Lausaganga búfjár

Þorvaldur Gylfason prófessor skrifar athygliverða grein í Fréttablaðið í dag. Hann bendir á að þeir flokkar sem kenna sig sérstaklega við "græn baráttumál séu ekki heilli en svo að þau marki enga stefnu gagnvart þeirri vá sem landinu og gróðrinum stafar af lausagöngu búfjár og hrossa. Vinstri grænir eru raunar svo rosalega gamaldags grænir að skv því sem talsmaður þeirra í landbúnaðarmálum Jón Bjarnason segir þá vill hann auka bústuðning og átroðning búfjár á landið.

Ég varð raunar fyrir áfalli þegar ég hlustaði á umræður um landbúnaðarmál frá Selfossi um landbúnaðarmál á þriðjudaginn var þar sem allir talsmenn flokkana nema helst Samfylkingarinnar og Frjálslynda flokksins töldu eðlilegt að halda uppi þeim mikla kostnaði sem lagður er á neytendur og skattgreiðendur.  Þessi kostnaður er aðallega vegna sauðfjárræktunar og mjólkurframleiðslunnar. 

Stuðningur við landbúnað er of mikill og hann nýtur of mikillar markaðsverndar. Það verður forgangsverkefni mitt nái ég kjöri til Alþingis að gæta hagsmuna neytenda og skattgreiðenda og koma á frjálsu markaðskerfi í sölu landbúnaðarafurða. Matur verður að vera á sama verði hér og í nágrannalöndunum. Við getum ekki dansað í kring um ævintýri sem kosta okkur tugi milljarða á ári.

Síðan er spurningin varðandi lausagöngu búfjár. Væri það ekki mesta landverndin að girða búfé inni í stað þess að girða það úti.

Athugasemdir

[Ragnar Gunnlaugsson, 12.4.2007 kl. 20:17]

Það er gott að fá skýrar línur frá Frjálslindum,um að landbúnað á Íslandi beri að leggja niður. íslenskir bændur geta ekki kept við niðurgreidar landbúnaðar afurðir erlendis frá.

Það verður gaman að ræða þetta við Kristin H.Gunnarsson sem er hér í framboði, ég held að Frjálslindir fái ekki mörg athvæði hér á Norðurlandi vestra með þessa afdráttarlausu afsöðu gegn landbúnaði og landsbyggðinni. En hér hefur verið höfuð vígi þess flokks.

Ragnar Gunnlaugsson 

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 12.4.2007 kl. 21:53]

  Hjá mér vinna 10 manns. Mér býðst fóllk frá póllandi sem er tilbúið að vinna fyrir 150 krónur á tíman eigum við ekki að leyfa það líka. stærstur hluti bænda í Evrópu er að borga þessi laun. Ég ætlaði flytja út svínkjöt 2002-2003 til Danmerkur en Kaupandin í Danmörku þurfti að greiða 470% innflutningstoll. Á að vera sjálfsagt mál opna landið fyrir innflutningi á meðan allt harðlæst fyrir okkur. Menn tala að láta markaðslögmálið gilda um landbúnaðinn og er alveg sammála því en það erfitt vegna þess að það gilda engin þau lögmál um landbúnaðinn, þú getur ekki nefnt það land heiminum þar sem maraðslögmálin gilda um landbúnað. það verður erfitt fyrir okkur eina að frelsa heimin. það eru um 4% ríkisútgöldunum sem fara í landbúnað á íslandi þar með talið skólar, landgræðsla,skógrækt og rannsóknir. Í Evrópubandlaginu eru þessi útgöld um 56% af útgöldum sambandsins og síðan bæta viðkomandi þjóðir við styrkina mismikið en það er aldrei með í skýrslunum.  Ég sá grein um útbreiðslu á salmonellu í kjúklingum í Evrópu en fjórð hver kjúklingur  þar er smitaður og ástandið verst í Ungverjalandi þar sem 68% reyndust smitaðir en við erum búnir leggja á okkur ómælt erfiði og kostnað við að að reyna halda þessu frá neytendum og getum tryggt það með nokkuð miklu öryggi hér á landi. Ég spyr sjálfan mig stundum, Til hvers, ekki virðist það skipta máli þegar um innflutning er að ræða eða kannski fara neytendasamtökin í mál við evrópska bændur eins og gerðu við íslenska kjúklingabændur um árið. Svo virðist sem að Evrópubandalagið sé búið að gefast upp á baráttunni þessu vágestum.  Slóðin um þetta:

http://www.landbrugsavisen.dk/Nyheder/Netnyheder/2007/4/10/Hver+4+kylling+i+EU+har+salmonella.htm

Ég held að það væri Skynsamlegra fyrir ykkur frálslynda að ráðast á garðin þar sem hann er hærri ef þið ætlið ykkur ná einhverju fylgi

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 12.4.2007 kl. 21:54]

Með fullri virðingu þá er hér landbúnaðarstefna Frjálslynda flokksins sem er í málefnahandbók flokksins.

Landbúnaðarmál Landbúnaður er og verður grundvöllur byggðar í sveitum landsinsBreyta þarf núverandi forsendum landbúnaðar svo nýir möguleikar skapist í greininniEinstaklingsfrelsi til athafna þarf að fá að njóta sín í þessari atvinnugrein sem öðrumGefa þarf íslenskum landbúnaði tækifæri til að sanna sig í samkeppni við erlenda framleiðsluStuðla þarf að aukinni markaðssetningu erlendisSnúa þarf neikvæðri þróun við með því að taka á þáttum sem eru

atvinnugreininni fjötur um fót. Gera skal öllum greinum landbúnaðar sem byggja á landnytjum jafn hátt undir höfði

 ORSAKIR VANDANS Í LANDBÚNAÐIFramseljanleg framleiðsluréttindi hafa sett fjárfestingar í sveitum landsins í uppnám og hamlað eðlilegri þróun.Framkvæmd niðurgreiðslna sem er stór útgjaldaliður fyrir ríkið, hefur skapað neikvæða ímynd af íslenskum landbúnaði.Athafnafrelsi bænda er fast í viðjum laga og reglna sem á engan hátt standast samanburð við aðrar iðnaðar- og framleiðslugreinar. STAÐA LANDBÚNAÐARLandbúnaður á undir högg að sækja sem frjáls atvinnugrein þó svo að sjaldan hafi tæknilegar forsendur verið betri fyrir landbúnað á Íslandi. Iðnaður og þjónusta tengd landbúnaði eru í senn bæði forsenda fyrir og afleiðing af góðum skilyrðum til landbúnaðar.Nýting á eldri fjárfestingum ríkisins í formi styrkja til jarðabóta, húsbygginga og samgöngumála fer forgörðum ef ekki verður breyting á. Bændum hefur fækkað jafnt og þétt og sífellt fleiri jarðir fara í eyði.Tilraunir stjórnvalda til að aðstoða bændur við framleiðslu sína og við að stöðva fólksflótta úr sveitum með því að gefa bændum framleiðslurétt og síðar framseljanlegan rétt, hafa misheppnast. Grunnstoðunum er kippt undan rekstri úrvinnslu, þjónustu og verslunar af því undirstöðuþáttur samfélagsins er seldur burt af svæðinu.STYRKJUM LANDBÚNAÐINN Á NÝJUM FORSENDUMStyrkjum í landbúnaði þarf að breyta, m.a. með upptöku fjölskylduvænna búsetustyrkja.Nýtt styrkjafyrirkomulag þarf að falla að alþjóðakröfum um lækkuná framleiðslu- og markaðstengdum styrkjum.Taka ber upp búsetustyrki og takmarkaða framleiðslustyrki, með það að markmiði að efla sveitir landsins á ný og láta reyna á það hvort búskapur á Íslandi geti staðið undir sér án beinna afskipta opinberra yfirvalda af framleiðslunni.Frelsi manna til atvinnu er einn af hornsteinum þess samfélags sem við viljum byggja. Einkaréttur til atvinnu eða framleiðslu stríðir gegn hugmyndum Frjálslynda flokksins. Hvatinn til að standa sig byggist á því að menn taki ábyrgð á framleiðslu sinni og fái jafnframt notið afraksturs góðs rekstrar.Framleiðslufrelsi mun til framtíðar skapa mörg þjónustustörf og þjappa mönnum saman í keppni við að framleiða úrvals vöru fyrir neytendur.Frjálslyndi flokkurinn vill efla trú og traust þjóðarinnar á íslenskan landbúnað, sem keppt geti í framtíðinni á alþjóðlegum samkeppnismarkaði.FJÖLSKYLDUVÆNN LANDBÚNAÐUR MEÐ BYGGÐA- OGBÚSETUSTYRKJUMSett verði lög sem heimila ríkisstjórn að leggja fjármuni til bænda til að styrkja byggð.Styrkir verði veittir til einyrkja (fjölskyldna), en samyrkjubú og hlutafélög verði skilgreind sem ígildi fjölda einyrkja. Aðeins þeir njóti styrkja sem eiga lögheimili á styrktri jörð og hafa aðsetur þar.Styrkt verði framleiðsla sem tilkomin er vegna landnýtingar. Hirðing hlunninda verði undanskilin styrkveitingum, enda er viðhald þeirra án útgjalda af hálfu notanda, þó svo kostnaður sé af nýtingu.Styrkir verði annarsvegar búsetustyrkir sem taki mið af fjölskyldustærð og búsetustað, og hinsvegar framleiðslustyrkir sem taki mið af árangri framleiðenda við að framleiða markaðshæfa vöru. Tekið verði tillit til þess hvað milliríkjasamningar leyfa og sett verði þak á mögulegan heildarstyrk bús. Um er að ræða hefðbundnar tegundir búfjárhalds, en einnig grænmetisræktun, kartöflurækt og aðrar þær tilraunir til nýsköpunar við nýtingu lands sem bændur kunna að fástvið. Skógrækt er undanskilin frá þessum styrkveitingum, enda gilda um hana sérlög og langtímasamningar við bændur og landeigendur. Fyrirkomulag skógræktar þarf að endurskoða og þá samninga sem gerðir eru við bændur.

Þessi kafli í málefnahandbók var sérstaklega samin af bændum.  Og er samþykktur eins og öll málefnahandbókin á landsþingi. 

[Jón Magnússon, 12.4.2007 kl. 22:48]

Meginatriðið í stefnuskránnir varðar að gefa íslenskum landbúnaði möguleika á að sanna sig í samkeppni við erlendan landbúnað og stuðla að aukinni markaðssetningu eins og þú bendir réttilega á Ásthildur varðandi stefnuna.

Ragnar varðandi styrki erlendis. Er einhver að tala um að það eigi að styrkja íslenskan landbúnað minna en gert er í Evrópusambandinu? Ekki ég.  Hvað er það þá sem skiptir máli í þessari umræðu? Að íslenskir neytendur geti keypt mat á sama verði og neytendur í nágrannalöndunum. Ef það er vilji stjórnvalda að borga 8 milljarða á ári og viðhalda  síðan  hæsta matvælaverði í Evrópu þar á ofan þá er það of mikill herkostnaður. Með því að leysa landbúnaðinn úr viðjum skriffinskunnar og kvótasetningar þá hef ég trú á því að byggðir blómgist og fólk sem vinnur við landbúnað hafi það betra. Það er líka forsenda fjölskylduvænna búa með byggða og búsetustyrkjum. En hvert fyrirtæki verður að vera arðbært jafnt fyrirtæki fjölskyldunnar sem rekur búskap sem og fjölskyldunnar sem rekur matsölustað. Annars gengur það aldrei upp til langframa.

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 12.4.2007 kl. 23:28]

Ég er búinn að þvælast um alla Evrópu, heimsækja bændur, skoða búnað og ræða málin. Styrkjakerfið í Evrópu er nokkurn veginn þannig að bændur fá styrki  per hektara og það er kringum 20-30 þúsund per hektara, mismunandi eftir löndum. Skilyrðið er að stundaður sé landbúnaður og búið sé á jörðinni.  þessi styrkur flokkast í svokallað grænt box og reiknast ekki inn í PSE gildin sem OECD stofnunin reiknar út. Ég reyndi að giska á einhvern tímann hvað margir hektarar væru í landbúnaðarnotkun á Íslandi og hverjir styrkir bænda á Íslandi yrðu samkvæmt evrópska kerfinu. Ég fékk út 60 milljarða árlega. þetta voru ekki vísindalegir útreikningar en þetta eru miklu hærri upphæðir en íslenska ríkið er að greiða í dag 

[Jón Magnússon, 12.4.2007 kl. 23:49]

Samkvæmt ítrekuðum könnunum á styrkjakerfi landbúnaðar þá erum við með mestu styrkina ásamt Norðmönnum og Svisslendingum. Hitt er annað mál að íslenskir bændur gætu e.t.v. fengið meiri styrki en þeir fá nú ef við værum í Evrópusamabndinu á grundvelli reglna þar um sérstaka styrki fyrir þá sem búa á jaðarsvæðum. Sbr. Finnska bændur.  Þeir yrðu hins vegar að lúta markaðslögmálunum varðandi framleiðsluna. En Gunnar það væri fróðlegt að heyra frá þér um stöðu bóndans sem slíks. Ég held að hann sé alls ekki sæll í þessu kerfi og beri allt of lítið úr býtum. Ertu sammála því?

[Árni Gunnarsson, 13.4.2007 kl. 00:27]

þetta er þörf umræða en jafnframt viðkvæm. Eftir að vera búinn að lesa þessar deilur ykkar, Gunnar og Jón er ég meira en sannfærður um að þið eruð sammála í meginatriðum og ég er sammála ykkur öllum. Klaufaskapurinn í íslenskum landbúnaði liggur ekki í því að styrkja bændur heldur í því kerfi sem við notum. það er með öllu ástæðulaust að beita bændur jafnt og neytendur því ofbeldi að meina bóndanum að uppfylla þarfir neytandans með beinum viðskiptum í stað þess að varan lendi inni í einhverju afurðasölubákni sem hefur þann skilning einan að báknið eigi að hagnast. Í dag gefur vaxandi fjöldi neytenda skít í þessar tilskipanir báknsins og gróðahyggjunnar og kaupir t.d. jólahangiketið af vini sínum bóndanum, en fyrir vikið eru báðir nánast dauðamenn vegna lögbrota. Hverra hagsmunum skyldi það þjóna að reka sláturlömbin úr Breiðdalnum upp á þriggja hæða flutningavagn sem allsstaðar nema á Íslandi væri líklega tugthússök að nota í slíkum tilgangi? Bóndinn fær kannski um 300 krónur fyrir kjötkílóið + einhverjar beingreiðslur sem eru ríkisframlag. Dæmi eru hinsvegar um allt að 1350 kr. kílóverð á SÚPUKJÖTI í stórmarkaði!!

Er þetta góðsemi við bændur?  Nei. En þetta er greinilega rausn í garð einhverra sem hafa eignast góða vini á réttum stöðum. Menn eins og þú Gunnar, eiga hinsvegar betra skilið en óheftan innflutning á samkeppnisvöru sem hvenær sem er getur orðið að tifandi tímasprengju í heilbrigðiskerfinu.

það er kominn tími til fordómalausrar umræðu um þessi mál, en sú umræða er varla í boði þegar stjórnmálamenn eiga að stýra henni.

[Gunnar Ásgeir Gunnarsson, 13.4.2007 kl. 09:28]

Íslenska landbúnaðrkerfið er vitlaust en það evrópska er arfa vitlaust og ekki til eftirbreytni. Síðan eru það þessi PSE gild um stuðning sem stöðug er vitnað í.  Stuðningurinn í EU er ekki eyrnamerktur neinni ákveðinni grein sem gerir verkum að þeir flokkast undir grænar greiðslu og þá reiknar OECD hann ekki sem stuðning landbúnað.  Eins er með skóla, rannsóknir, landgræðslu, skógrækt. Hér reiknaðir að fullu sem styrkur við bændur en ekki í evrópu vegna þess hér fara þessir fjármunir í gegnum landbúnaðrráðuneytrið en ekki hjá þeim.  Bændur í evrópu gantast með það að mafían á Ítalíu sé löngu hætt að selja fíkniefni vegna þess að er auðveldara og gróðvænlegra svindla á landbúnaðarkerfinu hjá EU. Sóunun þar gífurlegt vandamál