Hvernig gat þetta gerst?

Kóvíd hræðslan er liðin hjá. Eðlileg mannleg samskipti eru nú til staðar. Nú eigum við að horfa til baka og huga að því hvernig það sem gerðist í Kóvídinu gat gerst í lýðfrjálsu landi.

Grundvallar mannréttindum um frelsi og ábyrgð einstaklingsins var vikið til hliðar og alræðisvald ríkis,"sérfræðinga" og fjölmiðla,tók yfir. Með auglýsingum og óttastjórnun (líf þitt er í hættu) og siðferðilegum ásökunum (þú ógnar lífi annars fólks), útiloka andmæli og banna rökræður ollu fjöldahræðslu sem nýja valdastétt alræðisvaldsins nýttir sér út í æsar.

Mannréttindum var vikið til hliðar með markvissum áróðri m.a um að fólk mundi deyja og börnin þeirra og barnarbörn ef það hlýddi ekki.

Mín kynslóð barðist fyrri hluta ævinnar fyrir frelsi og lýðræði gegn helsi ógnarstjórnar kommúnismans. Forusturíkið Sovétríkin varð gjaldþrota og Kína tók upp kapítalískt efnahagskerfi að mestu leyti þó alræðisstjórn kommúnismans sitji þar áfram og beri ábyrgð á Kóvíd fárinu.

Við hægra fólkið, baráttufólk fyrir markaðshyggju takmörkuðum ríkisafskiptum, frelsi og mannréttindum sigruðum, þó sá sigur hafi síðan glutrast að mestu leyti niður.

Þá voru allt of margir sem ímynduðu sér, að ekki þyrfti framar að berjast við ógnar- og einræðisstjórnir. Hvernig gat þá kóvíd óttinn tekið öll lýðréttindi og eðlilegar lýðræðislegar umræður úr sambandi? Allt í einu var frelsi fólks takmarkað meir en nokkru sinni fyrr. Fólki var meinað að heimsækja aldraða foreldra,ættingja eða jafnvel maka á sjúkrastofnanir og öldrunarheimili að viðlagðri refsingu. Börn máttu ekki faðma afa og ömmu líka að viðlagðri refsingu. Margt gamalt fólk og sjúklingar dóu úr einmannaleik og leiðindum, en það skipti hina nýju valdastétt ekki máli.

Þau sem voru á móti takmörkunum og lokunum fyrirtækja vegna efnahagslegra afleiðinga voru sökuð um að vera vont fólk, sem vildi fórna lífi fólks vegna hagnaðarsjónarmiða. Ríkisvaldið tók á sig glórulausan kostnað, sem við súpum seyðið af í dag, með um 200 milljarða vaxtakostnaði ríkissjóðs á ári vegna sóunar- og eyðslustefnu ríkisins í kóvídinu. Sjálfstæðisflokkurinn brást því hlutverki sínu að gæta aðhalds og eyða ekki um efni fram og hefur ekki fundið fjölina sína aftur þó kóvídið sé löngu búið. 

Samspil stjórnmála, fjölmiðla og stjórnenda heilbrigðismála gerði fólk ofsalega hrætt. Tjáningarfrelsið og fleiri mannréttindi voru tekin úr sambandi og þaggað var niður í þeim heilbrigðisstarfsmönnum, sem höfðu aðra skoðun en kerfið. Þeir sem andmæltu þeim fasísk-, kommúnísku ráðstöfunum sem gripið var til voru óvinir ríkisins.

Fara eftir vísindunum og hlýða Víði var síbylju mantran. En það voru stundum engin vísindi heldur geðþóttaákvarðanir sóttvarnalæknis. 

Ríkisvaldið gerir ekkert til að kanna hvað fór úrskeiðis, þó ekki væri til annars en að koma í veg fyrir að þetta geti endurtekið sig. Hvað með bólusetningar með tilraunabóluefnum. Hvaða tjóni hafa þær valdið og hvaða tjóni eru þær líklegar til að valda? Má tala um það í dag?

Lýðræði, framfarir og mannréttindi byggja  á gagnrýnni hugsun og umræðum. Við megum aldrei aftur fórna mannréttindum vegna öryggis og fela alræðisstjórn völdin.

Milljón

Meira en milljón fóstureyðingar voru framkvæmdar í Bandaríkjunum á síðasta ári, 10% fleiri en árið 2020, þegar Hæstiréttur Bandaríkjanna komst að þeirri niðurstöðu að konur ættu ekki stjórnarskrárvarinn rétt til að fá fóstureyðingu. Í framhaldinu fór vinstri pressan hamförum um að verið væri að taka mannréttindi af konum í Bandaríkjunum. Ofangreindar tölur sýna heldur betur að allt það hjal var rugl, bull og vitleysa.

Milljón fóstureyðingar á ári, getur það virkilega verið? Er þetta ekki merki um óstjórn og upplausn í því samfélagi?

En hvað má þá segja um íslenskt samfélag?  Hér eru framkvæmdar um 1000 fóstureyðingar á ári eða hlutfallslega sambærilegur fjöldi fóstureyðinga miðað við fólksfjölda og í Bandaríkjunum. 

Hvað svo sem líður afstöðu fólks til fóstureyðinga þá eru þetta geigvænlegar tölur og nauðsynlegt að stjórnvöld grípi til aðgerða til að gera það fýsilegri kost fyrir mæður að eiga börn sín í stað þess að fara í fóstureyðingu.

Af sjálfu leiðir, að það er ekkert gamanmál fyrir konur, sem sjá ekki aðra leið en að binda enda á þungun sína.  Oftast eiga konur í mikilli baráttu og erfiðleikum vegna þeirrar ákvörðunar.

Sumir stjórnmálamenn hafa þó gengið um þessar viðkvæmu dyr á vægast sagt grútskítugum skónum eins og Katrín Jakobsdóttir fyrrum forsætisráðherra, sem virðist ekki skynja hvað hér er um mikið alvöru mál á ferðinni og orðaði það sem valkost að þungunarrof eða fóstureyðing ætti að vera tækt úrræði allt fram að fæðingu barns. 

Hversu langt skal haldið áfram út í foraðið

Í Morgunblaðinu er frétt, sem sýnir hversu glórulaust vitlaus hælisleitendastefna íslenskra stjórnvalda er. Við erum að taka við hlutfallslega margfalt fleiri hælisleitendum enn allar okkar nágrannaþjóðir. Hvernig á fámenn þjóð að geta staðið undir slíkri vitleysu. 

Reyndar er það svo, að við stöndum ekki undir þessu. Ríkissjóður er rekinn með botnlausu tapi og hver króna sem rétt er til hælisleitenda er tekin að láni og það kemur í hlut barna okkar og barnabarna að greiða skuldina. 

Svo langt er seilst af hálfu stjórnvalda í hælisleitendamálum að búið er að tæma neyðarsjóði, sem nú þarf að grípa til, en þá er gripið í tómt. Ríkisstjórnin stal peningunum til að þjónusta hælisleitendur.  Arnar Þór Jónsson frambjóðandi til forseta lýsir þessu vel í bloggfærslu sem hann skrifar í dag, þar sem hann spyr hvort við viljum búa í draumaveröld eða raunheimum. 

Ásmundur Friðriksson alþingismaður skrifaði góða grein í Morgunblaðið í fyrradag, þar sem hann bendir á hversu glórulaus hælisleitendastefna stjórnvalda er. Hann vísar líka til þess, að frá því að hann byrjaði að berjast fyrir íslensk gildi, íslenska menningu og íslenska tungu og andæfa gegn stefnu stjórnvalda í hælisleitendamálum, þá var hann hliðsettur í eigin flokki og fjölmiðlar sniðgengu hann. 

Sú lýsing sem Ásmundur gefur er raunar það, sem þeir sem standa vörð um það sem íslenskt er en hafna gervifjölmenningu, hafa mátt reyna. Þeir eru óhreinu börnin hennar Evu þó þeir séu að segja sannleikann en stjórnmálaelítan og fréttaelítan að ljúga.

Hvað þarf að gera til að stjórnmálaelítan vakni og átti sig á hvað er að gerast í landinu. Vegna stefnu ríkisstjórnarinnar í hælisleitendamálum er öngþveiti í skólamálum, íbúðamálum, heilbrigðismálum og öryggismálum. Hreyfir það virkilega ekki við þessu fólki. Alla vega ekki þeim sem vilja heimila að hingað komi hundrað eða hundruð múslima á grundvelli svokallaðrar fjölskyldusameiningar. Reynsla Norðurlanda af slíkri vitleysu ætti að vera íslenskum stjórnvöldum víti til að varast. 

Hvernig stendur á því að íslensk yfirvöld láta það viðgangast, að fáni hryðjuverkasamtaka Hamas blakti við Alþingishúsið og ráðhús Reykjavíkur og frekjuhópur svokallaðra Palestínskra hælisleitenda hefur reist tjaldbúðir á Austurvelli og fái að vera þar. Í tjaldbúðunum eru menn, sem hafna grunngildum íslensku stjórnarskrárinnar og þaðan af verra. 

Nú er deilt um það í ríkisstjórninni hversu margir Arabar skuli koma til landsins skv. kröfu frekjuliðsins í tjaldbúðunum á Austurvelli. Miðað við þær aðstæður sem íslenska þjóðin býr við í dag, þá væru það svik við þjóðina að heimila komu tuga eða hundruða hælisleitenda til viðbótar við það fár, sem ríkisstjórnin hefur þegar skapað með andvaraleysi sínu, dug og  dáðleysi. Það væru  griðrof við íslensku þjóðina, miðað við það ástand sem við búum við í dag.

Lengra verður ekki haldið áfram í draumheimum stjórnmála- og fréttaelítunnar.

Forusta Sjálfstæðisflokksins verður að gera sér grein fyrir því að hún hefur þegar gert of mörg axarsköft varðandi málefni hælisleitenda.

Fleiri verða ekki liðin.

 

 

Furðuveröldin

Hópur manna, sem nýlega fékk landvist hér vegna fráleitra útlendingalaga, hefur tjaldað á Austurvelli í boði Dags B. Eggertssonar borgarstjóra.

Þeir krefjast þess að öll ættmenni þeirra verði flutt hingað á kostnað skattgreiðenda og fái landvist líka á kostnað skattgreiðenda allt að 30 manns fyrir hvern einstakling.

Sérstakt að einn einstaklingur fær hæli hér og krefst síðan þegar í stað sameiningar við stórfjölskyldu sína, sem býr hinum megin á hnettinum. Væri ekki eðlilegra að hann færi þá yrði sameiningin fullkomnuð. 

Húsnæðiskerfið er sprungið, skólakerfið er sprungið og heilbrigðiskerfið er sprungið vegna þess gríðarlegs fjölda útlendinga, sem við höfum aumkvað okkur yfir í góðmennskubrjálæði "góða fólksins".

Ríkissjóður er rekinn með bullandi halla og hluti af hallarekstri ríkisins er vegna tuga milljarða kostnaðar við hlaupastráka, sem nú krefjast þess með ofbeldi og óvirðingu við Alþingi að ofboðslega margir fleiri þeirra líkar komi á kostnað íslenskra skattgreiðenda. Sennilega er engin þessara manna í vinnu því þá gætu þeir ekki verið nótt sem nýtan dag í tjaldbúðum Dags borgarstjóra á Austurvelli. 

Vandræðast er með það í þessu sambandi að fólkið á Gasa eigi svo bágt og Íslendingar þurfi endilega að taka það að sér í stórum stíl. Af hverju? Hvað með Íran, sem koma öllu hinu slæma af stað. Er ekki rétt að þeir axli ábyrgð og taki við fólki frá hinni svokölluðu Palestínu. Þeirra er ábyrgðin hvort sem er. 

Hvernig skyldi standa á því, að engin nágrannaþjóðanna vill taka við þessu fólki. Ekki Egyptar. Ekki Jórdanir. Ekki Sýrlendingar. Ekki Saudi Arabar. Allt ríki sem játa sömu trúarbrögð og tala sömu tungu og hatast út í Vesturlönd og krefst þess að lúta saría lögum. 

Íslensk stjórnvöld komast ekki hjá því að krefjast þess að Dagur borgarstjóri leggi niður tjaldsvæðið á Austurvelli, þannig að lögreglan geti unnið það þjóðþrifaverk að koma þessari óværu í burtu. 

Íslensk stjórnvöld verða að horfast í augu við staðreyndir. Við getum ekki tekið við fleiri hælisleitendum hvorki frá Úkraínu né öðrum löndum. Hvorki höfum hvorki efni á því né anna innviðir í landinu þörfum Íslendinga og þegar svo háttar til, þá er það algjört ábyrgðarleysi og griðrof við þjóðina að halda áfram að hlaða inn fólki sem verður að fæða og klæða. Auk þess sem það kemur úr umhverfi sem hatast út í Vesturlönd og allt sem vestrænt er og það er ekki gæfuríkt. 

Sporin hræða það sýnir reynsla hinna Norðurlandanna. Nú reynir á dómsmálaráðherra sem ber, að hafna ásókninni af Austurvelli og ásókn sem kemur frá sumum vitifirrtum samráðherrum hennar. Hún verður að gera skyldu sína og gæta hagsmuna þjóðar sinnar. Jafnvel þó hún verði einnig fyrir ásókn ráðherra úr eigin flokki.  

 

WHO á ekki að ráða hér á landi.

Sameinuðu þjóðirnar(SÞ) hafa að verulegu leyti brugðist síðustu ár og margar stofnanir bæði WHO(Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin) og Unesco (menningar of fræðslustofnunin). Svo ekki sé talað um samtök tildurkvennanna í UN Women.

WHO brást algerlega á tímum Kóvíd heimsfaraldursins og má að mörgu leyti kenna um hve illa fór í baráttunni við faraldurinn og hvað gríðarlegum fjármunum var eytt að nauðsynjalausu. Gripið var til þvingunarráðstafana sem voru með öllu ónauðsynlegar. Þá stóð forusta WHO þétt að baki Kínverjum til að koma í veg fyrir eðlilega umræðu um uppruna Kóvíd veirunnar. 

Svo dettur ráðamönnum í hug, að framselja ákvörðunarvald íslensku þjóðarinnar til þessarar stofnunar. Það gengur ekki. Í fyrsta lagi er engin ástæða til þess. Í öðru lagi þá verður ekki séð að WHO sé líklegt til að taka betur á málum en íslensk stjórnvöld og í þriðja lagi þá hræða sporin. WHO hefur verið mislagðar hendur á undanförnum árum. 

Af hverju koma Norðurlöndin sér ekki saman um samvinnu á sviði heilbrigðismála, en láta WHO og aðgerðir þess eiga sig. Það er ekki alltaf af því góða að deila fullveldinu. Sérstaklega ekki þegar um gjörsamlega vanhæfa stofnun er að ræða eins og WHO.  

Hvernig lifðum við þetta af?

Ég velti fyrir mér hvernig stendur á því, að nokkur skuli vera eftirlifandi af minni kynslóð og þeim sem að undan gengu. 

Þegar við vorum að alast upp voru engar reglur um hámarkstíma, sem börn og unglingar máttu vinna. Við fórum í sveit og keyrðum dráttarvélar og hestvagna langt fyrir 12 ára aldur. Spiluðum fótbolta á malarvöllum og komum stundum heim blóðrisa á fótleggjum allt upp undir nára. Við fórum um allt og söfnuðum í áramótabrennur, sem nú er á verksviði borgarstarfsmanna

Það vantaði flestar bann- og varúðarreglur, sem nú stjórna lífi ungs fólks. Ofstjórnar- og hræðsluþjóðfélagið var þá ekki orðið til í þeirri mynd sem það er í dag. 

Við fengum kristilegt uppeldi þó það væri mismunandi hvað fólk tók með sér af því. Okkar kynslóð var ekki búin að glata kristinni trú eins og núkynslóðin sem hefur yfirfært trúna frá Guði og til lækna- og heilbrigðisstéttarinnar. 

Það voru engar gular eða rauðar veðurviðvaranir og við hefðum hlegið að því sem krakkar að það væri vont veður sem nú telst útheimta gula veðurviðvörun. Það hefði verið talið veður til að hafa gaman að vera úti að leika. 

En tímarnir breytast og mennirnir með og nú eru börn og unglingar bundnir við reglur um boð en þó sérstaklega bönn og andlega heilbrigt fólk vel af Guði gert fær ekki að stjórna eigin lífi og taka meðvitaða áhættu ef það vill gera það. 

Þetta hefur komið berlega í ljós varðandi hamfararáðstafanir almannavarna varðandi Grindavík, sem hafa verið svo fjarri meðalhófi og almennri skynsemi. Væri ekki rétt að skipa valinkunnugt sæmdarfólk til að fara yfir þetta allt til að koma í veg fyrir ofstjórnun óttans taki strax völdin um leið og eitthvað óvenjulegt ber að dyrum. 

 

Glórulaus skattheimta

Það er komið haust. Okkur er sagt að hitinn á norðurhveli hafi slegið öll met í sumar. Það er raunar rangt en það er annað mál. Veðurspár sýna Miðjarðarhafslöndin og Flórída og Texas eins og það sé kviknað í þeim, en á þessum stöðum hefur hitinn farið um yfir 40 gráður í sumar.

Fjölmiðlaelítan og ríkisstýrða vísindaelítan básúna að nú komi berlega í ljós ógn hnattrænnar hlýnunar. Samt streyma túristar til þessara ofurheitu svæða, sem aldrei fyrr. Fólki líður vel á þessum stöðum og sækist í að fara þangað. Íbúum Flórída hefur fjölgað um 706.000 og Texas um 884.000 frá Kóvíd. Á sama tíma hefur fækkað um meira en milljón íbúa bæði í New York og Kaliforníu. Hitabylgjur og hvirfilbylir eru síðri ógn en vetrarkuldinn.

Kannanir sýna að mun færri deyja úr hita en áður, þrátt fyrir allt tal ríkiskeyptu vísindaelítunnar, fjölmiðla- og stjórnmálaeltítunnar. Kuldinn drepur tíu sinnum fleiri en hiti einnig í Afríkusvo merkilegt sem það nú er.

Þrátt fyrir þetta stelur ríkisstjórnin árlega milljörðum af skattgreiðendum og neytendum til að fórna á altari stærsta svindls sögunnar. Íslenskir neytendur finna fyrir því í hærra bensínverði, sem hækkar líka verðtryggðu lánin þeirra og 30 milljarðar eru teknir af skattgreiðendum skv. fjárlögum.

Það er óafsakanlegt að byggja sjálfur sína eigin dýflissu sagði frelsishetja Sviss, Vilhjálmur Tell og gerði uppreisn gegn ríkisvaldinu sem hafði hneppt hann og landa hans í ánauð.

Vandamálafræði og vansæld

Sagt er frá niðurstöðu könnunar, sem sýnir að íslendingar eru nú óhamingjusamari en fyrr. 

Hvað veldur því að sú þjóð, sem býr við hvað mestu efnahagslegu velsæld, býr við frið og meira öryggi,en flestir aðrir í heimi hér, skuli vera svona vansæl. Já og hvernig stóð á því að þjóðin var mun hamingjusamari hér áður fyrr, þó efnahagsleg verðmæti og almenn velsæld væri minni en nú er. 

Getur verið að vandamálafræðin sem umlykur fólk með allskyns greiningum og meðferðum og lyfjagjöf valdi hér einhverju? 

Pólitíkin hefur e.t.v. ákveðið með þetta að gera, en stjórnarandstaða á öllum tímum hamast við að segja fólki hvað því líður illa þó því líði þokkalega og jafnvel asskoti vel. Horfa má á leikþátt með einleik Inga Sæland til að sjá það. 

Et til vill skortir fólk markmið hugsjónir og áskoranir til að það átti sig á hvað lífið er skemmtilegt og þess virði að lifa því sælt og ánægt þó að stundum gefi hressilega á bátinn.

Já og ef til vill vantar þjóðina rótartengingu við kristilegan menningararf til að geta betur áttað sig á þeim áskorunum sem allir standa frammi fyrir á lífsleiðinni. Sumir oftar aðrir sjaldnar og hvernig á að bregðast við og með von og trú.

Já og ef til vill skortir á, að fólki sé bent á þá grundvallarstaðreynd að: "Hver er sinnar gæfusmiður" 

Sennilega væri þjóðin hamingjusamari ef fólk fengi að vera í friði fyrir vandamálafræðinni og háskólaspekinni og gerði sér grein fyrir því að við höfum öll gildi sem einstaklingar og við höfum þær skyldur að ávaxta okkar pund hvort sem er í eiginlegri eða óeiginlegri merkingu eins vel og við getum.

 

 

Hefði hann verið hælisleitandi

Frásögn systur af andláti Ólafs Ögmundssonar bróður síns er átakanleg. Mikill dugnaðarmaður þurfti að þola það í ellinni, að vera hent út úr leiguíbúð eftir að heilsan gaf sig og konan hans lá banaleguna. 

Ég þekkti Ólaf sem mikinn dugnaðarmann, greindan, skoðanafastan og ákveðinn. Mér finnst átakanlegt að heyra hvernig staða hans var, en hann kunni ekki að kvarta. Samt sem áður lá fyrir hver staða hans var, en kerfið hafði engum skyldum að gegna við hann. Fjársöfnun honum til stuðnings bar nokkurn árangur en þó ekki nægan. 

Hefði Ólafur sem var geðþekkur og góður maður með mikla réttlætiskennd verið hælisleitandi, hefði honum verið útveguð íbúð og læknishjálp. 

Svona er nú misskipt mannanna gengi á landi hér. Þannig er Ísland í dag. 

Kvala- og hvalamálaráðherrann

Svandís Svavarsdóttir ráðherra hefur gert meira en aðrir ráðherrar til að efna til ófriðar við samstarfsflokka sína í ríkisstjórn og sýnt að ríkisstjórnin er ekki fjölskipað stjórnvald heldur er málum stýrt af hverjum ráðherra fyrir sig án þess að ríkisstjórnin að öðru leyti hafi með það að gera. 

Sé völdum skipt á milli margra og allir toga sitt í hvora áttina, þá getur ekki verið um skilvirkni eða skynsamlega stjórnarhætti að ræða. að ræða. En þannig er ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur.

Þingflokksformaður Sjálfstæðisflokksins segir í blaðagrein í gær, að stjórnsýsla Svandísar reyni á þanþolið í ríkisstjórn. Það er vægt til orða tekið og á við um alla ráðherra VG. Svandís er samt sér á báti.

Sem heilbrigðisráðherra bar Svandís ábyrgð á því, að fjöldi fólks leið miklar kvalir í langan tíma vegna þess að ráðherrann kom í veg fyrir að hægt væri að nýta þá kosti sem í boði voru til að stytta biðlista eftir bráðaaðgerðum eins og liðskiptaaðgerðum vegna pólitísks ofstækis. Ofan á það bættist að fólk komt ekki til vinnu og lífskjör þeirra efnalega voru líka skert auk þeirra líkamlegu þjáninga sem fólk þurfti að taka út á ábyrgð Svandísar ráðherra.

Nú hefur Svandís séð nýtt tækifæri til að hrekkja og koma illu til leiðar algerlega að ástæðulausu. Af persónulegum geðþótta ákvað hún að banna hvalveiðar rétt í þann mund, sem hvalavertíðin var að hefjast og allt var tilbúið til að hefja hefðbundnar veiðar, sem ekkert er athugunarvert við. 

Með þessari geðþóttaákvörðun veldur Svandís margvíslegu tjóni hjá því fólki, sem hefur atvinnu af þessari starfsemi auk þess, sem skattgreiðendur þurfa að greiða reikninginn vegna löglausra athafna þessa ráðherra og brota á ákvæðum stjórnarskrár um atvinnufrelsi. 

Sæmilega burðugir stjórnmálaforingjar mundu ekki láta þetta yfir sig ganga og slíta stjórnarsamstarfinu við svo búið og þó fyrr hafi verið, en einhverra hluta vegna virðist Katrín Jakobsdóttir komast upp með það ásamt meðráðherrum sínum í VG að gera hvað sem er, sem enginn mið- og hægri flokkur í Evrópu mundi samþykkja.

Sjálfstæðisflokkurinn hefði að sjálfsögðu átt að slíta stjórnarsamstarfinu þegar Svandís Svavarsdóttir sat þversum fyrir því að hið frjálsa framtak gæti losað fólk við kvalir, óþægindi og tekjumissi meðan hún var heilbrigðisráðherra.

Nú þegar þessi ráðherra heldur uppteknum hætti af þjónkun við kommúníska arfleifð sína, er ekki annað í boði en að tilkynna forsætisráðherra, að annað hvort fari þessi vandræðaráðherra strax og atvinnufrelsi verði virt eða ríkisstjórnarsamstarfinu verði slitið þegar í stað.