Vald sérfræðinnar.

Vald sérfræðinnar gerir marga afhuga afskiptum af stjórnmálum. Almenn þjóðfélagsmál sem kjósendur eiga að taka afstöðu til eru sveipuð í búning og svonefndir sérfræðingar flytja alþýðunni boðskap. Skilaboðin eru  að fólk eigi að fara eftir því sem sérfræðingarnir segja.  Háskólaprófessorar, lektorar og dósentar fara mikinn og halda sumir að þeir séu merkilegri en annað fólk þegar rætt er um pólitík. Í sumum tilvikum sveifla sumir meintir fræðimenn um sig  tilvitnunum eða halda því fram að ástandið erlendis sé með ákveðnum hætti og þá þurfi ekki frekari vitnana við. Í sumum tilvikum reynast þessar staðhæfingar  langt frá raunveruleikanum. Ónefndur svonefndur sérfræðingur sem titlar sig stjórnmálafræðing  hefur þannig haldið fram að ástand í innflytjendamálum á Norðurlöndum sé með öðrum hætti en blasir við þeim sem til þekkja. Þannig ferst “sérfræðingnum” eins og ungkommúnistanum í Búdapest í Ungverjalandi 1956 sem varð ekki var við ófrið í þjóðaruppreisn Ungverja. Við umræður um innflytjendamál hafa sumir “sérfræðingar”  talið nauðsynlegt að stuðla að svonefndu fjölmenningarsamfélagi sem m.a. á að felast í því að innflytjendur haldi siðum sínum og tungumáli,  læri ekki íslensku eða aðlagi sig þjóðfélaginu. Þekktur prófessor vildi m.a.að við yrðum 600 þúsund sem fyrst þ.e. helmingur innflytjendur. Hollendingar og Danir hafa áttað sig á að slíkt gengur ekki, sérstaklega ekki þegar um ólíka menningarheima er um að ræða. En “sérfræðingarnir” minnast ekki á það. Vér einir vitum segja þeir eins og gamlir arfakóngar og neita að horfa til  reynslu sem þegar er komin í innflytjendamálum í nágrannalöndum okkar. Sumir sérfræðingarnir ganga svo langt að bregða þeim sem vilja gæta þjóðernis, tungu, sögu og lífsgilda eigin lands um óeðlilegar hvatir og öfgar. Í bráðræði sínu gleyma þessir menn að öll þjóðfélög eru fjölmenningarsamfélög með ákveðnum hætti flest þó án þess að tapa eigin eigind og ásýnd.  Yfirgangs sérfræðin segir eitt og heimtar undirgefni af alþýðunni þó það stangist á við allt sem venjulegur einstaklingur veit og skynjar. Þeir halda ráðstefnur á vegum háskólasamfélagsins um innflytjendamál og  þess gætt  að einungis þeir sem eru sammála viðteknum skoðunum tali.  Lagastofnun Háskóla Íslands gerði  samning við Landssasmband íslenskra útvegsmanna um kostun tímabundinnar stöðu sérfræðings í auðlindarétti sem þekktur skákmaður var fenginn til að sinna. Í framhaldi af því titlar skákmaðurinn sig  sérfræðing í auðlindarétti, þó sérfræðin sé ekki merkilegri en að ofan greinir. Háskólasamfélagið gengst síðan fyrir fundum, skrifum og ráðstefnum þar sem svonefndir sérfræðingar nokkrir auk skákmannsins boða fræði sín. Þar tala ekki aðrir en stuðningsmenn kvótakerfisins.  Þeir sem krefjast þess að komið verði í veg fyrir að  þetta stærsta  rán Íslandssögunnar verði leiðrétt, komast ekki að. Á fundum sérfræðinganna sem kostaðir eru með einum eða öðrum hætti af kvótagreifunum er það talið versta guðlast að ætla að færa fólkinu í landinu aftur auðlindina sem samt er þjóðareign. Slíkir “gufuruglaðir hálvitar” þurfa að þola köpuryrði af vörum sérfræðinganna.  Nú hefur ríkisstjórnin með utanríkisráðherra  í broddi fylkingar farið fram á það við Háskólasamfélagið að það kynni sérstaklega framboð Íslands til Öryggisráðs Sameinuðu þjóðanna. Yfirgnæfandi meiri hluti þjóðarinnar er á móti þessu brölti og hefur alltaf verið en fína fólkið ætlar sér að fara sínu fram. Nú skal sérfræðin virkjuð til að sýna pöplinum hvað er pólitískt rétt. Háskólasamfélagið bregst við eins og ríkisstjórnin óskar og hefur þegar kynnt að haldnar verði 8 ráðstefnur um málið. Þar tala þeir sem hafa skoðanir sem eru ríkisstjórninni þóknanlegar eins og kom fram á fyrstu ráðstefnunni í Háskóla Íslands. Sennilega er leitun á landi þar sem háskólasamfélagið bregst við með þeim hætti að stunda áróðursstörf fyrir sitjandi ríkisstjórn samkvæmt hennar ósk.  Einn virtasti öldungardeildarþingmaður Bandaríkjanna til margra ára Barry Goldwater sem var undir lok þingferils síns kallaður samviska þingsins sagði eitt sinn þegar honum ofbauð vald sérfræðinnar og yfirgangur sjálfskipaðrar rétthugsunar: “Þú þarft ekki að vera sérfræðingur í pólitík eða kynlífi til að hafa gaman að  því”  Við skulum muna að í lýðræðisþjóðfélagi eru allir kjósendur jafnir. Tími menntuðu einvaldanna er liðin og reyndist lakara stjórnkerfi en lýðræðið þar sem allir hafa jafnan rétt til að hafa rétt eða rangt fyrir sér.