Aðför að tjáningafrelsinu.

Tímaritið Ísafold fæst ekki lengur í Nóatúni og öðrum verslunum sem heyra undir þá keðju. Stjórnendur keðjunar bönnuðu sölu á blaðinu í verslunum sínum. Ég vænti þess að stjórnendur keðjunnar átti sig á að með þessu eru þeir að gera aðför að tjáningarfrelsinu.

Það er eðlilegt að fólki finnist sitthvað um það sem fram kemur í einstökum prentmiðlum en það að banna sölu tímarits er alvarlegt mál. Sérstaka ritskoðun af þessu tagi er ekki hægt að líða. Stjórnendur fyrirtækja eins og þess sem hér á í hlut bera ákveðna samfélagslega ábyrgð. Þá ábyrgð eru stjórnendur fyrirtækisins ekki að axla með því að vega að tjáningarfrelsinu.

Skuggi á þingsetningu.

Þingsetningin var hátíðleg eins og venjulega. Forseti Alþingis var kjörinn með nánast öllum greiddum atkvæðum. Borin var fram tillaga af hálfu stjórnarflokkana að ekki yrði kosið í nokkrar fastanefndir Alþingis en sú tillaga sætti mótmælum stjórnarandstæðinga.  Spurning var hvaða máli þetta skipti. Skipti það nokkru máli þó kosið yrði í nefndirnar og gerðar breytingar þegar sú stjórnkerfisbreyting sem ríkisstjórnin hefur boðað var orðin að veruleika. Slíkt hefði verið réttur framgangsmáti. Það að nýta meirihlutann til að knýja fram vilja sinn við þingsetningu í máli eins og þessu gefur ekki góð fyrirheit um raunverulegan vilja stjórnarflokkana til að virða eðlilegar lýðræðishefðir.

Þetta atvik setti óneitanlega skugga á annars hátíðlega athöfn þar sem orð höfðu fallið af hálfu forseta lýðveldisins og nýkjörins forseta Alþingis um mikilvægi lýðræðis og rétt minnihluta.

Stefnuræða forsætisráðherra.

Stefnuræða forsætisráðherra var nánast upplestur á stjórnarsáttmálanum. Athygli vakti að Ingibjörg Sólrún Gísladóttir skyldi engu svara beittum ásökunum Steingríms J. Sigfússonar í hennar garð. Hún hefur greinilega ekki talið sig eiga góða vígstöðu á þessum vígvelli að sinni. Þá vakti athygli ummæli hennar um Írak og fróðlegt verður að vita hvað samstarfsflokkurinn segir um þau atriði.

Af stefnuræðum talsmanna stjórnarflokkana að dæma verður ekki annað séð en flokkarnir hafi einungis samið um samstöðu í ákveðnum útgjaldamálum en ýmis brýn mál á sviðum utanríkismála, atvinnumála og orkumála hafi hreinlega ekki verið rædd í þaula.  Það hefði e.t.v. verið í lagi að taka lengri tíma og ræða málin út í hörgul.