Kristnum ekki vært í Írak

Erkibiskupinn í Írak hefur hvatt kristna til að flýja frá heimilum sínum vegna trúar sinnar. Hann bendir á að kristnu fólki sé ekki vært lengur í landinu.

http://www.mbl.is/mm/frettir/erlent/2010/11/07/hvetur_kristna_til_ad_flyja_irak/

Þetta eru ekki ný sannindi. Allt frá upphafi vanhugsaðrar innrásar Bandaríkjamanna inn í Írak og allar götur síðan hefur kristið fólk og kristnir söfnuðir mátt búa við ofsóknir, hermdarverk og morð. Mikill fjöldi kristinna hefur þegar flúið landið.

Hvað skyldu talsmenn fjölmenningarinnar hér á landi eins og þær Margrét Sverrisdóttir og Oddný Sturludóttir, sem vilja  banna litlu jólin og trúartákn kristins fólks í skólum hér á landi segja um þá fjölmenningu sem Íslamistar í Írak búa kristnu fólki. Væri ekki eðlilegt að bjóða kristnum Írökum  landvist hér á landi í sinni sáru neyð t.d. á Akranesi eins og Palestínsku konunum? Hvað skyldu þær stöllur segja um það? 

Hvernig skyldi standa á því að einræðisríki Saddam Hussein gat tryggt kristnu fólki í Írak öryggi og sambærilega þjóðfélagsstöðu og öðrum borgurum í landinu á meðan lýðræðisríkið Írak gerir hvorugt.

 

Mótmæli til hvers?

Boðað er til mótmæla við stjórnarráðið á mánudag. Þar mun tunnubarsmíðafylkingin væntanlega fara mikinn. En til hvers? Hverju er verið að mótmæla? Hverju vilja mótmælendur ná fram?

Helsti þolandi tunnufylkingarinnar og áður búsáhaldabarningsins hefur verið Alþingi þrátt fyrir það að Alþingi hafi í sjálfu sér haft minnst að gera með bankahrunið.  Ákveðinn hópur einstaklinga hefur gert það að lífstíl að mæta til tunnubarnings við Alþingishúsið dag hvern sem Alþingi er að störfum. En til hvers? Er þetta fólk á móti Alþingi sem stofnun?

Vilji fólk mótmæla ríkisstjórninni og aðgerðarleysi hennar þá er eðlilegra að mótmæla við stjórnarráðið eins og nú er boðað til, en þá til hvers? Til að mótmæla ríkisstjórninni og krefjast þess að hún fari frá eða eitthvað annað?

Mótmæli mótmælanna vegna hafa litla þýðingu, en sýna e.t.v. úrræða- og vonleysi.

Það eru hins vegar hlutir í okkar þjóðfélagi sem mikil þörf er á að mótmæla. Þar er í fyrsta lagi úrræðalaus ríkisstjórn sem situr áfram án takmarks eða tilgangs.

Í öðru lagi og vegna úrræðaleysis ríkisstjórnarinnar þá eru skuldamál einstaklinga og minni fyrirtækja í vitlausri og vonlausri stöðu.  Þar er virkilega verkefni fyrir mótmælendur að mótmæla okurlánunum og krefjast úrbóta þannig að lífvænlegt verði í landinu í framtíðinni. Slík mótmæli ættu þá líka að beinast að lífeyrissjóðum og verkalýðshreyfingunni sem hefur brugðist hagsmunum hins vinnandi manns.

Hvort sem mótmæli eru á málefnalegum forsendum eða ekki þá skiptir máli að þau fari friðsamlega fram. Þögul mótmæli sem miða að því að ná fram skilgreindu markmiði eru líklegri til áhrifa en skrílræðis mótmæli stjórnelysisins gegn öllu og öllum.