Umboðsmaður Alþingis bregst.

Halldór Jónsson, verkfræðingur, hefur ritað athyglisverða pistla um SpKef máilð á bloggsíðu sinni.  Í einum þeirra rekur hann kvörtun sína til Umboðsmanns alþingis vegna SpKef og Byr, en síðarnefnda fyrirtækið er einnig dæmi um ábyrgðarlausan fjáraustur Steingríms J. Sigfússonar úr sjóðum skattgreiðenda. 

 

Umboðsmaður Alþingis mun hafa komið sér undan því að fjalla um málið - taldi að Halldór ætti ekki aðild.  Umboðsmaður alþingis taldi ekki ástæðu til að taka málið upp af eigin frumkvæði, eins og hann hefur fulla heimild til skv. 5. gr. laga um Umboðsmann alþingis. 

 

Í málefnum Byrs og Spkef, einkum Spkef, liggur fyrir að fjármálafyrirtæki voru rekin á undanþágu í heilt ár og síðan stofnuð ný án þess að nokkur forsenda væri fyrir slíku.  Ekkert liggur fyrir um það að stjórnvöld hafi byggt á traustum gögnum við veitingu undanþágu ítrekað eða stofnun nýrra fyrirtækja.  Samtals tapaði SpKef um 30 milljörðum á árunum 2009 og 2010 - eigið fé fór úr því að vera jákvætt um 5,4 milljarða í upphafi árs 2009 (að teknu tilliti til bankahrunsins í október 2008) í 25 milljarða byrði á skattborgara þessa lands. 

 Það er furðulegt að embætti sem á að hafa eftirlit með stjórnvöldum sinni ekki slíku eftirliti og það kallar á spurningar um samkennd Umboðsmanns með núverandi stjórnvöldum. 

 

Þessi sami umboðsmaður Alþingis brást við með öðrum hætti  þegar  hann hóf  að eigin frumkvæði rannsókn á því þegar Geir Haarde, forsætisráðherra, réð tímabundið hagfræðing í skrifstofustjórastöðu á nýrri efnahags-og alþjóðamálaskrifstofu í forsætisráðuneytinu í miðju bankahruni.  Þá brást umboðsmaður alþingis skjótt við, að eigin frumkvæði, og lokaði málinu á methraða, 2 mánuðum, með ávítum á Geir þann 29. desember 2008.  

 

Á þessum tíma stóðu öll spjót á Geir og auðvelt að kaupa sér vinsældir með því að hnýta í hann. 

 

Það skiptir greinilega máli hver á í hlut en þetta dæmi miðað við þann hroða sem stjórnsýslan er í Spkef málinu og Byr málinu sýnir að umboðsmanni Alþingis virðist mislagðar hendur í mati sínu á mikilvægi mála og  ásættanlegri stjórnsýslu.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 18.6.2012 kl. 18:36]

Á Ísland er eignaréttur mjög bágborinn.  Eiginfé [CRED] skal meta til eignar [DEB] á því raunvirði í reiðufé sem samið eru um á framtíðar gjalddaga skuldar.  Eignir afskrifaðar [færðar niður í samræmi við stöðuna á skatta markaði á hverjum tíma í það minnsta] eins mikið hjá öllum svo allir sitji við samanborðið skattalega og samkeppnilega séð. 

Hvernig er hægt að dæma fyrir veðfals á Íslandi, ef  aðilar komast upp að eiga ekki reiðufé fyrir eiginfé : hreinni eign lánardrottna [DEB] ef Gulna höfuðbókunar reglan : Heildar eignir  skulu alltaf vera jafnar  skuldum í reiðufé á gjaldögum.  Þetta gildir líka um greiðslu ár framtíðar sem skráð eiginfé spannar [í sínum sundurliðunum]. Skattalega hvert eitt og einasta ár.

Ríkið á vera yfirlit og stand vörðu um eignarrétt en ekki mismuna aðilum.  Gullna höfuðbóknar jafngildisreglan sannar veðfals og skattsvik á einfaldan hátt.

Þetta er ekki hugsað til að auka skatttekjur og verð bakveða eins og skilningur Íslendinga er greinilega.

Mismuna ekki er hlutverk ríkisins svo allir geti treyst því á öllum tímum.

[Eyjólfur Jónsson, 18.6.2012 kl. 22:37]

Já þetta kemur dálítið á óvart. Það hefur eitthvað bognað skrifborðið hjá umboðsmanni eins og reyndar hjá öllum í þessu Spkef málinu. Ég skrapp hingað heim í 1990 og staðsetti mig á Suðurnesjum í nokkra mánuði og var þá þegar undarlegt andrúmsloftið í lána og útboðsmálum þar. Verður þessi umboðsmaður ekki að skoða sjálfan sig út frá þessu?

[Bjarni Gunnlaugur (IP-tala skráð) 19.6.2012 kl. 08:58]

"Samtals tapaði SpKef um 30 milljörðum á árunum 2009 og 2010 - eigið fé fór úr því að vera jákvætt um 5,4 milljarða í upphafi árs 2009 (að teknu tilliti til bankahrunsins í október 2008) í 25 milljarða byrði á skattborgara þessa lands. "

Er ekki málið að þessi "jákvæða" staða SpKef í upphafi árs 2009, byggði á fölskum veðum.  Hefði Steingrímur sagt nei, ég tek ekki mark á þessum veðum, þá hefði SpKef hrunið í fangið á ríkinu vegna þess að Geir Haarde lét ríkið tryggja allar innistæður við hrun?   Væri ekki rétt að gagnrýna Steingrím (og Jóhönnu) fyrir að leiðrétta ekki þessa fáránlegu eignatryggingu auðmanna á kostnað almennings sem Geir setti á?

[Jón Magnússon, 19.6.2012 kl. 10:13]

Ég held það Eyjólfur.

[Jón Magnússon, 19.6.2012 kl. 10:15]

Málið snýst einmitt um það Bjarni að umboðsmaður kanni hvort þarna haf verið eðlileg stjórnsýsla eða ekki og hann gagnrýndur fyrir að láta málið framhjá sér fara. Það er ekki verið að finna sökudólga fyrirfram nema þar sem augljóst er að rannsókn muni snúast um þ.e. m.a. störf og afskipti fjármálaráðherra Steingríms J. Sigfússonar í sambandi við málið. 

[Júlíus Björnsson, 19.6.2012 kl. 18:59]

Ef bókaldslög er öllu eins á ensku , frönsku og þýsku og byggja öllu á sama skilning á eignarrétti. Hversvegna eru lög hér frá 1918 ekki skilin eins eða eins og sögð  byggja á hefðum sem hvergi eru skilgreindar með lögum?

Í rekstri erlendis er bannað að færa úr eignasafnsmöppu, til hækkunar á [ bakveða] DEBIT reiðufjárgildi, eign sem sem ekki eru seljanlegar og sala þeira mynd leiða til rekstraloka.

Tekjur framtíðar eru heldur ekki eignfæra fyrir fram.

Hækkun á skuldum framtíðar Þ.e. eiginfé,út í loftið er yfirleitt ætlað að blekkja núverndi og framtíðar lándrottna um sterka varsjóði eða safn seljanlegra eigna.  Gefa í skyn að margir langtíma fjárfestar komi að málum. 

Svona brababrellum er ekki hægt að beita á stöndundugar erlenda fjámálstofnir til langframa, þær vita hvenær arðbærast er að kalla inn veð.

 Sá sem sannast eftir á hafa ofmetið veð er ábyrgur fyrir sinni viðleitni.