Við borgum ekki

Í lok loftslagsráðtefnu SÞ í ólíu- og ofbeldisríkinu Aserbajan er nú tekist á um hvort Vesturlönd eigi að borga 1.3 trilljónir dollara til þróunarlandanna vegna loftslagsbreytinga. Við eigum ekki að borga neitt af því. Annað eru svik við þjóðina.

Alltaf hefur þetta verið spurning um að draga peninga og samkeppnishæfni frá Vesturlöndum og yfirfæra til landa sem menga margfalt meira en við t.d. Kína, Indland og Indónesía. 

Glámskyggni stjórnmálamanna Vesturlanda er ótrúleg, en með afstöðu sinni draga þeir mátt úr framleiðslu og framleiðni í Evrópu, auka fátækt og sigla á auknum hraða í átt til ánauðar. 

Loftslagsmálin eru dæmi þar sem allir peningar til rannsókna á háskólasviði fara til að komast fyrirfram að þeirri niðurstöðu að allar loftslagsbreytingar séu af mannavöldum og alslæmar. Engin önnur vísindaleg skoðun fær að komast að. 

Hugmyndin um að maðurinn ráði hitastigi jarðar hefur tekið völdin í háskólasamfélaginu og vei þeim fræðimanni sem talar með öðrum hætti. Hann missir alla styrki og er úthrópaður. 

Starfsmissir eða Berufsverbot eins og nasistarnir kölluðu það og beittu fyrstir af krafti er framkvæmt gagnvart öllum þeim sem leyfa sér að andæfa hinum eina sannleika háskólasamfélagsins, sem virðist ekkert hafa lært frá því á miðöldum þegar Kópernikus og Galilei voru ofsóttir og dæmdir fyrir að halda því fram að jörðin snérist í kringum sólina. 

Æðsta stjórn Evrópusambandsins hefur á stefnuskrá sinni að fórna lífskjörum og framtíðarmöguleikum Evrópu v loftslagsmála.

Helsti talsmaður þess félagsskapar hér á landi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir vill ganga enn lengra til að gera fólki lífið leitt og m.a. banna bensínbíla frá og með næsta ári og gera bændum illmögulegt að stunda starf sitt. Glæsileg framtíðarsýn?

Við eigum að gera betur.

Ástandið árið 2022 í málefnum öryrkja var svo slæmt, að verkefnastjóri hjá umboðsmanni skuldara(us) sagði að öryrkjar sem leituðru til us væru að meðaltali 3500 krónur í mínus eftir að hafa greitt öll föst útgjöld. Það þýðir, að þeir gátu ekki keypt föt, læknisþjónustu eða farið í leikhús eða á tónleika svo fátt eitt sé nefnt. Brugðist var við af hálfu ríkisvaldins að nokkru leyti, sem bætti stöðuna, en betur má ef duga skal.

Sama á við um marga aldraða, sem búa við bág kjör og það er ömurlegt að horfa upp á aldrað fólk, sem hefur ekki efni á því að veita sér neitt, jafnvel ekki nauðsynlega læknisþjónustu.

Það er dapurlegt að horfa á aldrað fólk vera í öngum sínum vegna þess að það getur ekki gefið börnum og/eða barnabörnum jóla- eða afmælisgjafir án þess að þurfa að þola verulegar skerðingar á greiðslum lífeyris til sín. Þar er  um ákveðið form á tvísköttun að ræða sem á ekki að líða. Aldraðir eiga að geta nýtt sér ævisparnað sinn til að kaupa það sem hugurinn girnist eða gefa sínum nánustu gjafir án þess að þola skerðingar á lífeyrisgreiðslum. 

Á aðalfundi eldri Sjálfstæðismanna var samþykkt ályktun um velferðarmál aldraðra, sem mundi hafa í för með sér stórlega bættan hag aldraðra. Við berjumst fyrir því að Flokkurinn geri þá stefnu að sinni og munum ná því fram.

Ég hef bent á að gera ætti kröfu um að aldraðir og öryrkjar nytu sömu fyrirgreiðslu og umsækjendur um alþjóðlega vernd sem eru nánast allir hér ólöglega, sbr. 33.gr. útlendingalaga, upphaf hennar hljóðar svo: 

Umsækjanda um alþjóðlega vernd skal standa til boða: a. húsnæði, b. framfærsla, c. nauðsynleg heilbrigðisþjónusta, þar á meðal vegna geðraskana og geðfötlunar. Sérstakt tillit skal tekið til þeirra sem hafa sérþarfir eða þurfa sérstaka aðstoð.

Þetta greiðir ríkisvaldið til vandalausra, á sama tíma og margir öryrkjar og aldraðir geta ekki lifað mannsæmandi lífi eða notið læknisþjónustu eða annan lúxus sem vandalausir fá.

Það er óásættanlegt að við gerum ekki betur við okkar minnstu bræður í hópi öryrkja og aldraðra en við erlenda hlaupastráka, sem eru hér ólöglega.  Vert er að minna á það fyrir þessar kosningar að allir flokkar vilja hafa þetta svona nema Sjálfstæðisflokkur, Miðflokkur, Flokkur fólksins og Lýðræðisflokkurinn. 

Við þurfum að varast vinstri slysin líka í boði Viðreisnar og greiða þeim flokkum atkvæði, sem hugsa um íslenska hagsmuni eigin þegna í eigin landi. 

 

Að tapa sigrinum

1990 beið sósíalísk ríkishugsjón algjöran ósigur fyrir markaðshagkerfinu (kapítalismanum). Þá töldu margir að blóði drifin saga ríkissósíalismans væri svo ömurleg,að dagar hans væru endanlega taldir. 

Nú mælist Sósíalistaflokkur Íslands með meira fylgi en áður, en sá flokkur er holdgervingur sömu hugmyndafræði og hneppti fólkið í Sovétríkjunum og Austur Evrópu í ánauð og örbirgð áratugum saman. Fylgismenn þeirra hafa ekkert lært af sögunni eða kjósa að gleyma óþægilegum staðreyndum. 

Sósíalistaflokkurinn og VG eru á sömu blaðsíðunni um að hafna ósigri ríkisstýrðrar markaðsstarfsemi, en sú skoðun felur samt ekki í sér aðalhættuna sem stafar að frjálsu dugandi fólki. 

Hlutfall þjóðarframleiðslunnar sem eytt er af ríkisstjórnum í því sem kallað er hinn frjálsi heimur er langt umfram það sem hægt er að ná inn með skattlagningu án þess að eyðileggja möguleikann á að búa til vöxt og ágóða. Þess vegna verður skuldaklafinn stöðugt hærri eða það verða prentaðir fleiri innistæðulausir peningar eða sennilega hvorutveggja.

Vegna ofurvelferðarhyggju of ofurskattlagningar reynist stöðugt erfiðara fyrir ungt dugmikið vinnandi fólk að koma sér upp þaki yfir höfuðið eða önnur lífsgæði sem mín kynslóð gat, þó að það tæki vissulega í meðan á því stóð. 

Það sem Vesturlönd þar á meðal við verðum að læra af ósigri kommúnismans er að líta á að hlutverk ríkisins sé að koma í veg fyrir að frelsinu sé ógnað ekki síst athafnafrelsinu og möguleikum fólksins til að byggja sér sjálft upp sína eigin framtíð á forsendum eigin óska, atorku og vilja. 

Sinna verka njóti hver var á vígorð Sjálfstæðisflokksins. Til að ná fyrri styrk þarf Sjálfstæðisflokkurinn að víkja af vegi þeirrar ríkishyggju sem hafa einkennt um margt störf hans síðustu ár og heita því að standa við grunngildi Sjálfstæðisstefnunnar um að skapa þjóðfélag þar sem framsækið fólk fær að njóta sinna verka.   

Sinna verka njóti hver á að vera  inntakið í því sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir.  

 

 

 

Er best að skipta um þjóð í landinu

Snorri Másson einn athyglisverðasti frambjóðandinn, talaði um lækkandi fæðingartíðni á framboðsfundi þar sem Ásmundur Einar Daðason barnamálaráðherra sagði að best væri að fá fleiri innflytjendur. Með öðrum orðum er ekki bara best að skipta um þjóð í landinu. 

Snorri benti þá á það augljósa. Ásmundur og hans líkar í pólitíkinni beita sér ekki fyrir því að ungt íslenskt fólk vilji eiga fleiri börn. Ummæli Ásmundar sýna hyldýpis vanþekkingu, sem talsfólki opinna landamæra er svo tamt.

Í fyrsta lagi er það röng ályktun að fólksfjöldi í landi þurfi alltaf að vera sá sami eða halda áfram að vaxa. Í Evrópu eru sum þéttbýlustu svæði jarðar. Ólíklegt er að lífsskilyrði í þessum löndum  batni ef fólksfjölgunin heldur áfram. Sama á við hér. Vilji til að viðhalda hægri fólksfjölgun væri skynsamlegri leið en að flytja inn fólk.

Ítrekað hafa skoðanir ungs fólks verið kannaðar í Evrópuríkjum vegna lágrar fæðingartíðni og hvað veldur. Ástæðan er ekki sú að fólk vilji ekki eiga fleiri börn heldur að það hefur áhyggjur af hvernig þeim farnist efnahagslega ef þau eiga fleiri en eitt barn og missa þar með verulegan hluta af tekjum annars makans.

Staðreyndin er sú, að það eru einkum tveir hópar fólks á okkar tímum sem eiga þrjú börn eða fleiri. Það eru hinir vellríku, og nýkomnir innflytjendur, sem koma frá þriðja heiminum. 

Þar sem það skortir ekki á það hjá ungu fólki að vilja eiga börn, en setja fyrir sig efnahagslegar ástæður, þá er viðfangsefnið að skapa skilyrði þess að fólk geti og vilji eignast börn. Lausnin er í sjálfu sér einföld. Það þarf að skapa þjóðfélag sem er það barnvænt að fólki sé ekki refsað með lakari lífsafkomu fyrir að eiga börn. 

Við skulum því refsa þeim stjórnmálamönnum sem sjá enga leið út úr neinum vanda nema skipta um þjóð í landinu en kjósa þá, sem hafa framtíðarsýn fyrir íslenska þjóð í eigin landi. 

Mikill bísness og mikið fjör

Loftslagsráðstefnur eru að verulegu leyti hættar að snúast um loftslagsmál heldur bísness þeirra ofurríku, sem gera út á að ná þeim skattpeningum sem gagnrýnislausir stjórnmálamenn leggja á borgara sína vegna svonefndra aðgerða í loftslagsmálum.

Ekki þvælist fyrir neinum að ráðstefnan er háð í olíuríkinu Aserbajan, sem nýlega réðist á Armena og drápu mann og annan og lögðu undir sig mikið landssvæði. Þau landamæri voru ekki eins heilög og landamæri Úkraínu að mati Biden eða Þórdísar Kolbrúnar og morðingjarnir og landránsmennirnir í Bakú fengu að fara sínu fram.

Loftslagsráðstefnan byrjaði á því að forseti Aserbajan lýsti olíu og jarðgasi sem "gjöf frá Allah". Að sjálfsögðu fúlsar fólk ekki við Guðs gjöfum annað væri það nú og sjálfsagt syndamlegt í sumum þjóðfélögum. 

Flestir stjórnmálaleiðtogar heimsins voru fjarverandi. Svo virðist sem stjórnmálamenn telji þessar kaupstefnur ekki svo merkilegar lengur að það þurfi að eyða tíma í þær. En viðskiptin blómsta sem aldrei fyrr enda eftir miklu að slægjast fyrir kauphéðna til að ná sem mestum peningum almennings í "græna" styrki m.a. til að dæla eitri niður í jörð á Íslandi eða henda trjákurli í sjó allt til að vinna gegn hnattrænni hlýnun og hér eru hundruðir eða þúsundir milljarða í húfi. 

 

Að sjálfsögðu láta fulltrúar og forustumenn helstu fyrirtækja sem framleiða og selja jarðefnaeldsneyti sig ekki vanta þar sem að það má heldur betur græða á vitleysunni. 

Svona er gerviveröldin. Undarlegt að íslenskir stjórnmálamenn skuli vilja búa í svona gerviveröld og leggja þunga skatta á í fólkið sem hækkar vöruverð og vexti. 

Eina rétta ákvörðunin er að taka ekki þátt í þessu sjónarspili lengur. Við höfum annað betra við peningana að gera en fórna þeim til lipurra kauphéðna sem eru eingöngu eftir peningum almennings. 

 

Ef hún væri hvít

Kemi Badenoch þeldökkur innflytjandi frá Nígeríu, sem hefur getið sér gott orð í breskri stjórnmálabaráttu var nýlega kosin formaður breska Íhaldsflokksins vegna eigin verðleika. 

Badenoch berst fyrir hertum reglum varðandi hælisleitendur. Þessvegna saka pólitískir andstæðingar hana um að fylgja hvítri yfirráðahyggju (white supremacy)íklæddri svörtum haus. Kemi Badennoch lætur þessa gagnrýni í léttu rúmi liggja og segir að það sem hún boðar sé nauðsynlegt fyrir framtíð og öryggi Bretlands, en að sama skapi sé það ljóst að viðraði hvítt fólk þessar skoðanir þá yrði það  sakað um kynþáttahyggju.

Hælisleitandamálin hafa verið í algjöru uppnámi um árabil og það var fyrst með komu Jóns Gunnarssonar í embætti dómsmálaráðherra sem vitrænir hlutir fóru að gerast til að ná stjórn á landamærunum. 

Guðrún Hafsteindóttir hefur fylgt eftir þeirri stefnu og bætt um betur. Bæði Guðrún og Jón Gunnarsson hafa mátt þola innihaldslausar árásir og brigslyrði um rasisma o.fl. vegna baráttu fyrir  nauðsynlegum aðgerðum fyrir land og þjóð. 

Nauðsyn er á enn hertari reglum,sem Sjálfstæðisflokkurinn gat ekki komið fram meðan Framsóknarflokkurinn og VG sátu með honum í ríkisstjórn. Nú er ljóst að bæði Miðflokkurinn og Flokkur Fólksins átta sig á mikilvægi þess að taka upp virka vörn á landamærunum. Öðrum flokkum er ekki treystandi. 

Nú reynir á. Reisa verður miðstöð fyrir hælisleitendur við Keflavíkurflugvöll til að tryggja betri úrræði við umfjöllun og brottvísun. Engin fjölskyldusameining má eiga sér stað nema að undangengnum DNA prófunum. Í framtíðinni á ekki að fjalla um umsóknir um vernd hér á landi meðan umsækjandi er í landinu. Í því efni eigum við að taka Ítali og danska sósíalista til fyrirmyndar. 

Hætt er við að hælis- og innflytjendamál lendi í algjörum handaskolum og valdi auknum erfiðleikum nái Samfylking og Viðreisn að verða kjölfesta íslenskra stjórnmála eftir kosningar. Það má ekki verða. 

Hvað svo sem líður brigslyrðum um rasisma og aðrar slæmar kenndir þá má það ekki hræða okkur frá að taka réttar ákvarðandi og gera þær kröfur, að þau sem eru komin hingað til að dvelja læri íslensku og tileinki sér íslensk lög og siði. Annað getur ekki gengið eins og Þorgeir Ljósvetningagoði benti svo eftirminnanlega á þegar kristni var lögtekin árið 1000. 

Við getum ekki haft marga siði í okkar litla landi og við getum ekki endalaust lagt í kostnað vegna fólks sem hingað kemur,heimtar allt og hafnar því að aðlagast siðum og venjum okkar hvað þá að læra tungumálið eða leggja nokkuð til þjóðarbúsins.  

 

Reynt að spá í spilin

Í dag birtust tvær skoðanakannanir vegna Alþingiskosninganna 30.nóv.n.k. Í könnun sem gerð er fyrir Mbl er svarhlutfall 52% en í könnun RÚV er það 48%. Það er því minni hluti aðspurðra sem svara hvað þeir ætli að kjósa. 

Þegar helmingur aðspurðra í skoðanakönnun gefur ekki upp hug sinn sýnir það mikla óvissu um úrslit kosninganna og ljóst, að þeir flokkar sem reka áhrifamestu kosningabaráttuna munu uppskera umfram það sem skoðanakannanir gefa þeim nú. 

Verulegur munur er á fylgi nokkurra flokka milli þessara kannana. Viðreisn með 22% fylgi í fyrri könnuninni en 15.5% skv.hinni. Sjálfstæðisflokkur mælist með 12% í fyrri könnuninni en 16.4% í hinni. VG mælist með 2.4% í þeirri fyrri en 4.1% í síðari. Ofangreindur munur er óeðlilegur þegar um kannanir er að ræða, sem teknar eru á sama tíma og svarhlutfall er svipað.

Skoðanakannanir geta verið stefnumótandi og því skiptir miklu að vandað sé til verka og fylstu hlutlægni gætt og viðurkenndra reglna. 

Sem innvígður og innmúraður Sjálfstæðismaður og frambjóðandi flokksins í Reykjavík norður vona ég að síðari könnunin, Gallup sýni réttari mynd af fylgi Sjálfstæðisflokksins. Skv. Gallup fengi Sjálfstæðisflokkurinn 16.4% fylgi, sem er afhroð, en engu að síður þolanlegra en niðurstaða fyrri könnunarinnar 12%. 

Það er hálfur mánuður til kosninga og nú eiga Sjálfstæðismenn að minnast þess sem ástsælasti leiðtogi flokksins Ólafur Thors, sagði eitt sinn fyrir kosningar þegar hann ávarpaði flokksmenn. Hann sagði:  "Ef við vinnum þá vinnum við en ef við vinnum ekki þá töpum við."  Mörgum fannst þetta kyndugt. En Ólafur bætti við og sagði ef við Sjálfstæðismenn látum hendur standa fram úr ermum og gerum allt sem við getum til að tryggja sem besta útkomu Flokksins í kosningunum þá vinnum við annars töpum við. 

Það fornkveðna gildir enn og það eru sóknarmöguleikar fyrir okkur Sjálfstæðisfólk,  þó að á brattann sé að sækja.

Ég þori get og vil

Kristrún Frostadóttir formaður Samfylkingarinnar skrifar snöfurmannlega grein í Morgunblaðinu. Þrátt fyrir að sá andi sem svífur yfir vötnum hjá formanninum, sé sá sem kom fram í árdaga markvissrar kvennabaráttu 24.október 1975 undir vígorðunum: "Ég þori. Ég get. Ég vil, þá rímar efni greinarinnar illa við það,  þegar skoðað er hver skipar annað sætið á framboðslistanum og það er ekki beinlínis í anda framsækinnar kvennabaráttu að vera með Þórð Snæ í þriðja sætinu.

Kristrún nefnir réttilega að brýnasta úrlausnarefnið sé að fjölga íbúðum og það ætli hún að gera með ýmsum bráðaaðgerðum. Af sjálfu leiðir að hefði verið gætt að eðlilegu framboði byggingarlóða á undanförnum árum þyrfti ekki að koma til bráðaaðgerða og eignaupptöku á Airbnb húsnæði, sem formaðurinn boðar. 

Í öðru sæti listans sem Kristrún leiðir er Dagur B. Eggertsson, borgarstjóri í áratug. Engum verður fremur um kennt öngþveitið í húsnæðismálum á höfuðborgarsvæðinu en Degi B. Eggertssyni. Hann vanrækti að brjóta land undir byggð og bjóða upp á byggingarlóðir í samræmi við þörfina. Vegna þeirrar vanrækslu bjó hann til húsnæðisskort. Dagur ber umfram aðra ábyrgð á okurverði á litlum og meðalstórum íbúðum,sem kemur í veg fyrir að ungt fólk í Reykjavík geti eignast þak yfir höfuðið. 

Margt er skynsamlegt í grein Kristrúnar um vexti og húsnæðismál, en hljómurinn í greininni verður holur þegar skoðað er hverjir eru í fleti með henni á framboðslistanum. Er líklegt að Samfylkingin með Dag B. Eggertsson leysi húsnæðisvanda Reykvíkinga eftir að hafa búið hann til?

Dagur hefur aldrei verið þekktur af að kunna til húsbygginga jafnvel ekki að endurgera bragga í Nauthólsvík svo sá skandall sé nú rifjaður upp.

Getur einhver búist við skynsamlegum aðgerðum í húsnæðismálum frá flokki sem er með Dag B. Eggertsson sem einn helsta forustumann?

 

Lausn allra vandamála

Þegar formaður Samfylkingarinnar sagði ekki forgangsatriði nr. 1 að troða Íslandi inn í Evrópusambandið (ES),tók Viðreisn við keflinu.  Viðreisn hefur gengið vel að reka áróður fyrir ES og mælist nú nærststærsti flokkur landsins í skoðanakönnunum eftir að hafa náð ótrúlegum árangri í að selja fólki falska ævintýrið; "Fagnaðarerindið um ES algjör dýrð og dásemd."  Skv. ævintýri Viðreisnar um ES þá leysast öll vandamál fyrirtækja og almennings í landinu með því að ganga í ES og taka upp evru. 

Áróður Viðreisnar lítur m.a. að því, að með því að ganga í ES muni Ísland taka upp evru og bankalán til almennings beri þá 2.5% vexti og endanlega losni fólk við verðtryggingu.

Þessi framsetning er með verstu rangfærslum sem settar eru fram við þessar kosningar. Í fyrsta lagi er það ekki gert á einum degi að ganga í Evrópusambandið, það er ferli sem tekur nokkur ár. Í öðru lagi þá liggur ekkert fyrir að við getum tekið upp evru fyrr en löngu síðar þó við göngum í Evrópusambandið. Í þriðja lagi þá liggur ekkert fyrir þó við förum í aðildarviðræður, að aðild að ES þjóni hagsmunum fólks eða fyrirtækja í landinu.

Færi svo að við gerðumst aðilar að ES þá þyrftum við að fórna ýmsum mikilvægum hagsmunum eins og yfirstjórn á ýmsum auðlindum landsins t.d. fiskveiðiauðlindinni. Þá þyrftum við að borga umtalsvert meira til ES umfram það sem við fengjum frá bandalaginu. Hver væri þá gróðinn? 

Þess er vandlega gætt af ES trúboðum Viðreisnar að segja ekki frá því að verðbólga hefur verið töluverð á Evrusvæðinu og mismunandi eftir svæðum. Evran er því ekki nein allsherjarlausn gegn verðbólgu nema síður sé. 

Það sem aldrei er sagt frá í áróðri ES sinna eins og Viðreisnar er að fyrirtæki í Evrópu eiga í erfiðleikum vegna ofsköttunar og stöðugt íþyngjandi regluverks, sem breytist stöðugt. Fyrirtækin á ES svæðinu þurfa að borga helmingi meira og allt að tíu sinnum meira í orkukostnað en samkeppnisaðilar þeirra víða utan ES.

Það sem hefur heltekið hugi æðstu stjórnar ES undanfarin ár er kyn og loftslag. Alskonar bullreglur eru settar á grundvelli kynjafræðinnar, en það er þó hátíð miðað við "zero carbon" (kolefnishlutleysi)stefnu ES sem á að taka gildi árið 2050. Sú stefna mun kosta skattgreiðendur á ES svæðinu gríðarlega fjármuni, hækka vöruverð og valda því að fyrirtæki og framleiðendur á ES svæðinu geta illa staðið samkeppnisaðilum utan ES snúning. Hætt er við að sú kreppa sem nú er að læðast yfir ES svæðið verði enn illskeyttari en spár gera ráð fyrir. 

Það hefur alveg farið framhjá ES trúboðinu, en ef ekki þá er þagað um það af ásetningi, að framleiðni á ES svæðinu er mun minni en hér á landi og víðast annarsstaðar í heiminum meðan annars á samkeppnissvæðunum í Ameríku og Asíu. ES svæðið stefnir í kyrrstöðu eða kreppu með versnandi lífsafkomu fólks á svæðinu því miður. Það er staðreyndi í málinu.  Þessvegna hefur verið dustað rykið af Mario Draghi fyrrum bankastjóra Evrópubankans  og hann fenginn til að skila skýrlu um það hvað ES þurfi að gera til að bjóða fólki og fyrirtækjum  sínum upp á sambærileg lífskjör og eru utan ES.

Í stað þess að það yrði lyftistöng fyrir íslenskt atvinnulíf eða einstaklinga að ganga í ES miðað við aðstæður eins og þær eru nú á ES svæðinu þá yrði það til að draga úr möguleikum okkar í sókn til betri lífsgæða.

Eða hvers vegna er frétt um það að búast megi við því að aukin straumur Pólverja verði til Íslands á næstunni vegna versnandi afkomu. Sýnir það ekki hve holur hljómur er í áróðri Viðreisnar. 

 

 

Hinir ráðsnjöllu

Ég átti þess kost að hlusta á allmarga frambjóðendur á vegferð minni í dag. Þeir áttu það sameiginlegt að draga hvern hérann á fætur öðrum upp úr hatti sínum þegar kom að lausn þjóðfélagsmála. 

Djúpríkið fékk fyrir ferðina, lausnir í vaxtamálum voru margvíslegar og áttu margar samleið með hugmyndafræði Íslam um vaxtatöku og kaþólsku kirkjunnar nokkuð fram á miðaldir. 

Eitt virtust þó þeir frambjóðendur sem ég gat hlustað á vera sammála um. Það var að nauðsyn bæri til að stórauka útgjöld ríkisins til hinna og þessara mála, en enginn setti fram, að nauðsyn bæri til að sína ráðdeild og sparsemi og forgangsraða svo hægt verði að lækka skatta. 

Sparnaður, hagsýni og ráðdeild á greinilega ekki upp á pallborðið jafnvel þó við séum búin að vera á eyðslufylleríi á annan áratug og höfum illa efni á frekari lántökum. 

Mér datt í hug við að hlusta á þetta,  það sem haft er eftir Winston Churchill, en á greinilega ekki við hjá okkur, þegar hann sagði:

Synd að það fólk sem kann ráð við öllum þjóðfélagsvandamálum skuli allt vera upptekið við að klippa fólk eða keyra leigubíla.