Öfgafull þjóðfélagsumræða.

Runólfur Ágústsson fyrrverandi rektor Háskólans á Bifröst benti á það í Blaðinu um daginn að þjóðfélagsumræðan væri orðin mjög öfgafull. Hann sagði: "það er sama hvar drepið er niður, hvort það er umræða um femínisma, klám eða stóriðju. Við lifum í svart hvítum heimi þar sem öfgarnar takast á og lítið rúm er fyrir skoðanir þeirra sem standa þar á milli og eru skynsamt og hófsamt fólk"

Þetta er því miður rétt hjá Runólfi. Í dag sjáum við merki þess að fólk sem telur sig hafa einkarétt á því í hverju umhverfisvernd felst stimpli stjórnmálamenn sem vini eða óvini. Þar hefur verið höfðað til mjög þröngra sjónarmiða varðandi græna stefnu og náttúruvernd og það sama á við hjá Vinstri grænum og Ómari Ragnarssyni. Stefnumótun svokallaðra grænna á Íslandi er langt frá því að vera heilstæð eða tæmandi. Umræða þeirra er hins vegar með stimpil öfgana og andstæð náttúruvernd í mörgum tilvikum sbr afstaðan til vatnsaflsvirkjana.

Femínisminn sem hefur aðallega átt sér sem sprgöngukonur metnaðarfullar háskólakonur hafa fyrst og fremst vandræðast með framapot háskólakvenna á grundvelli kynferðis en á það hefur skort að íslensku femínistarnir hafi sinnt hagsmunamálum láglaunakvenna. Þá hafa mannréttindabrot gagnvart konum í Íslömsku löndunum yfirleitt ekki komið þeim við. 

Við Frjálslynd sem viljum vitræna öfgalausa umræðu höfum ekki farið varhluta af þeim öfgum sem er í þjóðfélagsumræðunni eins og fyrrum rektor háskólans á Bifröst bendir á. Frjálslynd viðhorf byggja á því að heimila viðhorf og umræður um mál óháð því hvort þú ert sammála þeim eða ekki. Það er hluti lýðræðisþjóðfélags. Andstæðingar lýðræðisins þola ekki öfgalausar málefnalegar umræður af því að þeir hafa fundið sinn stóra sannleik. Sína sýn á það sem rétt er og rangt. Slíku fólki verður alltaf í nöp við frjálslynd viðhorf.

En samt snýst hún.

Jesus Christ Superstar

Ég fór til Hveragerðis í gær til að sjá uppfærslu Leikfélags Hveragerðis á rokkóperunni "Jesus Christ Superstar"  Ég hef séð þennan söngleik fjórum sinnum áður tvisvar hérlendis og tvisvar erlendis. Ég hugsaði með mér á leiðinni að það væri fróðlegt að sjá hvort að Leikfélag Hveragerðis við fátæklegar aðstæður og húsnæði gæti skilað þessu verki sómasamlega í höfn fyrir áhorfendur.

Þrátt fyrir fátæklegan umbúnað og erfiðar aðstæður þá var sýningin skemmtileg og leikgleði og einfaldleiki bætti upp það sem á vantaði um ríkmannlegri umbúnað. Allir aðalsöngvarar verksins stóðu sig vel. Einfaldleikinn var líka skemmtileg tilbreyting. Mér finnst alltaf jafn gaman að sjá hvað við eigum mikið af hæfileikaríku fólki. Mér finnst að það eigi að leggja meiri áherslu á að styðja við einstaklings- og félagsframtakið í leiklist og menningu í landinu. Það skilar meiru  hundruða milljóna sóun á ári í útþennslustefnu ríkissjónvarpsins.

Hvað sem því líður þá er sýning Leikfélags Hveragerðis hin besta skemmtun og Leikfélaginu og leikurum til mikils sóma.