Dagar hnífasettana.

Guðjón Ólafur Jónsson hrl. og fyrrverandi alþingismaður sagði marga athygliverða hluti í Silfri Egils í gær. Hann sagðist vera með mörg hnífasett í bakinu eftir Björn Inga Hrafnsson og nefndi dæmi þar sem Björn hafði reynt í vinsemd að vega hann pólitískt með þeim hætti sem segir í kvæðinu um Goðmund konung. Ljóst virðist vera að eins hefur Guðjóni farið og skálindu að hann er kalinn á hjarta eftir hjaðningavígin en sá er munurinn að skáldið slapp en Guðjón stendur enn í miðri orrahríðinni.

Það er annars merkilegt að Framsóknarflokkurinn skuli loga stafna á milli í hjaðningavígum og innanflokksátökum. Nýr formaður Guðni Ágústsson er vinsæll og mannasættir en það virðist ekki duga til. Ef til vill er það vegna þess að Framsóknarflokkurinn var svo lengi í ríkisstjórn að hugsjónirnar gleymdust. Alla vega virðist ekki erfitt fyrir suma Framsóknarmenn að skipta pólitískum litum eins og kamelljón eða gerast málaliðar skoðana sem þeir telja geti fleytt sér áfram. Sjálfsagt þarf Framsóknarflokkurinn að fara í pólitíska endurhæfingu ef hann ætlar að eiga frekara erindi og erfiði í íslenskri pólitík.

Ég þekki Guðjón Ólaf ekki sem pólitíkus en  sem lögmann og það af góðu einu. Mér finnst því líklegt miðað við kynni af Guðjóni að hann sé ekki að búa til sögur heldur sé að segja satt. 

En skelfing hlítur að vera erfitt að liggja á bakinu með heilu hnífasettin í bakinu.