Vinstri stjórn í Reykjavík

Björn Ingi er sennilega sá stjórnmálamaður sem samstarsfaðilar treysta ekki framar til að fara í mat án þess að hafa góðar gætur á honum. Björn Ingi byrjaði samstarfið við Sjálfstæðisflokkinn með því að svíkja Vinstri Græna og Samfylkinguna þ.e. hann kom ekki til þeirra eftir mat. Á sama tíma beið Ólafur F. Magnússon eins og ungmey í festum heima hjá sér og beið eftir Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni sem var búinn að handsala við hann samstarfi. Vilhjálmur hringdi síðan og sagði að Björn Ingi væri kominn heim til sín og hann vildi frekar vera með Birni Inga. Enginn málefnasamningur lá þá fyrir heldur bara samningur um skiptingu valda í borginni milli Björns Inga og Sjálfstæðismanna.

Nú gleymdi Björn Ingi að koma í mat til Villa Borgarstjóra og Villi heyrði þá næst í honum að hann  væri að mynda meirihluta með þeim sem hann áður sveik Vinstri Græn og Samfylkinguna. Þannig geta nú hlutirnir verið.

Meirihlutinn Vinstri Græn, Samfylkingin, Björn Ingi frá Framsókn og Margrét Sverrisdóttir Íslandshreyfingunni sem titlar sig fyrir F lista þó hún sé gengin úr Frjálslynda flokknum fyrir tæpu ári, hefur komið sér saman um að stjórna borginni en hefur ekki haft fyrir því að velta því fyrir sér hvernig. Spurningin er bara um að ráða.

Það er slæmt að horfa upp á þessa nýu kynslóð stjórnmálamanna Dag B. Eggertsson og Svandísi Svavarsdóttur sem bæði geta átt frama fyrir sér í pólitík falla svona á fyrsta alvöru prófinu sínu, að ganga ekki fyrirfram frá öllum hnútum við Björn Inga og Margréti sem eiga bæði þá sögu að skara eld að eigin köku og fara þangað sem best býðst þess vegna með stolnar fjaðrir.

Til síðasta meirihluta var stofnað með óheilindum og til þessa er stofnað af óheilindum. Ef til vill fær þessi nýi meirihluti vinstri manna í borgarstjórn sömu maklegu málagjöldin og meirihlutinn sem lauk göngu sinni í dag. Það er ekki hægt að segja annað en spillingarfnykinn leggi af borgarstjórninni hvar sem litið er.

Nú er spurningin mun meirihlutinn nýi afhenda oligörkunum náttúruauðlindirnar eða  gera eitt af viti koma í veg fyrir það en leyfa borgurnum að koma að málum á jafnréttisgrundvelli. Ef þau gera það þá getur verið ástæða til að hrósa þeim en fyrr ekki.