Hin viljugu ríki Evrópu

Allt frá því að Bandaríkin fóru að fitla við að reyna að koma á friði milli Úkraínu og Rússa, hafa leiðtogar Evrópuríkjanna hist á ótal fundum og talað um viljug ríki. Svo virðist sem markmiðið sé að hin viljugu ríki taki á sig auknar skuldbindingar í varnarmálum og aukinn stuðning við Úkraínu að því er virðist til að hægt sé að halda stríðinu áfram.

Allt í einu er NATO gleymt og ekki lengur vettvangur öryggismála Evrópu.  Er það nú skynsamlegt?  Hefði ekki einmitt verið nauðsynlegt að hamra á því við Bandaríkin að efla NATO.

Vandamál Bandaríkjanna er að hafa ekki helstu bandamenn sína í nánu samstarfi við að koma á friði milli Úkraínu og Rússlands. Svo virðist því miður sem valdhafar í Washington hafi skömm á valdhöfum Evrópu fyrir að hafa nýtt sér áratugum saman fjármuni bandarískra skattgreiðenda til að tryggja frið og öryggi í Evrópu en þykist nú geta róið sjálf þó ekkert þeirra kunni áralagið.

Í dag sækir forsætisráðherra Íslands fund Evrópuleiðtoga þar sem hin viljugu ríki munu hafa uppi heitstrengingar, sem áður hafa heyrst en ekki skilað neinu öðru en skálaglamri og ræðuhöldum.

Vonandi tekur forsætisráðherra Íslands á málum af meiri skynsemi en utanríkisráðherra og bendir á mikilvægi þess að vera í góðu varnarsamstarfi við Bandaríkin og bendir á það augljósa, að Ísland ætli að vera það. Það eru okkar hagsmunir en ekki að taka undir bullið í Macron og Starmer. 

Það hefði átt að vera sameiginlegt markmið allra NATO ríkjanna að knýja fram frið milli Rússlands og Úkraínu. Það skiptir miklu fyrir öryggi og velmegun allra ríkja Evrópu.

Svo gæti einhver sagt: Maður líttu þér nær. Um 40% af vörum sem fara um Súes skurðinn í Egyptalandi fara til notkunar og neyslu í Evrópu en eingöngu 4% til Bandaríkjanna. Samt sem áður eru það Bandaríkin sem hafa hafið loftárásir á Húta í Yemen til að tryggja flutninga um skurðinn, en Hútar hafa haldið uppi markvissum sjóránum og Evrópuríkin hafa ekkert gert í því utan Breta,sem þó hreyfðu sig af vanmætti. Hvar var Macron þá?

Hin viljugu evrópsku ríki ættu e.t.v. að einbeita sér að því að tryggja öryggi samgangna og vöruflutninga í og til Evrópu. Ef þau ráða ekki við það og þurfa að reiða sig á Bandaríkin til að ráða við skæruliðasveitir vígamanna Húta, þá er ekki líklegt að hin viljugu ríki Evrópu séu til mikils líkleg í alvöru hernaði á víglínunni austur í Úkraínu því miður. 

Kristrún Frostadóttir ætti því að benda samkomunni í París í dag á mikilvægi þess að efla varnarsamstarf NATO, NATO verði eingöngu varnarbandalag, þannig að sameiginlega geti NATO ríkin tryggt frið og öryggi bandalagsgríkjanna með gagnkvæmum skuldbindingum um að árás á eitt NATO ríki sé árás á þau öll.