Hægri öfgamennirnir

Þegar Þjóðverjar réðust á Sovétríkin 16. júní 1941 sagði Jósef Göbbels áróðursmálaráðherra Hitlers að nasistar mundur koma á nýrri skipan í Sovétríkjunum. Það væri ekki um neina endurkomu fyrir keisara, presta eða kapítalista. Nasistar mundu koma á ekta sósíalisma í stað kommúnismans. 

Hitler sagðist hafa orðið sósíalisti sem ungur maður. Þjóðernisstefna nasista væri byggð á Marx og nasistar mundu ekki endurtaka þau mistök Leníns að koma fólkinu í landinu upp á móti hvert öðru í stéttarstríði. Hann sagði einnig að hann mundi breyta Þjóðverjum í sósíalista án þess að drepa gamla hagkerfi markaðshyggjunar,sem væri til þess að búa til peninga fyrir ríkið. 

Þennan vinstri sósíalisma og marxisma nasistana kallar fréttaelítan og stór hluti stjórnmálaelítunnar í dag hægri öfgahyggju.

Ayatollarnir í Íran steyptu keisaranum af stóli, þjónýttu viðskiptalífið og ráku borgarastéttina í útlegð. Þrátt fyrir það er venjulega talað um stjórn þeirra sem hægra sinnað klerkaræði.

Eitt af því fáa, sem sósíalistar nútímans eru góðir í er að hengja neikvæða merkimiða og hægri öfgahyggjustimpil á fólk sem berst fyrir lýðræði,markaðshyggju og borgaralegum réttindum á sama tíma og  þeir sjálfir berjast fyrir auknum afskiptum af lífi og starfi borgaranna og vilja takmarka  frelsi þeirra.

Ayatollarnir í Íran og nasistarnir í Þýskalandi sem og aðrir sem eru vaxnir upp úr marxískri heildarhyggju eru  öfgavinstri en ekki hægri.

Hvað sem líður  hægri eða vinstri,þá er e.t.v. rétt að skilgreina  átakalínur  í  stjórnmálum samtímans þannig, að andstæðurnar  séu á milli ríkishyggjufólks og þeirra sem vilja sem mest frelsi fólksins.

Við sem viljum frelsið andstætt valdhyggju sósíalistana viljum að ríkið hafi lágmarksafskipti af borgurunum, takmarka skattheimtu og afskipti þess af borgurunum og atvinnulífinu.

Sósíalistarnir vilja  ríkisafskipti á öllum sviðum þjóðfélagsins þ.e.hið alkunna alræðisríki sem leiðtogi fasista á Ítalíu, Mússólíni nefndi það réttilega á sínum tíma á sama tíma og hann og Lenín skiptust á bréfum, en þeir voru pennavinir. 

Það er síðan verðug þjóðfélagsrýni að skoða hvernig sósíalistarnir skuli komast upp með það að halda því fram að skoðanabræður þeirra í fortíðinni hafi verið hærgi öfgamenn í stað þess að staðsetja þá réttilega sér við hlið í pólitíska litrófinu.  

 

Samhliða þjóðfélög eða þjóðleg heild

Svo virðist, sem engin sé að velta fyrir sér afleiðingum þeirrar miklu fjölgunar útlendinga sem hafa sest hér að á undanförnum nokkrum árum og með hvaða hætti eigi að bregðast við. 

Nú er u.þ.b.einn af hverjum fimm íbúum Íslands af erlendu bergi brotin og fjölgaði á árinu 2023 um 10.000 manns. Þetta er svo mikil fjölgun að þegar af þeirri ástæðu eru komnir brestir í ýmsa almenna þjónustu, sem fólk hefur hingað til gengið að. 

Viljum við að hér verði áfram einsleitt íslenskt þjóðfélag,þar sem íslenska,íslensk menning og siðir séu ráðandi eða er okkur alveg sama um þróuina og þó við týnumst í þjóðahafinu?

Ef við höfum ekki metnað til að leggja rækt við að byggja upp einsleitt þjóðfélag munu verða til mörg samhliða þjóðfélög í landinu, sem tala sitthvert tungumálið hafa ólíka siði og menningu. Þannig yrði eitt þessara þjóðfélaga pólst og æ færri Pólverjar sæju ástæðu til að læra íslensku. Annað yrði Úkraínskt og það þriðja arabískt. 

Hafa íslensk stjórnvöld einhern metnað til að varðveita íslenska tungu,menningu og sem mesta einsleitni þjóðfélagsins. 

Sú þjóð, sem hefur framar öðrum gengið vel að taka við miklum fjölda útlendinga og aðlaga þá að eigin menningu allt fram að þessu eru Bandaríkin, þar sem fólk getur haldið tengslum við uppruna sinn, en lítur samt á sig sem Bandaríkjamenn og votta því þjóðfélagi hollustu umfram upprunaland sitt. Það hefur reynst mun farsælla en samhliða þjóðfélög sem hafa orðið til í mörgum Evrópulöndum með alls konar vandamálum m.a. þeim að lögregla, slökkvilið eða sjúkralið fer ekki inn í sum hverfi nema hafa þungvopnaða lögreglu eða hermenn til að tryggja öryggi sitt.

Hvert vilja íslensk stjórnvöld stefna í þessum málum? Láta reka á reiðanum  og gera ekki neitt eins og hingað til eða sýna þjóðlegan metnað. 

Til hvers var barist fyrir sjálfstæði, íslenska tungu, menningu og fullveldi, ef það á engu máli að skipta? Í mínum huga kemur ekki til greina að gefa eftir öll þessi íslensku gildi baráttulaust, en þá þarf sennilega  að skipta um  stjórnmálastétt í  landinu, sem er mun æskilegra en að skipta um þjóð eins og verið er að gera núna.

 

 

Það á ekki að skattleggja almennar launatekjur

Ríkisstjórn Alþýðuflokksins og Sjálfstæðisflokksins, sem tók við völdum árið 1959, Viðreisnarstjórnin, setti sér það markmið, að afnema skatta á almennar launatekjur. Það markmið ættu allar frjálslyndar ríkisstjórnir að setja sér.

Væri svo, mundu öryrkjar og eftirlaunaþegar ekki greiða skatta af örorkubótum og ellilífeyri, sem algjör hneisa. Ekki væri heldur verið að íþyngja frjálu atvinnulífi með greiðslu tryggingargjalds.

 Einn helsti fjármálasérfræðingur síðustu ára Peter F. Drucker segir í grein sem hann nefnir “Þjóðfélög að markaðshyggjunni liðinni 

” Fjárlagavinna hefur í raun farið í að segja já við öllu og í þessu efnahagslega umhverfi sem gerir ráð fyrir að það séu engin efnahagsleg takmörk hvað varðar verðmæti sem ríkið geti náð í, verður ríkisstjórnin drottnari þjóðfélagsins og getur mótað það að sinni vild. Gegn um vald fjármagnsins getur ríkið mótað þjóðfélagið að ímynd stjórnmálamannsins. Svona ríki grefur undan grundvelli frjáls þjóðfélags. Kjörnir fulltrúar flá kjósendur sína til hagsbóta fyrir sérstaka hagsmunhópa til að kaupa atkvæði hagsmunahópanna.“

Árið 1989 féll kommúnisminn í Evrópu, sú stefna var gjaldþrota Ok kommúnismans fólst í ofurríkisafskiptum og víðtæku eftirlitskerfi hins opinbera með borgurunum. Sú stefna beið skipbrot,en frjálst markaðshagkerfi þar sem einstaklings- og athafnafrelsið fékk að blómstra sigraði.

Sigurinn var skammvinnur. Í sigurvímunni gættu frjálslynd stjórnmálaöfl í Evrópu og víðar ekki að sér og fetuðu mismunandi hratt inn í  aukin ríkisafskipti og valdhyggju sósíalistanna. 

Hér á landi hafa þau umskipti orðið á vakt þess stjórnmálaflokks sem hefur í orði kveðnu þá stefnu að draga úr ríkisafskiptum, að ríkið leiðir launahækkanir,opinberu starfsfólki fjölgar og það er nú fleira en starfsfólk á almennum launamarkaði. Á sama tíma eykst skattbyrðin á almennar launatekjur launþega.

Í núverandi ríkisstjórn hefur Sjálfstæðisflokkurinn illu heilli gengið í björg með sósíalistunum í átt til síaukinna ríkisafskipta og velgjörða fyrir suma hagsmunahópa.

Brýn nauðsyn er að Sjálfstæðisflokkurinn móti á nýjan leik þá stefnu og framfylgi henni,að skattar á almennar launatekjur verði afnumdir og hætt verði að skattleggja framtíðina með innistæðulausum yfirdrætti á ríkisreikningnum. 

Það er ekki til betri kjarabót fyrir launþega.

 

Var ríkisvaldið skilvirkara á tímum pennans og póstvagnsins

Vöxtur ríkisins frá því að fulltrúalýðræðinu sem við þekkjum var komið á hefur verið ógnvænlegur. Fram að fyrri heimstyrjöld sem hófst 1914 gat engin ríkisstjórn í heiminum náð meiru frá borgurum sínum en örlitlum hluta af þjóðarframleiðslunni. Hlutur ríkisins sem hlutfall af þjóðarframleiðslu var á þeim tíma milli 5 til 6%.

Sjóðir ríkisins voru takmarkaðir og öll ríki hvort heldur þau voru lýðræðisríki eins og Bretland eða keisaradæmi eins og Rússland þurftu að fara mjög varlega varðandi fjárútlát og takmarka þau sem mest. Vegna þess hvað ríkið hafði takmarkaðar tekjur þá gat það ekki tekið að sér að verða þjóðfélagsleg eða fjármálaleg miðstöð. Velferðarkerfi hafði þó verið komið á í nokkrum ríkjum fyrst í Prússlandi seinni hluta nítjándu aldar.

Ríkisvaldið sinnti því meginhlutverki að gæta öryggis borgaranna, lögum, reglu, innanlandsfriði og lágmarksvelferð. Hvernig stóð á því að ríkið gat sinnt þessum brýnustu þjóðfélagslegu verkefnum með því að leggja innan við 10% heildarskatta á borgaranna? Þá er verið að tala um tekjuskatta, eignaskatta, tolla, virðisaukaskatt og aðra skatta hvaða nafni sem þeir nefnast. Getur verið að stjórnkerfi ríkisins hafi verið skilvirkara á öld pennans og hestvagnanna en tölvunnar og bílsins.

Eftir lok síðari heimstyrjaldar 1945 hefur ríkið tekið meira og meira af tekjum þjóðfélagsins til sín. Víða í okkar heimshluta er hlutur hins opinbera meir en helmingur af þjóðarframleiðslunni. Að hluta til taka ríki og sveitarfélög lán hjá framtíðinni fyrir ofureyðslu sína í dag. Æskufólk og ófæddir hafa engan ákvörðunarrétt eða atkvæðisrétt í þeim efnum.

Hér á landi tekur hið opinbera um helming þjóðartekna hvað sem öllum upphrópunum um markaðsþjóðfélag og frjálshyggju líður.

Finnst fólki það í lagi, að ríkið seilist æ dýpra ofan í vasa borgarana og safni auk þess skuldum til að standa undir auknum umsvifum, auknum millifærslum til einstaklinga, og fyrirtækja, gæluverkefna stjórnmálamanna og greiðslum til fólks sem okkur kemur ekkert við? 

 

Vísindin og ríkið

Á annan áratug hafa fjárhirslur ríkisins í hinum vestræna heimi verið galopnar þegar vísindamenn og aðrir sem telja sig vera það, fara fram á rannsóknarstyrki,sem tengjast meintri hamfarahlýnun. 

Í fréttum RÚV í gær var sagt frá viðamikilli rannsókn á atferli og möguleikum rjúpunnar til að lifa  af í stöðugt hlýnandi umhverfi. Rannsóknin stendur væntanlega eins lengi og skattgreiðendur borga.

En hvaða hlýnun er þetta? Hvaða breytingar er verið að  tala um?

Skv. þeim tölulegu gögnum um hækkun á hita á til lengri tíma á Stykkishólmi og Reykjavík í eina öld þá er hann óverulegur og sama gildir um mælingar á sjávarhita við Vestmannaeyjar. 

Nú þegar frostið bítur og heimskautavindurinn gnauðar og allir geta tekið undir "nú er frost á Fróni, frýs í æðum blóð". Er þá ekki rétt að skoða raunveruleikann sem blasir við okkur og í framhaldi af því að segja okkur frá Parísarsasmkomulaginu og öllum loftslagsgjöldum. 

Svo fer að verða kominn tími á,að RÚV hætti einhliða áróðri um hamfarahlýnun í ófærð vegna frosta og snjóa. Þetta er vægast sagt aumkunarvert hjá RÚV trúboðinu.

Stöðvum morð og ofsóknir gegn kristnu fólki

Helsta trúarhátíð okkar kristins fólks er að ganga í garð. Við á Vesturlöndum njótum þess, að geta áhyggjulaust undirbúið jólin og íhugað hvað við eigum að gefa fjölskyldu og vinum í jólagjöf. 

En það er ekki allt kristið fólk, sem býr við sömu forréttindi og við. Í mörgum löndum er hættulegt fyrir kristið fólk að mæta til jólamessu á aðfangadagskvöld.

Í síðasta mánuði var kristið fólk drepið víðs vegar um heiminn vegna trúar sinnar og kirkjur og kristnir helgistaðir eyðlagðir: 

Í Islamaband höfuðborg Pakistan var kirkja og heimili meira en 200 kristinna íbúa eyðilögð með jarðýtum. Aserbadjan heldur áfram að eyðileggja klaustur og kristna helgistaði í héruðum sem þeir lögðu undir sig í árásarstríði á Armeníu fyrir nokkru. Landamæri Armeníu voru ekki heilög að mati Evrópusambandsins og Bandaríkjanna sem landamæri Úkraínu.

Í Mosambiqe voru margir tugir kristinna drepnir af Íslamistum í aðskildum árásum. Yfir 40 kristnir voru myrtir í Nígeríu í árásum múslimskra vígamanna.

Árásir og mannréttindabrot áttu sér stað gegn kristnum í mörgum fleiri löndum m.a. Tyrklandi, Indónesíu og Súdan. 

Hvern einasta mánuð ársins er tugir og hundruð kristins fólks drepið, limlest eða svipt borgaralegum réttindum vegna trúar sinnar nánast alltaf af múslimskum vígamönnum eða stjórnvöldum. 

Bandaríkin og Evrópusambandið hafa ekki haft mikil afskipti af því harðræði sem kristið fólk býr við í nánast öllum löndum sem játa Múhammeðstrú. Landamæri kristinnar trúar eru stjórnvöldum í Evrópusambandinu og Bandaríkjunum ekki mjög hugleikin.

Við gerum ekki nóg til að vekja athygli á hlutskipti okkar minnstu bræðra sem standa fremst í víglínunni til verndar trúarinnar.

Við getum líka áfellst kristnar kirkjudeildir fyrir afskiptaleysi m.a. íslensku þjóðkirkju,sem hefur þrátt fyrir áskoranir látið sem sér komi  ofsóknir gegn kristnum meðbræðrum og systrum ekki við. 

Því miður hefur verkhelgin í kristnum kirkjum og hlaup kirkjudeilda mótmælenda eftir vinsældum dregið úr skilvirkni trúarlegrar boðunar og samstöðu með kristnu fólki, sem á um sárt að binda. 

Við skulum beita okkur fyrir því að kristin ríki grípi til aðgerða til verndar kristnu fólki um allan heim á næsta ári og geri það að forgangsverkefni. Það er besta jólagjöfin, sem við getum gefið trúarsystkinum okkar. 

 

 

 

Þá erum við orðin átta milljarðar á plánetunni jörð.

Í gær 21.12 2022 urðu jarðarbúar 8 milljarðar. Jarðarbúum hefur fjölgað um einn milljarð á 12 árum. Árið 1800 voru jarðarbúar einn milljarður.

Umbætur og framþróun á sviði heilbrigðismála, næringar og lyfja, stuðlar að þessari miklu fólksfjölgun, sem engin virðist hafa áhyggjur af lengur. Áður vöruðu m.a. flokkar umhverfissinna við fólksfjölguninni og töldu hana mundu valda, umhverfisslysi, aukinni mengun o.s.frv. og vildu grípa til aðgerða til að fækka fólki. Allt í einu hvarf þetta af stefnuskrá þeirra og allt hverfðist um hnattræna hlýnun af mannavöldum og í þeirri baráttu taka umhverfissinnar fólksfjölgun út fyrir sviga eins og hún sé ekki vandamál.

Á síðasta áratug fjölgaði Indverjum um 180 milljónir og þeir verða fjölmennasta ríki heims á næsta ári, í stað Kína. Áætlað er að meira en helmingur fólksfjölgunar í heiminum fram til 2050 verði í átta löndum. Lýðveldinu Kongó, Egyptalandi, Eþíópíu, Indlandi, Nígeríu, Pakistan, Filipseyjum og Tanzaníu. Ekki rímar það vel við fullyrðingar ýmissa um að fólk á þessum stöðum sé að flýja  og sækja um alþjóðlega vernd vegna loftslagsbreytinga.

Þessi mikla fólksfjölgun felur í sér margar áskoranir og mörg ný vandamál eins og fæðuöryggi og viðhlítandi menntun. Þau lönd þar sem fjölgunin verður mest geta ekki leyst vandamálin án mikillar aðstoðar.

Hvaðan á hún að koma?

Straumur fólks frá þróunarlöndunum til Vesturlanda mun aukast, þangað til að Vesturlönd verða komin á svipaðan stað hvað varðar lífskjör og menntun nema stjórnmálastéttin á Vesturlöndum breyti um stefnu til hagsbóta fyrir eigin borgara.

Botninum náð

Vetrarsólstöður og nú fer daginn að lengja sem betur fer.

Þetta er búinn að vera óvenjulegur tími í desember með endalausu frosti, hörkusnjókomu og byl. Fyrir nokkrum dögum stakk umhverfisráðherra stóru fragtskipi í samband við rafmagn og sagði það merkan áfanga til að vinna gegn hnattrænni hlýnun. Þetta voru heldur betur áhrínsorð því að kuldamet var slegið í Reykjavík tveimur nóttum síðar, en þá mældist kuldinn í Víðidal í Reykjavík tæpar 23 gráður.

Þrátt fyrir kulda og fannfergi þá raskar það ekki ró þeirra sem hafa ánetjast loftslagstrúboðinu. Samkvæmt þeirra Biblíu eru miklir hitar, kuldar,þurrkar, rigningar sem og allar náttúruhamfarir merki um hnattræna hlýnun af mannavöldum. Þeir sem vilja nálgast málið af rökhyggju eiga því aldrei möguleika gagnvart þessu ofsatrúarfólki, sem neitar almennt að ræða málið en vísar í að yfir 90% vísindamanna séu á sama máli og þá þarf ekki frekari vitnana við eða hvað?

Jóhanna Vigdís Hjaltadóttir fréttamaður á RÚV hefur jafnan kallað til pöddufræðinginn, formann loftslagsráðs Íslands, þegar miklir hitar eru einhversstaðar í veröldinni til að fá hann til að vitna um það með því að spýta út úr sér á milli samanbitinna tannanna hvílík heimsendavá vofi yfir okkur vegna þess að við keyrum um á bensínbílum og förum í ferðalög. En Jóhanna kallar hann ekki til núna.  

Svo merkilegt sem það kann að vera, þá er náttúran söm við sig og það birtir og dimmir og hlýnar og kólnar án þess að við getum mikið gert í því. 

En við getum alla vega fagnað því að nú er botninum náð hvað skammdegið varðar og nú fer daginn að lengja. Vonandi fylgir því líka meiri hiti og betra veður. Það er heldur betur kominn tími til.

 

Kemur þeim þetta ekki við?

Í ágætri grein, sem Ragnar Önundarson fyrrum bankastjóri skrifaði í Morgunblaðið í gær kemur fram, að 4.000 hælisleitendur hafi komið til landsins vikuna 5.-11.desember.

Sambærileg tala fyrir Bretland miðað við fólksfjölda eru 720.000 manns. Allt árið í fyrra komu 40.000 manns með bátum til Bretlands. Bretar sætta sig ekki við það og hafa og ætla að grípa til margvíslegra ráðstafana m.a. senda hælisleitendur til Rúanda meðan mál þeirra fá meðferð í kerfinu. Sú aðgerð var dæmd lögleg á æðra dómstigi í Bretlandi í gær. 

Straumur hælisleitenda er orðinn svo stríður,að ekki verður við neitt ráðið og þá ættu stjórnvöld að grípa til neyðarráðstafana. Ráðherra útlendingamála Guðmundur Ingi Guðmundsson gerir samt ekki neitt annað en að fagna þegar ríkið tapar dómsmáli um málefni hælisleitenda. Sérkennileg ráðsmennska það.

Alþingi tók ákvörðun um að fresta að lögfesta bráðnauðsynlegar breytingar á lögum um málefni útlendinga sem dómsmálaráðherra lagði fram. Þar á bæ þykir fólki málið ekki brýnt. Á sama tíma býr fólk við stöðugan áróður ríkismiðilsins um nauðsyn þess að skipta um þjóð í landinu. Fólk er neytt til að borga kr. 20.000 á ári fyrir nef hvert eða 80.000 á fjögurra manna fjölskyldu fyrir þessa áróðursstöð.

Hvernig eigum við að fara að varðandi móttöku gríðalegs fjölda hælisleitenda sem streymir til landsins. Af sjálfu leiðir að við ráðum ekki við slíkt verkefni. Væri döngun í stjórnmálaforustu landsins þá væri þegar komin í gang neyðaráætlun til að bregðast við og koma í veg fyrir algert neyðarástands vegna örlætis þeirra sem ausa út peningum annarra. 

Í október  lýsti  Ríkislögreglustjóri yfir hættuástandi á landamærunum vegna mikils fjölda hælisleitenda sem streymdu til landsins. Síðan þá hefur ekkert verið gert af hálfu ríkisstjórnarinnar til að bregðast við og ráðherrann Guðmundur Ingi sem málið  heyrir undir sér enga ástæðu til að gera neitt annað en að klóra sér í höfðinu og e.t.v. víðar og fagna því að ríkið tapi dómsmálum þannig að leiðin verði enn greiðari fyrir hælisleitendur.

Hver er eiginlega stefna þessara voluðu ríkisstjórnar í þessum málum ef hún yfirleitt hefur einhverja? 

Regnbogafáninn über alles

Í gær lauk heimsmeistaramótinu í fótbolta í Katar. Gagnrýnt var, að mótið skyldi haldið í Katar, m.a. vegna mannréttindabrota landsins. En þegar Katar vann tilnefninguna, sannaðist enn það fornkveðna, að asni klyfjaður gulls kemst yfir hvaða borgarmúr  sem er. Sagt er að formaður Bandarísku sendinefndarinnar fyrrum forseti Bill Clinton hafi orðið svo reiður að hann hafi grýtt fokdýrum vasa í vegg þegar hann kom á hótelið sitt í bræði sinni

Vestur-Evrópubúar höfðu það helst við Katar að athuga, að samkynhneigt fólk byggi ekki við eðlileg mannréttindi, sem er satt og rétt og fordæmanlegt. Þessvegna sýndu ýmsir afstöðu sína í verki með því andstætt reglum að sýna Regnbogafánan við sumar aðstæður. 

Önnur mótmæli vegna mannréttindabrota Katara voru nánast engin. 

Ekki fór mikið fyrir að vakin væri athygli á réttindaleysi kvenna í Katar þar sem m.a. vitnisburður konu hefur helmingi minna gildi en karla og í hegningarlögum landsins eru hýðingar og grýtingar hluti af mögulegum refsiákvörðunum dómstóla landsins.

Ekki var vakin athygli á því hvað það þýðir að landið skuli búa við Sharia lög. Engar athugasemdir voru heldur gerðar varðandi það alavarlegasta og það sem bitnar á flestum, þ.e. réttleysi farandverkafólks í landinu,sem sumt býr stundum við þann kost að vera í raunverulegum þrældómi. Í sumum tilvikum kynlífsþrælkun m.a. vændi.

Katarar eru lítill minnihluti í landinu,sem flytur inn verkafólk í stórum stíl og þessi meirihluti, sem  býr í landinu hefur nánast engin borgaraleg réttindi. 

En allt þetta óréttlæti víkur fyrir því sem Vestur Evrópu er hjartfólgnast og telur verstu mannréttindabrotin og að því er virðist þau einu sem ástæða sé til að nefna eða berjast fyrir.