Til hamingju Ísland.

Það var mikil stemmning þar sem ég horfði á úrslitaleikinn við Frakka. Flestir sem vit hafa á handbolta (ég er ekki einn þeirra) vissu að Frakkar eru með firnasterkt lið og Ísland yrði að gera betur en það besta til að eiga möguleika á að vinna gullið. Það tókst ekki. Samt sem áður þá hefur íslenska liðið staðið sig betur en nokkur þorði að vona fyrirfram og við erum öll stolt af afreksmönnunum okkar í handboltalandsliðinu.

Mér finnst það samt ekki ásættanlegt að það skuli líða meir en hálf öld á milli þess að við vinnum silfur á Olympíuleikum.  En við gerum bara betur og þessi árangur handboltalandsliðsins sýnir hvað hægt er að gera og hvað það er hægt að komast langt með einbeittum vilja og hörku. Ég er einn þeirra sem hef verið og er einlægur aðdáandi Ólafs Stefánssonar sem mér finnst alltaf skila sínu og rúmlega það. Mér finnst hann vara stóri pabbinn í landsliðshópnum.

Við getum verið stolt af landsliðsstrákunum okkar í Peking. Til hamingju Ísland að eiga þá.