Veiðigjald og beint lýðræði

Það hentar okkur greinilega vel sem þjóð að tala út í það óendanlega um hlutina setja fram tillögur en gera síðan ekkert með það. Þannig er það með hugmyndir um beint lýðræði og setja ákvæði í stjórnarskrá um þjóðaratkvæðagreiðslur.

Margt bendir til að starfsemi þjóðþinga í hefðbundnum lýðræðisríkjum hafi takmarkaðri þýðingu en áður. Með hvaða hætti á þá að tryggja eðlilegri lýðræðislegri starfsemi framgang er það með þjóðaratkvæðagreiðslum eða með einhverjum öðrum hætt?

Beint lýðræði í formi aðgengileika að þjóðaratkvæðagreiðslum hefur gefist vel í Sviss en miður í Kaliforníu. Í Sviss hafa menn haft aðgengi að þessu formi beins lýðræðis í meir en 100 ár og það hefur gefist mjög vel og segja má að jafnan þegar þing og þjóð eru ósammála þá hafi þjóðin haft rétt fyrir sér með sama hætti og í Icesave málunum hjá okkur.

Vandamál Kaliforníu er ekki síst vegna þess að þar er verið að greiða þjóðaratkvæði um skattlagningu og það virðist ekki ganga vel og Kalifornía iðulega verið á barmi gjaldþrots.

Margir telja af þeim sökum að nauðsynlegt sé að skattamál séu undanþegin þjóðaratkvæðagreiðslum.  Sjálfur mundi ég gjarnan vilja sjá alla ósanngjarna skatta falla brott eða lækka eins og virðisaukaskatt, tekjuskatt sem og tryggingagjald. Ef til vill er það íhaldssemi að vilja ekki láta þjóðina greiða atkvæði um slíka hluti.

Með sama hætti er það með veiðigjaldið og hvað það á að vera hátt. Þar er einnig um grein af sama meiði að ræða þ.e. skattlagning. Spurning er hvort það henti að greidd séu þjóðaratkvæði um að lögð séu sérstök gjöld af hálfu ríkisins á suma og hversu hátt það skuli vera. 

Hér er vakið máls á þessu vegna þess að það skiptir máli að koma sem fyrst á virkara lýðræði í landinu með beinni aðkomu kjósenda, en spurning er hvar takmarkanirnar skuli vera til að borgurum landsins verði ekki mismunað og eðlileg starfsemi stjórnvalda geti haldið áfram.

Athugasemdir

[Eggert Sigurbergsson, 22.6.2013 kl. 02:36]

Í mörgum fylkjum í Bandaríkjunum eru atkvæðagreiðslur um fjármál og stórframkvæmdir fylkisins. Vandræði Kaliforníu er ekki vegna þess að kosið eru um fjármál fylkisins. Sömu vandræði ættu þá að vera í öðrum fylkjum Bandaríkjanna sem kjósa um fjármál og framkvæmdir ef svo væri.

Gerðar hafa verið rannsóknir í Sviss þar sem niðurstaðan  er sú að beint lýðræði leiðir til sparnaðar í  í opinberum rekstri.

Hræðslan við beint lýðræði virðist fyrst og fremst vera í fámennum hópi stjórnmálamanna og hugmyndafræðinga þeirra enda skerðir það völd og áhrif þeirra í mörgum málum.

http://www.iandrinstitute.org/BW%202012-3%20Election%20results%20v1.pdf

http://www.iandrinstitute.org/

http://www.taxpayersnetwork.org/_Rainbow/Documents/SwitzerlandDirectDemocracy.pdf

[Hans Haraldsson (IP-tala skráð) 22.6.2013 kl. 12:56]

Í 11 ríkjum Bandarikjanna er við lýði beint lýðræði að svipuðu marki og í Kaliforníu. Eitt þeirra er á hausnum.

Til samanburðar eru t.d. 5 af 27 aðildarríkum ESB á hausnum án þess að beint lýðræði hafi komið við sögu.

Eru einhver rök sem hníga að því að ríkisgreiðsluþrot sé líklegra þar sem beint lýðræði er stundað en þar sem hreint fulltrúalýðræði er við lýði?

Það er að minnsta kosti á hreinu að flest greiðsluþrot í lýðræðisríkjum hingað til hafa orðið vegna ákvarðanna kjörinna fulltrúra og að fulltrúastjórn er ekki trygging gegn þeirri hættu.

[Haraldur Haraldsson, 22.6.2013 kl. 15:50]

Sammála þessu alveg!!!!

[Júlíus Björnsson, 23.6.2013 kl. 05:29]

Erlendis [OCED]  er öllu einstaklingum skylt að borga  ramma skiptan velferða skatt af heildar reiðufjár innkomu [ skattar af náttúrulegu tekjum [goods] sem ekki er búið að breyta í reiðfé: ÓSELDAR AFURÐIR og landsvæði geta í mesta lagi borið eigna skatta: sem í dag verður þá breyta fyrst í reiðufé: kaup selda mynt Ríkis á markaði í borgum]  : good verðbréf á secondary markaði verður líka selja fyrst fyrir reiðufé [sem seljast almennt]   til geta tala um reiðfjár innkomu skatta.   
 Grunnskattur um 20% af heildar árs reiðufjár innkomu er algengur hjá ríkjum með 30% lægri þjóðartekjur á mann en í USA.   UK og Danmörk  veita nef-afslátt  Persónuafslátt af grunnstofni [sem mismunar vsk. lögaðilum.
USA leggur fast 17,5% velferðakatta á allar launveltur [ þ.e heildar útborgað reiðufé til allra starfsmanna á hverju skatta ári]. Þessar reiðufjáreignatekjur eru svo vanalega bundnar í 30 ára fjárlaga ramma, sem skýrir hversvegna lítil þörf er á að löggjafinn sé alltaf að ganga inn í lagarammastörf framkvæmda valdsins.  Reiðufjár innkomu skattar eru eins hjá einstaklingum annarsvegar  og hinsvegar hjá fyrirtækjum  er umfram [gains] vanalega greitt út til eiganda hlutabréfa og þá skattlagðir með heildar reiðfjár innkomu þeirra.   Margt hefur breyst frá því á miðöldum í Norður og Vestur Evrópu. 80% til 90% býr í borgum og hefur reiðufjár innkomu alla ævi nánast eingöngu.

Grunntekjustofn fyrir innkommu skatta 20% [þá 17% af heildar innkomu] Lögaðilar borga skila sama í sínu nafni í USA en yfirleitt í EU þá er öllu skilað í nafni starfsmanna.  Einstaklingar í USA sleppa við föstu velferðaskattaprósentuna sem leggst á fyrirtæki sem reka starfsmenn.  Hjón eftirlifandi makar geta fengið að skila 12,5% í stað 17,5%.

1. innkomu [fjárlaga hefðbundin þannig ekki hagfræðilega nauðsynlega] rammi er svo miðaður miðað við heildar reiðufjár innkomu 80% einstaklinga með lámarki útborga 2.500.000 kr. og hámarki útborgað 8.000.000 kr.  Hér er þá kallað að komast yfir 2.500.000 kr. að fara á fyrsta þrepið.  [2.500.000 - 8.000.000] þetta mun hafa verið amt skattur: skattstofn til af fjármagna aumingja spítala.   
USA er með fimm skiptingar og þá 5 innkomustofna á sömu heildar innkomu.  Einstaklingur greiðir mest 39% af í Danmörku mest 58.5% af [persónu afsláttur í Danmörku 900.000 kr.] Hér á sínum tíma var flokkur [frekar lögfræðinga MR. en hagfræðifélagsfræðinga] sem skildi að Persónu afláttur er til vandræða í framtíðinni.   

Fyrir atvinnurekenda sem ræður til sín starfsmann er þetta rökrétta kerfi  mjög einfalt. USA gott dæmi.  [auðvelt að forrita, í samræmi við grunnbókhaldslög  Rómar borgara]

Starfsmaður fær  2.000.000  í reiðfé á hverjum mánuði og 1.000.000 af því  alla risnu sem starfsmaður kostar til auka arð af vöru og þjónustu varnagli vegna hluthafa [logo selja stundum: ríkið heimsækja betlarar].  Hann er þá sagður vera með 24.000.000 kr. í reiðufjár innkomu á ári.  Grunnskattur =20%  skilar 4,8 milljónum ,  24.000.000 - 2.500.000 x 10%= 2.150.000 kr. skilað á 1 þrep innkomu skatta.   24.000.000 - 8.000.000  x 5% =  800.000 kr. er skilað á annað þrep.
Heildarlaun starfsmanns því:  24,0 + 7,75 = 31, 75 milljón.  Í laun veltu bætast við 4,8 milljónir . Heildar hluti í launaveltu  36,55 milljónir.

Lagt á þennan  32,23% til að taka af aftur 24,4% . Séð með augum starfsmanns.  Lögaðili leggur alls á  52,29 % til að taka af aftur 34,33%.
Forsætisherra embætti ákveður lámarks markaðs verð á vinnustund á landsvísu: fyrir féló-tengda atvinnustrfsemi og lausráðna og til viðmiðunar fyrir stéttar félög sem sjá um fastráðna og þá sem skila innkomu skatti til viðbótar við grunngjald.  Þetta jafngildir miða við veðráttu [eldvirkni] hér  um 9 dollurum vinnustund [40 stunda vinnu vika,   172 tímar á mánuði og 1.892 effekífar vinnustundi á ári.] það 40% lagt á er ódýrasta vinnustund á markaði:  12,6 dollar : á gengi í dag:     1550 kr. niður í 14. ára aldur 1.107 útborgað til starfmanns.  Ef man skila 1892 tímum er hann með til lífsviðurværis:   2.009.444 kr. á ári í reiðu fé. 174.537 kr. á mánuði.

Þetta heftir vöxt [erlendra] eignarhaldfélaga [sem gera út á persónu aflætti] og lögaðila sem sérhæfa sig í lálaunavirðisaukarekstri. [hávirðis aukinn gæði vöru og þjónustu í toppi  er áhættukeppni sem eykur  PPP. Lánshæfi og lækkar innkomu prósentur allra.

Söluskattur sem leggst á til að fjármagna ekki söluskatts aðila,  í vsk. kerfi er nánast sama og leggja hann á launveltuna. þegar vöruvelta er það lítil að lögaðilinn er nánast hreint þjónustu fyrirtæki. Þar sem lögaðil dregur frá sínu virðisauka skatti það hann skilaði í reiðufé [samkvæmt banka] til sinn byrgja.   

Í augum yfirgreinda jarðar búa með fullnægjandi breiðan grunnþekkingar grunn er: skattar=lög= fjármál eitt og hið sama.  Skoðannafræðingar geta átt rétt á sér hér utan framkvæmdvaldsins og utan ákvarðanna í toppi. 
Borgarar heimsins leggja áherslu á hingað til að verð í tekju grunni borga séu í lámarki langtíma stöðug, og raunvirði sé sem minnst til að tryggja lámarksprósetur  vsk.  og launveltu skatta. EU umboðið  fjármagnar slíkar hagræðingar  til að tyggja tekjur t.d.  á secondary markað innan borganna sem kaupa tekjurnar.  Arabar hafa nú ekki komist langt á Olíu nema 1,0% þeirra.  Fjárfestar munu telja þjóðar tekjur hér PPP í lámarki, þ.e. búið er hámarka ávöxtum af rauntekjum á Íslandi.  Raunverðin eru kominn fram. Erlendir eignarhalds aðilar vilja örugglega græða á sínu fólki sem ferðast hingað. 7,0% Borgarskattur á ferðmenn er til fjármagn þjónustu við þá:  Dýragarða, söfn, óperur, upplýsinga , samgöngur,klósett,......  Nefskattar:  Gistináttar   [tarif] er söluletjandi erlendis.

Ríki  kunna að skattleggja frá fyrstu hendi ef þau eru stöndug stofnuð á annað borð.  Hér voru tvö ömt: þetta jafngildir Greifum og Jörlum erlendis sönnun um mikilvægi tekna af Íslandi til að breyta í reiðufé  af dönsku borgara stéttinni.  Túlkanir Íslendinga á minn EU menningar arfleið eru merki um greind þeirra.  Skattakerfið hér gengur ekki upp í augum yfirgreindra borgara.

[Helgi (IP-tala skráð) 25.6.2013 kl. 07:33]

Sæll.

Það sem menn verða að átta sig á að öll þessi umræða um veiðigjald er slæm.

Heldur einhver heilvita maður að fjárfestar komi nálægt sjávarútveginum þegar þeir sjá að stjórnmálamenn eru stöðugt að hræra í greininni? Nú veit ég ekkert um forsvarsmen þessarar undirskriftasöfnunar en þeir eru ábyggilega báðir opinberir starfsmenn sem ekkert vit hafa á rekstri. Kannski er þeim báðum sama um þau fyrirtæki sem fara á hausinn út af þessum gjöldum? Kannski er þeim báðum sama um þá einstaklinga sem verða atvinnulausir út af þessum gjöldum?

Hafa ber í huga að hugtakið "þjóðareign" hefur enga lagalega merkingu. Sömuleiðis þarf að hafa í huga að fiskurinn í sjónum er verðlaus þangað til einhver leggur í fjárfestingar og vinnu til að gera hann að verðmæti. Það á ekkert veiðigjald að vera enda fáum við rentu af auðlindinni í formi opinberra gjalda sem sjómenn, útgerðarmenn og þjónustuaðilar greiða.

Eru engin takmörk fyrir því hve mikið ríkið getur tekið af fyrirtækjum og einstaklingum? Hvernig í ósköpunum eiga útgerðir að geta staðið almennilega að öryggismálum sjómanna þegar nánast allt fé er af þeim tekið?