Jón Magnússon

5.8.2009 | 07:21

Tveggja mánaða afmæli Icesave samningsins.

Í dag eru liðnir tveir mánuðir frá því að ríkisstjórnin samþykkti Icesave samninginn.

Það er raunar merkilegt að segja að ríkisstjórnin hafi samþykkt samninginn miðað við það sem sumir ráðherrar einkum Ögmundur Jónasson heilbrigðisráðherra hafa síðar sagt um þann hinn sama Icesave samning og ríkisstjórnin þar á meðal hann samþykktu þann 5. júní 2009.

Forsætisráðherra segist þá væntanlega af þessu gefna tilefni að grein sem Eva Joly ráðgjafi sérstaks saksóknara vegna efnahagshrunsins og þingmanns á Evrópuþinginu, að hún hafi í öllum aðalatriðum rétt fyrir sér. Það er raunar sérkennilegt að forsætisráðherra skuli í öllum aðalatriðum vera sammála því sem kom fram í blaðagrein Evu Joly einkum vegna þess að Icesave samningurinn sem hún hefur samþykkt gengur þvert á þau meginsjónarmið sem koma fram í grein Evu.

Aðspurð um hvort hún ætli að bregðast við að einhverju leyti vegna þeirra sjónarmiða sem Eva Joly setti fram og forsætisráðherra tekur undir að öllu leyti þá segir forsætisráðherra að hún ætli ekki að gera það á þessu stigi þar sem málið sé í höndum þingsins en segist munu e.t.v. gera það á síðari stigum.

Mér er lífsins ómögulegt að skilja hvaða stjórnkænsku Jóhanna Sigurðardóttir er að boða með þessum ummælum. Á fyrst að samþykkja ríkisábyrgð fyrir Icesave samningnum á Alþingi og fara síðan í samningaviðræður um að Icesave samningurinn gildi ekki? Eða á fyrst að fella ríkisábyrgðina á Alþingi og fara þá fram á viðræður við hina samningsaðilana?

Vandinn er þó einfaldlega í hnotskurn sá að ríkisstjórnin hefur ekki starfhæfan meirihluta þingmanna á Alþingi á bak við sig.

Það þarf ekki að velkjast fyrir neinum að ástand þjóðmála er þannig að brýn þörf er á sterkri starfhæfri ríkisstjórn sem veit hvað hún vill og hefur möguleika á að koma mikilvægustu málum sínum fram á þingi. Þess vegna gengur þessi ríkisstjórn ekki lengur.

Stjórnarsamstarf með Vinstri grænum er viðvarandi stjórnarkreppa vegna upplausnar í þingflokki VG.