Íbúðalán í Evrum? Hvað með önnur lán?

Í 24 stundum er sagt frá því í dag að fyrirtækið Sparnaður ehf. hyggist bjóða lán í Evrum á sömu kjörum og gerist í Evrópulöndunum þ.e. lægri vöxtum en af íslensku lánunum auk þess sem að Evrulánin yrðu án verðtryggingar. Vonandi er Sparnaður ehf. þannig fyrirtæki að það hafi burði til að annast þessa fyrirgreiðslu því að það er löngu kominn tími til að almenningur í landinu eigi þess kost að taka langtímalán á sömu kjörum og fólk í nágrannalöndum okkar.

Sama dag er sagt frá því að yfirdráttarskuldir heimilanna hafi aldrei verið hærri. Sagt er að þær séu nú 70 milljarðar. Vextir af þessum lánum eru allt að 24.45%. Þessir vextir eru svo háir að venjulegt fólk sem lendir í því að hafa há yfirdráttarlán getur aldrei staðið undir þessum vöxtum. Vonandi verður hægt að bjóða almenningi líka skammtímalán á sömu vöxtum og kjörum og í nágrannalöndum okkar. Þessi vaxtataka af yfirdráttarlánum er umfram allt velsæmi í landi þar sem verðbólga er jafn lítil og hér.

Jafnstaða kynjana skiptir máli.

Velmegun á Íslandi hefur ekki hvað síst byggst á því að hér hefur lengi þótt sjálfsagt að konur jafnt sem karlar gengju í öll algeng störf. Alþjóðlegar kannanir sýna að þeim mun meiri sem atvinnuþáttaka kvenna er þeim mun meiri velmegun. Sérstaða íslensku háskólanna held ég samt sem áður að sé ekki mikil þó að konur stjórni stærstu háskólum landsins. Það mikilvægasta er hins vegar að með því kemur fram að í háskólasamfélaginu á Íslandi eru engir fordómar gagnvart hæfileikum kvenna til að takast á við erfiðustu verkefni. Sem betur fer leysa þær Kristín og Svava verkefni sitt af hendi með miklum sóma og það var ekki við öðru búist. Annars hefði Kristín aldrei náð kjör sem rektor Háskóla Íslands eða Svava verið valin rektor Háskólans í Reykjavík eftir að Guðfinna Bjarnadóttir settist á Alþingi eftir farsælt starf í stöðu rektors þess skóla.

Sem betur fer er ríkur skilningur og lika sem betur fer vaxandi á því að það skiptir máli fyrir framtíð og velmegun þjóðarinnar að kynin séu jafnsett. Barátta fyrir jafnstöðu kynjanna er barátta fyrir  sjálfsögðum  mannréttindum.

Sérstaða háskólanna vanmetin?