Fátækt

Fréttir frá Mæðrastyrksnefnd, Fjölskylduhjálpinni og fleiri hjálparstofnunum eru fyrirferðarmiklar. Talsfólk hjálparstofnana talar um vaxandi neyð og aukna fátækt.

Af hverju er neyð í velferðarþjóðfélaginu Íslandi?

Ég ætla ekki að minnast á ríkisstjórnina sem kallar sig norrænu velferðarstjórnina. Það er óviðkomandi þessum þanka.

Fólk í neyð fær hjálp frá ríki og sveitarfélögum. Þar er um miklar fjárhæðir að ræða. Er þeim fjármunum þá svona misskipt? Getur verið að sumir fái margfalt meðan aðrir fá lítið?

Getur verið að velferðarkerfið þarfnist umbyltingar frá grunni þannig að um raunverulega velferð allra geti verið að ræða? Á ekki velferðin fyrst og fremst að vera fyrir fátæka?  Er það eðlilegt velferðarkerfi þar sem milljarðamæringurinn nær í ellilaunin sín frá ríkinu á sama tíma og sonur hans nær í námslánið frá ríkinu?

Flestir vilja hjálpa fátækum en hvenær er fólk fátækt? Allir ættu að vera sammála um að fólk sem hefur ekki viðunandi húsnæði og fær ekki nóg að borða er fátækt og það er þjóðarsátt um að velferðarkerfið komi í veg fyrir að nokkur sé án húsnæðis eða fái ekki nóg að borða. Ef sú staðhæfing mín er rétt að það sé þjóðasátt um að tryggja fólki a.m.k. þá lágmarksvelferð að hafa viðunandi íverustaði og mat. Af hverju er þá þessi vandi sem talsmenn hjálparstofnana lýsa?

Það er eitthvað bogið við velferðarkerfið? 

Athugasemdir

[Rafn Guðmundsson, 20.12.2012 kl. 22:50]

flott að sjá skrifað um eitthvað raunverulegt vandamál hérna á blog.is. hefði verið betra að sleppa því að minnast á ríkisstjórnina því þetta er gamalt vandamál. ég (eins og þú sýnis mér) held að þetta kerfi sé í algjöru rugli. það væri t.d. gaman að sjá skiptinu á þessum fjármunum frá tr. hvernig bætur o.þ.h. getur verið að eitthvað af þessu fari í .......

[Halldór Jónsson, 20.12.2012 kl. 23:44]

Sæll J'on

Er það ekki dálítið ólíklegt að milljarðamæringur nái í ellilaun þó sonurinn eti fengið námslán. Ég fæ engin ellilaun af því ég fæ skíterí úr lífeyrissjóði sem virka krónu fyrir krónu. Ef ég vinn mér inn eitthvað þá virkar það eins. Ef ég á útistandandi skuld borga ég auðlegðarskatt þó ég fái kannski aldrei borgað.

En fátæktin er hræðileg og hart að viðurkenna hana í þessu þjóðfélagi misréttisins. Sjáðu Steingrím J.velta sér í verðtryggðum eftirlaunarétti sínum sem aldrei skerðist þó aðrir tapi. Svo grenjar þetta og þykist vera vinur alþýðunnar, öryrkja og einstæðinga.

Það er ekkert bogið við velferðarkerfi opinberra starfsmanna.Hinir þurfandi geta étið það sem úti frýs og svo kosið þennan Steingrím aftur því þeir halda að íhaldið vilji þeim illt.

[Toni (IP-tala skráð) 20.12.2012 kl. 23:51]

Fátæktin hefur breiðst út eins sjúkdómur um allt samfélagið og þeir sem hafa sýkst fela sem best þeir geta einkennin fyrir umheiminum. Eða fela sig fyrir umheiminum. Margt af því fólki sem sækir sér mataraðstoð til fjölskylduhjálparinnar fær kannski rétt svo nóg frá ríki og sveit til að hafa í sig og á. Mig grunar að margir þeirra sem standa í matarröðinni hafi ráðstafað bótunum til barna sinna eða barnabarna sem ekki geta farið í röðina án þess að allgjört niðurbrot hljótist af. Öryrkjarnir og gamla fólkið er harðara af sér en þeir sem hafa fulla heilsu en geta sér enga björg veitt.

þannig er það í Grikklandi og hví þá ekki hér.

[Júlíus Björnsson, 21.12.2012 kl. 07:00]

Ísland í samanburði við raunverleg velferðakerfis ríki síðustu 30 ár , getur ekki talist vera það í raunveruleiknum.  Tax on Salary t.d. fjármagnar grunn velferðarkerfi USA, og Svíþjóðar eingöngu. Íslenskar hagfræðilegar eignamillifærslur hér kosta miklu hæri skattaprósentur en sálfræðilega er bjóðandi. tölum ekki um kostnaðinn. Spurning er hvort Íslenskurhagfræði eignarréttur sé ofar þeim laganlega í raunverulegum Réttarríkjum.    

[Jón Magnússon, 21.12.2012 kl. 11:55]

Ég held það líka Rafn og ég minnist ekki á ríkisstjórnina með öðrum hætti en þannig að ég er í raun ekki að kenna henni um að kerfið sé með þessum hætti. Ég held hins vegar að lágmarksvelferðin hafi vikið fyrir ýmsum gæluverkefnum í velferðinni.

[Jón Magnússon, 21.12.2012 kl. 11:58]

Dæmið með milljarðamæringin er bara til að benda á að hann á sama rétt og öreigin ef því er að skipta. Með því vildi ég vekja athygli á því að velferðarkerfið er ekki hugsað fyrir þá sem virkilega þurfa á því að halda. Svo er ég að öðru leyti algjörlega sammála þér með lífeyrisóréttlætið. Það er tímasprengja sem tifar og verði þeim "alþýðuforingjunum" Svavari Gests, Sighvati Björgvins, Jóni Baldvin og bráðum Steingrími J og Jóhönnu að góðu að standa að kerfi sem býður upp á annann eins ójöfnuð. Kölluðu þau sig ekki jafnaðarmenn einu sinni?

[Jón Magnússon, 21.12.2012 kl. 11:59]

Ekki veit ég hvernig það er Toni en alla vega þá er þetta illskiljanlegt miðað við hugmyndafræði velferðarþjóðfélagsins sem allir eru sammála um.

[Jón Magnússon, 21.12.2012 kl. 12:00]

Það er alveg rétt Júlíus skattaálögur eru allt of miklar.

[Júlíus Björnsson, 21.12.2012 kl. 18:28]

Hlutfallslega jafnar álögur  miðað  við rekstareðli og söluskattskyldra geira, það er: ekki kosta allir raunvirðiskapandi geirar að mati 80% mannkyns sömu þjónustuna frá hinu opinbera [Miðstýringunni], hver geiri borgar fyrir sitt hlutfall.   Hvort lögaðilar í þjónustu hins opinbera , eru á hlutafélega formi eða ekki , breytir ekki eðli þeirra í UK og USA til dæmis.

City Tax er [sölu ] skattur á ferðmenn , tekjur sem ekki er hægt að tryggja til langframa, mynda stofn til laða að ferðmenn til borga erlendis, greiða niður alskonar skatti og menningarstarfsemi sem beinist að ferðmönnum sem greiða skattinn.    

Á sama hátt eru lagðir hlutfalls jafnt  skattar á starfsmannaveltu [útborgað kaup í reiðufé og hlunnindum]  allra lögaðila , sem dreifast í framhaldi hlutfallslega jafnt á alla starfsmenn þeirra.

Persónuafsláttur á starfsmannaveltu var tíma skekkja, því þá var stefna að útrýma lálauna [skila láum launa upphæðum til Ríkisins] störfum eða fækka störfum í grunn raunvirðisgeirum , virðaukandi geiranna.  Stefnan í meiri háttar langtíma stöndugum vestrænum ríkjum.  

Í UK og USA er aðallega talað um raunvirðsaukatekjur að almennum heima neytenda mörkuðum þessara ríkja, en halda sköttum og vöxtum á grunngeirum og almenning í lámarki á móti. 


Ekki hækka prósentur heldur tryggja aukna frjálsa eftirspurnarsölu.

Allir hljóta að sjá að Íslenska skatta hefðin er tímaskekkja. 

Þegar virðisaukandi geirar verða að skipta á milli síni kaupi almennra neytenda á hverju ári, þá til að stuðla að jafnvægi getur Stjórnsýslan hækkað álögur á þá geira sem eru éta hina upp. Lækkað nettó veltur þeirra.       

Geirar sem ekki greiða söluskatta , eru eins og áður segir ríkis geirar einkavæddir eða ekki.  Hækka skatta álögur á þessa geira skerðir tækifæri almennra neytenda og hinna geiranna til auka raunvirði þjóðartekna.


Íslendingar skilja greinlega ekki klassíska vestræna borgarhagfræði.  Hún er sjálfgefin.

Hinsvegar spruttu upp hér fyrir meir en 40 árum upp hagfræðingar sem sérhæðu sig í ríkjum Afríku , Suður Ameríku og Asíu. Þessir grunnar eru voru ekkert, og en varla en líkir þeim stöndugu vestrænu.

Í USA sögðu aðilar að strafsmenn AGS myndu aldrei fá breyta efnahagsgrunnforsendum USA , þær væru ágætir í sinna ekki stöndugum ríkjum [ósjálbjarga]. 

 Er leigubíla geirinn orðin svona dýr fyrir ríkið að hann þarf að borga 27% fyrir sína opinberu þjónust.

Hér getur ríkið líka sagt upp óarðbærum en kostnaðsömu starfsmönnum sem nýtast ekki almennt. Ég tel að það tryggja að meira fer í aðra nauðsynlegri opinbera grunn þjónustu við almenning. 

Ríkið er stofnun rekið eins og her í stöndugum ríkju, ekki eins og skammtíma áhættu fyrirtæki.   Charter skipfélag eða flugfélag eru dæmi ekki ríkis rekstrar fyrirmyndir.