Mitt er þitt

Ríkissjóður er rekinn með meir en milljarðs halla á sólarhring. Þannig gengur það ekki endalaust. Fyrr en síðar lendum við í ógöngum.

Einn af þeim sem skilur ekki samhengi á milli tekna og útgjalda ríkissjóðs er félagsmálaráðherrann Ásmundur Einar Daðason. Nýverið ákvað hann, að erlendir velferðarfarþegar, sem heita á fínu máli umsækjendur um alþjóðlega vernd skyldu fá sömu þjónustu og svonefndir kvótaflóttamenn.

Að sjálfsögðu er reginmunur á kvótaflóttamönnum,sem ríkisstjórn ákveður að taka inn í landið, vegna báginda sinna og hlaupastráka, sem leita uppi hagkvæmasta landið í Evrópu þar sem viðgjörningurinn er bestur og margir hafa þeir farið yfir mörg lönd Evrópu áður en þeir ákveða að reyna að koma sér inn hér á þeim vafasömu forsendum sem þeir jafnan byggja á.

Velferðarfarþegarnir eru venjulegast með nýjustu og dýrusta farsíma, en svo merkilega vill til að þeir hafa týnt öllum sínum persónulegu gögnum þ.á.m. vegabréfi og því upphefst dýr málarekstur á kostnað skattgreiðenda og á þeim tíma hefur félagsmálaráðherra ákveðið að þeir skulu hafa betri kjör en þeir Íslendingar sem lakast eru settir. 

Nú á að verðlauna þessa ólöglegu innflytjendur með því að útvega þeim sama viðgjörning og kvótaflóttamenn sem leiðir til verulegs útgjaldaauka ríkissjóðs. 

Af hverju er félagsmálaráðherra svona heillum horfinn, að hann telji rétt að verðlauna þessa svonefndu hælisleitendur með því að bjóða þeim upp á betri kjör en Íslendingum sem eru í fjárhagsvanda? 

Félagsmálaráðherra þykir greinilega mikilvægt að ólöglegu innflytjendurnir fái hér betri viðgjörning á kostnað skattgreiðenda úr galtómum ríkissjóði, en hann er tilbúinn til að bjóða þeim sem hafa íslenskan ríkisborgararétt. 

Ásmundur Einar telur þetta greinilega til vinsælda fallið. En er ekki rétt að íslenskir kjósendur sýni honum svörtu á hvítu í næstu kosningum að svona óráðssíufólk eins og hann eiga ekkert erindi í íslenska pólitík lengur.