Guð býr í myndverinu amma.

Í fréttamiðlum er greint frá því að Leonardo diCaprio leikari ásamt nokkrum erlendum kollegum hans hafi í hótunum við Íslendinga ef þeir ætli að voga sér að koma fram sem sjálfstæð þjóð og nýta landsins og sjávarsins gæði, svo sem gert hefur verið í aldir.

Leonardo þessi, skutilsveinar hans og hofróður halda, að peningarnir verði til í myndverinu og standa saman um að berjast fyrir því, að venjulegt fólk geti ekki farið í ferðalög og greiði mun meira fyrir nauðsynjar en áður. Það skiptir diCaprio og hans fólk litlu máli þar sem þau eru milljarðamæringar sem ferðast um á einkaþotum eins og enginn sé morgundagurinn.

Þetta kvikmyndafólk heldur að það geti ráðið málum á litla Íslandi og beygt fólk til hlýðni hvort sem er sjálfbærar veiðar á hval eða greiðsla loftslagsskatta. Fyrir svona fólki má ekki hvika því þá gerist aðeins eitt. Hótanirnar færast í aukana.

Haft er á orði að kvikmyndafólk þetta færi gríðarleg verðmæti inn í landið. Er það svo? Ríkið endurgreiðir vegna kvikmyndagerðar allt að 35% af framleiðslukostnaði. Hvað situr þá eftir þegar erlenda fyrirtækið krefst endurgreiðslunnar? Er í raun þjóðhagslegur hagnaður af þessari starfsemi þegar upp er staðið? Gæti verið að skattgreiðendur væru í raun að greiða meira en þeir fá til baka vegna þessarar starfsemi.

Hræddur er ég um að svo sé. 

En hvort heldur sem er, þá megum við aldrei beygja okkur fyrir hótunum eins og þessum en standa keikir við okkar gildi og grundvallaratriði stjórnarskrár landsins um atvinnufrelsi. 

En er ekki annars skrýtið að þessi mótmæli kvikmyndafólksins skuli koma einmitt í dag þegar spurningin er um að ráðherra framlengi ekki geðþóttaákvörðun sína um veiðibann á hval. 

Skyldi þetta erlenda sjálftökulið kvikmyndanna eiga sér innlenda vitorðsmenn, þegar beygja á Ísland til hlýðni?

Úrelta verndarkerfið

Allir helstu stjórnmálaflokkar Danmörku hafa á stefnuskrá að takmarka sem mest aðgengi og komu hælisleitenda til landsins. Sama er í Noregi og velferðarsamtök í þessum löndum, átta sig á að það eru brýnir þjóðhagslegir hagsmunir, að takmarka innflytjenda- og hælisleitendastraumin sem mest má vera.

Hin Norðurlöndin vöknuðu upp við þann vonda draum og áttuðu sig á, að hælisleitendakerfið var siðferðilega rangt og óafsakanlegt. Það er verið að eyða gríðarlegum fjármunum í fólk aðallega unga karlmenn (um 90% hælisleitenda) sem hafa efni á að greiða hundruðir þúsunda króna til smyglara sem lofa að koma þeim heilu og höldnu til landa þar sem velferðarkerfið borgar háar fjárhæðir til þeirra sem segjast vera hælisleitendur.

Það eru ekki þeir sem mest þurfa á aðstoð að halda, sem koma sem hælisleitendur. Það fólk er enn í flóttamannabúðum og mikilli eymd á heimaslóð. Vesturlönd gætu látið svo miklu meira af sér leiða í mannúðarskyni í þeim löndum sem þessir meintu flóttamenn koma frá í stað þess að eyða gríðarlegum fjármunum í einstaklinga sem svindla sér inn á skattgreiðendur. Þegar það er skoðað, þá er það með ólíkindum að hin ýmsu samtök velmeinandi samtaka, skuli hópast saman til að standa vörð um þá sem eiga engan rétt og áttu hann aldrei þannig að þeir geti á fölskum forsendum og ósannindum haldið áfram að stela peningum frá íslenskum skattgreiðendum.

Það þarf að breyta lögunum þannig að þeir sem reyna að svindla sér inn verði sjálfkrafa sendir til baka til þeirra staða sem þeir komu frá. Staðreyndin er sú, að yfir 99% þeirra hælisleitenda sem hingað koma og sækja um alþjóðlega vernd eru ekki að flýja styrjaldir eða hugsanlega líflátsógn. Allt verndarkerfið varðandi flóttafólk var búið til fyrir tæpum 80 árum í gjörbreyttum heimi og á ekki við lengur.

Þegar allir stjórnmálaflokkar segjast standa vörð um verndarkerfi flóttamanna, þá er það í raun yfirlýsing um að standa vörð um rugl á fölskum forsendum á kostnað skattgreiðenda.