Skipta réttindi kvenna formann kvennréttindafélagsins ekki máli?

Ég las í dag viðtal við Margréti Sverrisdóttur formann Kvennréttindafélags Íslands í 24 stundum. Þar segir hún frá för sinni til Íran.  Á tveim myndum sem fylgja viðtalinu er formaðurinn með handklæði um höfuðið, tákni kvennakúgunar og ófrelsis. Formanni Kvennréttindafélagsins finnst það greinilega ekkert mál að sveipa höfuð sitt í handklæði að hætti kúgaðra kvenna í Íran.

Annað kom mér einnig á óvart í viðtalinu er haft eftir fromanninum eftirfarandi:

"Almennt er fólk frjálslegt í fasi en þó er mikill munur á stöðu kynjanna, þar sem konurnar fara halloka. Samkvæmt lögum ber þeim að ganga með höfuðklúta og klæðast svörtum fötum, síðbuxum og síðum jakka. Mjög margar sveipa um sig svörtum kuflum (sjador). Konur ganga inn í strætisvagninn að aftan en karlar að framan og víða á opinberum stöðum er sérinngangur ætlaður hvoru kyni fyrir sig."

Þannig lýsir formaður íslenska kvennréttindafélagsins kvennakúguninni í Íran. Ég átti von á að formaðurinn hefði eitthvað um málið að segja og fordæmdi karlaveldið og kvennakúgunina í Íran og hvetti fólk til að aðstoða konur í Íran til að ná rétti sínum. En svo var ekki.  Formaðurinn hafði almennt þetta um máið að segja í framhaldi af ofangreindri lýsingu: " Aðkomufólki finnst líka óneitanlega sérkennilegt að sjá að í þessu sannkallaða sólarlandi skuli enginn njóta sólarinnar á þann hátt sem venja er í suðrænum löndum." Meira var það ekki.

Ég velti fyrir mér eftir að hafa lesið viðtalið við Margréti Sverrisdóttur formann Kvennréttindafélags Íslands hvort hún hefði engan áhuga á kvennabaráttu í raun. Hvort hún gæti haft pólitísk hamskipti í þeim efnum eins og hún hefur sýnt í svo mörgum öðrum málum.?

Konur á Íslandi hafa náð langt í réttindabaráttu sinni og það er gott. Við eigum að stefna að fullri jafnstöðu karla og kvenna.   En baráttan fyrir mannréttindum er ekki bara bundin við túnfótinn hjá okkur. Kvennakúgun er gríðarleg undir klerkastjórninni í Íran.  Það er til skammar fyrir formann Kvennréttindafélags Íslands að setja upp handklæði tákn kvennakúgunar og ræða um kvennakúgunina í Íran eins og það sé sjálfsagt mál.

Hefði ekki verið eðlilegt að kona sem á að berjast fyrir réttindum kvenna hefði alla vega vikið einhverjum orðum að því í viðtalinu að mikilvægt væri að hjálpa írönskum konum að njóta almennra mannréttinda? 

Kemur íslenskum baráttukonum fyrir réttindum kvenna ekkert við réttindaleysi og barátta kvenna í Múhameðstrúarlöndunum? Svo virðist ekki vera miðað við viðtalið og myndirnar af formanni Kvennréttindafélags Íslands.