Þitt er mitt

Í gær birtist sameiginleg yfirlýsing ASÍ og SA, þar sem varað var stranglega við tillögum Flokks fólksins um að iðgjöld í lífeyrissjóði verði skattlögð við inngreiðslu í lífeyrissjóði í stað þess að lífeyrir komi til skattlagningar við útgreiðslu. 

Fátítt er að öflug samtök vari við stefnumálum flokka sem eiga í stjórnarmyndunarviðræðum, en nú þurftu þessi öflugustu og fjársterkustu samtök að stilla saman strengi og vara við þeim "afglapahætti" að laun sem greiðast í lífeyrissjóði séu skattlögð strax í stað þess að lífeyrissjóðirnir fari með þetta skattfé áratugum saman og við útgreiðslu sé það tekið af greiðslum til lífeyrisþega.

Í raun réttlætir ekkert það kerfi sem við höfum í dag, að ríkisvaldið taki ekki skattfé strax heldur feli lífeyrissjóðum vörslu þess og ávöxtun þar til  útgreiðslur til lífeyrisþega koma til. Yrði tillaga Flokks fólksins samþykkt yrðu greiðslur til lífeyrisþega skattfrjálsar þegar þær greiðast.

Af hverju er það fráleitt að ríkið tæki þetta skattfé strax. Réttindi lífeyrisþegar rýrna ekkert við það svo sem forseti ASÍ hélt ranglega fram í viðtali í fréttum í gær. 

Hvað mælir þá á móti því að ríkið taki þessa fjármuni sína strax og nýtti til að greiða ríkisskuldir og mætti setja lög um að svo væri og mætti ekki nota í annað fyrr en ríkisskuldir eru að fullu greiddar. 

Er  eðlilegt að öflugstu félagasamtök landsins skuli veifa fánanum með vígorðinu

"Þitt er mitt og láttu svo mitt í friði"

Athugasemdir

[Júlíus Valsson, 7.12.2024 kl. 09:58]

Laukrétt Jón!

[jósef Ásmundsson (IP-tala skráð) 7.12.2024 kl. 11:07]

Fólk sem hefur verið á lágum launum hefur þurft að treysta á tryggingastofnun þegar kemur að ellilífeyrnum þar sem útborgunin frá lífeyrissjóðnum nær tæplega upp í lágmarksframfærslu.Lífeyrissjóðurinn skiptir þessvegna engu máli. Greiðslur inn í sjóðinn eru tapað fé.

[Örn Gunnlaugsson, 7.12.2024 kl. 11:24]

Nú má vera að minni mitt bregðist en það er eins og mig rámi í að á fyrstu árum mínum sem ég greiddi í lífeyrissjóði hafi inngreiðslur verið skattaðar. Nú eru þær greiðslur því skattlagðar aftur. Ekki að það skipti svo miklu máli, ég hóf að greiða í lífeyrissjóði þegar ég var 16 ára og var alla tíð með rífandi tekjur. Hóf síðan töku úr þessum lífeyrissjóðum sextugur og heldur þykir mér uppskeran rýr, tæp 70 þúsund á mánuði fyrir skatt. Spurningin er kannski hvort ekki væri rétt að virða rétt borgaranna til að halda sínum ellilífeyri frá TR óskertum og láta í friði það sem hver og einn hefur önglað saman til að eiga notalegra ævikvöld en ella. Láta svo hvern og einn ákveða hvað hann vill hafa umfram ellilífeyrinn.

[Guðmundur Örn Ragnarsson, 7.12.2024 kl. 19:50]

Kærleikurinn gefur af sér, en tekur ekki. Í ástarljóði Vatnsenda-Rósa til elskhuga síns, setur hún þetta svona fram:

Mitt er þitt og þitt er mitt. Þú veist hvað ég meina.

Í Postulasögunni segir: Allir þeir sem trúðu héldu hópinn og höfðu allt sameiginlegt. Þeir seldu eignir sínar og fjármuni og skiptu meðal allra eftir því sem hver hafði þörf á. Daglega komu þeir saman með einum huga í helgidóminum, þeir brutu brauð í heimahúsum, neyttu fæðu saman í fögnuði og einlægni hjartans. Þeir lofuðu Guð og höfðu vinsældir af öllum. En Drottinn bætti daglega við í hópinn þeim, er frelsast létu. (Post. 2:44-47).

[Guðmundur Ásgeirsson, 7.12.2024 kl. 19:50]

Sá málflutningur að þessi breyting myndi skerða eignarréttindi sjóðfélaga í lífeyrissjóðum er bara rökleysa.

Í fyrsta lagi er hæpið að halda því fram að sá hluti tekna fólks sem er tekinn í skatt sé eign þess. Þegar ég fæ útborguð laun er tekinn af þeim skattur og sá peningur kemur aldrei í minn vasa heldur fer beint til ríkisins. Ég fæ því aldrei að eignast þann hluta launanna sem fara í skatt. Það breytir því ekki þó hluti launanna sé tekinn til hliðar og skattlagningunni frestað til framtíðar þegar ég tek þau út, því þá fer sama hlutfall af þeirri upphæð í skatt að því gefnu að skatthlutfall verði það sama og ég fæ aldrei að eignast þann pening sem ríkið tekur.

Í öðru lagi get ég ekki séð að það skipti stærðfræðilega neinu máli fyrir endanlega útkomu mína hvort skatturinn er tekinn af strax og restin ávöxtuð til framtíðar, eða skatturinn ávaxtaður til framtíðar og svo tekinn af við útgreiðslu, því þá hafa báðar upphæðirnar hækkað jafn mikið enda bera þær sömu ávöxtun og jafn hátt hlutfall af því þarf að fara í skattinn. Að því gefnu eins og fyrr segir að skatthlutfallið haldist óbreytt.

Þessu má lýsa með ímynduðu en mjög einföldu dæmi:

Segjum sem svo að ég leggi 100.000 krónur inn í lífeyrissjóð sem tvöfaldast með 100% ávöxtun á þeim tíma sem líður fram að útgreiðslu og skatthlutfallið sé 50% (til einföldunar).

Ef skattlagningu er frestað eins og í núverandi kerfi þá verða 100.000 krónur orðnar að 200.000 þegar kemur að útgreiðslu en svo er tekinn 50% skattur af því eða 100.000 krónur og eftir standa 100.000 krónur sem ég fæ útborgaðar eftir skatt.

Ef sama upphæð er skattlögð strax við inngreiðslu þá eru teknar 50.000 krónur af og 50.000 krónur fara inn í lífeyrissjóðinn. Sú upphæð tvöfaldast og verður 100.000 þegar kemur að útgreiðslu og því fæ ég 100.000 krónur útborgaðar eftir skatt.

Ég fæ í báðum tilvikum nákvæmlega sömu upphæð útborgaða og það skiptir því engu máli fyrir þá útkomu hvort skatturinn er lagður á við inngreiðslu eða útgreiðslu. Að sjálfsögðu miðað við að skatthlutfallið sé það sama í báðum tilvikum.

Svo er alveg sama hvort upphæðin eða skatthlutfallið eru einhver önnur en í dæminu. Ef skatthlutfall er það sama við inngreiðslu og útgreiðslu verður útkoman alltaf sú sama fyrir sjóðfélagann. Það er bara þannig sem prósentureikningur virkar.

Ég held að fólk sem hefur ekki betri tök á einfaldri stærðfræði en raun ber vitni ætti að sleppa því að tjá sig um þetta frekar en að gera sig að fíflum með því að halda því fram að þessi breyting myndi einhvernveginn skerða lífeyrisréttindi fólks.

Ef við tökum þetta svo aðeins lengra og gerum ráð fyrir því að ríkið noti þessar auknu skatttekjur í nútíð til að greiða niður skuldir og minnka vaxtakostnað, þá leiðir af þeirri einföldu þumalputtareglu að vextir á skuldum eru jafnan hærri en vextir á sparifé, meiri samfélagslegur heildarábati en ella þegar upp er staðið. Að því gefnu að rétt sé á spilum haldið.

Önnur jákvæð áhrif af því að flýta skattheimtunni er að það myndi draga úr peningamagni í umferð og þar með minnka verðbólguþrýsting og tilheyrandi eignarýrnun á líftíma sparnaðarins. Þannig gætu lífeyrisréttindin jafnvel orðið verðmætari en ella þegar kemur að því að sjóðfélaginn þurfi að nýta sér þau.

Eftir því sem ég hugsa þetta meira sé ég bara fleiri plúsa.