Af hverju þingmaður?

Verður næsti formaður Sjálfstæðisflokksins að vera þingmaður? Það er ekki hæfisskilyrði skv. skipulagsreglum Flokksins. 

Á sínum tíma sátu eingöngu þingmenn í miðstjórn Flokksins. Haldið var, að þingmenn væru þeir allra hæfustu til að sitja í miðstjórn aðrir kæmu eiginlega ekki til greina.

Ekki var fallist á þessi rök þáverandi flokksforustu og einræði þingflokksins á stjórn Flokksins lauk þar með. Aldrei hefur það komið að sök.

Hvað skiptir mestu máli að næsti formaður Sjálfstæðisflokksins geti og geri? Hvaða kröfur þurfum við að gera til hans?

Svari nú hver fyrir sig, en í mínum huga skiptir mestu að fá formann, sem byggir upp hugmyndafræðilega sterkan Sjálfstæðisflokk á grundvelli borgaralegra gilda og mannúðlegrar markaðshyggju, megrun báknsins og góðri fjármálastjórn.

Formann, sem er líklegur til að halda vel á málum í rökræðum við andstæðingana. Formann sem sættir ólík sjónarmið svo að Flokkurinn starfi sem ein órofa heild.

Næsta markmið er síðan að ná saman borgaralegum öflum í einn flokk á nýjan leik. 

Formaðurinn þarf því ekki að vera þingmaður, en hann verður að hafa þá kosti hvort sem hann er utan þings eða ekki að geta ráðið við ofangreind verkefni. 

Loks á Sjálfstæðisfólk að hafa þann lýðræðislega metnað, að allt flokksfólk hafi kosningarétt í formanns og varaformannskjöri. Annað sæmir ekki lýðræðisflokki. 

 

Skyggnst um á liðinni öld

Ég lauk fyrir nokkru lestri bókarinnar M - samtöl. Í bókinni er úrval viðtala sem Matthías Johannessen fyrrum ritstjóri Morgunblaðsins á við marga sem settu svip á fyrri hluta og miðja síðustu öld.

Matthías var snillingur í að draga fram aðalatriði í viðtölum við fólk og gera þau lifandi og skemmtileg. 

Viðtölin við Stein Steinar skáld eru gerð með þem listilega hætti og svo lifandi,að mér fannst ég vera með í samtalinu þó það væri tekið fyrir 70 árum. 

Sá þjóðlegi fróðleikur sem kemur fram í viðtölunum er síðan ómetanlegur. Samtalið við Hlín Johnson sambýliskonu Einars Benediktssonar er einkar fróðlegt hvað varðar samband þeirra og þeirri virðingu sem hún bar fyrir skáldinu sínu. Viðtal við Maríu Markan lýsir konu, sem taldi það skipta mestu að vinna fyrir þá sem áttu um sárt að binda og fyrir flokkinn sinn.

Lengi mætti áfram telja, en ég læt hér staðar numið að öðru leyti en því að benda á viðtalið við Guðmund Guðmundsson í Víði og þau lífsviðhorf, sem þar koma fram. Guðmundur braust áfram til ríkidæmis og atvinnusköpunar þrátt fyrir alvarlega fötlun. 

Viðtalsbók Matthíasar geymir ómetanlegan fróðleik um tíðarandann um miðja síðustu öld og viðhorf fólks sem setti svip sinn á  síðustu öld. Það er því óhætt að mæla með henni og eitt er víst að engum mun leiðast að lesa hana.