Ætla æðstu menn þjóðarinnar að sýna landsliðinu í knattspyrnu fyrirlitningu?

Landslið Íslands í knattspyrnu náði þeim einstæða árangri að öðlast rétt til þáttöku í heimsmeistaramótinu í knattspyrnu, sem hefst í dag i Rússlandi. Það var afrek sem vakti athygli um víða veröld. Fólk um allan heim spyr hvernig fer jafn fámenn þjóð að því að eiga slíkt afrekslið í knattspyrnu og Ísland. Ætla hefði því mátt, að æðstu embættismenn þjóðarinnar, forseti lýðveldisins og jafnvel einhverjir ráðherrar teldu eðlilegt að sýna landsliðinu virðingu og veita því stuðning. En svo er ekki.                                                          

Ákvörðun hefur verið tekin af pólitískri skammsýni af ríkisstjórninni að hvorki forseti né ráðherrar sýni afreksfólkinu okkar tilhlýðilega virðingu allt í þeim tilgangi að viðhalda þeim pólitíska hráskinnaleik, sem ríkisstjórnin hefur efnt til gagnvart ríkisstjórn Rússlands, sem kostar okkur nokkra milljarða á ári og er gjörsamlega tilefnislaus.

Sú var tíðin að Ísland átti afreksfólk sem keppti á Olympíuleikunum í Peking í Kína árið 2008. Þá fannst íslenskum ráðamönnum við hæfi að sækja þá leika þrátt fyrir víðtæk mannréttindabrot kínverskra stjórnvaldas auk annars. Formanni Viðreisnar fannst einnig við hæfi á þeim tíma sem menntamálaráðherra að fara tvívegis til Kína á kostnað skattgreiðenda og bauð með sér í síðara skiptið á kostnað skattgreiðenda eiginmanni sínum sem þá var einna hæst launaði stjórnandi í stærsta fjármálafyrirtæki landsins. Ferðirnar til Kína orkuðu tvímælis.

Það er með ólíkindum að jafn góður maður og gegn og Guðni Th. Jóhannesson forseti skuli taka það í mál, að láta ríkisstjórnina setja á sig ferðabann og hefði honum verið sæmra að segja eins og merkasti Oddaverjinn forðum daga. "Heyra má ég erkibiskups dóm, en ráðinn er ég í að hafa hann að engu." og halda síðan rakleiðis til Moskvu og sýna landsliðinu okkar eðlilegan og sjálfsagðan heiður. 

Ég skora á forseta lýðveldisins að sýna landsliðinu í knattspyrnu þann heiður sem það á skilið. Minna má það ekki vera.

 

 

 

Öreigar allra landa sameinist - hvað?

Vígorð kommúnista "Öreigar allra landa sameinist". Í síðustu málsgrein kommúnistaávarps Karls Marx og Friedrich Engels á undan vígorðinu segir: "Kommúnistar álíta sér ekki sæmandi að leyna skoðunum sínum og áformum. Þeir lýsa því opinberlega yfir að tilgangi þeirra verði aðeins náð í alsherjarbyltingu. Látum ríkjandi stéttir skjálfa af ótta við kommúnistabyltinguna. Öreigarnir hafa þar engu að tapa öðru en hlekkjunum. En þeir hafa heilan heim að vinna".

Þeir verkalýsðleiðtogar og aðrir sem taka sér þetta vígorð "Öreigar allra landa sameinist" í munn, verða að átta sig á að þetta er vígorð og herhvöt um kommúníska allsherjarbyltingu. Þeir sem eiga ekki samleið með slíkri hugmyndafræði ættu því að sleppa þessu vígorði. 

Á þeim 170 árum sem liðin eru frá því að Kommúnistaávarpið kom út hafa ýmis tilbrigði kommúnískra byltinga og stjórnarhátta verið prófuð í fjölda landa. Niðurstaðan er alls staðar sú sama. Harðstjórn, fjöldamorð, aukin fátækt og eymd, öreigum fjölgar.

Fólk ætti ekki að gleyma morðum Stalíns á tugum milljóna eða stóra stökks Mao framávið sem kostaði tugi milljóna lífið auk menningarbyltingarinnar þar sem fjöldaaftökur voru algengar. Ógnarstjórnin í Kambódíu undir stjórn Rauðu Khmerana ætti líka að vera víti til varnaðar þar sem stór hluti landsmanna dó eða var drepinn vegna stjórnarhátta kommúnistanna. 

Kommúnistastjórnir hafa aldrei gefið öreigum betra líf heldur fjölgað þeim þar sem þeir hafa komist til valda. Engin hugmyndafræði hefur kostað fleiri mannslíf en kommúnisminn. 

Sovétríkin dóu vegna þess að þau gátu á endanum ekki brauðfætt sig. Hungursneyð var víðtæk í ýmsum hérðum Kína allt til þess að kommúnistastjórnin þar fór að heimila markaðshagkerfinu að vinna í landinu. Síðan þá hafa milljónir öreiga orðið eignafólk.

Gjaldþrot kommúnismans blasir allsstaðar við,þar sem hann hefur verið reyndur. Samt telja ýmsir sæmandi að taka helsta vígorð herhvöt kommúnistabyltingarinnar sér í munn. 

Í dag er annar hópur þjóðfélagsins sem þarf að sameinast og rísa upp en það eru skattgreiðendur, sem eru þrautpíndasti hópur samfélagsins, sem þarf að greiða um helming launatekna sinna í einu eða öðru formi til hins opinbera. Skattpíningin veldur því,að stórir hópar eiga þess ekki kost að spara til eignauppbyggingar. Ríkiskerfið og bákn sveitarfélaganna stækkar og stækkar ár frá ári og hindrar borgarana í að spara og skapa sér bætt lífskjör. 

Besta kjarabót launþega er sú að persónuafsláttur verði hækkaður verulega og hlutfall skatta af lágum og meðaltekjum lækkaður verulega. Allir mundu hafa hag af því að umgjörðin um vinnu einstaklinga og smáfyrirtækja í atvinnurekstri yrðu einfölduð og gjöld lækkuð. Með því móti væri hægt að lyfta fleirum og fleirum frá fátækt til bjargálna og koma fleirum og fleirum úr stétt öreiga í stétt eignafólks.

Með því að virkja dugnað, áræði, útsjónasemi og sparnað fólks og gefa hinum vinnandi einstaklingi kost á því að spara til eignauppbyggingar í stað þess að hirða allt af honum í skatta, umfram brýnustu lífsnauðsynjar, vinnum við best gegn fátækt, örbirgð og því að öreigar verði í landinu. 

Hryðjuverkamenn ISIL í hópi flóttamanna frá Sýrlandi.

Aðstoðarmaður aðalforingja ISIL, Kasir al Haddawi,  sem var áður Emír í héraðinu Deir Essor í Sýrlandi var handtekinn í Tyrklandi fyrir nokkrum dögum ásamt tveim öðrum háttsettum ISIL liðum. Þeir voru í hópi sýrlenskra flóttamanna,á leið til Grikklands.

Europol gat numið sendi hryðjuverkamannanna og gert tyrknesku öryggislögreglunni viðvart. Hefði Europol ekki náð að brjótast inn í tölvusenda þá væru þessir ISIL liðar nú í Evrópu og ættu frjálsa för m.a.til Íslands,sem skilríkjalausir flóttamenn. 

ÍSIL Emírinn Kasir er talinn bera ábyrgð á fjöldamorðum yfir 700 borgara í Deir Essor meðan hann var emír á svæðinu. Hann er einnig ber líka ábyrgð á fjöldamorðum á Shaitat ættbálknum. 

Í síðustu viku komst lögregla yfir netþjóna ISIL í Holland, Kanada og Bandaríkjunum og tölvuupplýsingar frá öðrum löndum. Það eitt sýnir að hópur ISIL liða hefur náð að flýja og koma sér fyrir í vestrænum ríkjum. Aðeins virkar lögregluaðgerðir koma í veg fyrir hrikaleg hryðjuverk þeirra í okkar heimshluta. 

Sú staðreynd að ISIL liðar eru í hópum að flýja Sýrland og Írak og koma sér fyrir í Evrópu og Norður Ameríku leiðir hugann að því hversu alvarlegt það er og til þess fallið að ógna öryggi borgaranna, að taka ekki upp einhliða virkt eftirlit með öllum þeim sem koma til landsins og vísa þeim umsvifalaust frá landinu, sem ekki geta gert grein fyrir sér með trúverðugum hætti. Það gæti að vísu kallað á breytingu á útlendingalögum og hugsanlega úrsögn úr Schengan samstarfinu - og farið hefur fé betra í báðum tilvikum.

Mikilvægasta hlutverk ríkisstjórna er að tryggja öryggi borgaranna. Með því að hafa útlendingalög á forsendum galopinna landamæra er verið að bjóða heim áður óþekktri hættu. Það væri einnar messu virði fyrir ríkisstjórn og Alþingi að taka umræðu um stefnu í innflytjendamálum. Auk áhættunnar sem núverandi stefna veldur borgurunum þá kostar þessi stefna skattgreiðendur fleiri og fleiri milljarða á ári.

Er ekki betra að byrgja brunnanna áður en börnin detta ofan í?

Afbókanir, Sterk króna og svört atvinnustarfsemi

Í fréttum í kvöld var sagt að mikið væri um afbókanir erlendra ferðamanna. Framkvæmdastjóri bændaferða sem rætt var við, var ekki í vanda með að finna blórabögglana sem væru þessu valdandi. Að hans mati þá eru vandamálin tvö:

Sterk króna og svört atvinnustarfsemi.

Hér á landi þurfa menn almennt ekki að rökstyðja sitt mál og fréttamenn spyrja sjaldnast áleitinna spurninga. 

Eðlileg spurning til framkvæmdastjórans hefði t.d. verið. Með hvaða hætti getur svört atvinnustarfsemi orsakað það að ferðamenn afbóki sig. Það er ekkert orsakasamhengi þar á milli. Svört atvinnustarfsemi hefur ekkert með afbókanir að gera. 

Þegar krónan styrkist þá verða aðföng keypt erlendis frá ódýrari. Sterk króna ætti því að gera aðilum í ferðaþjónustu kleift að selja þjónustuna ódýrari. Sterka krónan er notuð sem til að afsaka það gegndarlausa okur, sem er í landinu. Okur sem stafar að hluta til vegna þess, að stjórnvöld hér hafa aldrei talið sig eiga skyldum að gegna við neytendur þessa lands. Þess vegna komast seljendur upp með hluti sem þeir gera ekki í nágrannalöndum okkar. 

Öllum sem hafa fylgst með hefur verið ljóst að okrið í  ferðaþjónustunni hefur verið gegndarlaust. "Ódýr" bændagisting kostar iðulega meira en 5 stjörnu hótel í erlendum stórborgum. Matur á veitingahúsum er svo dýr, að ferðamenn flykkjast í lágvöruverslanir til að kaupa sér vistir. Bílaleigubílar og hvað sem er kostar margfalt meira en í okkar heimshluta. Þetta veldur íslenskum stjórnmálamönnum ekki andvökum. Þeirra helsta áhyggjuefni hefur fram að þessu verið með hvaða hætti hægt er að skattleggja ferðamenn enn meir en þegar er gert.

Ferðaþjónustan er gríðarlega mikilvægur atvinnuvegur. Við vorum í fyrra mesta ferðamannaland í Evrópu hlutfallslega miðað við fólksfjölda. Viðfangsefni þeirra sem stýra málum innan ferðaþjónustunna sem og stjórnvalda ætti að felast í, að stuðla að því að þjónusta hér verði seld ferðamönnum sem og íslenskum borgurum á samkeppnishæfu verði. 

Það mun valda þjóðhagslegri kreppu ef ferðamönnum fækkar verulega. Stundum betra að græða minna í einu en meira til lengri tíma litið og okra ekki á fólki eins og engin sé morgundagurinn. 

Afbókanir erlendra ferðamanna er okri seljenda að kenna ekki krónunni eða svartri atvinnustarfsemi. 

Vinur minn sem fer víða sagði mér um daginn, þá nýkominn frá Bandaríkjunum, að öðruvísi en áður var, þá vissu allir eitthvað um Ísland og það væri áhugavert land, en það væri hins vegar hræðilega dýrt. Af hveru vita Bandaríkjamenn það. Vegna þess að landar þeirra sem hafa sótt Ísland heim hafa þá sögu að segja. Líka frá þeim tímum þegar krónan var mun veikari.

Hvað var þá að? 

Svefngenglar (Sleepwalkers)

Fyrir nokkrum árum las ég bókina "The Sleepwalkers how Europe went to war in 1914" eftir sagnfræðinginn Christopher Clark. Þar er lýst hvernig stjórnmálamenn Evrópu voru eins og svefngenglar í framkomu og afstöðu og allt í einu leiddi það til styrjaldar, sem hafði í sjálfu sér engan tilgang. Æskumenn Þýskalands, Bretlands, Frakklands, Austurríkis, Ítalíu og Rússlands auk fleiri voru drepnir hundruðum þúsunda saman vegna skammsýni stjórnmálaleiðtoganna og skorts á framtíðarsýn. 

Aðdragandi fyrri heimstyrjaldar er víti til varnaðar. 

Í sjö ár hefur verið mannskæð borgarastyrjöld í Sýrlandi. Leiðtogar Vesturlanda hafa lítið lagt til málanna sem gæti stuðlað að friði. Þess í stað mörg hver stutt mismunandi hópa uppreisnarmanna og hryðjuverkamanna gegn stjórn Sýrlands. Aðkoma Vesturlanda með Bandaríkin í broddi fylkingar hefur fyrst og fremst orðið til að styrkja hryðjuverkahópa og draga borgarastyrjöldina á langinn. 

Fyrir nokkru var Sýrlandsstjórn sökuð um að hafa beitt efnavopnum gegn eigin borgurum. Engin ágreiningur er um að slíkt er fordæmanlegt og óásættanlegt. Ágreiningur er hins vegar um hver beitti þessum vopnum eða hvort þeim var yfirleitt beitt. Forustumenn Bandaríkjanna, Frakklands og Bretlands voru hins vegar ekki í vafa og hótuðu stigmögnun borgarastyrjaldarinnar með því að blanda herafla sínum í aðgerðir sem mundu bitna á Sýrlandsstjórn. 

Ekkert af því sem að þessir ráðamenn Vesturlanda hafa sagt og gert á undanförnum dögum er líklegt til að hafa jákvæða þróun í för með sér. Þá hafa þessir ráðamenn ekki sett fram neinar tillögur eða kröfur sem leitt gætu til þess að borgarastyrjöldinni yrði lokið. Þvert á móti hafa þeir farið að með svipuðum hætti og leiðtogum Evrópu er lýst í bókinni Sleepwalkers í aðdragand fyrri heimstyrjaldar. 

Aðgerðir, aðgerðarleysi og hugmyndafræðileg fátækt forustumanna Vesturlanda gætu leitt til átaka og styrjaldar, sem engin ætlaði sér að taka þátt í. Því miður virðast Theresa May forsætisráðherra Breta og Macron forseti Frakklands horfa til Trump Bandaríkjaforseta um forustu og virðast ætla að fylgja honum í blindni. Hótað er að varpa sprengjum eða öðrum hernaðaraðgerðum í Sýrlandi. En til hvers góðs getur það leitt?

Er líklegt að boðaðar aðgerðir Vesturlanda í Sýrlandi leiði til friðar eða er meiri hætta á að það leiði til enn meiri stigmögnunar styrjaldarinnar og verði e.t.v. vatn á myllu íslamskra öfgamanna. En það sem verst gæti orðið ef þær leiddu til átaka milli stórvelda, sem þá gætu orðið eins og heimstyrjöldin fyrri, stíð án takmarks eða tilgangs, en leiddi engu að síður til hörmunga og dauða milljóna. 

Þjóðir Evrópu og fólkið í Bandaríkjunum verða að gera þá lágmarkskröfu til forustumanna sinna, að þeir séu ekki eins og svefngenglar, en vinni í þágu friðar og hagsældar eigin borgara og stuðli að því m.a. í þeim tilgangi með markvissum hætti að friður komist á í Sýrlandi,

Teboð hjá Trump

Í gær var Emírinn og einræðisherra ríkisins Qatar. Emir Sheikh Tamim bin Hamad Al-Thani í teboði í Hvíta húsinu í Washington DC í boði Donald Trump. Trump sagði að emírinn væri sérstakur vinur sinn. Á sama tíma hótaði hann Rússum og Sýrlendingum öllu illu vegna meintrar eiturefnaárásar og hryðjuverkastarfsemi. 

Nú vil svo til, að ríki sem eiga landamæri að Qatar, Saudi Arabí og  Sameinuðu Arabísku furstadæmin hafa auk, Yemen og Egyptalands sett Qatar í bann fyrir að styðja við bakið á hryðjuverkahópum bæði fjárhagslega og með því að selja þeim vopn og vistir. Það aftrar ekki Donald Trump að tengjast honum vináttuböndum.

Ítrekað hefur komið í ljós, að Qatar hefur stutt við hryðjuverkahópa bæði fárhagslega og með því að selja þeim og/eða leyfa vopnum og vistum að komast til þeirra. Hryðjuverkahópar, sem eru sérstaklega nefndir í því sambandi eru Hamas, Isis og Jabhat Al Nusra. 

Þrátt fyrir þetta býður Trump emírnum frá Qatar í te og lofar hann fyrir baráttu gegn hryðjuverkum og kallar hann sérstakan vin sinn. Skyldi hann ekki vita um stuðning Qatar við hryðjuverkastarfsemi? 

Vandamál Donald Trump er að hann hefur enga hugmyndafræðilega kjölfestu eða sýn á nauðsynlegar breytingar á bandarískri utanríkisstefnu. Þess vegna tollir starfsfólk illa hjá honum vegna þess að það veit ekki hvað snýr upp og hvað snýr niður frá degi til dags. 

Bandaríkjaforsetar skila ekki góðu verki nema hafa úrvalsstarfslið. Það hefur Donald Trump ekki. Það er engin von til þess að stjórnmálamaður sem hefur það eitt til málanna að leggja að tísta af og til um stjórnmálin geti komið miklu vitrænu til leiðar. 

Ég batt vonir við, að með komu Donald Trump þá væri hægt að koma utanríkisstefnu Bandaríkjanna úr þeirri klemmu sem hún hefur verið í alla þessa öld. En Trump er á fleygiferð í að gera hlutina verri og er þá langt til jafnað.  

Forsenda þess, að Bandaríkin verði "great again" er að þau virkji dugnað og áræði fólksins í landinu til framfara en séu ekki með hundruðir þúsunda ríkisstarfsmanna á launum við að herja í löndum sem þeim koma ekkert við án takmarks eða tilgangs. 

Gunnfánar Viðreisnar

Stjórnmálaflokkurinn Viðreisn er óðum að verða eitt mesta furðufyrirbæri íslenskra stjórnmála. Fyrir nokkrum dögum greiddi flokkurinn atkvæði með vantrausti á dómsmálaráðherra fyrir að fara að m.a. tillögum Viðreisnar í síðustu ríkisstjórn. Yfirklór þingmanna flokksins vegna þessa asnasparks eru allt síðari tíma skýringar og vægast sagt aumkunarverðar. Með því að lýsa yfir vantrausti á dómsmálaráðherra lýsti Viðreisn vantrausti á sig sjálfa.

Tveggja daga flokksþingi Viðreisnar er nýlokið. Í fréttatíma sjónvarpsins var sýnt frá þinginu og undir hvaða gunnfánum það starfar. Athygli vakti að auk fána flokksins þá taldi Viðreisn rétt að flagga einnig fánum samkynhneigðra og Evrópusambandsins.

Íslenski fáninn sást hins vegar hvergi. Áherslur flokksins liggja þannig ljósar fyrir.

Þetta sýnir vel hvers konar flokkur Viðreisn er. Hann er ekki þjóðlegur flokkur og leggur ekki áherslu á þjóðleg gildi. Hann leggur áherslu á að Ísland gangi í Evrópusambandið hvað sem það kostar. Þó svo að daglega megi horfa upp á hvaða fantatökum Evrópusambandið beitir Breta sem hafa sagt sig úr bandalaginu þá hreyfir það ekki við steinbarninu sem flokksfólk Viðreisnar er með í maganum. Þetta fólk sér enga framtíð nema í faðmi Angelu Merkel í Evrópusambandinu.

Flestum sem fylgjast með þróun Evrópumála er ljóst að  innganga í Evrópusambandið fyrir smáþjóð í dag þýðir í raun  algjört afsal fullveldis þjóðarinnar og framsal þjóðfélagsvaldsins til yfirstjórnarinnar í Brussel. Það breytir engu fyrir flokksfólk í Viðreisn.

Það er síðan að vonum að formaður Viðreisnar skuli líkja fyrrum flokkssystkinum sínum við áfa út úr hól og risaeðlur. Formaðurinn hefur raunar áður gefið fólki einkunnir. Mánuði fyrir hrun sagði hún um erlendan sérfræðing sem sagði að veruleg vandamál væru framundan í íslensku efnahagslífi, að hún sem menntamálaráðherra teldi að maðurinn þyrfti að fara í skóla í endurmenntun því vitleysan í honum væri æpandi.

Mánuði síðar hrundi íslenska bankakerfið og Þorgerður Katrín og millistjórnandi stærsta banka landsins á þeim tíma sem er eiginmaður hennar urðu aldeilis hlessa, en höfðu haft vaðið fyrir neðan sig og komið sér úr persónulegum ábyrgðum af því, að þau eru þegar botninum er hvolft ekki eins og álfar út úr hól þegar gæta þarf eigin hagsmuna. 

Trump, Obama og skoðanakannanir

Vinsældir Donald Trump Bandaríkjaforseta hafa þokast upp á við í síðustu skoðanakönnunum, en engin fjölmiðill hér á landi sér ástæðu til að birta þær niðurstöður. 

Í Daily Telegraph þ.4 mars s.l. var sagt frá því að Trump væri vinsælli en Barack Obama forveri hans var á sama tíma í forsetatíð sinni. Þá eru mun fleiri Bandaríkjamenn sem telja landið vera á réttri leið en þeir sem töldu svo vera í forsetatíð Obama. Samt sem áður telja færri landið vera á réttri leið en þeir sem styðja Trump. Ekkert af þessu er að sjálfsögðu fréttnæmt hér á landi. 

Blaðið telur að eitt af því sem geri kjósendur ánægðari með Trump en áður séu breytingar á skattalögum og fólkið sjái,að það hafi meira á milli handanna. Skattalækkanir Trump lækka nefnilega líka skatta vinnandi fólks, þó okkur hafi stöðugt verið færðar þær fréttir að þær væru eingöngu fyrir þá ofurríku og stórfyrirtæki. 

Því miður virðist Donald Trump ekki hafa hugmyndafræðilega kjölfestu eins og raunar er reyndin með 57 þingmenn af 63 á Alþingi í dag. Það gerir að verkum að hann er lítt útreiknanlegur og hætta getur verið á að hann eigi erfitt með að átta sig á leiðum og markmiðum. 

Vegna þess að Donald Trump skortir hugmyndafræðilega sýn á gildi frjáls markaðshagkerfis, hefur honum dottið í hug að setja verndartolla á innflutt stál og álúmínum.

Þeir sem halda að verndartollar séu lausn á vanda Bandaríkjanna (og þess vegna Íslands) munu fá að finna fyrir afleiðingum slíkrar verndarstefnu þar sem vöruverð hækkar og iðulega lækka gæði í leiðinni. Nái þessi stefna Trump fram að ganga. munu Bandaríkjamenn fá dýra kennslu í grunnatriðum varðandi höft, samkeppnishömlur og væntanlega komast að því sama og gerðist fyrir tæpum 80 árum að frjáls viðskipti eru hagfelld fyrir neytendur en haftastefna og ofurtollar óhagfelld.

Vinsældir Trump jukust vegna þess að fólk sá að það hefur það betra vegna aðgerða hans. Þær vinsældir geta auðveldlega þurrkast út þegar fólk finnur fyrir afleiðinum verndartollana sem munu hækka vöruverð verulega m.a. verð á einni brýnustu neysluvöru Bandaríkjamanna bifreiðum.  

Elítan er fylgislaus

Stórsigur Sólveigar Önnu Jónsdóttur í Eflingu er með athyglisverðustu fréttum síðustu daga. Sólveig Anna sem er uppreisnarmaður gegn elítunni í verkalýððshreyfingunni fékk yfir 80% greiddra atkvæða og rúm 2000 atkvæði, en elítunni með allt sitt hafurtask fékka aðeins 500 atkvæði. 

Innan við 16% félagsmanna í Eflingu greiddu atkvæði. Fráfarandi stjórn og trúnaðarráð fékk því aðeins stuðning 3% þeirra sem voru á kjörskrá. Sú niðurstaða segir sína sögu um það hvað verkalýðsforustan er sambandslaus við félaga sína.

Ef til vill segir þetta líka þá sögu að helstu baráttumál verkalýðshreyfingarinnar með Gylfa Arnbjörnsson formann ASÍ í fylkingarbrjósti, á ekki stuðning í hreyfingunni sjálfri. Gylfi er eindreginn stuðningsmaður verðtryggingar og forgangs lífeyrissjóða umfram hagsmuni launafólks í landinu. Kjör Sólveigar Önnu nú og Ragnars Ingólfssonar í VR er eftir því sem best verður séð, uppreisn gegn þessari stefnu Gylfa, sem Efling hefur fylgt algjörlega og möglunarlaust.

Ef til vill er nú lag að þau Sólveig Anna, Ragnar Ingólfsson og Aðalsteinn Baldursson undir forustu hins einarða Vilhjálms Birgissonar verkalýðsleiðtoga á Akranesi nái fram verulegum áherslubreytingum í verkalýðsbaráttunni gegn verðtryggingu, lífeyrisfurstum og ofursköttum á atvinnutekjur, til hagsbóta fyrir vinnandi fólk á Íslandi. 

Raunverulegar kjarabætur felast í afnámi verðtryggingar og lækkun tekjuskatta. En gamaldags barátta um krónur og aura eru líklegar til að valda verðbólgu og gengisfellingu öllum til ills nema fjármagnseigendum og verðtryggingarfurstum. 

Hins vegar verður verkalýðshreyfingin að gera þá ófrávíkjanlegu kröfu að launakjör hinnar nýju stéttar kjararáðsarðræningjanna (hin íslenska Nomen klatura) verði færð niður til samræmis við önnur launakjör í landinu. Allt annað er óásættanlegt. Samspilltu stjórnmálaflokkarnir ætla sér ekkert að gera í því máli. Þessvegna reynir á hina nýju forustu í verkalýðshreyfingunni að gæta raunverulegra hagsmuna almenns lauanfólks og berjast gegn ofurlaunastefnu ríkisins til hagsbóta fyrir stjórnmálafólk og æðsta embættisfólk. 

Farsæl barátta verkalýðshreyfingarinnar er þjóðarhagur.

Mainstream stjórnmálaflokkar, fasistar og pópúlistar

Eiríkur Bergmann kennari og Samfylkingarmaður var enn einu sinni fengin sem fréttaskýrandi til að fara yfir ítölsku kosningarnar. 

Stjórnmálafræðiprófessornum var eins og svo oft áður tíðrætt um pópúlískar og fasískar hreyfingar, sem hann skilgreindi sem ruslflokk stjórnmálanna sem væru á móti því sem prófessorinn kallar "the mainstream flokkum" eða flokkum sem styðjast við ríkjandi viðhorf, meirihlutaflokkum. 

Í yfirferð sinni tókst prófessornum að tala um Norður Bandalagið sem fasískan flokk og ásamt 5 stjörnu hreyfinunni báða sem pópúlíska flokka og í andstöðu við mainstream prófessorsins. 

Það sem þeir flokkar eiga sameiginlegt sem prófessorinn kallar pópúlíska og fasíska er að þeir eru á móti ríkjandi innflytjendastefnu og hafa efasemdir um Evrópusambandið og evruna. Það virðist í huga prófessorsins vera nóg til að flokkar verðskuldi þá skilgreiningu hans að vera pópúlíska og jafnvel fasíska. 

Nú er það svo að 5 stjörnu hreyfingin og Liga Nord unnu um helming atkvæða og gætu myndað ríkisstjórn saman. Eru þeir þá ekki samkvæmt eðlilegri orðaskýringu "mainstream" eða meirihlutaflokkar. Einhver mundi segja að með því að kunna skil á einfaldri samlagningu og frádrætti þá kæmist fólk að rökréttari niðurstöðu en prófessorinn kemst að með sinni flóknu sósíalísku nálgun.

Sú skoðun að vilja breyta Evrópusambandinu, fara úr Evrópusambandinu og takmarka aðgengi innflytjenda að löndum eru eðlilegar pólitískar skoðanir, sem allar eiga rétt á sér ekkert síður en hjónabönd samkynhneigðra eða velferðarkerfið. Þeir sem hafa aðra skoðun en sósíalistarnir á Evrópusambandinu og innflytjendamálum verða ekki við það hægri öfgafólk eða pópúlistar. Það fólk er fólk sem hefur skoðanir sem eru aðrar en sósíalistarnir og þær skoðanir eiga jafn mikinn rétt á sér og það án merkimiða og uppnefninga eins og sósíalisminn sem raunar er sú pólitíska stefna, sem hefur misheppnast hvað hrapalegast frá lokum síðara heimsstríðs. 

Það er mál til komið að sósíalistar eins og Eiríkur Bergman átti sig á að þeir eru ekki mainstream og síður en svo merkilegri en það fólk sem er á móti Evrópusambandinu, Evrunni og óheftu aðgengi innflytjenda.