Tjáningarfrelsið og rétthugsunin.

Páll Vilhjálmsson er einn af beittustu pistlahöfundum, sem skrifa um dagleg málefni. Hann hefur ekki vílað fyrir sér að taka til umræðu í pistlum sínum ýmis mál, sem er nauðsynlegt að ræða á opinberum vettvangi en margir vilja láta kyrrt liggja. Í stað þess að andmæla honum með rökum grípa margir sem eru á öndverðum meiði til þess, að ráðast persónulega á Pál með fullum ónotum,  hótunum og hatursorðræðu. 

Skólastjóri Fjölbrautarskólans í Garðabæ (FG), hefur leyst nemendur undan því að mæta í tíma hjá Páli. Allt er þetta vegna pistla hans undanfarið. Skólastjórinn gerir ekki tilraun til að rökræða málin við kennarann heldur grípur til einhliða ráðstafana með fullyrðingum, sem standast vart rökrænt samhengi við það sem verið er að amast út af varðandi pistla Páls.

Í pistlum sínum varðandi hinsegin fræðslu, samtökin 78 o.fl í því sambandi setur Páll fram ýmsar fullyrðingar. Spurningin sem skólastjórinn hefði átt að skoða fyrst, er hvort fullyrðingarnar eru réttar eða rangar. Séu þær réttar er ekkert tilefni til að skrifa það bréf sem skólastjórinn skrifaði til foreldra og nemenda. Séu þær rangar þá er eðilegt að skólastjórinn bendi á það og biðji kennara sinn um að leiðrétta misfærslur. Þannig ber að bregðast við á markaðstorgi tjáningarfrelsisins í stað þess að ráðast á einstakling, sem nýtir sér tjáningarfrelsið. 

Ég bíð þess, að þeir sem telja að Páll fari með rangt mál í pistlum sínum eigi við hann eðlilega rökræðu svo almenningur geti tekið afstöðu á grundvelli vitrænnar umræðu. Það að hóta mönnum starfsmissi eða lítillækka fyrir skoðanir, sem eiga erindi í umræðuna í lýðræðisríki, er fordæmanlegt.

Þurfa ekki að mæta í tíma til Páls

Vandamálafræði og vansæld

Sagt er frá niðurstöðu könnunar, sem sýnir að íslendingar eru nú óhamingjusamari en fyrr. 

Hvað veldur því að sú þjóð, sem býr við hvað mestu efnahagslegu velsæld, býr við frið og meira öryggi,en flestir aðrir í heimi hér, skuli vera svona vansæl. Já og hvernig stóð á því að þjóðin var mun hamingjusamari hér áður fyrr, þó efnahagsleg verðmæti og almenn velsæld væri minni en nú er. 

Getur verið að vandamálafræðin sem umlykur fólk með allskyns greiningum og meðferðum og lyfjagjöf valdi hér einhverju? 

Pólitíkin hefur e.t.v. ákveðið með þetta að gera, en stjórnarandstaða á öllum tímum hamast við að segja fólki hvað því líður illa þó því líði þokkalega og jafnvel asskoti vel. Horfa má á leikþátt með einleik Inga Sæland til að sjá það. 

Et til vill skortir fólk markmið hugsjónir og áskoranir til að það átti sig á hvað lífið er skemmtilegt og þess virði að lifa því sælt og ánægt þó að stundum gefi hressilega á bátinn.

Já og ef til vill vantar þjóðina rótartengingu við kristilegan menningararf til að geta betur áttað sig á þeim áskorunum sem allir standa frammi fyrir á lífsleiðinni. Sumir oftar aðrir sjaldnar og hvernig á að bregðast við og með von og trú.

Já og ef til vill skortir á, að fólki sé bent á þá grundvallarstaðreynd að: "Hver er sinnar gæfusmiður" 

Sennilega væri þjóðin hamingjusamari ef fólk fengi að vera í friði fyrir vandamálafræðinni og háskólaspekinni og gerði sér grein fyrir því að við höfum öll gildi sem einstaklingar og við höfum þær skyldur að ávaxta okkar pund hvort sem er í eiginlegri eða óeiginlegri merkingu eins vel og við getum.