Eurovision og íslensk tunga

Ríkisútvarpið á skv. lögum, að leggja rækt við íslenska tungu,menningu, sögu þjóðarinnar og menningararfleifð.

Í gær var í sjónvarpsþætti, talað við þá sem standa að lögum, sem keppa um að verða fulltrúi Íslands á næstu Eurovision keppni. Óneitanlega var gaman að sjá margt hæfileikaríkt ungt fólk, sem hefur metnað til að gera sitt besta í tónlistinni og skapa nýja hluti. 

Á sama tíma og hægt var að dást að útsjónasemi, elju og dugnaði þeirra sem talað var við og stefna að því að verða fulltrúar Íslands með framtak sitt á næstu Eurovision, þá fór ekki hjá því að manni hnykkti við að hlusta á tungutakið sem þetta dugmikla fólk á sínu sviði talaði. 

Ef eitthvað var, þá var enskan því tamara en íslenskan þegar kom að því að fjalla um það sem þau eru að gera og hvers þau vænta af þáttöku sinni í keppninni. Nú var þessi þáttur viðtöl við Íslendinga sem keppa að því að koma fram fyrir Íslands hönd á vegum stofnunar, sem ber lögum samkvæmt að leggja rækt við íslenska tungu. Væri það óeðlileg krafa, að RÚV legði þær kvaðir á keppendur fyrir Íslands hönd, að þeir töluðu íslensku þegar fjallað væri um framlag þeirra, jafnvel þó að þeim þyki hentast að texti við lögin séu á ensku.

Þetta er spurning um þjóðlegan metnað og baráttu fyrir því að varðveita tungumál sem á í vök að verjast og við megum ekki sofna á verðinum við að varðveita það, vernda og efla.

Bara ömurlegt: Þetta á líka við um Katrínu, Guðna og Agnesi.

Carl I Hagen er merkilegur norskur stjórnmálamaður. Hann byggði upp Framfaraflokkinn norska nánast frá grunni. Hann er þekktur fyrir að vera rökfastur og segja sínar skoðanir umbúðalaust.

Í bloggfærslu í gær slátraði hann ræðu norska forsætisráðherrans eins og segir í fyrirsögn Netavisen. Gagnrýni Hagen á ræðu norska forsætisráðherrans á ekki síður við um nýársávörp Guðna Th. Jóhannessonar forseta, Katrínar Jakobsdóttur forsætisráðherra og Agnesar biskups þjóðkirkjunnar. Carl I Hagen sagði að ræða Ernu Solbert forsætisráðherra hefði verið ömurleg (eins og ræður Guðna, Katrínar og Agnesar).

Það sem Carl I Hagen sagði um ræðu norska forsætisráðherrans, en á ekki síður við okkar forustufólk er svohljóðandi:

"Er hnattræn hlýnun virkilega stærsta vandamálið sem Noregur stendur frammi fyrir? Það var alla vega skoðun forsætisráðherrans Ernu í nýársávarpi hennar. Bara ömurlegt.

Fullyrt er án þess að sannanir séu til staðar skv. vísindalegum könnunum eða vísindalegra hugmynda sem hægt er að taka alvarlega, að það sem mennirnir setja út í andrúmsloftið af lofttegundinni CO2, sem er raunar lífgefandi, geti haft áhrif á hnattræna hlýnun (en semsagt ekki staðbundna)

Nokkrar staðreyndir sem Erna gleymdi:

CO2 er næring fyrir allt líf sérstaklega allan gróður. 

Innihald CO2 í lofthjúpnum er 0.041 prósent. 3-5% af losuninni kemur frá fólki, en restin frá náttúrunni. Hlutfall Noregs í losuninni er 0.11 prósent. 

Ef Noregur hætti allri losun kolefnis, hefði það svipaða þýðingu og þegar lítill strákur pissar í sjóinn. Semsagt núll.

Slæmt að Erna skuli telja að takmörkun losunar kolefnis sem kostar 30-50 milljarða Norskra króna árlega, sé mikilvægasta áskorunin, sem við stöndum frammi fyrir. - Bara ömurlegt.

Persónulega finnst mér mikilvægara að hugsa betur um gamla fólkið okkar, fá betra heilbrigðiskerfi, betri skóla, betri innviði og varnir o.s.frv. Og lægri skattar og gjöld fyrir flest fólk hér í Noregi er mikilvægara og semsagt betra."

Það sem Carl I. Hagen gagnrýnir á nákvæmlega við með sama hætti um ræður forseta Íslands, forsætisráðherra og biskupsins yfir Íslandi. Óneitanlega sérstök trúarbrögð sem hafa heltekið margt forustufólk í hinu kalda Norðri.

Ekki gleyma: og friður í heiminum að sjálfsögðu.

Í fegurðarsamkeppnum eru keppendur teknir í ímyndarkennslu. Þar er þeim sagt hvað má segja og hvað ekki. Allt til að keppendurnir sýni að þeir séu mannvinir og telji að öll dýrin í skóginum eigi að vera vinir. Eitt sem er ómissandi er að segja að þeim sé umhugað um frið í heiminum.

Óneitanlega sótti sú hugsun á, við þessi áramót, að stjórnmálamenn og forustufólk þjóðarinnar væru allir, að einum undanskildum, farnir að ganga í sama hönnunarskóla staðalímynda og keppendur í fegurðarsamkeppnum. En á þeim bæjum er það ekki heimsfriður heldur barátta gegn loftslagsbreytingum.

Biskupinn yfir Íslandi gerði loftslagsbreytingar að inntaki nýársræðu sinnar, en gleymdi kristindómnum og ofsóknum á hendur kristnu fólki. Sama gerði forsetinn og forsætisráðherra og aðrir stjórnmálaleiðtogar í áramótagreinum sínum í Morgunblaðinu að einum undanskildum.

Það sem einkenndi umfram allt annað greinar og ræður stjórnmálaleiðtoga, forseta og biskups var skortur á framtíðarsýn og boðun aðgerða sem hefðu áhrif til lengri tíma litið. Svo virðist sem íslenskt forustufólk sé þess ekki umkomið að horfa lengra fram á við en til viðfangsefna og vandamála í núinu. Framtíðarsýn til lengri tíma er greinilega ekki kennd í hönnunarskólanum. 

Hugsanlega er ástæðan sú, að engin pólitísk hugmyndafræði er til lengur í íslenskri pólitík.

Samt sem áður voru áramótagreinar og ræður forustufólks þjóðarinar vel samdar og engir hnökrar á umbúðum tómra pakka. Áramótapakkar, sem umgjörð sjálfsagðra hluta um ekki neitt sem máli skipti með einni undantekningu.

And world peace of course. Eða að breyttum breytanda í heimi nútímans. Og loftslagsbreytingar að sjálfsögðu.

Sérkennilegt réttlæti. Aðeins 1.6% kvótaflóttamanna eru kristnir.

Kvótaflóttamenn eru þeir, sem ríkisstjórnin felur Rauða Krossinum að velja til að koma til landsins á kostnað skattgreiðenda. Lítið eftirlit er með því hvernig þetta verkefni er leyst af hendi. Hvort þeir sem mest þurfa á að halda njóti þeirra forréttinda að fljúga til Íslands og búa hér við betri aðstæður, en ríkið er tilbúið til að búa verst settu íslensku ríkisborgurunum. 

Ráðuneytisstjóri forsætisráðuneytisins kynnti þá stefnu ríkisstjórnar Íslands þ.18.desember s.l., að íslenska ríkisstjórnin ætlaði að stórauka innflutning á svonefndum kvótaflóttamönnum. Á þessu ári hefur ríkisstjórnin flutt inn 74 kvótaflóttamenn og heimilað 311 sögðum flóttamönnum til viðbótar dvöl og uppihald í landinu eða alls 385. Sambærileg tala fyrir Bandaríkin miðað við fólksfjölda eru 18 manns. 

Nokkur atriði vekja athygli. Í fyrsta lagi þá virðist sú stefna Sameinuðu þjóðanna að flóttamenn fái aðstöðu sem næst heimabyggð fokin út í veður og vind. Í öðru lagi er þeim hópi flóttafólks, sem á við mestu erfiðleika að búa ekki sinnt. 

George Carrey fv. erkibiskup í Canterbury hefur hafið rannsókn á hvers vegna hlutfall kristinna kvótaflótamanna er sáralítið. Aðeins 1.6% af kvótaflóttafólki til Bretlands er kristið fólk. Hlutfallið í öðrum Evrópuríkjum er svipað.

Kristið fólk og Yasidar hafa búið við mestu ofsóknir í borgarastyrjöldinni í Sýrlandi, en samt eru þeir nánast ekki gjaldgengir til að njóta hjálparstarfs kristinna ríkja Vestur- Evrópu. Aðeins 16 af hverjum 1000 kvótaflóttamönnum sem koma til Vestur-Evrópu eru kristnir hinir eru Múhameðstrúar. Segir þetta einhverja sögu. Já e.t.v. þá, að kristnu fólki er ekki vært í flóttamannabúðum Sameinuðu þjóðanna af því að þar er það ofsótt líka. Þeir sem velja kvótaflóttafólk ættu að huga að þessu ef þeir eru að vinna vinuna sína með eðlilegum hætti.

Hvaða mannúð er fólgin í því, að skilja eftir þá sem mest þurfa á aðstoð að halda.Biskupinn yfir Íslandi, sem talar meira fyrir innlfutningi á flóttamönnum en boðun Jesú , ætti að fá úttekt á því hvað hátt hlutfall kvótaflóttamanna hér eru kristnir, hvað hátt hlutfall eru Yasidar og hvað hátt hlutfall eru Múhameðstrúar. En e.t.v. finnst henni sér ekki koma það við.

Getur það verið stefna biskupsins yfir Íslandi, Rauða krossins og ríkisstjórnarinnar sé að það eigi að skilja kristið fólk eftir og hafa það útundan á meðan þeir sem minna þurfa á aðstoð að  halda eru fluttir til þess Íslands sem einu sinni játaði kristna trú og gerir það í sjálfu sér enn að nafninu til. 

 

Friðarins jól

Í fyrri heimstyrjöld stóð þýskur hermaður varðstöðu á hernumdu svæði í Frakklandi á jólanótt. Breskur hermaður sem, hafði orðið viðskila við liðsmenn sína sá þýska hermanninn og mundaði byssuna til að skjóta hann. Á sama augnabliki dró ský frá fullu tungli og breski hermaðurinn sá andlit þýska hermannsins greinilega. Allt í einu hóf þýski hermaðurinn auglit sitt til himins og fór að syngja "Heims um ból".  Breski hermaðurinn lét byssuna síga og hlustaði á yndislegan sönginn og ákvað að skjóta ekki og fara til baka.

Allmörgum árum síðar var stórt farþegaskip á leið yfir Atlantshafið til Bandaríkjanna á aðfangadag. Fjöldi farþega var um borð og meðal þeirra frægur þýskur söngvari. Skipstjórinn bað hann um að syngja Heims um ból á aðaldekkinu þegar kvöldaði. Veður var kyrrt, tunglið var komið upp og gekk sinn gang. Þýski stórsöngvarinn horfði til himins og hóf síðan upp raust sína og söng "Heims um ból". Þegar hann hafði lokið söng sínum vék sér að honum maður og spurði hvort hann minntist þess að hafa staðið varðstöðu í fyrri heimstyrjöld á ákveðnum stað í Frakklandi fyrir mörgum árum á aðfangadagskvöld. Söngvarinn sagðist muna vel eftir því. Þá sagði sá sem vék sér að honum. Ég var þar líka og ætlaði að skjóta þig. En þegar þú byrjaðir að syngja og eftir það, þá gat ég ekki fengið það af mér. Þú átt söngnum það að þakka, að þú ert hérna núna.

Þessi saga segir okkur að í miðri vifirringu styrjaldar, þá horfir kristið fólk til þess, að jólin eru táknmynd friðar og velferðar alls mannkyns. Það er okkar að reyna að tryggja það, að þannig geti allt kristið fólk notið jólahátíðarinnar. Við Íslendingar höfum verið svo gæfusöm þjóð, að hafa notið friðar öldum saman og getað rækt trú okkar óáreitt. Fjöldi annarra kristinna er ekki svo lánsamur.

Skýrsla sem unnin var fyrir breska utanríkisráðuneytið og kom út í s.l. maímánuði segir að sumsstaðar á jörðinni séu útrýming kristins fólks svo mikil og skipulögð að raunverulega sé um þjóðarmorð að ræða. Þar sem vagga kristninnar stóð í Mið-Austurlöndum hafa árásir á kristna verið hvað mestar og fjöldi kristinna í Írak eru nú rúmlega 100 þúsund, en þeir voru árið 2003 ein og hálf milljón. Lagt er til að þess verði krafist af ríkjum í Mið-Austurlöndum, Egyptalandi og löndum norðanverðrar Afríku, að þau hlutist til um að tryggja réttindi og öryggi kristins fólks og fjallað um það hvernig þjóðir heims geti lagt sitt að mörkum og leiðir til þess að tryggja trúfrelsi kristins fólks.

Í stefnuskrá breska Íhaldsflokksisn fyrir síðustu kosningar kom fram, að flokkurinn ætlar að beita sér fyrir að þær tillögur, sem koma fram í skýrslunni nái fram að ganga. Boris Johnson forsætisráðherra mun hafa brugðið verulega þegar hann var utanríkisráðherra Breta þegar hann sá þær staðreyndir, sem eru fyrir hendi um ofsóknir á hendur kristnu fólki og  hvað það þarf að þola. Að jafnaði eru 12 kristnir drepnir í trúarbragðaofsóknum á hverjum einasta degi.

Í jólaávarpi sínu í dag mun Boris Johnson lýsa yfir samúð með kristnu fólki sem sætir ofsóknum um allan heim og heita því að styðja það til að það geti iðkað trú sína og segja;

"Í dag umfram aðra daga, vil ég að við minnumst kristins fólks um allan heim, sem þarf að þola ofsóknir" og síðan; "Sem forsætisráðherra vil ég breyta ákveðnum hlutum. Við munum standa með kristnu fólki hvar sem er í algerri samstöðu og verja réttindi ykkar til að iðka trúarbrögð ykkar hvar sem er í heiminum" 

Þessi boðskapur breska forsætisráðherrans og stefnumörkun Íhaldsflokksins fyrir síðustu kosningar um að standa vörð um réttindi kristins fólks í heiminum er kærkomin nýlunda í hinum vestræna heimi. Fram að þessu hafa stjórnmálamenn Vestur Evrópu og því miður kristnar kirkjur látið eins og þeim komi málið ekkert eða lítið við. 

Nú skiptir máli að orðunum fylgi athafnir og kristnar þjóðir fylki sér einhuga undir þann gunnfána frelsis og mannréttinda, sem Boris Johnson talar um og gæti þess að kristið fólk njóti mannréttinda hvar sem er í heiminum og fylgi því eftir með þeim hætti, sem þörf krefur til að sá árangur náist, að kristið fólk hvar sem er í heiminum megi njóta friðarjóla og geti iðkað trú sína án stöðugs ótta. 

Ég óska ættingjum mínum og vinum sem og landsmönnum öllum og kristnu fólki hvar sem er í heiminum;

GLEÐILEGRA JÓLA.

Trump ákærður

Lítinn fróðleik var að finna í umræðum á Bandaríkjaþingi í gærkvöldi, um ákæru á Trump. Umræður á Bandaríkjaþingi hafa oft verið athyglisverðar, en ekki í þetta skipti. Þingmenn komu hver á fætur öðrum nánast allir með skrifaðar ræður og grúfðu sig ofan í textann, en mæltu ekki af munni fram af sannfæringu.

Ömurleikinn var fullkomnaður þegar ein þingkona Demókrata flutti með harmrænum hætti álit sonar síns, sem hún sagðist ætla að virða.  

Ein megin málsástæða Demókrata fyrir sakfellingu Trump er, að hann hefði skaðað þjóðaröryggi Bandaríkjanna með því að tefja fjárframlög til Úkraínu um einn mánuð. Hvernig í ósköpunum getur sæmilega skynsamt fólk fundið vitrænt orsakasamband þar á milli? Sérstaklega þegar enginn varð skaðinn. 

Þesi farsi er Demókrötum til mikils vansa og þeir setja hættulegt fordæmi. Óháð því hvaða álit fólk hefur á Trump, þá er þessi málatilbúnaður Demókrata þeim til skammar. Málatilbúnaður sem þessi getur skaðað öryggi Bandaríkjanna.

Svo er annað mál að það er sérstakt, að meira að segja forseti Bandaríkjanna getur ekki talað í símann án þess að legið sé á hleri að hættu Klaustur Báru í símtali við erlendan forsætisráðherra. 

Öllum er ljóst, að þetta er flokkspólitísk hefnd Demókrata gegn Trump enda. Engir nema Demókratar greiddu atkvæði með að undanskildum þrem, sem vildu ekki fylgja með í vitleysunni. Á sama tíma og Demókratar hamast að forsetanum er öllum ljóst, að þessi málatilbúnaður þeirra er einskis virði þar sem hann verður felldur í Öldungardeildinni og það var þeim ljóst strax í upphafi. Málatilbúnaðurinn er því ómerkilegt asnaspark. 

Hvers vegna var lagt á stað í þessa vegferð? Varla er hún til þess fallin að auka þjóðaröryggi Bandaríkjanna eða virðingu.

Úlfur í úlfsgæru

Sú stefna Erdogan Tyrklandsforseta að gera Tyrkland að Íslömsku ríki hefur legið ljós fyrir frá því að hann tók við embætti. Samt sem áður heldur skrifræðisfólkið í Brussel fast við þá stefnu, að Tyrkland verði aðildarríki Evrópusambandsins og sterk andsstaða gegn Erdogan innanlands í Tyrklandi hefur enn komið í veg fyrir að hann kæmi öllu sínu fram. 

Erdogan hefur fangelsað þúsundir blaða- og fréttamanna og ótaldir hafa horfið sporlaust og verið myrtir. Með fantatökum og beitingu dómstóla og lögreglu hefur hann nánast náð einræðisvaldi í Tyrklandi. 

Upplýst hefur verið að hryðjuverkasamtökin Hamas njóta sérstaks stuðnings Tyrkja og þau skipuleggja árásir á Ísrael m.a. frá Istanbul þaðan skipulögðu þau morðárás á borgarstjóra Jerúsalem fyrr á þessu ári. Skömmu síðar tók Erdogan á móti Ismail Haniyeh foringja Hamas og lýsti þar yfir órjúfanlegum stuðningi við Hamas. Blóði drifnir hryðjuverkamenn Hamas samtakanna, sem m.a. Bandaríkin hafa krafist að verði handteknir ferðast óhindrað til og frá Tyrklandi.

Á sama tíma og Tyrkland lýsir yfir stuðningi við Hamas og leyfir þeim að skipuleggja morðárásir og önnur hryðjuverk frá Istanbul hafa ýmis Arabaríki horfið frá stuðningi við þau m.a. Saudi Arabía og er þá langt til jafnað.

Á stefnuskrá Hamas er að útrýma öllum Gyðingum. Ekki bara Gyðingum í Ísrael heldur öllum Gyðingum hvar svo sem þeir fyrirfinnast. Stefna Adolfs Hitlers var að útrýma Gyðingum í Evrópu. Hamas samtökin ganga því enn lengra í hryllingnum en Hitler og NATO ríkið Tyrkland styður það.

Tyrkland Erdogan á ekkert erindi í Evrópusambandið og rétt væri að víkja þeim úr NATO. Einræðisríki sem virða ekki mannréttindi eiga ekki að fá að vera í NATO. 

Nýlega ítrekuðu Hamas samtökin upprunaleg markmið sín sem eru m.a. að eyða Ísrael og stofna þar Íslamskt ríki.

Sérkennilegt að stjórnmálaforingjar Evrópu sækist eftir að sitja til borðs með Erdogan á sama tíma og þeir fordæma Adolf Hitler.

Hvað gera Bretar svo?

Boris Johnson og breski íhaldsflokkurinn eru ótvíræðir sigurvegarar bresku kosninganna. Þannig er það oft, þegar nýr leiðtogi með skýra framtíðarsýn á samtímaverkefni og nýtur trausts tekur við leiðtogastöðu. 

 

Fjölmiðlaelítan og elíta fræga fólksins hefur haldið því fram, að Johnson væri tækisfærissinni, illa gefinn, pópúlisti- einskonar Mini-Trump. Í skopteikningum voru þeir iðulega teiknaðir samspyrtir sem snýtt út úr sama nefinu, þrátt fyrir að allir sem fylgjast með pólitík sé ljóst, að verulegur munur er á þessum tveim mönnum, sem og áherslum þeirra í pólitík. 

Boris hefur sýnt það frá því að hann tók við embætti forsætisráðherra og viðbrögðum við flókinni og erfiðri stöðu, að hann er í fremstu röð stjórnmálamanna. Í kosningabaráttunni stóð hann sig einstaklega vel og sló að því er virðist hvergi feilnótu. 

Næsta mál á dagskrá í Breskri pólitík er að ljúka Brexit samningunum við Evrópusambandið og aðlaga samfélagið að þeim áskorunum og tækifærum, sem sú nýja staða hefur í för með sér. Á næstu árum kemur í ljós hvort að talsmenn þjóðríkisins, sem kröfðust útgöngu úr Evrópusambandinu höfðu rétt fyrir sér, en á því tel ég lítinn vafa miðað við þróun Evrópusambandsins síðustu ár. 

Óneitanlega er sérstakt að flokkur eins og Verkamannaflokkurinn, sem vill vera öflugur flokkur, sem nýtur stuðnings helmings eða meirihluta þjóðarinnar, skuli hafa valið til forustu,gamlan sultardropastjórnmálamann einskonar Gunnar Smára Egilsson til að prédika kosti sósíalísks markaðshagkerfis, sem allt viti borið fólk veit að getur ekki leitt til annars en versnandi lífskjara auk annarra vondra kosta.

Þessi 180 gráðu viðsnúningur Verkamannaflokksins frá því að Tony Blair og félagar hans boðuðu fráhvarf frá sósíalismanum og kosti markaðshagkerfisins, varð þess valdandi að tap Verkamannaflokksins varð mun meira en ella hefði verið. Spennandi verður að fylgjast með átökum innan Verkamannaflokksins á næstunni. 

 

Verkalýðshreyfingin bjóði fram

Formaður VR hefur ítrekað sett fram þá hugmynd, að verkalýðshreyfingin bjóði fram við næstu Alþingiskosningar. Hugmyndin um framboði verkalýðshreyfingarinnar virðist eiga að taka til allra launþegafélaga í landinu. 

Hingað til hefur verið gengið út frá því að launþegar hér á landi sem og annarsstaðar í lýðræðisríkjum hefðu mismunandi skoðanir,en sameinuðust í ákveðnum fagfélögum eða verkalýðsfélögum til að standa vörð um hagsmuni sinnar starfsstéttar. Verkalýðsfélögin væru fagfélög, sem störfuðu á þverpólitískum grundvelli. 

Svo virðist, sem hin nýja stétt verkalýðsforingja telji, þrátt fyrir að vera kosinn af örfáum félagsmönnum þá hafi þeir samt ráð félaganna í hendi sér og þurfi ekki að fara eftir því sem hingað til hafa verið viðteknar skoðanir í verkalýðsbaráttu. 

Fari svo að hugmynd formanns VR fái brautargengi innan VR og/eða annarra verkalýðsfélaga, þá liggur í augum uppi, að það kallar á verulegar lagabreytingar varðandi skipulag og starfsemi verkalýðsfélaga t.d. félagsaðild og gjaldtöku,svo nokkur atriði séu nefnd. 

Ragnar Þór Ingólfsson, Sólveig Annar Jónsdóttir og aðrir forustumenn hinnar nýju verkalýðsforustu verða að átta sig á því að þau eiga ekki félögin eða félagsmennina. Þá væri líka gott að þau áttuðu sig á því að innan verkalýðsfélaga er nauðsynlegt að mismunandi pólitískar skoðanir séu fyrir hendi innan félaganna, fái að njóta sín og ekki sér gert upp á milli fólks á grundvelli stjórnmálaskoðana. 

Þau Sólveig Anna og Ragnar Þór Ingólfsson ættu frekar að undirbúa sín framboð sjálf og leita eftir tilstyrk úr verkalýðshreyfingunni eða hvar sem er annarsstaðar í þjóðfélaginu og það geta þau gert án þess að blanda verkalýðshreyfingunni með formlegum hætti inn í flokkspólitíska baráttu.

Ég hvet þau eindregið til þess, að láta á það reyna hvort þau eigi pólitískt erindi við fólkið í landinu á grundvelli verka sinna og skoðana og bjóði fram sem einstaklingar við næstu alþingiskosningar. 

Hverju reiddust goðin?

Fræg eru ummæli Snorra goða, við krisnitökuna á Alþingi árið 1000 þegar tíðindamaður kom flengríðandi á þingstað og sagði að eldgos væri komið upp og stefndi á bæ eins hálfkristins goða. 

Þeir sem vildu hafna hinum nýja sið kristninni höfðu þá uppi hróp og sögðu að þetta sýndi, að hin gömlu goð Óðinn,Þór,Freyr og Njörður væru reiðir yfir þessu tiltæki að ætla að löfesta kristni sem trú í landinu. 

Snorri goði sagði þá að bragði: "Hverju reiddust goðin er hraunið brann, sem nú stöndum við á." Þetta var spaklega mælt og þingheimur áttaði sig á hversu fráleit þessi ætlan Ásatrúarmanna væri þar sem hraun hefðu áður brunnið og runnið víða um land.

Í trúarbrögðum samtímans og umfjöllun, skortir á að menn sjái þau einföldu sannindi sem Snorri goði benti á. 

Í Feneyjum eru mikil flóð þessa dagana og Markúsartorgið er m.a. undir vatni. Borgarstjóri Feneyja kennir loftslagsbreytingum um, þannig að meint hlýnun jarðar valdi flóðunum. Gríðarlegar rigningar hafa verið undanfarið í Feneyjum og vindar blása með þeim hætti, að þeir halda vatninu í borginni. Sjávarborð hefur því hækkað í borginni um 183 sentimetra vegna þessara óvenjulegu aðstæðna. Borgarstjórinn í Feneyjum bregst nú við eins og heiðnir menn á Alþingi forðum, sem nefndu að goðin væru reið.

Staðreyndin er bara sú,að þetta er ekki eindsæmi og sjávarborð hækkaði meira árið 1966 eða um 198 sentimetra fyrir 54 árum. Það var raunar áður en hin svokallaða litla ísöld kom á áttunda áratugnum og löngu áður en þessi nýju trúarbrögð hamfarahlýnunarinnar festu sig í sessi.

En nú dettur engum í hug að segja eins og Snorri goði sagði forðum: Hvað olli þá flóðunum árið 1966. Slík tilvísun er jafnmarkviss röksemd og skýring borgarstjórans, að loftslagsbreytingar valdi flóðunum núna. Snorri goði samtímans veit líka að mælti hann þessi rök skynseminnar þá væri hann annaðhvort settur í poka og honum drekkt eða hann yrði gerður brottrækur úr borginni fyrir loftslagsguðlast.

En það er alltaf von um betri og meiri styrki ef hægt er að tengja hlutinn trúarbrögðum hamfarahlýnunarinnar.