Verkafólk mæti í vinnu einu sinni í viku.

 Einhver reiknaði það út að konur ættu að hætta að vinna kl. 14.25 í dag því  þá hefðu þær lokið vinnudegi sínum í samanburði við hefðbundin launamun karla og kvenna.

Mismunandi launakjör eru fyrst og fremst  launamunur milli einstaklinga. Þannig þarf fiskverkakonan ekki að mæta nema 1-2 daga  í mánuði í vinnuna miðað við launamun hennar og forstöðukvenna  Auðar Capital. Verkamaðurinn hjá íslenska ríkinu þarf ekki að mæta nema einu sinni í viku miðað við útreikning á launakjörum hans og bankastjóra í einum af ríkisbönkunum. Þegar Kaupþingsforstjórarnir fengu sem mest þá hefði hinn almenni verkamaður og verkakona þá átt að mæta einn dag tíunda hvert ár með sama samanburði.

Um leið og ég óska íslenskum konum til hamingju með baráttu fyrir eðlilegum réttindum sínum þá minni ég á að barátta fyrir jafnri stöðu karla og kvenna er í raun og á að vera barátta fyrir jafnri stöðu einstaklinga. Mannréttindabarátta varðar eðli máls samkvæmt  einstaklinga fremur en hópa í okkar samfélagi.