Sumarkvöld í Reykjavík

Veit nokkuð yndislegra leit augað þitt nokkuð fegra en vorkvöld í Reykjavík orti borgarskáldið Tómas Guðmundsson.

Eftir langvinna rigningartíð frá því í vor og fram á sumar er kærkomið, að fá góða sólríka sumdardaga í höfuðborginni. Dagurinn í gær var einn slíkur og kvöldið einstaklega fagurt. Að mestu heiðskírt og hlýtt þó að kvöldsvalinn minnti vel á hnattstöðu landsins. 

Við Margrét ákváðum að njóta kvöldsins með því að fara á ýmsa bestu útsýnisstaði í borginni og enda við sólarlag á Laugarnestanga.

Aðstæður voru með sama hætti og þegar skáldið og jarðfræðingurinn Sigurður Þórðarson orti ljóðið; Svífur yfir Esjunni sólroðið ský.

Við sólarlag voru mörg ský á himninum sólroðin og vesturgluggar húsa sindruðu eins og segir í kvæðinu og sumargolan þó að svöl væri strauk vangana. Það var kyrrt og bjart og landið skartaði sínu fegursta. Til norðurs gat að líta ægifagran Snæfellsjökul og leikur ljóss og skugga þegar sólin seig í hafið varpaði magnaðri dulúð og fegurð yfir allt umhverfið. 

Það er ekkert fegurra en sumarkvöld í Reykjavík á góðum degi. Sem minnir okkur á, að við þurfum að varðveita þær mörgu perlur náttúrunnar sem við eigum í landinu og gæta þess, að saga landsins, menning, trú og tunga týnist ekki í umróti margra samhliða mannlegra samfélaga. 

Við eigum verk að vinna og berum ríka ábyrgð eins og segir í ljóðinu; 

Ísland er land þitt því aldrei skalt gleyma. 

Vorboðinn ljúfi

Menn hafa misjafna hluti til marks um það að vorið eða sumarið sé í nánd. Í Bandaríkjunum treysta menn á viðbrögð snjáldurdýrs. Listaskáldið góða orti um vorboðann ljúfa, farfuglinn sem fór til Ísalands til að kveða kvæðin sín. 

Lóan hefur verið sá vorboði sem flestir Íslendingar hugsa til þegar talað er um vor og komandi sumar. Þó lóan komi þá hefur það sýnt sig að við þurfum samt að sitja undir hríðarbyljum og harðindum eftir komu hennar.. Lóan er því ekki óbrigðul í langtímaspánum frekar en Veðurstofan síðustu 100 ár. 

Sumir horfa til hrafnana og hvernig þeir haga sér. Mér hefur sýnst, að þegar hrafnar hópast til byggða, þá er það ávísun á harðindi og vont veður. Þegar þeir fara úr nánu sambandi við mannheima þá er það vísbending um batnandi tíð og blóm í haga.

Skv. því er hrafninn þá vorboðinn ljúfi fuglinn trúr sem fer. Þegar hrafninn fer má búast við að aftur komi vor í dal.  

En rótarslitinn visnar vísir

Á 90 ára afmæli Sjálfstæðisflokksins,eftir að hafa lesið Morgunblaðið og Fréttablaðið í gær komu mér þessi vísuorð eftir Grím Thomsen í hug: 

En rótarslitinn visnar vísir

Þó vökvist hlýrri morgundögg.

Það sem þú heldur að sé löglegt þarf ekki að vera það

Bifreiðastæði í miðborg Reykjavíkur gerast fágætari með hverjum deginum sem líður. Í dag þurfti ég að erinda í miðborginni og sá bifreiðastæði við Arnarhólinn suðvestan við byggingu Hæstaréttar. Þar sem að bifreið var lagt sunnan og norðan við stæðið þurfti ég að beita ökuleikni minni við að bakka inn í bílastæðið sem tókst með ágætum. Þar sem ég taldi mig vera um hálftíma að erindast þá borgaði ég fyrir stæðið til kl. 16.10 eins og stóð á miðanum sem var settur við framrúðu bifreiðarinnar.

Þegar ég kom til baka settist ég upp í bílinn og mér til undrunar þá var miði undir þurkublaðinu og þar stóð að ég væri sektaður fyrir stöðubrot. Ég skoðaði miðan vel og þar stóð að þetta hefði verið kl. 15.50 eða tæpum tíu mínútum áður en ég kom að bílnum og tuttugumínútum áður en tíminn var liðinn skv. samningnum sem ég gerði við bílastæðasjálfsalann.

Ég hringdi í bílastæðasjóð og var sagt að það væri í sjálfu sér allt í lagi að ég hefði borgað fyrir og tíminn hefði ekki verið liðinn, en ég hefði lagt of nálægt bílastæði langferðabíla. Það kom mér á óvart. Vissi raunar ekki til að langferðabifreiðar hefðu bílastæði í þessari götu en sjálfsagt er það vegna sömu skipulagsmistaka og Halldór Bragason þarf að líða fyrir daglega.

En ég sem borgari lagði í bílastæði milli tveggja fólksbifreiða. Greiddi stöðugjald og kom áður en tíminn var liðinn og þá var bílastæðið allt í einu orðið eitthvað annað en það virtist vera þegar ég af alkunnri ökuleikni minni lagði í bílastæðið sem ekkert benti til að væri ólöglegt að leggja í.

Ég er að hugsa um að fylgja fordæmi verkalýðsfélags Selfoss og andskotast út í bílastæðasjálfsalann fyrir að selja mér stæði og standa ekki við samninginn.

En það er greinilega vandlifað í Reykjavík Hjálmars Sveinssonar fyrir venjulegt fólk en frábært fyrir langferðabíla.

Guðinn Bakkus

Forsætisráðherra hyllti vísnaskáldið KN með því að hella brennivíni yfir leiði hans. Samneytið við brennivínið var síður en svo mesta gæfa KN í lífinu. Samt sem áður þykir sniðugt á leiði hans að hella eins og segir í vísu Gulla Valdasonar.

Eitt sinn fór gömul kunningjakona KN að vanda um við hann og tala um hve illa hann hefði farið með líf sitt vegna drykkjuskapar og sagði eitthvað á þá leið að hefði brennivínið og Bakkus ekki eyðilagt allt fyrir honum þá hefði hann getað valið sér kvonfang auk annars. Eins og traustum Bakkusaraðdáanda sæmir svaraði KN með tilhlýðilegum hroka þessum umvöndunum með þessari vísu.

Gamli Bakkus gaf mér smakka

gæðin bestu öl og vín

og honum á ég  það að þakka

að þú ert ekki konan mín.

 Í kvæði sínu Bæn yrkir hann um brennivínið

Oftast þegar engin sér

og enginn maður heyrir

en brennivínið búið er

bið ég guð að hjálpa mér.

Kristján Níels Jónsson eða KN er merkt skáld og eftir hann eru margar stökur og kvæði sem lifa góðu lífi. Hann hefur að mörgu leyti verið vanmetinn sem skáld og þess vegna væri ástæða til að forsætisráðherra og íslenska þjóðin sýndi honum þá virðingu sem hann á skilið.  Að hella úr brennivínsflösku á leiði hans er vafasöm virðing miðað við lífshlaup KN og eðlilegt að koma henni fram með veglegri hætti.