Til vansa fyrir Bandaríkin

Joe Biden tók við völdum sem forseti Bandaríkjanna fyrir ári. Valdatími hans hefur verið svo skelfilegur, að hann hefur orðið sér til vansa bæði heima og erlendis. 

Heilsteypta stefnu í utanríkismálum skortir. Sneypuleg endalok  í Afganistan og vanhæfni forsetans þar hafa leitt til þess, að andstæðingar Bandaríkjanna telja sig geta farið sínu fram. Rússar hóta innrás í Úkraínu og Kínverjar að innlima Taiwan. Prelátarnir í Íran telja sig geta farið sínu fram.

Stefna Biden inn á við, hefur ekki síður verið slæm. Áhersla hefur verið lögð á gegndarlausa eyðslu hins opinbera, sem hefur leitt til mestu verðbólgu í 40 ár eða 7%. Stefna vitifirrta vinstrisins í Demókrataflokknum í Bandaríkjunum m.a. að draga úr framlögum til lögreglu og andstöðu við störf hennar,hefur leitt til glæpaöldu. Í San Francisco og Los Angeles sem Demókratar hafa stjórnað í langa hríð eru rán og gripdeildir orðin svo algeng, að þau þykja ekki lengur fréttnæm.

Stefna Demókrata undir forustu Biden hefur leitt til efnahagslegs óstöðugleika, hnignunar borga,glæpaöldu og vaxandi innanlandsátaka. Í einu orði sagt þá hefur stjórn Biden verið skelfileg.

Vinsældir forsetans hafa hrapað og innan við þriðjungur kjósenda telur hann hafa staðið sig sæmilega eða vel í embætti. Þrátt fyrir að óstjórnin og glundroðin sem afleiðing af stefnu og stefnuleysi Biden og stjórnar hans, þá þegja helstu fjölmiðlar eins og þeir geta um það. En vandamálin hverfa ekki með því og dæmi eru um, að fjölmiðlum sem hafa stutt Demókrataflokkin er nóg boðið. 

Spurning er hvort að ein vinstri sinnaðasta fréttastofa lýðræðisríkja, fréttastofa RÚV tekur við sér og áttar sig á hvílílka skelfingu vinstri stefna Biden og bullukollustefna borgarstjóra Demókrata í Bandaríkjunum eru að leiða yfir þjóðina.

Hvað sem því líður eða eins og Biden segir, þegar hann tapar þræðinum "Anyway", þá eru kosningar í Bandaríkjunum í nóvember. Með sama áframhaldi munu Demókratar tapa meirihluta sínum bæði í fulltrúadeildinni og öldungadeildinni. Spurningin er bara hvað mikið tjón Biden og fylgifiskar hans geta unnið á meðan og hve miklu áliti og afli Bandaríkin tapa þangað til. 

En kjósendur sitja alltaf uppi með vanhæfa stjórnendur, sem þeir kunna að hafa glæpst á að kjósa. Þessvegna skiptir máli að kjósa og kjósa rétt.

Hin sérstæðu tengsl við Ísland

Svonefndir umsækjendur um alþjóðlega vernd, eru af landlækni sagðir hafa sérstök tengsl við Ísland. Þeir njóta undanþágu frá sóttvarnarráðstöfnum, sem ferðamenn þurfa að sæta. 

Umsækjendur um alþjóðlega vernd og aðstandendur þeirra þurfa ekki að framvísa neikvæðu PCR prófi fyrir brottför til Íslands eða sæta íþyngjandi ráðstöfnum sem ferðafólk þarf að sæta. Hvað þýðir aðstandendur, pabbi,mamma,systkini, eiginkonurnar þrjár og frændi og frænkur?

Umsækjendurnir um alþjóðlega vernd, áður hælisleitendur og áður ólöglegir innflytjendur og aðstandendur njóta sömu réttinda og íslenskir ríkisborgarar. Ekki skiptir máli hvaðan þeir koma. 

Um og yfir 90% hælisleitenda eru ungir karlmenn. Ætla má, að smittíðni þeirra sé ekki minni en almenns ferðafólks.

Svona er ruglið í kringum flóttamannaiðnaðinn. Svonefndir hælisleitendur njóta sérréttinda sagðir hafa sérstök tengsl við landið ef þeir góla að þeir séu flóttmenn. Síðan fá þeir fæði og húsnæði, lögfræðiþjónustu læknisþjónustu, sálfræði- og geðþjónustu auk dagpeninga o.s.frv.

Mikill bragur væri nú á því, að íslenska ríkisstjórnin teygði velferðarkerfið svo langt, að íslenskir ríkisborgara nytu sama atlætis og hlaupastrákarnir frá Afríku og Mið-Austurlöndum. Ef það gengur ekki, þá gengur það  heldur ekki fyrir þá.

Það er kominn tími til að hætta þessu dekri við fólk,sem á ekkert erindi til Íslands.

 

Boris rær lífróður

Boris Johnson forsætisráðherra Breta er um margt sjarmerandi  ólíkindatól. Hann náði að verða borgarstjóri í London, sem annars er hefðbundið vígi Verkamannaflokksins og var besti málflytjandinn fyrir Brexit. Íhaldsflokkurinn vann stórsigur undir hans forustu í síðustu kosningum.

Þrátt fyrir þetta rær Boris nú lífróður fyrir því að halda embættinu. Margir spáðu því, að efnahagsmálin yrðu honum þung í skauti og þau verða það standi hann af sér spjótalögin núna. Boris er baráttumaður og í gær náði hann því tárfellandi á stundum, að fá ýmsa þingmenn Íhaldsflokksins til að draga til baka kröfu um vantraust og leiðtogakjör. Það var áfangasigur.

Boris er samt verulega laskaður.  Í fyrsta lagi reyndi hann að blekkja þingið. Í öðru lagi gerðist hann brotlegur við eigin sóttvarnarlög. Þó svo að Boris nái höfn núna, þá hefur hann misst tiltrú þjóðarinnar og hana verður erfitt að endurvinna.

Í Bretlandi taka menn það óstinnt upp þegar ráðherrar segja þinginu ekki satt. En eru ekki eins teprulegir gagnavart áfengisneyslu og við.  Áfengisneyslan er þó ekkert atriði heldur brot Borisar á lögum og með hvaða hætti hann reyndi að blekkja þingið. 

Sennilega er hann svo laskaður að það væri best fyrir Íhaldsflokkinn að hann færi. En Boris er ólíkindatól og ólíkindatól geta stundum staðið af sér storma sem engir aðrir geta. 

Ef til og kannski gerist eitthvað

Ríkislögreglustjóri lýsti yfir neyðarstigi fyrir nokkru. Ekki vegna þess að það væri einhver neyð heldur vegna þess að ef til vill mundi hún verða. Upptaktur fyrir hertari sóttvarnir, en sóttvarnarlæknir segir að kannski fjölgi smitum mikið og e.t.v. lendi svo margir á gjörgæslu að spítalinn eini ráði ekki neitt við neitt og e.t.v. gæti skeð að Omicronið sé hættulegra en það lítur út fyrir. 

Að sjálfsögðu samþykkir ríkisstjórnin hertari aðgerðir sem kosta milljarða á milljarða ofan vegna þess að e.t.v. gæti eitthvað vont gerst að mati e.t.v. og kannski "vísindana".

Í sjálfu sér ekki annars að vænta af ríkisstjórn sem hefur það sem aðalstefnumál, að auka skattheimtu og rýra lífskjör í landinu vegna þess að e.t.v. gæti hlýnað um eina gráðu. 

Þurfum við ekki að takast á við lífið af einurð og festu og muna, að það sem drepur okkur ekki gerir okkur sterkari. 

Ríkisstjórninin þyrfti líka að hætti að stjórna þjóðfélaginu á grundvelli ótta, hugarburðar og misjafnra reiknilíkana með hundraða milljarða ónauðsynlegum tilkostnaði vegna þess að e.t.v. og kannski gæti annars eitthvað gerst. Jafnvel þó það sé ólíklegt.

 

 

Mýrdalurinn

Íslendingar eru í minnihluta í Mýrdalnum. Þessi staðreynd vekur upp ýmsar spurningar.

Gríðarleg fjölgun hefur orðið á aðstreymi og búsetu fólks af erlendu bergi brotið undanfarin ár. Sem betur fer hefur mikill meirihluti aðfluttra verið dugmikið gott fólk, sem hefur verið til góðs fyrir land og þjóð. 

Íslendingar eru fámenn þjóð. Við höfum sérstaka tungu og menningu. Viljum við ekki leggja eitthvað á okkur til að varðveita hvorutveggja? Þá þarf að gera kröfur til þeirra sem koma til fastrar búsetu, að þeir læri tungumálið og aðlagist  íslensku þjóðlífi sem fyrst. 

Á sma tíma verðum við að gæta þess, að takmarka aðflutning við það sem er viðráðanlegt til að íslenskt þjóðerni sem slíkt, tunga okkar og menning hverfi ekki í þjóðahafinu. Slíku slysi verður að afstýra.

Sem betur fer telur fólk, sem okkur er náið að siðum, trú og menningu, Ísland vera það eftirsóknarvert, að fleiri vilja flytja hingað en við getum auðveldlega ráðið við. 

Það er því með ólíkindum,að íslenska ríkisstjórnin skuli vera svo heillum horfin, að setja hvorki reglur né gera nánast nokkuð í því að efla og vernda íslenska menningu og tungu á þessum tímum, sem þess er mikil þörf.

Þvert á móti þá hamast ríkisstjórnin við að troða inn í  landið stórum hópum af fólki sem kemur ekki til að vinna og er frá menningarsvæðum, sem eru ólík okkar og reynsla nágrannaþjóðanna sýnir, að það fólk aðlagast ekki þjóðfélaginu hvorki lögum þess siðum eða reglu. Er ekki kominn tími til að koma í veg fyrir það?

Dómarar í sjálfs síns sök

Dómarar á íþróttaleikjum sæta oft ámæli fyrir að vera lélegir eða dæma illa. Sjaldnast eru þeir þó sakaðir um óheiðarleika. Gagnrýnin lítur að því að þeir séu ekki nógu góðir. 

Ríkisútvarpið rekur fjölmenna fréttastofu. Fréttamennirnir taka ákvörðun um hvað þyki fréttnæmt og hvað ekki. Iðulega hefur verið á það bent, að þessi fréttastofa sinni hlutverki sínu illa. Fréttir séu lélegar en þó það sem verra er að það sé ekki fullkominn heiðarleiki í framsetningu frétta vegna pólitískrar afstöðu fréttamanna. Þá virðist sem að RÚV sé ætíð málsvari einnar skoðunar og afstöðu sbr. kastljósþætti og kveik. Aðrar skoðanir en þær einu réttu að mati fréttamanna RÚV fá að komast að.

Á valdatíma Donald Trump Bandaríkjaforseta leið varla sá dagur, að fréttastofa RÚV segði ekki fréttir af válegum tíðinum í Bandaríkjunum eða hvað Trump væri hroðalega vitlaus. Morgufréttir byrjuðu nánast alltaf á því þegar Kóvídið kom, hvað margir hefði smitast daginn áður í Bandaríkjunum og síðan var hamrað á því daginn á enda með ýmsmum tilbrigðum. 

Þegar Joe Biden tók við hurfu þessar fréttir úr  RÚV. Gat verið að þá hefði ekkert fréttnæmt verið að gerast í því landi? 

Þessa dagana undir stjórn Joe Biden, eru innlagnir á spítala í Bandaríkjunum fleiri en nokkru sinni fyrr. Verðbólga er hærri en hún hefur verið síðustu fjóra áratugina og þeir sem eru ánægðir með störf forsetans eru einungis 33% þjóðarinnar eða 5% færri en voru ánægðir með störf Trump á sama tíma. Af hverju þykir fréttamönnum RÚV þetta ekki fréttaefni? Þær hefðu vafalaust verið stórfréttir hefði Trump verið forseti.

Íþróttadómarar eru stundum lélegir af því að þeim yfirsést. En það læðist að mörgum sá grunur,að fréttastofa RÚV sé ekki bara léleg vegna þess að þeim hafi yfirsést. 

Svo miklu varðar á íþróttaleikjum,að það eru sérstakir eftirlitsdómarar og hægt er að endurskoða dóma með því að horfa á upptökur. Fréttamenn RÚV hafa enga eftirlitsdómara til að fylgjast með að þeir halli ekki réttu máli og aðhald og eftirlit með fréttstofunni er ekkert. 

Helsi og ríkisbákn

Í árdaga frelsisbaráttu gegn ofurvaldi ríkis, fangelsunum og frelsisskerðingu stjórnvalda, báru þeir sem skilgreindir eru til vinstri í pólitík gunnfána frelsisbaráttunar og kröfðust mannréttinda á grundvelli "algildra" réttinda einstaklinga.

Í ljósi sögunar er sérkennilegt, að þegar ríkisvaldið beitir nú ítrekað þvingunum og frelsisskerðingu, að þá skuli engin málsmetandi vinstrimaður kveða sér hljóðs og mótmæla valdbeitingu ríkisins og benda á hve auðvelt það sé að koma á fasískri alræðisstjórn með aðstoð fjölmiðla og skírskotun til vísinda og aðsteðjandi ógnar. 

George Orwell er dæmi um vinstri mann sem óaði við því sem hann horfði framan í á síðustu öld, fasisma, nasisma og kommúnisma. Hann skrifaði bækurnar "Animal Farm" og "1984" til að vekja athygli á hvernig stórnvöld vinna til að ná fram algerri stjórn.

Vinstrið er nú heltekið af baráttu fyrir sjónarmiðum fólks sem hafnar náttúrulögmálunum og þjóðlegri arfleifð og menningu Vesturlanda.

Á sama tíma eru hægri sem vinstri stjórnir á Vesturlöndum að hamast við að setja reglur sem eru andstæðar lýðfrelsi og stækka ríkisbáknið sem aldrei fyrr. Hér hefur vöxtur ríkisbáknsins verið slíkur á síðustu árum að það er á góðri leið með að verða stærsta efnahagsváin á komandi árum.

Þeir sem mótmæla ítrekuðum frelsisskerðingum eru iðulega sakaðir um svik við hjarðhegðunarhugmyndafræði alþýðulýðvelda og útmálaðir eins og andstæðingar Mao og áður Stalíns voru sem svikarar við fólkið og alræðisstefnuna. Hrópað er að þeir sem mótmæla hugi ekki að almannaheill og hugsi ekki um velferð og öryggi fólks eins glórulaust og það og var líka í Peking og Moskvu á sínum tíma

Þrátt fyrir að vinstrið hafi algerlega brugðist því að standa vörð um þær frelsishugmyndir, sem þeir tileinkuðu sér og börðust fyrir árum og jafnvel öldum saman og skópu í tímans rás bestu og öruggstu þjóðfélög heimsins, þá þarf hægra fólk nú að endurskoða gaumgæfilega eigin gildi og hvað teljist ásættanleg afskipti ríkisvaldsins af borgurunum og atvinnulífinu. 

Lífskjör í landinu munu bara versna ef barátta fyrir megrun ríkiskerfisins byrjar ekki þegar í stað með sama hætti og lýðfrelsi verður í verulegri hættu ef frelsisunandi fólk tekur ekki höndum saman um að móta ný gildi og viðmiðanir sem eiga við og geta komið í veg fyrir að ríkisvaldið geti farið sínu fram.

 

 

 

 

 

Evrópusambandið eða þjóðarhagsmunir

Evrópusambandið (ES) heldur því fram, að lög þess eigi að gilda umfram lög einstakra aðildarríkja og EES ríkja eins og Íslands.  

Dómstólar í Póllandi og Þýskalandi hafa komist að þeirri niðurstöðu, að lög þeirra eigi að gilda umfram ES lög. ES hefur hótað lögsókn gegn Póllandi en Þýska ríkisstjórnin hefur lýst yfir,að hún muni virða lög ES að fullu.

Nú hefur dómstóll í Rúmeníu komist að sömu niðurstöðu og sá pólski,að lög Rúmeníu gildi umfram lög ES. ES mótmælir með sama hætti og fyrr, hótar málsókn og refsiaðgerðum. 

Skv. nýlegri skoðanakönnun í Rúmeníu, telja 70% Rúmena, að stjórnskipulegt fullveldi Rúmeníu sé svo mikilvægt, að það verði að greiða það gjald, sem því fylgir til að varðveita það. 

Rúmenía er eitt fátækasta land í Evrópu og nýtur verulegra styrkja frá ES. Landið þolir illa refsiaðgerðir. Samt sem áður er niðurstaða úr skoðanakönnuninni sú, að mikill meirihluti er reiðubúinn til að greiða það gjald sem fylgir því að varðveita fullveldi landsins.

Vonandi er jafnstór meirihluti Íslendinga líka tilbúinn að greiða það gjald sem þarf til að varðveita fullveldi Íslands. Tekist verður á um þau sjónarmið næstu ár þar sem ES ætlar hvergi að hvika í þeim áformum sínum að vera allsráðandi.

Tími til að komast út úr döprum örlögum

Í bandarískri kvikmynd(The Groundhog day) segir frá manni, sem festist í sama deginum og endurlifir hann aftur og aftur.  Sjónvarpsmaðurinn reyndi allt til að komast út  úr þessum döpru örlögum að alltaf væri sami Dagurinn. Sömu döpru örlogin endurlifa Reykjavíkingar. Dagur B. Eggertsson, stjórnar Reykjavíkurborg jafnvel þó að kjósendur hafni honum ítrekað.  

Dagur varð fyrst borgarstjóri árið 2007. Síðan kom Jón Gnarr árið 2010, en Dagur var samt raunverulegur stjórnandi.

Jón Gnarr er flottur leikari. Meðan hann var borgarstjóri kom það vel í ljós. Á degi blindra fór hann um með hvíta stafinn blindastur allra, á degi fatlaðra fór Jón um á hjólastól fjölfatlaðastur allra og á hinsegin dögum var Jón Gnarr dragdrottning par exellance. Á meðan stjórnaði. Dagur B. á meðan dragdrottningin sveiflaði síðpilsinu í göngu hinsegin fólks. 

Frá 2014 hefur Dagur verið borgarstjóri og það hefur hallað undan fæti hjá borginni. Skuldasöfnun, spilling, umferðaröngþveiti og skortur á að hreinsun gatna og viðhald sé með þeim hætti sem nauðsynlegt er. 

Er fólk búið að gleyma Bragganum fræga í Nauthólsvíkinni og dönsku stráunum. Allt einstök spilling sem gerði það að verkum, að Dagur tilkynnti sig veikan og lét aðra um að svara fyrir óhroðann. Þó það dæmi væri svæsið þá var það aðeins eitt af mörgum, þar sem aðhalds og sparnaðar er ekki gætt enda verður fjárhagur Reykjavíkurborgar stöðugt verri undir stjórn Dags. 

Það er að vissu leyti snilld að geta stöðugt fengið nýja flokka sem hækjur til að styðjast við og geta verið áfram borgarstjóri. Dagur B. hefur verið snillingur í því, þvert á vilja borgarbúa.

Í lok  áðurnefndrar kvikmyndar, tókst manninum hann loks,að gera það besta út úr deginum. Í raunveruleikanum hafa menn fullreynt þennan Dag, sem er ekki að taka framförum nema síður sé og er vonandi að kvöldi kominn. 

Það er hægt að gera miklu betur en Dagur B Eggertsson og meðreiðarfólk hans. Það þarf framsækið fólk, sem vill stjórna með hagsmuni allra borgarbúa að leiðarljósi. Þess er að vænta að það komi fram og geri sig gildandi í kosningunum í vor. 

 

 

Jafnvel gamlir símastaurar syngja

Guðmundur Árni Stefánsson fyrrum þingmaður, ráðherra og sendiherra hefur ákveðið að gefa kost á sér við bæjarstjórnarkosningar í Hafnarfirði. Ekki fór hjá því,að mér dytti í hug stef úr ljóði Tómasar Guðmundssonar "Austurstræti" þegar ég las hjartnæma yfirlýsingu Guðmundar Árna, þar sem skáldið segir "og jafnvel gamlir símastaurar syngja".

Nú skal tekið fram, að Guðmundur Árni er á besta aldri yngri en við Trump, sem erum þó enn í fullu fjöri.

Guðmundur Árni á margt gott skilið. Hann var hógvær geðþekkur stjórnmálamaður. Hann hrökklaðist úr ráðherrasæti vegna athugasemda Ríkisendurskoðunar fyrir atriði, sem mundu ekki teljast miklu máli  skipta í dag. Alla vega hefur núverandi forsætisráðherra tekið ákvarðanir án heimilda í fjárlögum um margfallt meiri ríkisútgjöld án heimilda, en þeirra,sem Ríkisendurskoðun gerði athugasemd við á sínum tíma í ráðherratíð Guðmundar Árna. Guðmundur Árni hefði ekki þurft að segja af sér, en gerði það samt og það var mannsbragur af því. 

Jafnvel þó að stjórnmálamönnum verði eitthvað á, þá eru það kjósendur sem ákveða pólitísk örlög þeirra.

Það er kærkomið að eðalkrati eins og Guðmundur Árni skuli gefa kost á sér til starfa í pólitík á ný. Samfylkingin hefur ekki verið í raunpólitík undanfarin ár og núverandi formaður hefur ýtt flokknum út á ystu brún bjargsnasar villta vinstrisins þar sem hann lafir á klettabrúninni ásamt Pírötum. Maður eins og Guðmundur Árni ætti að geta spornað við þessari pólitísku vinstri nauðhyggju formannsins og flokksins og gert hann að raunverulegum pólitískum valkosti á ný.

Fyrsta verkefni Guðmundar Árna eftir 28 ára hvíld við kjötkatla sendiherraembætta og froðumennsku íslenskrar utanríkisþjónustu verður að fá stuðning til forustu í Hafnarfirði, sem ég vona að honum takist og síðan að heyja kosningabaráttu þar sem hann ætlar sér að sækja að Sjálfstæðisflokknum.

Á sama tíma og ég óska Guðmundi Árna til hamingju með endurkomu í pólitík og vona að hann hafi mikil og góð áhrif innan eigin flokks, þá vona ég að honum mistakist það ætlunarverk sitt að koma meirihluta Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði frá völdum. 

Meirihluti Sjálfstæðismanna í Hafnarfirði hefur staðið sig vel á kjörtímabilinu og á það skilið að fá víðtækan stuðning kjósenda. Guðmundur Árni veit það en telur greinilega að best sé að byrja pólitísk afskipti á nýjan leik með þessum hætti. En hugur hans stefnir örugglega frekar í landsmálin, þar sem hann á frekar heima og getur gefið meira af sér.  Þar er verk að vinna fyrir Guðmund, en ekki í bæjarstjórnarmálum í Hafnarfirði. Þar getur hann ekki bætt um betur.