My heart belongs to Brussel

Starmer forsætisráðherra Bretlands hefur gert samning við Evrópusambandið með tilheyrandi faðmlögum og kossaflensi við Ursulu von der Leyen leiðtoga Evrópusambandsins (ES). Með þessum samningi er fyrsta skrefið stigið til nýrrar aðildar Breta að ES og Starmer virðist hafa verið svo mikið í mun að ná samningnum, að breskum hagsmunum var varpað fyrir róða til að Starmer kæmist undir pilsfaldinn á von der Leyen. 

Hagsmunir bresks sjávarútvegs eru algerlega hundsaðir í samningi Starmer og Leyen svo dæmi sé nefnt auk margra annarra hagsmuna. 

Í sjálfu sér þarf ekki að koma á óvart að Starmer beiti sér fyrir að Bretar gangi aftur í ES, þegar haft er í huga, að hann vildi ógilda þjóðaratkvæðagreiðsluna um Brexit þar sem meirihluti kjósenda ákvað að Bretar skyldu ganga úr ES. Lögmaðurinn frá London nú forsætisráðherra Breta vildi hundsa lýðræðislegt val þjóðarinnar af því að það var honum ekki að skapi. Atkvæði tæplega 18 milljóna átti að hafa að engu.

Því miður situr Starmer nú í forsætisráðuneytinu breska og þykist geta farið sínu fram. Hjarta hans slær í Brussel, sem sýnir hve blindir margir ES sinnar eru á hagsmuni eigin þjóðlanda þegar þeir eru sannfærðir um að ágæti ES sé slíkt, að hagsmunir þjóða þeirra verði að víkja fyrir ákvörðunum Brussel báknsins. 

Þegar horft er á vinnubrögð eins og þau sem Starmer sýnir í þessu mái  þar sem hann vílar ekki fyrir sér að hengja Bretland aftur á snagann í Brussel, þá veltir maður fyrir sér hvað með íslenskt ofsatrúarfólk á ágæti ES þær Þorgerði Katrínu og Kristrúnu Frostadóttur. Munu þær feta sömu leið og Starmer sá breski að gera allt til að troða Íslandi inn í ES hvað sem það kostar t.d. að fórna fiskveiðihagsmunum Íslands.

Því miður mál telja upp á að Þorgerður Katrín sé tilbúin í hvað sem er þegar Brussel er annars vegar því hjarta hennar eins og Starmers slær fyrir Brussel og frú  Kristrún, kötturinn sem læðist virðist sömu gerðar þegar vel er að gáð. 

Við sem viljum Ísland frjálst og fullvalda þurfum því heldur betur að vera á varðbergi gagnvart þeim ættjarðarlausa aðli, sem telur það hentast vorri þjóð, að tapa þjóðerninu og segja okkur til sveitar hjá Brusselvaldinu.