Hvernig á að komast hjá handtöku

Rithöfundurinn Douglas Murray segir að öruggasta leiðin til að komast hjá handtöku í London sé, að þegar lögregluþjónn stoppar þig að hrópa Jihad, Jihad og drepum vantrúarpakkið síðan hjálpar að segja Allah er mikill á arabísku. 

Í gær birtist góð grein í Mbl.eftir Einar Hálfdánarson lögfræðing og endurskoðanda, þar sem hann bendir á að þrátt fyrir að hann hafi kært grófa hatursorðræðu aðila sem er á Jihad og Allah er mikill þjóðerninu og línunni,þá geri lögreglan ekkert. Það sama gildir þá fyrir Reykjavík og London viljir þú komast hjá handtöku.

Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu bregst hins vegar illa við ef þú leyfir þér að hafa skoðun á kynlífstrúboði samtakanna 78 eins og Páll Vilhjálmsson fékk að kynnast þegar hann var kærður fyrir framlag sitt á markaðstorgi hugmyndanna og þáttöku í umræðu um þjóðfélagsmál, sem á erindi til almenings í landinu.

Að sjálfsögðu hefði Páll mátt segja sér þetta fyrir þar sem yfirstjórn lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu flaggar "Transfána" á tyllidögum við lögreglustöðina í Reykjavík.

Er ekki kominn tími til að dómsmálaráðherra landsins kynni prinsipíunni sem er lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu, að á Íslandi gildi sú regla að allir skuli jafnir fyrir lögunum. 

 

 

Varnarlaus í Evrópusamstarfi

Forsætisráðherra og Ursula von der Leyen forseti frkv.stj ESB kynntu að framundan væri gerð samstarfsyfirlýsingar Íslands og ESB í öryggis- og varnarmálum. Forsætis- og utanríkisráðherrar þjóðarinnar eru þeirrar skoðunar, að varnarsamstarf við ESB hafi þýðingu fyrir Ísland.

Ísland nýtur þess að vera með tvíhliða varnarsamning við Bandaríkin og vera í NATO. Hverju bætir ESB við? Er líklegt að ESB þjóð komi okkur til hjálpar verði á okkur ráðist? Fjarri fer því. Eftir hverju er þá verið að slægjast?

Yfirlýsing Kristrúnar og Þorgerðar var gefin sama dag og ljóst varð að vörnum Evrópu yrði stýrt Bretlandi, Frakklandi og Þýskalandi, sem hafa gengið frá viljayfirlýsingum þar að lútandi. ESB hefur lítið með það að gera og ræður engu sem orð eru á gerandi.

Í ljósi þess hve mjög sem Kristrún og Þorgerður ólmast við að koma okkur í sem þéttast faðmlag með ESB er rétt að skoða, að ESB hefur enga rænu á að tryggja flutningaleiðir að og frá Evrópu. Aumingjaskapur Evrópuríkja er algjör. Þrátt fyrir fleiri fundi en orð eru á gerandi af hálfu ónýtrar pólitískrar yfirstéttar Evrópusambandsins. 

Í síðustu viku réðust Húti hryðjuverkamenn í Yemen á Grísk flutningaskip á alþjóðlegum siglingaleiðum og drápu nokkra úr áhöfn eins skipsins. Evrópuríkin og ESB gerðu ekki neitt frekar en fyrri daginn, en Ísrael svaraði með loftárásum á búðir hryðjuverkamannanna.

Á sama tíma og ýmis Evrópulönd þ.á.m. Ísland sbr. yfirlýsingar utanríkisráðherra standa í formælingum og forboði gagnvart Gyðingum og Ísrael, þá er þeir ásamt Bandaríkjunum einir til að tryggja líflínu flutninga að og frá Evrópu. 

Hvað er að græða á varnarsamstarfi við aðila,sem getur ekki tryggt öryggi eigin flutningaleiða með brýnustu nauðsynjar? 

Kappið er svo mikið í þeim Þorgerði og Kristrúnu að svo virðist sem þær vilji skera á böndin sem hafa tryggt okkur öryggi í 80 ár í trylltri sókn eftir aðild að Evrópusambandinu. Það feigðarflan fyrir íslenska þjóð verður að stöðva.

Ísland taki þátt í alþjóðlegum verkefnum ESB

Krossmark og trúfrelsi

Tveir nemendur í gagnfræðaskóla í Bæjaralandi í Þýskalandi höfuðu mál til að fá fjarlægðan stóran kross með krossfestum Jesú Kristi í inngangi skólans. Stjórn skólans  neitaði. Nemendurnir sögðust verða fyrir óþægindum að þurfa að horfa daglega krossmarkið og það bryti gegn trúfrelsi þeirra.

Skólastjórnin neitaði að fjarlægja krossinn. Stjórnsýsludómur Bæjaralands féllst á að krossmyndin bryti gegn trúfrelsi nemenda og það bæri að fjarlægja krossinn. 

Svona langt geta jafnvel stjórnsýslustofnanir gengið í að þóknast múslimska minnihlutanu, þrátt fyrir að krossar séu í öllum ríkisbyggingum Bæjaralands.

Stjórnsýsludómstóll er engin Hæstarréttardómur í Þýskalandi og forseti landsins sagði að þessi úrskurður væri hryggilegur. Jafnvel þó að þessum fáránlega úrskurði verði hnekkt þá sýnir þetta,að ákveðinn hópur innflytjenda og hælisleitenda neitar að samsama sig vestrænum siðum og venjum og ekki nóg með það. Þau gera kröfur til þess að við hættum að varðveita grunngildi okkar menningar og trúarbragða á meðan þau mynda samhliða þjóðfélög með sín sharía lög og trúarbragðaskóla.  

Þjóðin sjálf á að ráða

Miklu skiptir að stjórnkerfið sé skilvirkt á sama tíma og farið er að lýðræðislegum vilja þjóðarinnar. Í því efni skiptir máli, að ríkisstjórn geti komið nauðsynlegum málum fram á sama tíma og stjórnarandstaða hafi tök á því að hafa um mál að segja.

Undanfarin ár hafa þingstörf oft liðið fyrir langt málþóf um einstök mál. Nú þarf málþóf ekki að vera óvinafagnaður og þeir sem því beita hefðu á stundum mátt ná sínu fram sbr. það þegar Orkupakki 3 varð illu heilli að lögum. 

Spurningin er þá hvort hægt sé að fara aðrar leiðir til að ríkisstjórn geti komið málum fram, en stjórnarandstaðan hafi á sama tíma virk úrræði til að koma í veg fyrir lagasetningu, sem hún telur fráleita og andstæða vilja þjóðarinnar. 

Í því efni gætum við farið að fordæmi Dana, sem hafa þingskaparreglur sem takmarka umræður svo mjög að komið er í veg fyrir málþóf að mestu leyti, en þriðjungur þingmanna getur knúið fram þjóðaratkvæðagreiðslu um nánast öll önnur mál en fjárlög.

Við gætum gengið örlítið lengra en Danir og tryggt aðkomu þjóðarinnar að málum með því að auk þess sem að þriðjungur þingmanna gæti knúð fram þjóðaratkvæðagreiðslu um mál að 10% kjósenda gætu það einnig. Með þeim hætti væri lýðræðið öflugra, virkara og tryggara.

Stjórn og stjórnarandstaða ættu að taka höndum saman um að gera þær breytingar á þingskaparlögum og stjórnarskrá, sem treysta möguleika stjórnarandstöðu til að hafa virk áhrif þó hún sé í minnihluta án þess að grípa þurfi til hvimleiðs málþófs og beitingu 71.gr. þingskaparlaga til að stöðva það.

Til þess að lýðræðið virki sem best verður að setja þá umgjörð og lög um störf Alþingis að bæði stjórn og stjórnarandstaða hafi tök á að hafa virk áhrif á lagasetningu.

Það yrði til vansa fyrir forsætisráðherra úr því sem komið er, ef hún hefði ekki nú forgöngu um að boða formenn stjórnmálaflokka á Alþingi til að reyna að ná sátt um að gera þær breytingar sem nauðsynlegar eru til að lýðræðið og þingræðið virki sem best í framtíðinni.  

 

Lýðræði, þingræði, tjáningarfrelsi og þingsköp

Dramatíkin í ummælum forustufólks í íslenskum stjórnmálum vegna málþófs og beitingu ákvæðis 71.gr.þingskaparlaga ber stundum skynsemi og rökhugsun ofurliði. Það er ekki vegið að tjáningarfrelsi,þingræði og því síður að lýðræðinu í landinu. Af gefnu tilefni vil ég biðja Hildi Sverrisdóttur afsökunar að hafa hana fyrir rangri sök við stjórnun á þingfundi. Hún vann sér ekkert til sakar eins og forseti Alþingis upplýsti. Forsætisráðherra varð sér hins vegar til skammar með ræðu sinni um orrustuna um Ísland. Sú ræða var tilefnislaus og af þeim sökum fáránleg.

Í umræðum um frv. til þingskaparlaga á Alþingi 2007, benti ég á, að ræðutími á Alþingi væri rýmri en í öllum nágrannalöndum okkar og Evrópuþinginu. Ég taldi þá og tel enn, að það þurfi að takmarka ræðutíma á Alþingi með svipuðum hætti og á þjóðþingum Dana eða Norðmanna.

Þáverandi þingmenn Sjálfstæðisflokks og formenn Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks voru mér sammála um þetta efni og þáverandi formaður Sjálfstæðisflokksins sá ástæðu til að þakka mér sérstaklega fyrir ræðuna. 

Nú bregður svo við, að formenn þessara flokka telja vegið að hornsteinum lýðræðisins þegar í raun er borin upp rökstudd dagskrártillaga um að gengið skuli til atkvæða um málið og talað um að virkjað sé kjarnorkuákvæði 71.gr. þingskaparlaga, sem á þó ekkert skylt við kjarnorku og er í samræmi við ákvæði sem almennt gilda í félagsstarfi og ber heitið rökstudd dagskrártillaga. 

Umræða um veiðigjald stóð lengur en skynsamleg rök gátu réttlætt. Öll rök og sjónarmið voru komin fram og þar af leiðandi var ekki um skerðingu á málfrelsi að ræða eða vegið að þingræði eða lýðræði. 

En til að verja þingræði, tjáningarfrelsi og ekki síst til að koma betri brag á Alþingi og gera störf þess skilvirkari og stuðla að betri og vandaðri lagasetningu og aukinnar virðingar fyrir Alþingi meðal þjóðarinnar þá ættu íslenskir stjórnmálaforingar að standa saman að breytingum á þignskaparlögum til að þeim verði breytt þannig að ræðutími þingmanna verði með svipuðum hætti og í Danmörku þar sem hann er rýmstu af Norðurlöndunum. 

Mér finnst ástæða til að skora á formann Sjálfstæðisflokksins að beita sér fyrir slíkum breytingum og gera alvöru úr því að móta stefnu Sjálfstæðisflokksins með þeim hætti, að hann sé ótvíræður forustuflokkur fyrir bættri stjórnskipun og bættum störfum Alþingis, til að tryggja lýðræðið sem best.

Til þess að það megi verða verður Flokkurinn þá að ganga á undan með góðu fordæmi hvort sem hann er í stjórn eða stjórnarandstöðu.   

 

 

 

 

Ys og þys út af engu

Forseti Alþingis segir að það hafi verið óheppilegt að Hildur Sverrisdóttir hafi slitið þingfundi um miðnætti í fyrradag, en hún hafi fallist á skýringar Hildar að hún hafi frestað fundi Alþingis í umrætt sinn í góðri trú og sér beri að sjá til þess að varaforsetar þingsins séu upplýstir. 

Hafi því verið um sök að ræða þá tekur forseti Alþingis hana alfarið á sig skv. ofangreindu. Þessi ummæli falla eftir að forsætisráðherra hafði farið fram með gífuryrðum um árás á lýðræðið auk annars álíka

Aðsókn forsætisráðherra í þessu máli sem og Þorgerðar Katrínar og Ingu Sæland var þá eftir allt saman ys og þys út af engu. 

Vonandi gæta þær þess í framtíðinni þessar "valkyrjur" þrjár að hlífa þjóðinni við svona hópeflismóðursýkisköstum.

 

Stormurinn í vatnsglasinu

Það var rangt af Hildi Sverrisdóttur þingflokksformanni Sjálfstæðisflokksins að slíta þingfundi án þess að hafa áður samráð við forseta þingsins. Ef hún hafði ekki fyrirmæli forseta gat hún gert stutt hlé á þingfundi og ráðfært sig við hann. 

Þrátt fyrir að þingfundi hafi verið slitið um miðnætti í gær, þá réttlætir það ekki þau svigurmæli og dramatíska leikræna tjáningu forsætisráðherra hvað þá að flytja þingheimi sérstaka yfirlýsingu í "Guð blessi Ísland" stíl.

Hvað gerðist. Þingfundi var slitið um miðnætti í stað milli kl. 2 og 3 í morgun annað gerðist ekki. Réttlætir það að forsætisráðherra tali um að það þurfi "að verja lýðveldið Ísland." Var lýðveldinu Íslandi ógnað að einhverju leyti með því að þingfundi var slitið um miðnætti í stað tveim tímum síðar?

Þá sagði forsætisráðherra að "lýðræðinu væri ógnað" Var ógn við lýðræðið virkilega fólgið í því að slíta fundi um miðnætti án þess að nokkuð annað gerðist eða væri í húfi?

Orðum sínum lauk forsætisráðherra síðan með því að segja:    

„Ég lýsi því yfir fyr­ir hönd meiri­hlut­ans að við mun­um verja lýðveldið Ísland, við mun­um verja stjórn­skip­an lands­ins og heiður Alþing­is.“

Var eitthvað tilefni til þess að forsætisráðherra tæki fram að meirihlutinn ætlaði að gera það sem allir alþingismenn skuldbinda sig til að gera þegar þeir setjast á þing. Var tilefni til þess að fara í tilbúið eða raunverulegt móðursýkiskast út af því að þingfundi var slitið um miðnætti án þess að nokkrar aðrar lögfylgjur ættu sér stað. 

Svona ræðu má forsætisráðherra ekki halda nema raunverulegt tilefni sé til og fjarri fer því að það sé sæmandi fyrir Kristrúnu að tala um storm í vatnsglasi eins og um meiriháttar atlögu að þingræði og lýðræði sé að ræða.

Þó Hildi hafi orðið á í messunni þá afsakar það ekki ofsafengin og ómálefnaleg viðbrögð forsætisráðherra.  

Svo er það með virðingu Alþingis. Er hægt að hugsa sér öllu meiri atlögu að virðingu Alþingis en með því að samþykkja að lagasmíð af hálfu Alþingis sé svo óvönduð að við þurfum að samþykkja sérstaka tillögu, sem gengur ranglega undir nafninu bókun 35, þar sem Alþingi lýsir yfir að EES réttur gildi umfram íslenskan nema annað sé sérstaklega tekið fram.

Er hægt að hugsa sér meiri atlögu að virðingu Alþingis en að framselja lagasetningarvaldið með þessum hætti til Evrópusambandsins. 

 

 

 

 

 

 

„Við munum verja lýðveldið Ísland“

Hvorum treystir þú betur?

Fjölskyldan er grunneining þjóðfélagsins.

Á undanförnum árum hefur verið sótt að þessari grunneiningu og henni gert erfiðara fyrir. Skattheimta á tekjur fólks er orðinn allt of mikil og svo, að stór hluti hefur ekki efni á að koma sér upp eigin húsnæði með öðrum hætti en að binda sér drápsklafa framtíðarskuldsetningar. 

Nú á enn að sækja að þessari mikilvægustu grunneiningu og afnema samsköttun hjóna, sem mun leiða til enn meiri skattheimtu á fjölskyldurnar í landinu.

Þá er eðlilegt að fólkið í landinu velti fyrir sér: 

 Hverjum treystir þú betur til að fjárfesta af skynsemi, einhverjum sem hættir peningunum sínum til að reyna að græða eða einhverjum sem hættir annarra manna peningum til að reyna að fá fleiri atkvæði?

 

Dyggðaflöggun fáránleikans.

Víða eru stjórnmálamenn, sem hafa þá hugsjón eina að sýna dyggðaflöggun gagnvart málefnum, sem þeir telja til vinsælda fallið. Það er lýðskrum.

Slíkt lýðskrum sýndi vinstri kvennfrelsismeirihlutinn í Reykjavík rækilega þegar Palestínufáninn var dreginn að hún við ráðhús borgarinnar. Með því að flagga fánanum er Rvk.að taka undir stefnu stjórnvalda í Palestínu, þar sem hryðjuverkamönnum og fjölskyldum þeirra er greidd þóknun fyrir að drepa Gyðinga.

Konur í hinni svokölluðu Palestínu njóta ekki lýðréttinda eins og konur á Vesturlöndum. Vill kvenfrelsismeirihlutinn samsama sig með kvennakúgun?

Þessi dyggðaflöggun Reykjavíkurborgar er álíka fáránleg og þegar borgarstjórn Cork á Írlandi, lýsti yfir, að Benjamin Netanyahu væri bannað að koma til Cork þó ekkert lægi fyrir um að hann ætlaði nokkru sinni að koma þangað. Þessi djarfa ákvörðun Cork er í ætt við ákvörðun borgarráðs.

Fjandskapur borgarstjórnarmeirihlutans við Gyðinga er ekki ný. Fyrir áratug ákvað sá vinstri meirihluti sem þá var, að álykta um að hætta að kaupa vörur frá Ísrael, en þegar sá sami meirihluti braut gegn eigin ályktunum með því að halda áfram að kaupa vörur frá Ísrael, þá varð þetta bara hlægilegt.

Núna er aumkunarvert þegar kvenfrelsismeirihluta Rvk.tekur sér stöðu með kvennakúgun gegn kvenfrelsi, með ógnarstjórn og hryðjuverkum gegn friðsamlegum samskiptum.

Er þá nokkur sök að spyrja hvað borgarstjórnin hafi ályktað um lausn gísla Hamas samtakanna, en talið er að um 60 þeirra séu enn á lífi eftir að hafa verið í haldi um 2o mánuði. Já og hvað gerði Reykjavíkurborg þegar Hamas samtökin í Palestínu frömdu mestu fjöldamorð á Gyðingum frá lokum síðari heimstyrjaldar? Var haldinn aukafundur í borgarráði og ákveðið að draga fána Ísrael að hún eða voru þessar aðgerðir fordæmdar. Var nauðgunum Hamas liða á konum sem teknar voru til fanga og síðan dráp þeirra og svívirðing á líkum þeirra fordæmd. Var það fordæmt að Hamas liðar skyldu steikja ungabörn lifandi og þvinga foreldrana til að horfa á hryllingin áður en þau voru líka drepin?

Það er svo eitt út af fyrir sig að flagga fána þar sem kosningar fóru síðast fram árið 2005. Þar sem spilling er grómtekin og ekkert hugsað um uppbyggingu eða atvinnusköpun,hvað þá að koma á starfshæfu lýðræði. Það hentar ekki spillingarfurstum Al Fatah á Vesturbakkanum svokallaða eða hryðjuverkaforingjum Hamas, sem Reykjavíkurborg samsamar sig með og ætti að skammast sín fyrir. 

 

Hinar réttlausu

Margir hafa velt því fyrir sér af hverju hin ýmsu baráttusamtök fyrir réttindum kvenna m.a. UN Forum skuli hafa yfirsést barátta Íranskra kvenna fyrir lágmarksmannréttindum, sem og kvenna almennt í Íslamska heiminum, þar sem þær fá ekki að fara í skóla eða vinna og sumar sem eru ekki af þessum trúarbrögðum teknar sem þrælar og seldar á uppboðsmörkuðum á tímum Íslamska ríkisins. 

Heyrðist nokkuð vegna þessa frá íslenskum kvennahreyfingum eða UN Forum í vörslu Hönnu Birnu Kristjónsdóttur? Nei Ekkert. Á sama tíma var fjallað ítrekað um hagsmuni framagjarnra háskólakvenna og gerðar kröfur þeirra vegna.

Engar kröfur voru gerðar vegna  stúlkubarnanna úr verkalýðsstétt í Bretlandi,sem voru misnotaðar kynferðislega þúsundum saman af Íslömskum glæpagengjum á meðan lögregla og barnaverndaryfirvöld í Bretlandi brugðust skyldu sinni. Þetta og annað álíka kemur fínu háskólakonunum sem sækja þessar ráðstefnur sýniþarfarinnar og dyggðaflöggunarinnar ekki við. Hagsmunir ómenntaðra kvenna í verkalýðsstétt er ekki þeirra vandamál. 

Jina Mahsa Amini hét írönsk kona, sem mótmælti því að þurfa að hylja hár sitt við dagleg störf. Trúarlögreglan í Íran handtók hana fyrir glæpinn og hún var drepin í fangelsi fyrir þennann "svívirðilega" glæp. Í mótmælum sem fylgdu voru yfir 500 manns drepin og tugir þúsunda særðir. Þetta voru mótmæli gegn klerkastjórninni og kúgun kvenna. Íslensk kvennasamtök höfðu öðru að sinna en benda á þessa svívirðilegu kvennakúgun og morð á konum sem kröfðust grundvallarmannréttinda. 

Þegar sótt var að Íran um daginn birtist fáni klerkanna víða í mótmælum. En engin kvennasamtök sáu tilefni til þess að mótmæla og vekja athygli á stöðu kvenna í Íran. 

Er það virkilega þannig að kvennabaráttan sé til heimabrúks og fyrir konur sem hafa náð ákveðinni menntun og frama?