Þarf að hengja einhvern?

Leikmenn landsliða Írans og Norður Kóreu eru hræddir við afleiðingar þess að tapa landsleik enda bíða þeirra refsingar. Sumir virðast telja að við eigum að tileinka okkur sama siðferðisstig gagnvart þeim sem leika fyrir Íslands hönd.

Ég fór og sá leik Íslands og Danmerkur í gær og vonaði að sjálfsögðu að loksins mundum við sigra Dani. Því miður fór það ekki svo. Danir unnu eins og venjulega. Leikur landsliðsins var því þó til sóma og hver einasti leikmaður gerði sitt besta. Við getum því bæði verið stolt af strákunum okkar og þjálfara liðsins.

Það virðist vera sem margir gleymi því að við erum ekki meðal sterkustu knattspyrnuþjóða heims en það eru Danir. Hvað þá heldur að menn minnist ófarana þegar við töpuðum landsleik við Dani 14-2.

Eftir 14-2 leikinn varaði Albert Guðmundsson sá mikli knattspyrnukappi og síðar formaður KSÍ við öllum fordæmingum því þær ættu ekki rétt á sér. 

Strákarnir okkar stóðu sig vel í gær en danska liðið var betra.  Þó einhver leikmaður telji sig eiga sök á einhverju þá verður að líta á heildarframmistöðuna og það skiluðu allir leikmenn og þjálfari sínu með prýði. Það er hins vegar þannig og það þekkja þeir sem hafa keppt í fótbolta að engin fer í gegn um heilan fótboltaleik án þess að gera einhver mistök.

Miðað við frammistöðu strákanna okkar í gær eigum við að vera þakklát þeim fyrir að leggja sig fram fyrir Íslands hönd og gera sitt besta. Gagnrýni er góð en tilefnislaust nöldur út í þjálfara og einstaka leikmenn er óneitanlega þreytandi og niðurdrepandi fyrir alla.