Góða stríðið

Aðgerðir sem gátu virst skynsamlegar í Washington og Whitehall reyndust fljótlega vera hræðilega kjánalegar og rangar á svæði þar sem jafnvel menntamálaráðherrann var ólæs. Þetta kemur m.a. fram í bók Jack Fairwather fyrrum blaðamann á Daily Telegraph og Washington Post um Afganistan stríðið "The good war. Why we could not win the war or the peace in Afganistan."

Í 9 ár voru herir Bandaríkjanna, Breta og fleiri í Afganistan. Billjónum dollara var eytt í aðstoð við landið. Hvaða áhrif hafði þetta svo allt saman?

Fairweather segir frá því hversu ruglað þetta var. Hroki og vanþekking helstu herveldanna (UK/USA) hafi komið fram aftur og aftur. Þess vegna hafi innrásarveldin misst af tækifærinu til að komast að samkomulagi um friðsamlega lausn. Hann segir að margir leiðtogar Talibana hafi strax árið 2001 viljað semja, en Bandaríkjamenn hafi hafnað því og það hafi tekið þau um áratug að átta sig á að einhverskonar friðarsamningur væru eina leiðin til að ná árangri.

Sagt er frá því hvernig Talíbanarnir styrktust með árunum og stríðsherrarnir í borgunum hafi náð völdum á nýjan leik og spilling aukist. Spilling varð gríðarleg ekki bara vegna opíum sölunnar heldur líka vegna billjóna dollara styrkja frá Bandaríkjunum sem oftar en ekki lentu í vitlausum höndum enda eftirlit bágborið.

Bandaríkjamenn misstu 2.353 hermenn fallna og Bretar 453. Þessir ungu menn voru fórnarlömb fáráða sem stjórnuðu ríkjum þeirra og skipulögðu hernaðaraðgerðir og billjóna dollara styrkveitingar. NATO hermennirnir voru á fölskum forsendum andstætt stofnskrá NATO og þeir voru líka fórnarlömb fáráða við stjórn ríkja sinna.

Skilningur á aðstæðum er forsenda þess að afkipti af erlendum ríkjum beri árangur og menn verða að gera sér grein fyrir takmörkunum þess að senda her segir Fairweather. Bandaríkin og Bretar ættu að hafa þetta í huga áður en þeir valda meiri skaða í heiminum.

Væri ég Bandaríkjamaður þá væri mér sem skattgreiðenda og hugsanlega foreldris hermanns sem hefði fallið algjörlega misboðið. Ég mundi krefjast þess að friðarverðlaunahafinn Obama, Bush jr. og fleiri yrðu dregnir til ábyrgðar. Ég myndi styðja Ron Paul sem og son hans en þeir eru einu málsmetandi stjórnmálamenn í Bandaríkjunum sem hafa allt tíð verið á móti þessum stríðsaðgerðum og talað af skynsemi. 

Þess vegna eru þeir stimplaðir hægri öfgamenn í Bandaríkjunum.

 

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 7.12.2014 kl. 23:48]

Mikið er til í þessum ágæta pistli þínum. Hlutskipti Bandaríkjamanna í Afganistan er jafnvel enn verra en sneypuför Sovétmanna á sinum tíma, sem óðu þar inn af svipuðum hroka og vanmati og Kanarnir. 

Þá studdu Kanar öfgamúslima með peningum og vopnum til þess að reka Rússana burtu, en fengu síðar sjálfir Talibanana í bakið.

Kanar og Bretar eyðilögðu Ólympíuleikana í Moskvu 1980 fyrir Rússum og íþróttafólki heimsins til þess að "refsa" Rússum, en gerðu síðan 20 árum síðar nákvæmlega það sama og Rússar af sama hroka og vanmati að viðbættri hræsni, því að þeir hafa aldrei viðurkennt að hafa gert mistök með því að ala Talibananna (Mujaheddin) við brjóst sér. 

Að Obama hafi síðan fengið Friðarverðlaun Nóbels var síðan til að kóróna vitleysuna.  . 

P.S. Getur verið að þú hafir gleymt því að Kanar nota orðið billjón þegar við notum orðið milljarð? 

.   

[Jón Magnússon, 8.12.2014 kl. 20:36]

Takk fyrir gott innlegg Ómar. Sovétmenn fóru inn í Afganistan til að hafa frið í bakgarðinum hjá sér. Pressan á Vesturlöndum fann í því meiri háttar samsæri tengt heimsyfirráðum. Það var della, en Sovétmenn voru jafn dómgreindalausir á ástandið í Afgan eins og Bretar og Bandaríkjamenn núna. Það tók sinn toll og gróf undan Sovétríkjunum. Athyglisvert að strax og Gorbasjev kom til valda kannaði hann hvort það væri nokkur glóar að halda áfram að stríða í Afgan og niðurstaðan var nei. Samt tók það hann tæp 3 ár að komast burtu úr bullinu.

Hárrétt varðandi billjónina og milljarðinn Ómar.