Aðför að tjáningafrelsinu.

Tímaritið Ísafold fæst ekki lengur í Nóatúni og öðrum verslunum sem heyra undir þá keðju. Stjórnendur keðjunar bönnuðu sölu á blaðinu í verslunum sínum. Ég vænti þess að stjórnendur keðjunnar átti sig á að með þessu eru þeir að gera aðför að tjáningarfrelsinu.

Það er eðlilegt að fólki finnist sitthvað um það sem fram kemur í einstökum prentmiðlum en það að banna sölu tímarits er alvarlegt mál. Sérstaka ritskoðun af þessu tagi er ekki hægt að líða. Stjórnendur fyrirtækja eins og þess sem hér á í hlut bera ákveðna samfélagslega ábyrgð. Þá ábyrgð eru stjórnendur fyrirtækisins ekki að axla með því að vega að tjáningarfrelsinu.

Athugasemdir

[Bövar Jónsson (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 00:39]

Á fjáröflunarsamkomu HK í Kópavogi í síðustu viku var glatt á hjalla. Sérstaklega var þekktur klámbúllueigandi í bænum góðglaður. Þegar líða tók á samkomuna steig klámbúllueigandinn á stokk og bauð öllum viðstöddum að koma í heimsókn á Goldfinger og þiggja í glas. Bæjarstjóri Kópavogs, Gunnar Birgisson, gladdist ákaflega yfir þessu boði og hvatti gesti til að fjölmenna í teitið.

Óralangt limúsín mætti síðan á staðinn til að ferja styrktarmenn HK á Goldfinger. Fyrstur um borð var bæjarstjórinn og Ármann á Alþingi kom í humátt á eftir.

Klámbúllueigandinn Geiri furðaði sig mjög á því að ekki virtust allir gestir jafnáfjáðir og bæjarstjórinn í að þiggja boð hans. Lagði hann hart að mönnum að stíga um borð í límúsínið. Þeir sem móðust við og vildu ekki þýðast klámbúllueigandann fengu síðan ákúrur - ekki frá höfðingjanum sjálfum, heldur tveimur lífvörðum hans, sem voru svo stæltir og óárennilegir að þeir hefðu sem best getað verið úr lögregluliði Kópavogs (á frívakt að sjálfsögðu).

Allt var þetta bæjarfélaginu til mikils sóma og þá sérstaklega HK, bæjarstjóranum, Ármanni á Alþingi, lífvörðum Geira - og síðast en ekki síst Geira á Goldfinger en hingað til hefur hann ásamt Guðmundi í Byrginu verið helsti ástmögur íslenskra fréttamanna og fjölmiðla.Þetta átti sér stað í Des 2006

 Takk fyrir skemmtunina.

[Heimir Lárusson Fjeldsted, 2.6.2007 kl. 09:21]

Talar Jón Magnússon sem fyrirliði Baugsarms Frjálslyndaflokksins?

[Sigurjón Pálsson (IP-tala skráð) 2.6.2007 kl. 09:43]

Mér sýnist nú, lögmaður góður, að þú þekkir hvorki haus né sporð á veruleikanum nema þú hafir endaskipti á honum vísvitandi. Tjáðu þessir blaðeigendur sig ekki eða hvað, og gáfu út sitt blað og selja og hefur einhver meinað þeim að gera það framvegis? Hver er þá aðförin að tjáningarfrelsinu hér?

Er það kannski partur af tjáningarfrelsinu, að þínu mati, lögmaður kær, að svipta verslunareigendur því frelsi að fá að ráða því hvaða vöru þeir versla með? Hverslags siðferðismat er það eiginleg? En vel á minnst, siðferði og lögmennska eiga reyndar ekki endilega samleið, stundum alls ekki og liggja leiðir heldur sundur ef eitthvað er, að því er mér virðist.

Margoft koma upp mál þjóðfélagi okkar þar sem aðför er gerð að æru manna, einstaklinga, á vafasaman hátt í ritum sem þessu og réttu máli gjarnan hallað og tilgangurinn virðist fyrst og fremst sá að græða á “sannleikanum” peninga eða koma höggi á einhverja, vegna óvildar í garð viðkomandi eða annarra hagsmuna, sem oftast eru þá viðskiptalegs eðlis. Allt er þetta jafn ógeðfellt og óverjandi og segir það að verja slíkt opinberlega, mér meira um þann sem það gerir en þann sem fyrir því verður. Í mínum huga á einstaklingurinn, þegn okkar þjóðfélags, bæði þeir sem nýlega kausu þig inn á þing til að þjóna sér og til varnar hagsmunum sínum, og hinir að njóta vafans ekki einstakir útgefendur, aðrir lögaðilar eða viðskiptablokkir hversu stórar og sterkar, sem þær eru eða hagsmunirnir þeirra miklir.