Ofurlaun

Sýnt hefur verið fram á með ágætum rökum að svipaðar aðstæður sköpuðust í ýmsu fyrir efnahagshrunið 1929 og fyrir efnahagshrunið 2008. Hvað mest sláandi er þróun launa. Í báðum tilvikum fóru laun bankastjórnenda í himinhæðir. Stjórnmálamenn gerðu því miður ekkert í því.  Að því leyti má segja að stjórnmálastétt heimsins hafi brugðist.

Nú hafa forsætisráðherra Bretlands og forseti Frakklands náð samkomulagi um að berjast fyrir því að settar verði alþjóðlegar reglur um sérstaka skattlagningu ofurlauna eins og bankamenn skömmtuðu sér. Vandinn er  sá í þessum löndum að þrátt fyrir að teknar hafi verið trilljónir króna til að halda föllnum bönkum á lífi þá halda stjórnendur þeirra áfram að skammta sér  hundruði milljóna kaupauka og ofurlaun.

Væri ekki ráð að við gengjum á undan og mótuðum strax  skýrar lagareglur í þessu sambandi varðandi raunveruleg ofurlaun í stað þess að búa til skattahásléttu fyrir fólk með meðaltekjur. Það er oft betra að bregðast við áður en vandinn hefur knúið dyra.