Sjálfstæðisflokkur Geirs og Davíðs hefði sett Thor Jensen í fangelsi.

Thor Jensen er einn virtasti athafnamaðurinn í Íslandssögunni. Thor Jensen er dæmi um athafnamann sem Sjálfstæðisflokkur þeirra Geirs og Davíðs hefði séð til að gæti aldrei risið upp á fæturnar eftir að honum mistókst í fyrsta skipti í viðskiptum. Thor Jensen var sem kunnugt er maður athafna og nýunga og eins og iðulega gerist með slíka menn þá gengur stundum vel og stundum illa. Thor Jensen var stórhuga en kappið bar hann stundum ofurliði og hann varð gjaldþrota þrisvar sinnum. En hann átti þess jafnan kost að rísa aftur á fætur og byrja á nýjan leik.

Á þeim tíma var möguleiki fyrir athafnamenn að komast inn í atvinnurekstur í sjávarútvegi og landbúnaði. Nú mega menn hvorki róa til fiskjar né hlaupa fyrir fé nema eiga kvóta. Nýliðun í þessum greinum er nær útilokið. Þeim sem mistekst í viðskiptum er refsað grimmilega sbr bullákvæði virðisaukaskattslaga. Þau valda því að stór hluti þeirra sem ábyrgð ber á sínum atvinnurekstri eru iðulega neyddir  til að vinna svart það sem eftir er ævinnar og eiga aldrei möguleika á að greiða skuldir sínar. Refsingin við að hafa ekki getað greitt skuldbindingar sínar til ríkisins eru lágmark tvöföldun þeirrar fjárhæðar sem um ræðir og allt að tífaldri upphæð. Skiptir þá ekki máli þó að þú hafir selt einhverjum sem ekki greiddi þér þannig að virðisaukinn varð raunverulega aldrei til. Þú skalt samt borga. Í fangelsi ferðu svo ef þú getur ekki borgað. Skuldafangelsi.

Flokkur einstaklingsfrelsis og athafnafrelsis er vörumerki Sjálfstæðisflokksins en það stenst ekki. Sjálfstæðisflokkurinn hefur nær útilokað einstaklingsfrelsi vegna forgangs stórrekstursins og ástar á kvóta. Frjálslyndir berjast fyrir einstaklingsfrelsi og athafnafrelsi fólksins í landinu án hafta og kvóta.

Komist ég til áhrifa þá mun ég bera fram frumvarp um breytingar á virðisaukaskattslöggjöfinni fyrir næstu jól og frumvörp um breytingar á kvótakerfum hvaða nöfnum sem nefnast með það að markmiði að afnema þau í framtíðinni.

Thor Jensen framtíðarinnar verður að fá svigrúm til athafna. Þar liggja hagsmunir fólksins í landinu en ekki í fyrirgreiðslu og  forréttinda og semisósíalískum Sjálfstæðisflokki. Er ekki kominn tími til að hvíla hann nema hann komist í samstarf við alvöru frjálslyndan flokk? Ef til vill gæti hann hjarnað við með þeim hætti.

Margrét Sverrisdóttir vill flugvöllinn burt.

Er mark takandi á stjórnmálamanni sem víkur frá öllum helstu stefnumálum sínum án þess að nokkrar aðstæður breytist.  Margrét Sverrisdóttir er þannig stjórnmálamaður.

1.  Margrét Sverrisdóttir var í framboði í borgarstjórnarkosningum í Reykjavík í fyrra og þá var höfuðbaráttumál hennar að flugvöllurinn væri um kyrrt í Vatnsmýrinni. Nú segir hún að það skipti ekki máli. 

2. Margrét sagði að það væri landráð að sækja um aðild að Evrópusambandinu. Nú segir hún að aðstæður hafi breyst þannig að það sé í lagi að sækja um aðild. Til athugunar er að ekkert hefur breyst nema skoðun Margrétar.

3. Margrét var framkvæmdastjóri Frjálslynda flokksins og barðist gegn gjafakvótakerfinu. Nú er stefna flokks hennar að það megi ekki taka eign útgerðarmanna af þeim. Gjafakvótinn er þá orðinn eign.

4. Margrét sagði að athugasemdir mínar varðandi straum útlendinga til landsins eftir að ég skrifaði grein um það væri góð og hrósaði mér fyrir frumkvæðið. Nokkrum vikum síðar kallaði hún þessar skoðanir sem hún hafði tekið undir og mælt með, rasisma.

Ég veit ekki til að nokkurn tímann í samanlagrði Íslandssögunni hafi stjórnmálamaður vikið  frá öllum helstu baráttumálum sínum á nokkrum dögum.  Mér finnst stóra spurningin hvort Margréti sé sjálfrátt eða hvort henni er sama hvað hún segir og hverju hún lofar bara ef hún getur slitið upp atkvæði og komist til einhverra metorða.  Finnst ykkur það vera virðingarvert eða aumkunarvert?

Velferðarhallinn.

Í DV um daginn var viðtal við öryrkja sem fær 80.000 á mánuði í örorkubætur og hann nær endum saman með því að skuldsetja sig. Um er að ræða fyrrverandi veitingastjóra í ráðherrabústaðnum. Skiptir í sjálfu sér ekki máli. Það sem skiptir máli að íslenska velferðarkerfið dugar ekki fyrir þá sem þurfa mest á því að halda. Við getum ekki sætt okkur við það.

Við Frjálslynd höfum gert það að forgangsverkefni að lagfæra velferðarhallann. Við verðum að tryggja að fólk sem á velferðargreiðslum þarf að halda fái nægjanlegar bætur til að  geta lifað með reisn.

 Hækkum bætur. Hækkum skattleysismörk og gefum fólki kost á að vinna sér fyrir milljón króna tekjum án þess að skerða bótagreiðslur. Losum fólk úr fátæktargildrum en festum það ekki.