og Samfylkingarmaður var enn einu sinni fengin sem fréttaskýrandi til að fara yfir ítölsku kosningarnar. 

Stjórnmálafræðiprófessornum var eins og svo oft áður tíðrætt um pópúlískar og fasískar hreyfingar, sem hann skilgreindi sem ruslflokk stjórnmálanna sem væru á móti því sem prófessorinn kallar "the mainstream flokkum" eða flokkum sem styðjast við ríkjandi viðhorf, meirihlutaflokkum. 

Í yfirferð sinni tókst prófessornum að tala um Norður Bandalagið sem fasískan flokk og ásamt 5 stjörnu hreyfinunni báða sem pópúlíska flokka og í andstöðu við mainstream prófessorsins. 

Það sem þeir flokkar eiga sameiginlegt sem prófessorinn kallar pópúlíska og fasíska er að þeir eru á móti ríkjandi innflytjendastefnu og hafa efasemdir um Evrópusambandið og evruna. Það virðist í huga prófessorsins vera nóg til að flokkar verðskuldi þá skilgreiningu hans að vera pópúlíska og jafnvel fasíska. 

Nú er það svo að 5 stjörnu hreyfingin og Liga Nord unnu um helming atkvæða og gætu myndað ríkisstjórn saman. Eru þeir þá ekki samkvæmt eðlilegri orðaskýringu "mainstream" eða meirihlutaflokkar. Einhver mundi segja að með því að kunna skil á einfaldri samlagningu og frádrætti þá kæmist fólk að rökréttari niðurstöðu en prófessorinn kemst að með sinni flóknu sósíalísku nálgun.

Sú skoðun að vilja breyta Evrópusambandinu, fara úr Evrópusambandinu og takmarka aðgengi innflytjenda að löndum eru eðlilegar pólitískar skoðanir, sem allar eiga rétt á sér ekkert síður en hjónabönd samkynhneigðra eða velferðarkerfið. Þeir sem hafa aðra skoðun en sósíalistarnir á Evrópusambandinu og innflytjendamálum verða ekki við það hægri öfgafólk eða pópúlistar. Það fólk er fólk sem hefur skoðanir sem eru aðrar en sósíalistarnir og þær skoðanir eiga jafn mikinn rétt á sér og það án merkimiða og uppnefninga eins og sósíalisminn sem raunar er sú pólitíska stefna, sem hefur misheppnast hvað hrapalegast frá lokum síðara heimsstríðs. 

Það er mál til komið að sósíalistar eins og Eiríkur Bergman átti sig á að þeir eru ekki mainstream og síður en svo merkilegri en það fólk sem er á móti Evrópusambandinu, Evrunni og óheftu aðgengi innflytjenda. 

Þegar RÚV fer úr vitsmunalegu sambandi við raunveruleikann.

Stundum velti ég því fyrir mér hvort það eitt að nafn Donald Trump sé nefnt leiði til þess að fréttastofa Ríkisútvarpsins fari úr vitsmunalegu sambandi við raunveruleikann. Eða hvort allt of margir sem þar starfa kunni ekki að skilja aðalatriði frá aukaatriðum eða einfaldlega svo pólitískt siðblindir að þeim sé fyrirmunað að segja hlutlausar fréttir.

Í gær var almenningi leyft að lesa minnisblað sem nefnd Devin Nunes þingmanns og formanns "House Intelligence Committee" um rannsókn alríkislögreglunnar þ.á.m. símhleranir í kosningamiðstöð Trump á grundvelli upplýsinga sem aðilar á vegum Demókrataflokksins útveguðu, borguðu fyrir og lugu að lögreglunni að væri heilagur sannleikur til að koma höggi á Trump. Þetta er hneyksli sem kemur sér illa fyrir Hillary Clinton og Barrack Obama auk ýmissa annarra af sama sauðahúsi.

RÚV skilur þetta hins vegar þannig að þarna sé kominn enn einn naglinn í líkkistu Trump. Talað er um hvað Demókratar í Bandaríkjunum segja um málið og hversu hneykslaðir þeir eru á því að lögleysa  þeirra skuli vera opinberuð. RÚV getur ekki greint aðalatriði frá aukaatriðum í málinu og sagt hlustendum sínum um hvað málið snýst. Það er byrjað á öfugum enda og mikilvægustu upplýsingarnar skila sér aldrei til hlustenda og var e.t.v. aldrei ætlað að gera það. 

Þetta hneykslismál Demókrata er með sama hætti og Watergate þar sem menn úr endurkjörsteymi Nixons forseta brustust inn í kosningamiðstöð Demókrata í Watergate byggingunni margfrægu og fengu makleg málagjöld. Þau málagjöld hefðu þeir ekki fengið ef fréttamiðlar allir sem RÚV hefðu endalaust talað við Nixon og Repúblikana um málið og engin hefði fengið að vita hvað gerðist. 

Þegar skýrsla er birt sem sýnir fram á að rangar upplýsingar frá kosningastjórn Hillary Clinton leiðir til þess að virkjuð er aðgerðaráætlun gegn kosningamiðstöð Trump og brotist inn í hana með hlerunum og rannsóknum þá er það alvarlegt mál í lýðræðisríki. Það minnir á Erdogan og aðferðir hans. En þegar Demókratar og Hillary eiga í hlut þá sér RÚV ekki hneykslið eða samhengi hlutana en telur, að nú þurfi Trump að taka pokann sinn.

Aumingja við sem þurfum að borga fyrir þetta lið sem eru áskrifendur að laununum sínum við að uppdikta rangar og lélegar fréttir. Finnst íslenskum stjórnmálamönnum og alvöru fréttafólki það boðlegt hvernig RÚV hagar sér?

 

Minnisblaðið, Trump og Washington Post

Margir eru á nálum í Washington DC og víðar vegna þess að Donald Trump Bandaríkjaforseti muni e.t.v. heimila birtingu minnisblaða um rannsókn FBI meintum afskiptum Rússa af forsetakosningunum í fyrra og samband lykilmanna Trump og þeirra sem og annarra. 

Nú bregður svo við að Demókratar á Bandaríkjaþingi vilja ekki með neinu móti að minnisblöðin verði birt. Í blöðum í Bretlandi er talið að birting þeirra geti skaðað leyniþjónustu Breta. Skrýtið það?

Ekki nóg með það. 

Eitt er það dablað vestur í Bandaríkjunum, sem aldrei hefur skeytt um þjóðarhag þegar hægt hefur verið að koma höggi á repúblíkana en það er Washington Post. Blaðið birti m.a. viðkvæm leyniskjöl vegna Víetnam stríðsins í forsetatíð Nixon og skipti þá engu máli þó það skaðaði bandaríska hagsmuni verulega. 

Ekki brá blaðið vana sínum heldur í svonnefndu Watergate máli þar sem blaðið fór hamförum og skipti þá heldur engu máli þó um viðkvæm þjóðaröryggismál væri að ræða. 

Nú bregður svo við að framámenn Washington Post hafa lýst ótta við að birting minnisblaðana geti haft skaðleg áhrif fyrir leyniþjónustu Bandaríkjanna og e.t.v. Breta.

Svo virðist sem Washingtin Post telji nú nauðsynlegt að þegja og fela leyndarmál af því að birting skjalanna gæti komið öðrum til góða en þeim eru þóknanlegir. Athyglisvert þegar vegið er og metið hversu hlutlæg fréttamennska þessa blaðs er.

Ber einhver ábyrgð í núinu?

Athyglisvert hefur verið að fylgjast með varnarræðum Barnaverndarnefndar og lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu vegna ótrúlegra mistaka beggja þessara stofnana vegna máls kynferðarafbrotamanns gagnvart börnum. 

Barnaverndarstofa lét manninn starfa áfram þrátt fyrir fyrri brot hans, sem sýndu að honum var ekki hægt að treysta. 

Lögreglan tilkynnti ekki um kæru gegn manninum vegna brots svo mánuðum skipti þótt hann væri í vinnu á vegum Barnaverndarnefndar Reykjavíkur. 

Engum vafa er undirorpið að þarna urðu báðum aðilum á alvarleg mistök, sem eðliegt er að verði skýrð og gaumgæft hvort einhverjir beri þá ábyrgð á þessum mistökum að þeim sé ekki lengur sætt í störfum sínum. Þetta ætti að vera augljóst öllum. 

Nú bregður hins vegar svo við í umræðunni að þegar fjallað er um mistök Barnaverndarnefndar og lögreglu sem gerðust í þátíð og í núinu, þá setja talsmenn þessara stofnana á alinlangar ræður um hvað þeir ætli að gera í framtíðinni til að koma í veg fyrir að svona gerist aftur. Allt er það gott og blessað, en hefur ekkert með þá spurningu að gera:  "Hver eða hverjir bera ábyrgð" á þessum mistökum.

Það er satt að segja óttalega kauðslegt að tuða endalaust um framtíðina þegar viðfangsefnið er í nútíð og þátíð, en bendir til þess að það sé verið að fela eitthvað. 

Nokkrir hlutir hafa komið á óvart við umfjöllun fréttamiðla um þetta mál. Í fyrsta lagi er engin nafnbirting, sem er ólíkt því sem áður hefur þekkst í sambærilegum málum. Í öðru lagi þá er eins og einhverri verndarhendi hafi verið haldið yfir þessum manni af einhverjum, en sé svo er brýnt að upplýsa það. 

Ágæti lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins og talsmaður Barnaverndarnefndar Reykjavíkur. Þurfið þið ekki að hreinsa til og segið fólkinu í landinu hvað gerðist. Af hverju þessi alvarlegu mistök áttu sér stað og hver ber ábyrgð á þeim og hvort viðkomandi þurfi að svara til saka vegna þess.

Fólk á rétt á að fá að vita það.

Öryggi borgara í hættu vegna innflytjenda.

Eitt af því sem stjórn Angelu Merkel hefur reynt að gera frá því að hún tók þá ákvörðun að opna landamæri Evrópuríkja fyrir hælisleitendum - er að kæfa niður umræðu um afleiðingar þeirrar glórulausu ákvörðunar.

Samt sem áður hafa komið fréttir, sem sýna fram á að afleiðingar af óheillastefnu Merkel hafa leitt til þess að borgararnir eru í meiri hættu en áður. Svo alvarlegt er ástandið sem má ekki tala um, að gera þurfti sérstakar girðingar fyrir konur í Berlín til að þær gætu leitað þar skjóls vegna hættu á að þeim yrði nauðgað við hátíðarhöld á gamlárskvöld. 

Nú hefur verið birt fyrsta hlutlausa könnunin um aukningu glæpatíðni frá því að stefna Merkel í málefnum "hælisleitenda" náði fram að ganga. 

Niðurstaðan er sú að veruleg aukning varð á ofbeldisglæpum á árunum 2014-2016 í ríkinu Neðara Saxlandi þar sem könnunin var framkvæmd og hún talin marktæk fyrir Þýskaland í heild. Í frétt dagblaðsins Daily Telegraph af könnuninni segir að aukningin sé afleiðing af stefnu Angelu Merkel um að opna landamærin fyrir svonefndum flóttamönnum og hælisleitendur báru ábyrgð á 92% af aukningu ofbeldisglæpa eða nánast allri aukningunni. 

Athyglisverð er mjög há tíðni ofbeldisglæpa hælisleitenda frá Norðanverðri Afríku (Túnis, Marokkó, Alsír). Það er líka athyglisvert að ofbeldisglæpirnir beinast að stórum hluta að öðrum hælisleitendum. Samt sem áður veldur stefna Merkel því að almenningur í Þýskalandi er í auknum mæli þolendur ofbeldis.

Þetta eru staðreyndir sem allar ríkisstjórnir ættu að gaumgæfa. Ríkisstjórn Íslands hefur í raun tekið upp stefnu Angelu Merkel um nánast opin landamæri. Slík stefna hefur hvarvetna bitnað á borgurum þeirra landa sem henni fylgja. 

Ástæða er til að skora á ríkisstjórnina að taka þessi mál til málefnalegrar umræðu með hag þeirra sem búa í landinu fyrst og fremst að leiðarljósi og gaumgæfa hvort ekki sé betra að taka upp sömu stefnu í málefnum útlendinga og ríkisstjórn Sebastian Kurz í Austurríki hefur tekið upp. 

Komi til þess að ríkisstjórnin láti þessi mál reka á reiðanum eins og verið hefur þá lendum við fljótlega í verri vandamálum vegna hælisleitenda en Svíar, Norðmenn, Danir og Þjóðverjar vegna fámennis íslensku þjóðarinnar.

Fróðlegt að vita hvort ráðherrar Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins vilja fljóta áfram sofandi að feigðarósi í faðmi Vinstri grænna í þessum málum.